I.

A. CLAVAREAU.I.Le lever du soleil.Zonsopgang, I, blz. 6.C’est singulier! de très-bonne heure,Le soleil dore mon logisEt cependant notre demeure,N’est que dans un coin sombre et gris.Mais je lisais hier encore,Et ma mère me dit souventQu’aux champs le lever de l’auroreOffre un tableau plus ravissant.D’abord, dit-elle, quelque étoileScintille encor, puis, lentement,S’efface et va prendre son voileDans le lointain du firmament.Une lueur rose et bleuâtrePare le char oriental,Et le soleil, sur ce théâtre,Paraît comme un enfant royal.Je m’étonne quand, de bonne heure,Le soleil dore mon logis;Car, dans un coin, notre demeureN’a que des murs sombres et gris.Oh! qu’à tant de magnificence,L’homme des champs, humble et pieux,A genoux se courbe en silenceEt joigne ses mains vers les cieux.II.Le printemps.Lentelied, I, blz. 12.Quel parfum! quel frais agréable!C’est vivre! le Printemps aimableDans le jardin est de retour.Devant la porte il se promène,Nous l’aimons: qu’il vienne! qu’il vienne!Qu’il entre dans notre séjour!Entendez-vous ce chant de joieQui résonne, qui se déploie,Dans les bocages d’alentour?Le rossignol revient encore;Nous aimons tant sa voix sonore:Qu’il entre dans notre séjour!Mais non! sans chapeaux, sans fourrure,Printemps, qui chasses la froidure,Courons aux champs au point du jour;Allons au loin, dans la prairie,Allons fouler l’herbe fleurie,Et dehors fêter ton retour!III.Le nid d’oiseaux.Vogelnestje, I, blz. 23.Amis, j’entends sous le feuillage,Crier de jeunes étourneaux.Grimpons! nous les mettrons en cage.Le vieux, autour de ces oiseaux,Voltige en rond, et j’imagine,Quand il vole de tout côté,Qu’à notre approche, il nous devine.Oh! comme il a l’air agité!Aisément je conçois sa trance:Allons! ne vaudrait-il pas mieux,Mes camarades, quand j’y pense,De laisser là ce nid heureux?Songez à notre bonne mère;Songez quel serait son tourmentSi quelque méchant téméraireLui ravissait un seul enfant!IV.Le rossignol.Nachtegaal, I, blz. 28.Entendez-vous, quel son pur, mes enfants,Perce là-bas, à travers le feuillage?Et cependant les oiseaux du bocageSont endormis déjà depuis longtemps.Qui donc possède une voix si sublime?En l’écoutant mon coeur bat et s’anime.Silence! oh! c’est cet oiseau dont ma mèreNous parle tant, quand nous allons dormir:Le Rossignol, dont la voix solitaire,Surtout la nuit, se plaît à retentir,Et que souvent, dans l’espoir de l’entendre,Le lit, plus tard, doit, le soir, nous attendre.Oui, par malheur, si quelque maladieMe fait souffrir, que ce soit au printemps!Pour apaiser mes moments d’insomnie,Du rossignol j’écouterai les chants.Sans doute, il chante encore mieux, je gage,Pour un enfant qui souffre avec courage.V.Le petit lièvre.Haasje, I, blz. 43.Un petit lièvre allait brouter dans la prairie.Un berger, qui passait, l’aperçoit et lui crie:Petit, prends garde à toi! petit, n’entends-tu rien?C’est le cor d’un chasseur, et l’aboîment d’un chien.Encore, répond-il, encore un peu d’herbage!C’est trop tôt; j’ai le temps de gagner le bocage.Encore un petit chou!.... Mais, paf! le fusil part,Et le lièvre sanglant veut s’enfuir, mais trop tard!Petit lièvre! petit lièvre! tu me fais peine.C’est ta faute; il fallait te sauver dans la plaine;Celui qui se refuse à suivre un bon conseil,Se plaint souvent trop tard d’un châtiment pareil.VI.Le clair de lune.Maneschijn, I, blz. 50.O lune! ta limpide et brillante lumièreFidèlement garde la nuit;Et moi, sous mes rideaux, sur la plume légère,Je dors lorsque ton flambeau luit.Lune, regarde encor par ta large fenêtre,Avec cet éclat radieux.Je m’en vais reposer; je te laisse paraître,Et je ferme mes petits yeux.Chère lune! demain, éclairant ma demeure,Quand le soleil va revenir,Je te souhaiterai, hors du lit de bonne heure.De pouvoir aussi bien dormir.K. ARENZ.I.Sonntag-morgen.Zondag-morgen, II, blz. 56.Die Glocke ruft mit hellem Schall’Zur Kirch’ die Kinder allzumal,Zum Haus des Herrn geht Gross und KleinIn stiller Andacht fromm und rein.Zu danken ihm der treu und gutDie Kinder hält in seiner Hut,Und um Verzeihung ihn zu fleh’nFür alle Fehler und Vergeh’n.O lieber Herr, o guter Gott!Lehr’ Du uns halten Dein Gebot!Ein Fest sei jeder Kirchengang,Wo wir Dir singen lauten Dank.II.Zur Schule.Naar School, II, blz. 59.“Zur Schul’, zur Schul’! Die Glock’ schlug acht!”Da sieh! Auf allen Wegen,Auf Strass’ und Gass, wie ich’s gedacht,Kömmt mir ein Trupp entgegen.Wohl kalt, doch rein an Wang und Hand,Wohl arm, doch heller als ein Brand,Und an den Augen kann man sehen,Dass sie recht gern zur Schule gehen.Est scherzt und lacht die frohe Schaar,Springt über Trepp’ und Steine;Dann aber geh’n sie Paar an PaarIn friedlichem Vereine.—Und wird auch mancher Spass gemacht,Wird doch nicht bös dabei gedacht.Den Kindern ziemet Munterkeit,Die so zur Schule geh’n mit Freud’.Doch nun zur Schul’ und aufgepasst!Und jetzt mal flink gelesen,Die Schrift regt artig abgefasst,Wie ’s gestern ist gewesen.Und rechne sorgsam, denk’ dabei,Dass es zu Deinem Vortheil sei;Und gehst Du so zur Schule hin,Wird hell Dein Kopf und brav Dein Sinn.III.O Herr!Och Heer!II, blz. 70.Das Blümelein hat seine Knospen auf,Die liebe Sonne scheinet mild darauf,Das Vöglein hüpft und springt vor Munterkeit,O Herr! wie ist so prächtig Alles heut.O Herr!... Doch nein! ich sprech’ nicht mit Bedacht,Sieh! Alles spricht von Gottes Lieb’ und MachtUnd preist des Herren Güte immermehrUnd blüht und lacht und hüpfet ihm zur Ehr’.Und ich soll nicht für das, was ich erhielt,Bei’m Namen Gott’s mit Ehrfurcht sein erfüllt,Nicht denken an den Geber Tag und Nacht,Der meine Jugend väterlich bewacht!...Vergib, o Herr! und mög’ meine Lieb’ und DankDich, Vater! preisen laut mein Leben lang;Und jeden Tag ruf’ Dir mein Herze zu:“O lieber Herr, wie gross und gut bist Du!”IV.Der Bienenkorb.De Bijenkorf, II, blz. 84.“Wart, garstig Thier!Du stichst? Wofür?Ich that Dir doch kein Leid?Dich zu besuchen macht’ mir Freud’,Zu seh’n, ob’s Körbchen auch gedeiht,Und ob Du in den SommertagenSchon viel der HonigsüssigkeitHast heimgetragen.”—““Ja, Kind, ich trag’Bei Sommertag’Den Wachs zu meinem Bau,Ich schweb’ und flieg’ durch Wies’ und AuSuch’ Blümlein schon beim MorgenthauUnd geh’ zu Bergesgipfeln,Hol’ mir den Honig zu dem BauVon hohen Wipfeln.Und wenn ich dann,Mein kleiner Mann,Nach Hause komm’ mit Hüll’ und Füll’,Und sehe schleichen sacht und still,Ein Kind, das heimlich naschen will,Dan hab’ ich’s stechen nicht vergessen...Ich mein’:—Der nicht arbeiten will,Darf auch nicht essen!””V.Schultermäntelchen.Schoudermanteltje, II, blz. 96.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Such’ ich in allen Ecken,Ich such’ sie fern, ich such’ sie nah’Will sie zusammenstecken;Gibst du mir Zitz und Leinewand,Kriegst du ein Küsschen und ’ne Hand.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Will sie in Scheiben schneiden,Sie näh’n, wie man nichts Schönres sah,Als wär’s von lauter Seiden.Und sind dann alle Eckchen voll,Dan füttr’ ich sie mit warmer Woll’.Ein Läppchen hier, ein Läppchen daGing anders doch verloren,Ich bin geschützt, wenn Herbstwind nah,Wenn’s kalt ist und gefroren;—Das Mäntlein macht mir doppelt Freud’,Da ich es hab’ durch Sparsamkeit.VI.Der Winter.Winter, II, blz. 98.O Winter, harter Winter!Was bist Du bitter kalt.O hätt’ ich einen GuldenFür Brandholz aus dem Wald,Ein Feurchen würd’ ich bauenIn dieser Wintersnoth,Ich lüd die armen NachbarnZum Kaffe und zum Brod.Was würden sie dann schmausenIm Eckchen bei dem Heerd’!Mir würd’ auch wohl ein PlätzchenUnd auch ein Brod gewährt.Ach! hätt’ ich einen Gulden...Doch als ich Mutter frug,Da sagt’ sie: “Kind, wir habenKaum für uns selbst genug.”Hört, Jungen, wenn ich gross bin,Dan sollet ihr was seh’n:Ich lass’ all’ Tag ein CentchenBei meinem Meister steh’n:Ich hab dann ein Dreigulden,Wenn’s Neujahr wiederkehrt,Dann lad’ ich meine Nachbarn.In’s Eckchen bei dem Heerd’.VII.Brodkrümchen.Broodkruimels, II, blz. 99.Was pickt da? Soll’s am Fenster sein?Es klingt, als wie: “Mach’ offen!”Der kleine Vogel will herein,Den ich im Hof getroffen.Ach sieh! da sitzt er, fast wie todt;Wie seufzt er um was Essen....Ach! dass ich nun mein ButterbrodNur nicht hätt’ aufgegessen!O hätt’ ich jetzt die Krümchen hier,Die Mutter weg musst’ nehmen,Gerettet wär’ das arme Thier,Ich braucht mich nicht zu schämen.Ach! Mutter, hilf mir aus der Noth,Stets werd’ ich darnach trachten,Auch nicht ein kleines Krümchen BrodIn Zukunft zu missachten.F. J. MILLARD.I.On Awaking.Bij ’t Ontwaken, III, blz. 111.Merry sunshine, morning light,On my window panes you glitter,With such golden colours bright,And my feather’d songsters twitter;Thankful then, indeed, I may,Praise thee, Lord, for this fine day.Lo! at night repose is sought,Rest I find, exempt from sorrow;And by every one ’t is thought:Sure the sun will shine to morrow!No one thinks “perhaps, in vain,He’ll be called to rise again.”No one thinks “perhaps, o Sun,When thy next rays shine bright beaming,My own race may then be run,After dozing, sleeping, dreaming”....Therefore, lovely morning-light,Hail I thee, with thankful sight.II.Forget-Me-Not.Vergeet-mij-nietje, III, blz. 121.Blue, pretty flower! forget me not!When e’er to meet thee, ’t is my lot,On this sweet spot;Why dare I not, as thou, at parting,Exclaim without my conscience smarting:“Forget me not!”Oh, simple, lovely flow’ret blue,The reason I alas! must rue,I’ll tell ityou.....I oft must sigh with shame and sorrow,On many a self-reproaching morrow:“Forget me, do!”Blue, tender flower! forget me not!I promise thee, when ’t is my lot,On this sweet spot,To meet thee—at my second parting,—T’exclaim, without my conscience smarting:“Forget me not!”III.The Flax-Flower.Vlasbloemetje, III, blz. 122.“What rapid growth, what fading mien!Blue flow’ret of the flax so green!The sun has reached its highest glory;This morn you, blooming, charmed the sight,And now, alas! in shrivelled plight,You tell us quite a gloomy story!I say, without disguise or fear,Were I, you darling flax-flower here,I’d bloom away the live-long year!—Yes; that’s indeed a pretty thought,If mirth and dress are only sought,Not solid use from the beginning;These charming flowers which here you see,May not with me the chief things be....”I form the threads that serve for spinning,And linseed-oil for merchants’ gain—Did I from blooming ne’er abstain,Where would your shirts, I ask, remain?When winter cold frequents our ground,Then many an idle plant is found,On dunghill trodden or upturned.Though twice to die it be my fateI live again for small and great.Lo! linen, friends! has paper earned,On which, in letters, we may read:“Though I did bloom, this was my creed,Whatusefulis, that ’sfineindeed!”IV.A Wood-Flower.Een Woudbloempje, III, blz. 125.Lonely flower to me revealed,In the wood in moss concealed,Thou alone dost blooming linger,Blooming ever and anon;—Ere thou’rt gone,Let us mark th’ Almighty’s finger,Whom all things depend upon.When a bee, led all astray,Finds to thee its weary way,Wide thou spread’st thy bosom’s treasure,And thou thinks’t within thyself:Such sweet pelfMust afford refreshing pleasure,To this lonesome little elf.O rejoice that God’s own hand,Placed thee, lonely there to stand,Thus kind nourishment to tender;Lost, the bee in mazes quaint,Tired and faint,Soon its life must else surrender,Missing this sweet wood-flower saint.Christian, who in loneliness,On thy path reliev’st distress;Change not for thy rank or station,What vain show doth oft appear;Flow’ret dear,Happy he whose destination,Is the lonely wood-flower’s here!V.Flowers and Birds.Bloemen en Vogels, III, blz. 132.The little tender heather-flower,The tiny bird within its nest,Seems oft indeed a lonely guest,But God provideth for them best,Sends sunshine and refreshing shower;A friendly hand by no means scant,Oft cares for bird and heather-plant.Thus, undisturbed, ye thrive and flourish,Inspired with vital growth elate;The bird rejoices: “God is great!”The plant sheds blossoms variegate:Its odours sweet the earth do nourish;Yea, both extol their God and Lord,And friends who reared them at his word.You lads and lasses, merry singing,—You fluttering birds and tender seeds,The Lord with bounty ever feeds;He well provides for all your needs,His spirit and protection bringing.O bloom and sing then to His praise,Birds, plants and youths, in all your ways.VI.Cock-a-Doodle.Haantje, III, blz. 133.Cock-a-doodle, doodle loo,What a handy,Little dandy,Strutting round with such ado!Why d’ye make such dreadful splutter,For some grains of paltry stuff;Rather with them to the gutter,Than such fuss to get enough.—Foolish boy, with stupid mind,All your chatterIs mere clatter;Now, you’ve parents, over-kind.Perhaps, one day, I may be able,To your house a turn to take,Unprovided see your table,What a figure you’ll then make!Soon your parents you may lose;Will you heedful,Then the needful,With wise care, judicious, choose?No, poor boy, with awkward faces,Should you, thankless, still remain,You will make but wry grimaces,And feel hunger’s gnawing pain!—VII.The Longest Day.De langste dag, III, blz. 146.Almanack,Lying pack,Shuffling seer,Cheat, that’s clear!Butonelongest day each year?If you my advice would take:You’ll ahundred longestmake.He who first has left his bed,Has the longest day;He who learns with sharpest head,Has the longest day;He who ’s well his lessons said,Has the longest day.This you can do, were it daily;Three times hundred and three score,Were it even five days more!Then the year you’ll spend right gaily,This believe and understand:Do it but a hundred times,And you’ll shout in merry rhymes,Gaily dancing hand in hand:AlmanackLies alack;Shuffling seer!Cheat, that’s clear!If you my advice will take:You’ll ahundred longestmake!VIII.Circles in the Water.Kringetjes in ’t Water, III, blz. 161.Pebble-stone, so smooth and round,In the stream with gurgling sound,Down when dashing,Round a splashing,How thesilv’rypearls abound!Swift from casting hand you’re sliding,Wriggling down away then gliding.Where the pebble stone has been,In the water a circle is seen,Further flowing,Ever growing,Long observed by gazers keen;Ever showing by its bending,Where the stone fell swift descending.Recollect, my lass, my lad,Thus it goes with good and bad;Hours don’t tarry,Years will carryLong the marks of deeds, oft sad.Pointed out by conscience’ finger,In the heart that spot doth linger!V.I.Vroeg op, en vroeg naar bed te zijn,Dat is de beste medicijn.II.Bidt en dankt den Heer!Als gij slapen gaat;Als ge uit bed opstaat,Dankt en bidt hem weêr!III.Hoe langer of men slaapt,Hoe korter dat men leeft;Hoe wijder of men gaapt,Hoe minder dat men heeft.IV.Regt te wasschenEn te plassen,Dat er, over ’t heele lijf,Nergens vuil of smetje blijv’....Zij, des ochtends, ’t eerst bedrijf.V.Houd u heele leven lankZiel en ligchaam even blank.VI.Een vuile hand, al draagt ze een gouden ring,Blijft toch altijd een leelijk, morsig ding.VII.Wees rein en keurig op uw kleêren:De vogels kent men aan hun veeren!VIII.Wie knap gekleed is, zal ik wèl ontvangen,Wie knap kan praten, zal ik weêr verlangen,Wie knap kan doen, daar zal ’k mijn hart aan hangen.IX.Lustig zij de dag begonnen:Goed begin is half gewonnen!X.Wanneer gij ’s morgens aan het werk zult gaan,Denk eerst aan wat gij gistren hebt gedaan.XI.Wie langzaam denkt en handig doetDie maakt zijn zaakjes zeker goed.XII.Wanneer gij handelt zonder overleg,Zijt ge als een reiziger (geloof wat ik u zeg!)Die zonder reisgeld trok op weg.XIII.Al hadt ge, tot ontwikkling van Verstand,De beste Meesters van het Land,Uw geest moet willig zijn en vaardig in ’t begrijpen:Al woudt ge een kei ook honderd jaren slijpen,Hij wordt toch nooit een diamant.XIV.Zal de hazelnoot u smaken,(’t Geldt ook nog voor andre zaken)Schuw dan niet, den bast te kraken.XV.Elk menschenwerk is onvolmaakt,Het hapert altijd hier of daar,Doch ’t best is, dat we ons best maar doen,Alsòf het te volmaken waar’!XVI.Te laat! dat is een leelijk woord:Ik hoop, dat gij het nimmer hoort.Dan is het beter nog, te vroeg!Maar ’t beste, dat is: tijds genoeg!XVII.Wie ieder raad te geven weet:Is voor zich zelv’ soms ’t minst gereed.XVIII.Gistren, is geheugensplaag,Morgen, maakt de handen traag;Daarom, doe uw werk: van Daag!XIX.Eet, wat gaar is,Drink, wat klaar is,Spreek, wat waar is!XX.Wie leven wil gezond,In geest- en ligchaamskracht,Die laat’ niets onbedachtOf in- of uit zijn mond!XXI.Lekker in den mond,Voedzaam en gezond,Is de wèlverdiende beet,Die besproeid is met ons zweet.XXII.Begeer van kennis steeds het Beste;Zijt gij tevreê met wat er restte,Dan krijgt ge niets ten leste.XXIII.Eens gezien, is niet gezien,Tweemaal, is pas half gezien,Driemaal eerst, is goed gezien.XXIV.Wat ge graag gedaan mogt vinden,Vraag het magen niet of vrinden;Niemand doet uw zaken goed,Kindlief! zoo gij ’t zelf niet doet.XXV.Een blij gelaat, een vroom gemoed,Een rappe hand, een vlugge voet,Is ieder kind een kostlijk goed.XXVI.’t Is niet genoeg den weg te weten,Wanneer men ergens komen wil;Ook ’t loopen moet gij niet vergeten....Sta dus in ’t goede nimmer stil!XXVII.Als men betalen moet of zorgen,Is de allerslechtste van de slechte borgen: Morgen!XXVIII.Leer te kunnen, wat gij doet,Leer te willen, wat gij moet....Maar uw wil en daad zij goed!XXIXLaat gij iets na—of doet gij iet,Wat gij begeert dat niemand weet of ziet....Zoo laat het niet—of doe het niet.XXX.Honderd handen, hoe ook in de weer,Doen niet half soms dat, wat ik begeer;Één verstandig hoofd doet meestal meer.XXXI.Wie niet sterk is, kan wijs zijn,Wie niet mooi is, kan lief zijn,Wie niet rijk is, kan braaf zijn.XXXII.Lange wegen leggenTusschen doen en zeggen.XXXIII.Als ge in uw binnenkamer zijtEn, eenzaam, meester van uw tijd,Zorg dat ge in goed gezelschap zijt.XXXIV.Gaauw zei tegen Goed(’t Was dom van den bloed!):Hoe komt het, dat ik u zoo zelden ontmoet?XXXV.Och! geloof me, en zeg het voort:Meestal is het nuttigst woordDàt, wat men ongaarne hoort.XXXVI.Oortjes open, mondje toe,Dat maakt kindren vroom en vroê.XXXVII.Uw tong zij sleutel van ’t gemoed!—Maar daarom is het nog niet goedDat gij ’t voor Ieder opendoet.XXXVIII.Een woord te weinig heeft maar zelden nog berouwd;Een woord te veel heeft altijd kwaad gebrouwd.XXXIX.Een, die zijn tong niet houdt in band,En toch wil door de wereld komen,Is als een ruiter Onverstand,Die denkt te rijden zonder toomen:Geen twintig pas.... daar ligt de kwant!XL.Eén woord te onpasIs erger soms (schijn ’t ook wat kras),Dan dat men stom geboren was.XLI.Een goede wil, een goede raad,Maak daarop niet te zeker staat,Maar houd u aan een goede daad.XLII.Soms zegt wel Ja het mondje,Maar ’t hartje dat zegt Neen...Ik bid je, lieve kindren!Maakt ze tot één.XLIII.Weet ge, wat u met gemakDubble winst verkrijgen doet?Langzaam in den zak,Haastig aan den hoed!XLIV.Veel geven, als men niets te geven heeft,En dan nog méér ontvangen, dan men geeft,Gij kunt het, rijk of arm—wees slechts beleefd!XLV.Wilt gij geholpen zijn, bedenkt het, jonge maats!Een goed en vriendlijk woord vindt steeds een goede plaats.XLVI.Wanneer een vreemdling u ontmoet,Kijk dan ten eerste naar zijn hoed....Men kent een man vaak.... aan zijn groet.XLVII.De naarstigheid is grooter schat,Dan dat gij goud of zilver hadt.XLVIII.De naarstige hand,De sobere tand,Het nedrig verstand,Koopt anderluî land.XLIX.De Luiheid slentert zóó langs straatDat de Armoe, schoon ze op krukken gaat,Haar inhaalt, eer ze er acht op slaat.L.De vogels krijgen wel den kost om niet,Ze ploegen, zaaijen, maaijen, oogsten niet,Maar zonder vliegen krijgen zij toch niet.LI.Een stuiver minder te verteren,Dan men door arbeid daaglijks wint,Doet kopergeld in goud verkeeren:—Onthoud het wel mijn lieve kind!LII.Fortuin’s regterhand Heet Verstand,—Spaarzaamheid heet zijn linkerhand.LIII.Wie zich aan sparen heeft gewend,Al was het daags een enkle cent,—Hij wordt een guldens Heer op ’t end.LIV.Of ik een verkwister geev’,Och ’t gaat allemaal te loor....Gooit ge water in een zeef,’t Loopt er door.LV.De zuinigheid weet beter raadOm goed te doen met middelmaat,Dan rijkdom weet met overdaad.LVI.Tien duizend druppels maken gaauw een plas;Tien duizend centen.... reken eens, hoe rasOf dat een som van Honderd Gulden was?LVII.Wie meer begeert, dan hij verkrijgen kan,Al was hij ook de rijkste man,Is armer, dan die weltevreden leeft Met wat hij heeft.LVIII.De beste rijkdom dien ik weet,Is brood, dat men in eeren eet.LIX.Niet hij is rijk, die meer dan andren heeft,Maar die aan armer liên van ’t zijne geeft.LX.Tweemaal geeft, wie daadlijk geeft;Half slechts weigert, wie beleefdEn met spoed geweigerd heeft.LXI.Wie op zijn’ rijken buurman zietIs arm, al heeft hij daaglijksch brood;Wie op zijn armen buurman zietIs rijk, al zit hij in den nood.LXII.Wees met een kleine bron tevreê!—Zeg mij? al hadt ge een ’heele zee,Verslaat ge uw’ dorst er beter meê?LXIII.Veel kleine vischjes zwommen des Morgens in een’ stroom,De Visscher zeî: ’k zal wachten tot er een grooter koom’...’t Werd Avond—en toen zwom er geen een meer in den stroom.LXIV.Een kleine haas sprong uit het kruid,Een grooter haas sprong hem vooruit,De Jager kwam tot geen besluit,Hij had zebeidengraag tot buit:En.... platzak kwam hij ’t veld weer uit.LXV.Hoe velen gaan, och! bitter kruis!Om wol—en komen, per abuis,Zelf kaalgeschoren thuis.LXVI.Een enkle vogel in de handIs meer, dan twintig op het land.LXVII.Wij wenschen dikwijls staat en schat,Maar denken niet: “waar wij iets winnen,Verliest alligt een ander wat!”Zeg! zoo het poesje vlerken had,Wat zou de leeuwrik dan beginnen?LXVIII.Schat in de beurs, is prachtig,Schat in het hoofd, is krachtig,Schat in het hart, waarachtig!LXIX.’t Is wèl, te wezen rijk van goed,’t Is beter, uit oud-eerlijk bloed;Maar ’t best is, edel van gemoed!LXX.Dartle jeugd, geeft oud geklag;Mistige ochtend, blijden dag!LXXI.Wees niet te dartel, lieve kleenen!Te hevig lagchen maakt aan ’t weenen.LXXII.Het Venster uit—gij kwaad humeur!Weg is het.... Och! éér ik ’t bespeur,Daar staat het alweêr in de Deur!LXXIII.Gaat er iets niet naar uw zin,Laat uw zin er dan naar gaan;Wie dàt kunstje leert verstaan,Maakt van elk verlies gewin.LXXIV.Wie niet het kwaad als Vijand haatDien wordt het (eer hij ’t weet of raadt)Tot Kennis, Gast en Kameraad.LXXV.Gij trekt een splinter uit uw Hand...En laat er toch, onnoosle kwant!Zoo velen in uw Hart nog en Verstand!LXXVI.De mot doorknaagt het beste kleed,De nijd het beste hart doorvreet:—Wie dus zich graag voor schade hoed’,Sluit’ hart en kas voor dat gebroed.LXXVII.Wie met een kool of ander zwartZijn buurmans huis smet—of zijn hart!Maakt ook zijn eigen handen zwart.LXXVIII.Ontvangen vreugd, is groot geneugt;Geschonken vreugd, is grooter vreugd;Gedeelde vreugd, is vreugd en deugd.LXXIX.Wie zien noch hooren wilDien helpt geen hoorn of bril.LXXX.Al te goed, is buurmans gek,Al te mild, dat geeft gebrek,Al te wijs, dat koldert ras;’t Beste, dat is: net van pas!LXXXI.Wie altijd voor bedriegers vreestBedriegt zich zelven ’t allermeest.LXXXII.Berouw te hebben is een kostlijk ding;Maar ’k zeg toch, zoo ’t aan mijn gevoelen hing,’t Niet nóódig hebben, is nog beter ding!LXXXIII.Waar iemand gaarne wezen woûDaar trekje ’em aan een haartje heen;Waar iemand heen moet ontevreên,Daar krijgje ’em met geen kabeltouw.LXXXIV.Plêzier, och! wilt het niet vergeten,Plêzier, mijn kind! is specerij....En ’k bidje, lievert! zeg het mij,Wie enkel specerij kan eten?LXXXV.Verboden kost, in d’aanvang zoet,Smaakt op het laatst als enkel roet.LXXXVI.Al hebt ge lang de school begevenNeem dankbaar goede lessen aan:Wie wijs is, zal graag héél zijn levenBij wijzer liên ter schole gaan.LXXXVII.Bemin wie U ten goede leîenAl grijpen ze wat straf uw hand;Maar o, mistrouw hen, die u vleien....’t Is eigenbaat of onverstand!LXXXVIII.Staal, is steviger dan hout,Zilver, edeler dan staal,Goud, het duurst van allemaal....Deugd, is kostlijker dan Goud!LXXXIX.Weet ge niet, dat ieder uur zijn plagen,Ieder uur zijn vreugde heeft?Daarom leer genieten en verdragenKindren! zoo als God het geeft!XC.Denkt, Lieven! als zorg u het harte vervult,—Geen beter remedie voor leed zonder schuld,Dan Geduld!XCI.De wortel heet tevredenheid,De takken heeten stevigheid,De bloesems heeten lieflijkheid,De vruchten heeten zaligheid:De heele boom heet Matigheid.XCII.Een diamantViel in het zand....Maar bleef toch steeds een Diamant.XCIII.Een windvlaag droeg een korrel zands omhoogNaar ’s hemels boog....Maar ’t bleef toch Zand, ook daar omhoog.XCIV.Een leelijkert zag zich in spiegelglasEn brak het ras....Gelooft ge, dat de vent toen mooijer was?XCV.Wanneer gij rijdt op gladde baanEn iemand struikelt u ter ziĵ,Die hartlijk graag weer op wou staan,Rijd niet meêdoogenloos voorbij!En... bindt meteen Uw schaats wat aan.XCVI.Verborgen is het lotDat ons op aarde wacht:—Maar altijd ligt het in de hand van God!XCVII.Wat u de HeerOp aard moog’ geven,Geef gij Hem eerIn woord en leven.XCVIII.Och kon men aan het eind van 't levenOprecht ons het getuignis geven:“’t Waar jammer, was hij weggebleven!”XCIX.Onze kennis hier vermeêrenVoegt aan Jeugd zoowel als Grijsheid,Maar uw vreeze, Heer der Heeren,Is ’t beginsel aller Wijsheid!C.Knap werkvolk zal zijn Meester niet beschamen.....Och, of we eens met dien lof voor ’t oog des Heeren kwamen;Amen!

A. CLAVAREAU.I.Le lever du soleil.Zonsopgang, I, blz. 6.C’est singulier! de très-bonne heure,Le soleil dore mon logisEt cependant notre demeure,N’est que dans un coin sombre et gris.Mais je lisais hier encore,Et ma mère me dit souventQu’aux champs le lever de l’auroreOffre un tableau plus ravissant.D’abord, dit-elle, quelque étoileScintille encor, puis, lentement,S’efface et va prendre son voileDans le lointain du firmament.Une lueur rose et bleuâtrePare le char oriental,Et le soleil, sur ce théâtre,Paraît comme un enfant royal.Je m’étonne quand, de bonne heure,Le soleil dore mon logis;Car, dans un coin, notre demeureN’a que des murs sombres et gris.Oh! qu’à tant de magnificence,L’homme des champs, humble et pieux,A genoux se courbe en silenceEt joigne ses mains vers les cieux.II.Le printemps.Lentelied, I, blz. 12.Quel parfum! quel frais agréable!C’est vivre! le Printemps aimableDans le jardin est de retour.Devant la porte il se promène,Nous l’aimons: qu’il vienne! qu’il vienne!Qu’il entre dans notre séjour!Entendez-vous ce chant de joieQui résonne, qui se déploie,Dans les bocages d’alentour?Le rossignol revient encore;Nous aimons tant sa voix sonore:Qu’il entre dans notre séjour!Mais non! sans chapeaux, sans fourrure,Printemps, qui chasses la froidure,Courons aux champs au point du jour;Allons au loin, dans la prairie,Allons fouler l’herbe fleurie,Et dehors fêter ton retour!III.Le nid d’oiseaux.Vogelnestje, I, blz. 23.Amis, j’entends sous le feuillage,Crier de jeunes étourneaux.Grimpons! nous les mettrons en cage.Le vieux, autour de ces oiseaux,Voltige en rond, et j’imagine,Quand il vole de tout côté,Qu’à notre approche, il nous devine.Oh! comme il a l’air agité!Aisément je conçois sa trance:Allons! ne vaudrait-il pas mieux,Mes camarades, quand j’y pense,De laisser là ce nid heureux?Songez à notre bonne mère;Songez quel serait son tourmentSi quelque méchant téméraireLui ravissait un seul enfant!IV.Le rossignol.Nachtegaal, I, blz. 28.Entendez-vous, quel son pur, mes enfants,Perce là-bas, à travers le feuillage?Et cependant les oiseaux du bocageSont endormis déjà depuis longtemps.Qui donc possède une voix si sublime?En l’écoutant mon coeur bat et s’anime.Silence! oh! c’est cet oiseau dont ma mèreNous parle tant, quand nous allons dormir:Le Rossignol, dont la voix solitaire,Surtout la nuit, se plaît à retentir,Et que souvent, dans l’espoir de l’entendre,Le lit, plus tard, doit, le soir, nous attendre.Oui, par malheur, si quelque maladieMe fait souffrir, que ce soit au printemps!Pour apaiser mes moments d’insomnie,Du rossignol j’écouterai les chants.Sans doute, il chante encore mieux, je gage,Pour un enfant qui souffre avec courage.V.Le petit lièvre.Haasje, I, blz. 43.Un petit lièvre allait brouter dans la prairie.Un berger, qui passait, l’aperçoit et lui crie:Petit, prends garde à toi! petit, n’entends-tu rien?C’est le cor d’un chasseur, et l’aboîment d’un chien.Encore, répond-il, encore un peu d’herbage!C’est trop tôt; j’ai le temps de gagner le bocage.Encore un petit chou!.... Mais, paf! le fusil part,Et le lièvre sanglant veut s’enfuir, mais trop tard!Petit lièvre! petit lièvre! tu me fais peine.C’est ta faute; il fallait te sauver dans la plaine;Celui qui se refuse à suivre un bon conseil,Se plaint souvent trop tard d’un châtiment pareil.VI.Le clair de lune.Maneschijn, I, blz. 50.O lune! ta limpide et brillante lumièreFidèlement garde la nuit;Et moi, sous mes rideaux, sur la plume légère,Je dors lorsque ton flambeau luit.Lune, regarde encor par ta large fenêtre,Avec cet éclat radieux.Je m’en vais reposer; je te laisse paraître,Et je ferme mes petits yeux.Chère lune! demain, éclairant ma demeure,Quand le soleil va revenir,Je te souhaiterai, hors du lit de bonne heure.De pouvoir aussi bien dormir.

A. CLAVAREAU.

I.Le lever du soleil.Zonsopgang, I, blz. 6.C’est singulier! de très-bonne heure,Le soleil dore mon logisEt cependant notre demeure,N’est que dans un coin sombre et gris.Mais je lisais hier encore,Et ma mère me dit souventQu’aux champs le lever de l’auroreOffre un tableau plus ravissant.D’abord, dit-elle, quelque étoileScintille encor, puis, lentement,S’efface et va prendre son voileDans le lointain du firmament.Une lueur rose et bleuâtrePare le char oriental,Et le soleil, sur ce théâtre,Paraît comme un enfant royal.Je m’étonne quand, de bonne heure,Le soleil dore mon logis;Car, dans un coin, notre demeureN’a que des murs sombres et gris.Oh! qu’à tant de magnificence,L’homme des champs, humble et pieux,A genoux se courbe en silenceEt joigne ses mains vers les cieux.

Zonsopgang, I, blz. 6.

C’est singulier! de très-bonne heure,Le soleil dore mon logisEt cependant notre demeure,N’est que dans un coin sombre et gris.Mais je lisais hier encore,Et ma mère me dit souventQu’aux champs le lever de l’auroreOffre un tableau plus ravissant.

C’est singulier! de très-bonne heure,

Le soleil dore mon logis

Et cependant notre demeure,

N’est que dans un coin sombre et gris.

Mais je lisais hier encore,

Et ma mère me dit souvent

Qu’aux champs le lever de l’aurore

Offre un tableau plus ravissant.

D’abord, dit-elle, quelque étoileScintille encor, puis, lentement,S’efface et va prendre son voileDans le lointain du firmament.Une lueur rose et bleuâtrePare le char oriental,Et le soleil, sur ce théâtre,Paraît comme un enfant royal.

D’abord, dit-elle, quelque étoile

Scintille encor, puis, lentement,

S’efface et va prendre son voile

Dans le lointain du firmament.

Une lueur rose et bleuâtre

Pare le char oriental,

Et le soleil, sur ce théâtre,

Paraît comme un enfant royal.

Je m’étonne quand, de bonne heure,Le soleil dore mon logis;Car, dans un coin, notre demeureN’a que des murs sombres et gris.Oh! qu’à tant de magnificence,L’homme des champs, humble et pieux,A genoux se courbe en silenceEt joigne ses mains vers les cieux.

Je m’étonne quand, de bonne heure,

Le soleil dore mon logis;

Car, dans un coin, notre demeure

N’a que des murs sombres et gris.

Oh! qu’à tant de magnificence,

L’homme des champs, humble et pieux,

A genoux se courbe en silence

Et joigne ses mains vers les cieux.

II.Le printemps.Lentelied, I, blz. 12.Quel parfum! quel frais agréable!C’est vivre! le Printemps aimableDans le jardin est de retour.Devant la porte il se promène,Nous l’aimons: qu’il vienne! qu’il vienne!Qu’il entre dans notre séjour!Entendez-vous ce chant de joieQui résonne, qui se déploie,Dans les bocages d’alentour?Le rossignol revient encore;Nous aimons tant sa voix sonore:Qu’il entre dans notre séjour!Mais non! sans chapeaux, sans fourrure,Printemps, qui chasses la froidure,Courons aux champs au point du jour;Allons au loin, dans la prairie,Allons fouler l’herbe fleurie,Et dehors fêter ton retour!

Lentelied, I, blz. 12.

Quel parfum! quel frais agréable!C’est vivre! le Printemps aimableDans le jardin est de retour.Devant la porte il se promène,Nous l’aimons: qu’il vienne! qu’il vienne!Qu’il entre dans notre séjour!

Quel parfum! quel frais agréable!

C’est vivre! le Printemps aimable

Dans le jardin est de retour.

Devant la porte il se promène,

Nous l’aimons: qu’il vienne! qu’il vienne!

Qu’il entre dans notre séjour!

Entendez-vous ce chant de joieQui résonne, qui se déploie,Dans les bocages d’alentour?Le rossignol revient encore;Nous aimons tant sa voix sonore:Qu’il entre dans notre séjour!

Entendez-vous ce chant de joie

Qui résonne, qui se déploie,

Dans les bocages d’alentour?

Le rossignol revient encore;

Nous aimons tant sa voix sonore:

Qu’il entre dans notre séjour!

Mais non! sans chapeaux, sans fourrure,Printemps, qui chasses la froidure,Courons aux champs au point du jour;Allons au loin, dans la prairie,Allons fouler l’herbe fleurie,Et dehors fêter ton retour!

Mais non! sans chapeaux, sans fourrure,

Printemps, qui chasses la froidure,

Courons aux champs au point du jour;

Allons au loin, dans la prairie,

Allons fouler l’herbe fleurie,

Et dehors fêter ton retour!

III.Le nid d’oiseaux.Vogelnestje, I, blz. 23.Amis, j’entends sous le feuillage,Crier de jeunes étourneaux.Grimpons! nous les mettrons en cage.Le vieux, autour de ces oiseaux,Voltige en rond, et j’imagine,Quand il vole de tout côté,Qu’à notre approche, il nous devine.Oh! comme il a l’air agité!Aisément je conçois sa trance:Allons! ne vaudrait-il pas mieux,Mes camarades, quand j’y pense,De laisser là ce nid heureux?Songez à notre bonne mère;Songez quel serait son tourmentSi quelque méchant téméraireLui ravissait un seul enfant!

Vogelnestje, I, blz. 23.

Amis, j’entends sous le feuillage,Crier de jeunes étourneaux.Grimpons! nous les mettrons en cage.Le vieux, autour de ces oiseaux,Voltige en rond, et j’imagine,Quand il vole de tout côté,Qu’à notre approche, il nous devine.Oh! comme il a l’air agité!

Amis, j’entends sous le feuillage,

Crier de jeunes étourneaux.

Grimpons! nous les mettrons en cage.

Le vieux, autour de ces oiseaux,

Voltige en rond, et j’imagine,

Quand il vole de tout côté,

Qu’à notre approche, il nous devine.

Oh! comme il a l’air agité!

Aisément je conçois sa trance:Allons! ne vaudrait-il pas mieux,Mes camarades, quand j’y pense,De laisser là ce nid heureux?Songez à notre bonne mère;Songez quel serait son tourmentSi quelque méchant téméraireLui ravissait un seul enfant!

Aisément je conçois sa trance:

Allons! ne vaudrait-il pas mieux,

Mes camarades, quand j’y pense,

De laisser là ce nid heureux?

Songez à notre bonne mère;

Songez quel serait son tourment

Si quelque méchant téméraire

Lui ravissait un seul enfant!

IV.Le rossignol.Nachtegaal, I, blz. 28.Entendez-vous, quel son pur, mes enfants,Perce là-bas, à travers le feuillage?Et cependant les oiseaux du bocageSont endormis déjà depuis longtemps.Qui donc possède une voix si sublime?En l’écoutant mon coeur bat et s’anime.Silence! oh! c’est cet oiseau dont ma mèreNous parle tant, quand nous allons dormir:Le Rossignol, dont la voix solitaire,Surtout la nuit, se plaît à retentir,Et que souvent, dans l’espoir de l’entendre,Le lit, plus tard, doit, le soir, nous attendre.Oui, par malheur, si quelque maladieMe fait souffrir, que ce soit au printemps!Pour apaiser mes moments d’insomnie,Du rossignol j’écouterai les chants.Sans doute, il chante encore mieux, je gage,Pour un enfant qui souffre avec courage.

Nachtegaal, I, blz. 28.

Entendez-vous, quel son pur, mes enfants,Perce là-bas, à travers le feuillage?Et cependant les oiseaux du bocageSont endormis déjà depuis longtemps.Qui donc possède une voix si sublime?En l’écoutant mon coeur bat et s’anime.

Entendez-vous, quel son pur, mes enfants,

Perce là-bas, à travers le feuillage?

Et cependant les oiseaux du bocage

Sont endormis déjà depuis longtemps.

Qui donc possède une voix si sublime?

En l’écoutant mon coeur bat et s’anime.

Silence! oh! c’est cet oiseau dont ma mèreNous parle tant, quand nous allons dormir:Le Rossignol, dont la voix solitaire,Surtout la nuit, se plaît à retentir,Et que souvent, dans l’espoir de l’entendre,Le lit, plus tard, doit, le soir, nous attendre.

Silence! oh! c’est cet oiseau dont ma mère

Nous parle tant, quand nous allons dormir:

Le Rossignol, dont la voix solitaire,

Surtout la nuit, se plaît à retentir,

Et que souvent, dans l’espoir de l’entendre,

Le lit, plus tard, doit, le soir, nous attendre.

Oui, par malheur, si quelque maladieMe fait souffrir, que ce soit au printemps!Pour apaiser mes moments d’insomnie,Du rossignol j’écouterai les chants.Sans doute, il chante encore mieux, je gage,Pour un enfant qui souffre avec courage.

Oui, par malheur, si quelque maladie

Me fait souffrir, que ce soit au printemps!

Pour apaiser mes moments d’insomnie,

Du rossignol j’écouterai les chants.

Sans doute, il chante encore mieux, je gage,

Pour un enfant qui souffre avec courage.

V.Le petit lièvre.Haasje, I, blz. 43.Un petit lièvre allait brouter dans la prairie.Un berger, qui passait, l’aperçoit et lui crie:Petit, prends garde à toi! petit, n’entends-tu rien?C’est le cor d’un chasseur, et l’aboîment d’un chien.Encore, répond-il, encore un peu d’herbage!C’est trop tôt; j’ai le temps de gagner le bocage.Encore un petit chou!.... Mais, paf! le fusil part,Et le lièvre sanglant veut s’enfuir, mais trop tard!Petit lièvre! petit lièvre! tu me fais peine.C’est ta faute; il fallait te sauver dans la plaine;Celui qui se refuse à suivre un bon conseil,Se plaint souvent trop tard d’un châtiment pareil.

Haasje, I, blz. 43.

Un petit lièvre allait brouter dans la prairie.Un berger, qui passait, l’aperçoit et lui crie:Petit, prends garde à toi! petit, n’entends-tu rien?C’est le cor d’un chasseur, et l’aboîment d’un chien.

Un petit lièvre allait brouter dans la prairie.

Un berger, qui passait, l’aperçoit et lui crie:

Petit, prends garde à toi! petit, n’entends-tu rien?

C’est le cor d’un chasseur, et l’aboîment d’un chien.

Encore, répond-il, encore un peu d’herbage!C’est trop tôt; j’ai le temps de gagner le bocage.Encore un petit chou!.... Mais, paf! le fusil part,Et le lièvre sanglant veut s’enfuir, mais trop tard!

Encore, répond-il, encore un peu d’herbage!

C’est trop tôt; j’ai le temps de gagner le bocage.

Encore un petit chou!.... Mais, paf! le fusil part,

Et le lièvre sanglant veut s’enfuir, mais trop tard!

Petit lièvre! petit lièvre! tu me fais peine.C’est ta faute; il fallait te sauver dans la plaine;Celui qui se refuse à suivre un bon conseil,Se plaint souvent trop tard d’un châtiment pareil.

Petit lièvre! petit lièvre! tu me fais peine.

C’est ta faute; il fallait te sauver dans la plaine;

Celui qui se refuse à suivre un bon conseil,

Se plaint souvent trop tard d’un châtiment pareil.

VI.Le clair de lune.Maneschijn, I, blz. 50.O lune! ta limpide et brillante lumièreFidèlement garde la nuit;Et moi, sous mes rideaux, sur la plume légère,Je dors lorsque ton flambeau luit.Lune, regarde encor par ta large fenêtre,Avec cet éclat radieux.Je m’en vais reposer; je te laisse paraître,Et je ferme mes petits yeux.Chère lune! demain, éclairant ma demeure,Quand le soleil va revenir,Je te souhaiterai, hors du lit de bonne heure.De pouvoir aussi bien dormir.

Maneschijn, I, blz. 50.

O lune! ta limpide et brillante lumièreFidèlement garde la nuit;Et moi, sous mes rideaux, sur la plume légère,Je dors lorsque ton flambeau luit.

O lune! ta limpide et brillante lumière

Fidèlement garde la nuit;

Et moi, sous mes rideaux, sur la plume légère,

Je dors lorsque ton flambeau luit.

Lune, regarde encor par ta large fenêtre,Avec cet éclat radieux.Je m’en vais reposer; je te laisse paraître,Et je ferme mes petits yeux.

Lune, regarde encor par ta large fenêtre,

Avec cet éclat radieux.

Je m’en vais reposer; je te laisse paraître,

Et je ferme mes petits yeux.

Chère lune! demain, éclairant ma demeure,Quand le soleil va revenir,Je te souhaiterai, hors du lit de bonne heure.De pouvoir aussi bien dormir.

Chère lune! demain, éclairant ma demeure,

Quand le soleil va revenir,

Je te souhaiterai, hors du lit de bonne heure.

De pouvoir aussi bien dormir.

K. ARENZ.I.Sonntag-morgen.Zondag-morgen, II, blz. 56.Die Glocke ruft mit hellem Schall’Zur Kirch’ die Kinder allzumal,Zum Haus des Herrn geht Gross und KleinIn stiller Andacht fromm und rein.Zu danken ihm der treu und gutDie Kinder hält in seiner Hut,Und um Verzeihung ihn zu fleh’nFür alle Fehler und Vergeh’n.O lieber Herr, o guter Gott!Lehr’ Du uns halten Dein Gebot!Ein Fest sei jeder Kirchengang,Wo wir Dir singen lauten Dank.II.Zur Schule.Naar School, II, blz. 59.“Zur Schul’, zur Schul’! Die Glock’ schlug acht!”Da sieh! Auf allen Wegen,Auf Strass’ und Gass, wie ich’s gedacht,Kömmt mir ein Trupp entgegen.Wohl kalt, doch rein an Wang und Hand,Wohl arm, doch heller als ein Brand,Und an den Augen kann man sehen,Dass sie recht gern zur Schule gehen.Est scherzt und lacht die frohe Schaar,Springt über Trepp’ und Steine;Dann aber geh’n sie Paar an PaarIn friedlichem Vereine.—Und wird auch mancher Spass gemacht,Wird doch nicht bös dabei gedacht.Den Kindern ziemet Munterkeit,Die so zur Schule geh’n mit Freud’.Doch nun zur Schul’ und aufgepasst!Und jetzt mal flink gelesen,Die Schrift regt artig abgefasst,Wie ’s gestern ist gewesen.Und rechne sorgsam, denk’ dabei,Dass es zu Deinem Vortheil sei;Und gehst Du so zur Schule hin,Wird hell Dein Kopf und brav Dein Sinn.III.O Herr!Och Heer!II, blz. 70.Das Blümelein hat seine Knospen auf,Die liebe Sonne scheinet mild darauf,Das Vöglein hüpft und springt vor Munterkeit,O Herr! wie ist so prächtig Alles heut.O Herr!... Doch nein! ich sprech’ nicht mit Bedacht,Sieh! Alles spricht von Gottes Lieb’ und MachtUnd preist des Herren Güte immermehrUnd blüht und lacht und hüpfet ihm zur Ehr’.Und ich soll nicht für das, was ich erhielt,Bei’m Namen Gott’s mit Ehrfurcht sein erfüllt,Nicht denken an den Geber Tag und Nacht,Der meine Jugend väterlich bewacht!...Vergib, o Herr! und mög’ meine Lieb’ und DankDich, Vater! preisen laut mein Leben lang;Und jeden Tag ruf’ Dir mein Herze zu:“O lieber Herr, wie gross und gut bist Du!”IV.Der Bienenkorb.De Bijenkorf, II, blz. 84.“Wart, garstig Thier!Du stichst? Wofür?Ich that Dir doch kein Leid?Dich zu besuchen macht’ mir Freud’,Zu seh’n, ob’s Körbchen auch gedeiht,Und ob Du in den SommertagenSchon viel der HonigsüssigkeitHast heimgetragen.”—““Ja, Kind, ich trag’Bei Sommertag’Den Wachs zu meinem Bau,Ich schweb’ und flieg’ durch Wies’ und AuSuch’ Blümlein schon beim MorgenthauUnd geh’ zu Bergesgipfeln,Hol’ mir den Honig zu dem BauVon hohen Wipfeln.Und wenn ich dann,Mein kleiner Mann,Nach Hause komm’ mit Hüll’ und Füll’,Und sehe schleichen sacht und still,Ein Kind, das heimlich naschen will,Dan hab’ ich’s stechen nicht vergessen...Ich mein’:—Der nicht arbeiten will,Darf auch nicht essen!””V.Schultermäntelchen.Schoudermanteltje, II, blz. 96.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Such’ ich in allen Ecken,Ich such’ sie fern, ich such’ sie nah’Will sie zusammenstecken;Gibst du mir Zitz und Leinewand,Kriegst du ein Küsschen und ’ne Hand.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Will sie in Scheiben schneiden,Sie näh’n, wie man nichts Schönres sah,Als wär’s von lauter Seiden.Und sind dann alle Eckchen voll,Dan füttr’ ich sie mit warmer Woll’.Ein Läppchen hier, ein Läppchen daGing anders doch verloren,Ich bin geschützt, wenn Herbstwind nah,Wenn’s kalt ist und gefroren;—Das Mäntlein macht mir doppelt Freud’,Da ich es hab’ durch Sparsamkeit.VI.Der Winter.Winter, II, blz. 98.O Winter, harter Winter!Was bist Du bitter kalt.O hätt’ ich einen GuldenFür Brandholz aus dem Wald,Ein Feurchen würd’ ich bauenIn dieser Wintersnoth,Ich lüd die armen NachbarnZum Kaffe und zum Brod.Was würden sie dann schmausenIm Eckchen bei dem Heerd’!Mir würd’ auch wohl ein PlätzchenUnd auch ein Brod gewährt.Ach! hätt’ ich einen Gulden...Doch als ich Mutter frug,Da sagt’ sie: “Kind, wir habenKaum für uns selbst genug.”Hört, Jungen, wenn ich gross bin,Dan sollet ihr was seh’n:Ich lass’ all’ Tag ein CentchenBei meinem Meister steh’n:Ich hab dann ein Dreigulden,Wenn’s Neujahr wiederkehrt,Dann lad’ ich meine Nachbarn.In’s Eckchen bei dem Heerd’.VII.Brodkrümchen.Broodkruimels, II, blz. 99.Was pickt da? Soll’s am Fenster sein?Es klingt, als wie: “Mach’ offen!”Der kleine Vogel will herein,Den ich im Hof getroffen.Ach sieh! da sitzt er, fast wie todt;Wie seufzt er um was Essen....Ach! dass ich nun mein ButterbrodNur nicht hätt’ aufgegessen!O hätt’ ich jetzt die Krümchen hier,Die Mutter weg musst’ nehmen,Gerettet wär’ das arme Thier,Ich braucht mich nicht zu schämen.Ach! Mutter, hilf mir aus der Noth,Stets werd’ ich darnach trachten,Auch nicht ein kleines Krümchen BrodIn Zukunft zu missachten.

K. ARENZ.

I.Sonntag-morgen.Zondag-morgen, II, blz. 56.Die Glocke ruft mit hellem Schall’Zur Kirch’ die Kinder allzumal,Zum Haus des Herrn geht Gross und KleinIn stiller Andacht fromm und rein.Zu danken ihm der treu und gutDie Kinder hält in seiner Hut,Und um Verzeihung ihn zu fleh’nFür alle Fehler und Vergeh’n.O lieber Herr, o guter Gott!Lehr’ Du uns halten Dein Gebot!Ein Fest sei jeder Kirchengang,Wo wir Dir singen lauten Dank.

Zondag-morgen, II, blz. 56.

Die Glocke ruft mit hellem Schall’Zur Kirch’ die Kinder allzumal,Zum Haus des Herrn geht Gross und KleinIn stiller Andacht fromm und rein.

Die Glocke ruft mit hellem Schall’

Zur Kirch’ die Kinder allzumal,

Zum Haus des Herrn geht Gross und Klein

In stiller Andacht fromm und rein.

Zu danken ihm der treu und gutDie Kinder hält in seiner Hut,Und um Verzeihung ihn zu fleh’nFür alle Fehler und Vergeh’n.

Zu danken ihm der treu und gut

Die Kinder hält in seiner Hut,

Und um Verzeihung ihn zu fleh’n

Für alle Fehler und Vergeh’n.

O lieber Herr, o guter Gott!Lehr’ Du uns halten Dein Gebot!Ein Fest sei jeder Kirchengang,Wo wir Dir singen lauten Dank.

O lieber Herr, o guter Gott!

Lehr’ Du uns halten Dein Gebot!

Ein Fest sei jeder Kirchengang,

Wo wir Dir singen lauten Dank.

II.Zur Schule.Naar School, II, blz. 59.“Zur Schul’, zur Schul’! Die Glock’ schlug acht!”Da sieh! Auf allen Wegen,Auf Strass’ und Gass, wie ich’s gedacht,Kömmt mir ein Trupp entgegen.Wohl kalt, doch rein an Wang und Hand,Wohl arm, doch heller als ein Brand,Und an den Augen kann man sehen,Dass sie recht gern zur Schule gehen.Est scherzt und lacht die frohe Schaar,Springt über Trepp’ und Steine;Dann aber geh’n sie Paar an PaarIn friedlichem Vereine.—Und wird auch mancher Spass gemacht,Wird doch nicht bös dabei gedacht.Den Kindern ziemet Munterkeit,Die so zur Schule geh’n mit Freud’.Doch nun zur Schul’ und aufgepasst!Und jetzt mal flink gelesen,Die Schrift regt artig abgefasst,Wie ’s gestern ist gewesen.Und rechne sorgsam, denk’ dabei,Dass es zu Deinem Vortheil sei;Und gehst Du so zur Schule hin,Wird hell Dein Kopf und brav Dein Sinn.

Naar School, II, blz. 59.

“Zur Schul’, zur Schul’! Die Glock’ schlug acht!”Da sieh! Auf allen Wegen,Auf Strass’ und Gass, wie ich’s gedacht,Kömmt mir ein Trupp entgegen.Wohl kalt, doch rein an Wang und Hand,Wohl arm, doch heller als ein Brand,Und an den Augen kann man sehen,Dass sie recht gern zur Schule gehen.

“Zur Schul’, zur Schul’! Die Glock’ schlug acht!”

Da sieh! Auf allen Wegen,

Auf Strass’ und Gass, wie ich’s gedacht,

Kömmt mir ein Trupp entgegen.

Wohl kalt, doch rein an Wang und Hand,

Wohl arm, doch heller als ein Brand,

Und an den Augen kann man sehen,

Dass sie recht gern zur Schule gehen.

Est scherzt und lacht die frohe Schaar,Springt über Trepp’ und Steine;Dann aber geh’n sie Paar an PaarIn friedlichem Vereine.—Und wird auch mancher Spass gemacht,Wird doch nicht bös dabei gedacht.Den Kindern ziemet Munterkeit,Die so zur Schule geh’n mit Freud’.

Est scherzt und lacht die frohe Schaar,

Springt über Trepp’ und Steine;

Dann aber geh’n sie Paar an Paar

In friedlichem Vereine.—

Und wird auch mancher Spass gemacht,

Wird doch nicht bös dabei gedacht.

Den Kindern ziemet Munterkeit,

Die so zur Schule geh’n mit Freud’.

Doch nun zur Schul’ und aufgepasst!Und jetzt mal flink gelesen,Die Schrift regt artig abgefasst,Wie ’s gestern ist gewesen.Und rechne sorgsam, denk’ dabei,Dass es zu Deinem Vortheil sei;Und gehst Du so zur Schule hin,Wird hell Dein Kopf und brav Dein Sinn.

Doch nun zur Schul’ und aufgepasst!

Und jetzt mal flink gelesen,

Die Schrift regt artig abgefasst,

Wie ’s gestern ist gewesen.

Und rechne sorgsam, denk’ dabei,

Dass es zu Deinem Vortheil sei;

Und gehst Du so zur Schule hin,

Wird hell Dein Kopf und brav Dein Sinn.

III.O Herr!Och Heer!II, blz. 70.Das Blümelein hat seine Knospen auf,Die liebe Sonne scheinet mild darauf,Das Vöglein hüpft und springt vor Munterkeit,O Herr! wie ist so prächtig Alles heut.O Herr!... Doch nein! ich sprech’ nicht mit Bedacht,Sieh! Alles spricht von Gottes Lieb’ und MachtUnd preist des Herren Güte immermehrUnd blüht und lacht und hüpfet ihm zur Ehr’.Und ich soll nicht für das, was ich erhielt,Bei’m Namen Gott’s mit Ehrfurcht sein erfüllt,Nicht denken an den Geber Tag und Nacht,Der meine Jugend väterlich bewacht!...Vergib, o Herr! und mög’ meine Lieb’ und DankDich, Vater! preisen laut mein Leben lang;Und jeden Tag ruf’ Dir mein Herze zu:“O lieber Herr, wie gross und gut bist Du!”

Och Heer!II, blz. 70.

Das Blümelein hat seine Knospen auf,Die liebe Sonne scheinet mild darauf,Das Vöglein hüpft und springt vor Munterkeit,O Herr! wie ist so prächtig Alles heut.

Das Blümelein hat seine Knospen auf,

Die liebe Sonne scheinet mild darauf,

Das Vöglein hüpft und springt vor Munterkeit,

O Herr! wie ist so prächtig Alles heut.

O Herr!... Doch nein! ich sprech’ nicht mit Bedacht,Sieh! Alles spricht von Gottes Lieb’ und MachtUnd preist des Herren Güte immermehrUnd blüht und lacht und hüpfet ihm zur Ehr’.

O Herr!... Doch nein! ich sprech’ nicht mit Bedacht,

Sieh! Alles spricht von Gottes Lieb’ und Macht

Und preist des Herren Güte immermehr

Und blüht und lacht und hüpfet ihm zur Ehr’.

Und ich soll nicht für das, was ich erhielt,Bei’m Namen Gott’s mit Ehrfurcht sein erfüllt,Nicht denken an den Geber Tag und Nacht,Der meine Jugend väterlich bewacht!...

Und ich soll nicht für das, was ich erhielt,

Bei’m Namen Gott’s mit Ehrfurcht sein erfüllt,

Nicht denken an den Geber Tag und Nacht,

Der meine Jugend väterlich bewacht!...

Vergib, o Herr! und mög’ meine Lieb’ und DankDich, Vater! preisen laut mein Leben lang;Und jeden Tag ruf’ Dir mein Herze zu:“O lieber Herr, wie gross und gut bist Du!”

Vergib, o Herr! und mög’ meine Lieb’ und Dank

Dich, Vater! preisen laut mein Leben lang;

Und jeden Tag ruf’ Dir mein Herze zu:

“O lieber Herr, wie gross und gut bist Du!”

IV.Der Bienenkorb.De Bijenkorf, II, blz. 84.“Wart, garstig Thier!Du stichst? Wofür?Ich that Dir doch kein Leid?Dich zu besuchen macht’ mir Freud’,Zu seh’n, ob’s Körbchen auch gedeiht,Und ob Du in den SommertagenSchon viel der HonigsüssigkeitHast heimgetragen.”—““Ja, Kind, ich trag’Bei Sommertag’Den Wachs zu meinem Bau,Ich schweb’ und flieg’ durch Wies’ und AuSuch’ Blümlein schon beim MorgenthauUnd geh’ zu Bergesgipfeln,Hol’ mir den Honig zu dem BauVon hohen Wipfeln.Und wenn ich dann,Mein kleiner Mann,Nach Hause komm’ mit Hüll’ und Füll’,Und sehe schleichen sacht und still,Ein Kind, das heimlich naschen will,Dan hab’ ich’s stechen nicht vergessen...Ich mein’:—Der nicht arbeiten will,Darf auch nicht essen!””

De Bijenkorf, II, blz. 84.

“Wart, garstig Thier!Du stichst? Wofür?Ich that Dir doch kein Leid?Dich zu besuchen macht’ mir Freud’,Zu seh’n, ob’s Körbchen auch gedeiht,Und ob Du in den SommertagenSchon viel der HonigsüssigkeitHast heimgetragen.”—

“Wart, garstig Thier!

Du stichst? Wofür?

Ich that Dir doch kein Leid?

Dich zu besuchen macht’ mir Freud’,

Zu seh’n, ob’s Körbchen auch gedeiht,

Und ob Du in den Sommertagen

Schon viel der Honigsüssigkeit

Hast heimgetragen.”—

““Ja, Kind, ich trag’Bei Sommertag’Den Wachs zu meinem Bau,Ich schweb’ und flieg’ durch Wies’ und AuSuch’ Blümlein schon beim MorgenthauUnd geh’ zu Bergesgipfeln,Hol’ mir den Honig zu dem BauVon hohen Wipfeln.

““Ja, Kind, ich trag’

Bei Sommertag’

Den Wachs zu meinem Bau,

Ich schweb’ und flieg’ durch Wies’ und Au

Such’ Blümlein schon beim Morgenthau

Und geh’ zu Bergesgipfeln,

Hol’ mir den Honig zu dem Bau

Von hohen Wipfeln.

Und wenn ich dann,Mein kleiner Mann,Nach Hause komm’ mit Hüll’ und Füll’,Und sehe schleichen sacht und still,Ein Kind, das heimlich naschen will,Dan hab’ ich’s stechen nicht vergessen...Ich mein’:—Der nicht arbeiten will,Darf auch nicht essen!””

Und wenn ich dann,

Mein kleiner Mann,

Nach Hause komm’ mit Hüll’ und Füll’,

Und sehe schleichen sacht und still,

Ein Kind, das heimlich naschen will,

Dan hab’ ich’s stechen nicht vergessen...

Ich mein’:—Der nicht arbeiten will,

Darf auch nicht essen!””

V.Schultermäntelchen.Schoudermanteltje, II, blz. 96.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Such’ ich in allen Ecken,Ich such’ sie fern, ich such’ sie nah’Will sie zusammenstecken;Gibst du mir Zitz und Leinewand,Kriegst du ein Küsschen und ’ne Hand.Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Will sie in Scheiben schneiden,Sie näh’n, wie man nichts Schönres sah,Als wär’s von lauter Seiden.Und sind dann alle Eckchen voll,Dan füttr’ ich sie mit warmer Woll’.Ein Läppchen hier, ein Läppchen daGing anders doch verloren,Ich bin geschützt, wenn Herbstwind nah,Wenn’s kalt ist und gefroren;—Das Mäntlein macht mir doppelt Freud’,Da ich es hab’ durch Sparsamkeit.

Schoudermanteltje, II, blz. 96.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Such’ ich in allen Ecken,Ich such’ sie fern, ich such’ sie nah’Will sie zusammenstecken;Gibst du mir Zitz und Leinewand,Kriegst du ein Küsschen und ’ne Hand.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,

Such’ ich in allen Ecken,

Ich such’ sie fern, ich such’ sie nah’

Will sie zusammenstecken;

Gibst du mir Zitz und Leinewand,

Kriegst du ein Küsschen und ’ne Hand.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,Will sie in Scheiben schneiden,Sie näh’n, wie man nichts Schönres sah,Als wär’s von lauter Seiden.Und sind dann alle Eckchen voll,Dan füttr’ ich sie mit warmer Woll’.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen da,

Will sie in Scheiben schneiden,

Sie näh’n, wie man nichts Schönres sah,

Als wär’s von lauter Seiden.

Und sind dann alle Eckchen voll,

Dan füttr’ ich sie mit warmer Woll’.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen daGing anders doch verloren,Ich bin geschützt, wenn Herbstwind nah,Wenn’s kalt ist und gefroren;—Das Mäntlein macht mir doppelt Freud’,Da ich es hab’ durch Sparsamkeit.

Ein Läppchen hier, ein Läppchen da

Ging anders doch verloren,

Ich bin geschützt, wenn Herbstwind nah,

Wenn’s kalt ist und gefroren;—

Das Mäntlein macht mir doppelt Freud’,

Da ich es hab’ durch Sparsamkeit.

VI.Der Winter.Winter, II, blz. 98.O Winter, harter Winter!Was bist Du bitter kalt.O hätt’ ich einen GuldenFür Brandholz aus dem Wald,Ein Feurchen würd’ ich bauenIn dieser Wintersnoth,Ich lüd die armen NachbarnZum Kaffe und zum Brod.Was würden sie dann schmausenIm Eckchen bei dem Heerd’!Mir würd’ auch wohl ein PlätzchenUnd auch ein Brod gewährt.Ach! hätt’ ich einen Gulden...Doch als ich Mutter frug,Da sagt’ sie: “Kind, wir habenKaum für uns selbst genug.”Hört, Jungen, wenn ich gross bin,Dan sollet ihr was seh’n:Ich lass’ all’ Tag ein CentchenBei meinem Meister steh’n:Ich hab dann ein Dreigulden,Wenn’s Neujahr wiederkehrt,Dann lad’ ich meine Nachbarn.In’s Eckchen bei dem Heerd’.

Winter, II, blz. 98.

O Winter, harter Winter!Was bist Du bitter kalt.O hätt’ ich einen GuldenFür Brandholz aus dem Wald,Ein Feurchen würd’ ich bauenIn dieser Wintersnoth,Ich lüd die armen NachbarnZum Kaffe und zum Brod.

O Winter, harter Winter!

Was bist Du bitter kalt.

O hätt’ ich einen Gulden

Für Brandholz aus dem Wald,

Ein Feurchen würd’ ich bauen

In dieser Wintersnoth,

Ich lüd die armen Nachbarn

Zum Kaffe und zum Brod.

Was würden sie dann schmausenIm Eckchen bei dem Heerd’!Mir würd’ auch wohl ein PlätzchenUnd auch ein Brod gewährt.Ach! hätt’ ich einen Gulden...Doch als ich Mutter frug,Da sagt’ sie: “Kind, wir habenKaum für uns selbst genug.”

Was würden sie dann schmausen

Im Eckchen bei dem Heerd’!

Mir würd’ auch wohl ein Plätzchen

Und auch ein Brod gewährt.

Ach! hätt’ ich einen Gulden...

Doch als ich Mutter frug,

Da sagt’ sie: “Kind, wir haben

Kaum für uns selbst genug.”

Hört, Jungen, wenn ich gross bin,Dan sollet ihr was seh’n:Ich lass’ all’ Tag ein CentchenBei meinem Meister steh’n:Ich hab dann ein Dreigulden,Wenn’s Neujahr wiederkehrt,Dann lad’ ich meine Nachbarn.In’s Eckchen bei dem Heerd’.

Hört, Jungen, wenn ich gross bin,

Dan sollet ihr was seh’n:

Ich lass’ all’ Tag ein Centchen

Bei meinem Meister steh’n:

Ich hab dann ein Dreigulden,

Wenn’s Neujahr wiederkehrt,

Dann lad’ ich meine Nachbarn.

In’s Eckchen bei dem Heerd’.

VII.Brodkrümchen.Broodkruimels, II, blz. 99.Was pickt da? Soll’s am Fenster sein?Es klingt, als wie: “Mach’ offen!”Der kleine Vogel will herein,Den ich im Hof getroffen.Ach sieh! da sitzt er, fast wie todt;Wie seufzt er um was Essen....Ach! dass ich nun mein ButterbrodNur nicht hätt’ aufgegessen!O hätt’ ich jetzt die Krümchen hier,Die Mutter weg musst’ nehmen,Gerettet wär’ das arme Thier,Ich braucht mich nicht zu schämen.Ach! Mutter, hilf mir aus der Noth,Stets werd’ ich darnach trachten,Auch nicht ein kleines Krümchen BrodIn Zukunft zu missachten.

Broodkruimels, II, blz. 99.

Was pickt da? Soll’s am Fenster sein?Es klingt, als wie: “Mach’ offen!”Der kleine Vogel will herein,Den ich im Hof getroffen.Ach sieh! da sitzt er, fast wie todt;Wie seufzt er um was Essen....Ach! dass ich nun mein ButterbrodNur nicht hätt’ aufgegessen!

Was pickt da? Soll’s am Fenster sein?

Es klingt, als wie: “Mach’ offen!”

Der kleine Vogel will herein,

Den ich im Hof getroffen.

Ach sieh! da sitzt er, fast wie todt;

Wie seufzt er um was Essen....

Ach! dass ich nun mein Butterbrod

Nur nicht hätt’ aufgegessen!

O hätt’ ich jetzt die Krümchen hier,Die Mutter weg musst’ nehmen,Gerettet wär’ das arme Thier,Ich braucht mich nicht zu schämen.Ach! Mutter, hilf mir aus der Noth,Stets werd’ ich darnach trachten,Auch nicht ein kleines Krümchen BrodIn Zukunft zu missachten.

O hätt’ ich jetzt die Krümchen hier,

Die Mutter weg musst’ nehmen,

Gerettet wär’ das arme Thier,

Ich braucht mich nicht zu schämen.

Ach! Mutter, hilf mir aus der Noth,

Stets werd’ ich darnach trachten,

Auch nicht ein kleines Krümchen Brod

In Zukunft zu missachten.

F. J. MILLARD.I.On Awaking.Bij ’t Ontwaken, III, blz. 111.Merry sunshine, morning light,On my window panes you glitter,With such golden colours bright,And my feather’d songsters twitter;Thankful then, indeed, I may,Praise thee, Lord, for this fine day.Lo! at night repose is sought,Rest I find, exempt from sorrow;And by every one ’t is thought:Sure the sun will shine to morrow!No one thinks “perhaps, in vain,He’ll be called to rise again.”No one thinks “perhaps, o Sun,When thy next rays shine bright beaming,My own race may then be run,After dozing, sleeping, dreaming”....Therefore, lovely morning-light,Hail I thee, with thankful sight.II.Forget-Me-Not.Vergeet-mij-nietje, III, blz. 121.Blue, pretty flower! forget me not!When e’er to meet thee, ’t is my lot,On this sweet spot;Why dare I not, as thou, at parting,Exclaim without my conscience smarting:“Forget me not!”Oh, simple, lovely flow’ret blue,The reason I alas! must rue,I’ll tell ityou.....I oft must sigh with shame and sorrow,On many a self-reproaching morrow:“Forget me, do!”Blue, tender flower! forget me not!I promise thee, when ’t is my lot,On this sweet spot,To meet thee—at my second parting,—T’exclaim, without my conscience smarting:“Forget me not!”III.The Flax-Flower.Vlasbloemetje, III, blz. 122.“What rapid growth, what fading mien!Blue flow’ret of the flax so green!The sun has reached its highest glory;This morn you, blooming, charmed the sight,And now, alas! in shrivelled plight,You tell us quite a gloomy story!I say, without disguise or fear,Were I, you darling flax-flower here,I’d bloom away the live-long year!—Yes; that’s indeed a pretty thought,If mirth and dress are only sought,Not solid use from the beginning;These charming flowers which here you see,May not with me the chief things be....”I form the threads that serve for spinning,And linseed-oil for merchants’ gain—Did I from blooming ne’er abstain,Where would your shirts, I ask, remain?When winter cold frequents our ground,Then many an idle plant is found,On dunghill trodden or upturned.Though twice to die it be my fateI live again for small and great.Lo! linen, friends! has paper earned,On which, in letters, we may read:“Though I did bloom, this was my creed,Whatusefulis, that ’sfineindeed!”IV.A Wood-Flower.Een Woudbloempje, III, blz. 125.Lonely flower to me revealed,In the wood in moss concealed,Thou alone dost blooming linger,Blooming ever and anon;—Ere thou’rt gone,Let us mark th’ Almighty’s finger,Whom all things depend upon.When a bee, led all astray,Finds to thee its weary way,Wide thou spread’st thy bosom’s treasure,And thou thinks’t within thyself:Such sweet pelfMust afford refreshing pleasure,To this lonesome little elf.O rejoice that God’s own hand,Placed thee, lonely there to stand,Thus kind nourishment to tender;Lost, the bee in mazes quaint,Tired and faint,Soon its life must else surrender,Missing this sweet wood-flower saint.Christian, who in loneliness,On thy path reliev’st distress;Change not for thy rank or station,What vain show doth oft appear;Flow’ret dear,Happy he whose destination,Is the lonely wood-flower’s here!V.Flowers and Birds.Bloemen en Vogels, III, blz. 132.The little tender heather-flower,The tiny bird within its nest,Seems oft indeed a lonely guest,But God provideth for them best,Sends sunshine and refreshing shower;A friendly hand by no means scant,Oft cares for bird and heather-plant.Thus, undisturbed, ye thrive and flourish,Inspired with vital growth elate;The bird rejoices: “God is great!”The plant sheds blossoms variegate:Its odours sweet the earth do nourish;Yea, both extol their God and Lord,And friends who reared them at his word.You lads and lasses, merry singing,—You fluttering birds and tender seeds,The Lord with bounty ever feeds;He well provides for all your needs,His spirit and protection bringing.O bloom and sing then to His praise,Birds, plants and youths, in all your ways.VI.Cock-a-Doodle.Haantje, III, blz. 133.Cock-a-doodle, doodle loo,What a handy,Little dandy,Strutting round with such ado!Why d’ye make such dreadful splutter,For some grains of paltry stuff;Rather with them to the gutter,Than such fuss to get enough.—Foolish boy, with stupid mind,All your chatterIs mere clatter;Now, you’ve parents, over-kind.Perhaps, one day, I may be able,To your house a turn to take,Unprovided see your table,What a figure you’ll then make!Soon your parents you may lose;Will you heedful,Then the needful,With wise care, judicious, choose?No, poor boy, with awkward faces,Should you, thankless, still remain,You will make but wry grimaces,And feel hunger’s gnawing pain!—VII.The Longest Day.De langste dag, III, blz. 146.Almanack,Lying pack,Shuffling seer,Cheat, that’s clear!Butonelongest day each year?If you my advice would take:You’ll ahundred longestmake.He who first has left his bed,Has the longest day;He who learns with sharpest head,Has the longest day;He who ’s well his lessons said,Has the longest day.This you can do, were it daily;Three times hundred and three score,Were it even five days more!Then the year you’ll spend right gaily,This believe and understand:Do it but a hundred times,And you’ll shout in merry rhymes,Gaily dancing hand in hand:AlmanackLies alack;Shuffling seer!Cheat, that’s clear!If you my advice will take:You’ll ahundred longestmake!VIII.Circles in the Water.Kringetjes in ’t Water, III, blz. 161.Pebble-stone, so smooth and round,In the stream with gurgling sound,Down when dashing,Round a splashing,How thesilv’rypearls abound!Swift from casting hand you’re sliding,Wriggling down away then gliding.Where the pebble stone has been,In the water a circle is seen,Further flowing,Ever growing,Long observed by gazers keen;Ever showing by its bending,Where the stone fell swift descending.Recollect, my lass, my lad,Thus it goes with good and bad;Hours don’t tarry,Years will carryLong the marks of deeds, oft sad.Pointed out by conscience’ finger,In the heart that spot doth linger!

F. J. MILLARD.

I.On Awaking.Bij ’t Ontwaken, III, blz. 111.Merry sunshine, morning light,On my window panes you glitter,With such golden colours bright,And my feather’d songsters twitter;Thankful then, indeed, I may,Praise thee, Lord, for this fine day.Lo! at night repose is sought,Rest I find, exempt from sorrow;And by every one ’t is thought:Sure the sun will shine to morrow!No one thinks “perhaps, in vain,He’ll be called to rise again.”No one thinks “perhaps, o Sun,When thy next rays shine bright beaming,My own race may then be run,After dozing, sleeping, dreaming”....Therefore, lovely morning-light,Hail I thee, with thankful sight.

Bij ’t Ontwaken, III, blz. 111.

Merry sunshine, morning light,On my window panes you glitter,With such golden colours bright,And my feather’d songsters twitter;Thankful then, indeed, I may,Praise thee, Lord, for this fine day.

Merry sunshine, morning light,

On my window panes you glitter,

With such golden colours bright,

And my feather’d songsters twitter;

Thankful then, indeed, I may,

Praise thee, Lord, for this fine day.

Lo! at night repose is sought,Rest I find, exempt from sorrow;And by every one ’t is thought:Sure the sun will shine to morrow!No one thinks “perhaps, in vain,He’ll be called to rise again.”

Lo! at night repose is sought,

Rest I find, exempt from sorrow;

And by every one ’t is thought:

Sure the sun will shine to morrow!

No one thinks “perhaps, in vain,

He’ll be called to rise again.”

No one thinks “perhaps, o Sun,When thy next rays shine bright beaming,My own race may then be run,After dozing, sleeping, dreaming”....Therefore, lovely morning-light,Hail I thee, with thankful sight.

No one thinks “perhaps, o Sun,

When thy next rays shine bright beaming,

My own race may then be run,

After dozing, sleeping, dreaming”....

Therefore, lovely morning-light,

Hail I thee, with thankful sight.

II.Forget-Me-Not.Vergeet-mij-nietje, III, blz. 121.Blue, pretty flower! forget me not!When e’er to meet thee, ’t is my lot,On this sweet spot;Why dare I not, as thou, at parting,Exclaim without my conscience smarting:“Forget me not!”Oh, simple, lovely flow’ret blue,The reason I alas! must rue,I’ll tell ityou.....I oft must sigh with shame and sorrow,On many a self-reproaching morrow:“Forget me, do!”Blue, tender flower! forget me not!I promise thee, when ’t is my lot,On this sweet spot,To meet thee—at my second parting,—T’exclaim, without my conscience smarting:“Forget me not!”

Vergeet-mij-nietje, III, blz. 121.

Blue, pretty flower! forget me not!When e’er to meet thee, ’t is my lot,On this sweet spot;Why dare I not, as thou, at parting,Exclaim without my conscience smarting:“Forget me not!”

Blue, pretty flower! forget me not!

When e’er to meet thee, ’t is my lot,

On this sweet spot;

Why dare I not, as thou, at parting,

Exclaim without my conscience smarting:

“Forget me not!”

Oh, simple, lovely flow’ret blue,The reason I alas! must rue,I’ll tell ityou.....I oft must sigh with shame and sorrow,On many a self-reproaching morrow:“Forget me, do!”

Oh, simple, lovely flow’ret blue,

The reason I alas! must rue,

I’ll tell ityou.....

I oft must sigh with shame and sorrow,

On many a self-reproaching morrow:

“Forget me, do!”

Blue, tender flower! forget me not!I promise thee, when ’t is my lot,On this sweet spot,To meet thee—at my second parting,—T’exclaim, without my conscience smarting:“Forget me not!”

Blue, tender flower! forget me not!

I promise thee, when ’t is my lot,

On this sweet spot,

To meet thee—at my second parting,—

T’exclaim, without my conscience smarting:

“Forget me not!”

III.The Flax-Flower.Vlasbloemetje, III, blz. 122.“What rapid growth, what fading mien!Blue flow’ret of the flax so green!The sun has reached its highest glory;This morn you, blooming, charmed the sight,And now, alas! in shrivelled plight,You tell us quite a gloomy story!I say, without disguise or fear,Were I, you darling flax-flower here,I’d bloom away the live-long year!—Yes; that’s indeed a pretty thought,If mirth and dress are only sought,Not solid use from the beginning;These charming flowers which here you see,May not with me the chief things be....”I form the threads that serve for spinning,And linseed-oil for merchants’ gain—Did I from blooming ne’er abstain,Where would your shirts, I ask, remain?When winter cold frequents our ground,Then many an idle plant is found,On dunghill trodden or upturned.Though twice to die it be my fateI live again for small and great.Lo! linen, friends! has paper earned,On which, in letters, we may read:“Though I did bloom, this was my creed,Whatusefulis, that ’sfineindeed!”

Vlasbloemetje, III, blz. 122.

“What rapid growth, what fading mien!Blue flow’ret of the flax so green!The sun has reached its highest glory;This morn you, blooming, charmed the sight,And now, alas! in shrivelled plight,You tell us quite a gloomy story!I say, without disguise or fear,Were I, you darling flax-flower here,I’d bloom away the live-long year!

“What rapid growth, what fading mien!

Blue flow’ret of the flax so green!

The sun has reached its highest glory;

This morn you, blooming, charmed the sight,

And now, alas! in shrivelled plight,

You tell us quite a gloomy story!

I say, without disguise or fear,

Were I, you darling flax-flower here,

I’d bloom away the live-long year!

—Yes; that’s indeed a pretty thought,If mirth and dress are only sought,Not solid use from the beginning;These charming flowers which here you see,May not with me the chief things be....”I form the threads that serve for spinning,And linseed-oil for merchants’ gain—Did I from blooming ne’er abstain,Where would your shirts, I ask, remain?

—Yes; that’s indeed a pretty thought,

If mirth and dress are only sought,

Not solid use from the beginning;

These charming flowers which here you see,

May not with me the chief things be....”

I form the threads that serve for spinning,

And linseed-oil for merchants’ gain—

Did I from blooming ne’er abstain,

Where would your shirts, I ask, remain?

When winter cold frequents our ground,Then many an idle plant is found,On dunghill trodden or upturned.Though twice to die it be my fateI live again for small and great.Lo! linen, friends! has paper earned,On which, in letters, we may read:“Though I did bloom, this was my creed,Whatusefulis, that ’sfineindeed!”

When winter cold frequents our ground,

Then many an idle plant is found,

On dunghill trodden or upturned.

Though twice to die it be my fate

I live again for small and great.

Lo! linen, friends! has paper earned,

On which, in letters, we may read:

“Though I did bloom, this was my creed,

Whatusefulis, that ’sfineindeed!”

IV.A Wood-Flower.Een Woudbloempje, III, blz. 125.Lonely flower to me revealed,In the wood in moss concealed,Thou alone dost blooming linger,Blooming ever and anon;—Ere thou’rt gone,Let us mark th’ Almighty’s finger,Whom all things depend upon.When a bee, led all astray,Finds to thee its weary way,Wide thou spread’st thy bosom’s treasure,And thou thinks’t within thyself:Such sweet pelfMust afford refreshing pleasure,To this lonesome little elf.O rejoice that God’s own hand,Placed thee, lonely there to stand,Thus kind nourishment to tender;Lost, the bee in mazes quaint,Tired and faint,Soon its life must else surrender,Missing this sweet wood-flower saint.Christian, who in loneliness,On thy path reliev’st distress;Change not for thy rank or station,What vain show doth oft appear;Flow’ret dear,Happy he whose destination,Is the lonely wood-flower’s here!

Een Woudbloempje, III, blz. 125.

Lonely flower to me revealed,In the wood in moss concealed,Thou alone dost blooming linger,Blooming ever and anon;—Ere thou’rt gone,Let us mark th’ Almighty’s finger,Whom all things depend upon.

Lonely flower to me revealed,

In the wood in moss concealed,

Thou alone dost blooming linger,

Blooming ever and anon;—

Ere thou’rt gone,

Let us mark th’ Almighty’s finger,

Whom all things depend upon.

When a bee, led all astray,Finds to thee its weary way,Wide thou spread’st thy bosom’s treasure,And thou thinks’t within thyself:Such sweet pelfMust afford refreshing pleasure,To this lonesome little elf.

When a bee, led all astray,

Finds to thee its weary way,

Wide thou spread’st thy bosom’s treasure,

And thou thinks’t within thyself:

Such sweet pelf

Must afford refreshing pleasure,

To this lonesome little elf.

O rejoice that God’s own hand,Placed thee, lonely there to stand,Thus kind nourishment to tender;Lost, the bee in mazes quaint,Tired and faint,Soon its life must else surrender,Missing this sweet wood-flower saint.

O rejoice that God’s own hand,

Placed thee, lonely there to stand,

Thus kind nourishment to tender;

Lost, the bee in mazes quaint,

Tired and faint,

Soon its life must else surrender,

Missing this sweet wood-flower saint.

Christian, who in loneliness,On thy path reliev’st distress;Change not for thy rank or station,What vain show doth oft appear;Flow’ret dear,Happy he whose destination,Is the lonely wood-flower’s here!

Christian, who in loneliness,

On thy path reliev’st distress;

Change not for thy rank or station,

What vain show doth oft appear;

Flow’ret dear,

Happy he whose destination,

Is the lonely wood-flower’s here!

V.Flowers and Birds.Bloemen en Vogels, III, blz. 132.The little tender heather-flower,The tiny bird within its nest,Seems oft indeed a lonely guest,But God provideth for them best,Sends sunshine and refreshing shower;A friendly hand by no means scant,Oft cares for bird and heather-plant.Thus, undisturbed, ye thrive and flourish,Inspired with vital growth elate;The bird rejoices: “God is great!”The plant sheds blossoms variegate:Its odours sweet the earth do nourish;Yea, both extol their God and Lord,And friends who reared them at his word.You lads and lasses, merry singing,—You fluttering birds and tender seeds,The Lord with bounty ever feeds;He well provides for all your needs,His spirit and protection bringing.O bloom and sing then to His praise,Birds, plants and youths, in all your ways.

Bloemen en Vogels, III, blz. 132.

The little tender heather-flower,The tiny bird within its nest,Seems oft indeed a lonely guest,But God provideth for them best,Sends sunshine and refreshing shower;A friendly hand by no means scant,Oft cares for bird and heather-plant.

The little tender heather-flower,

The tiny bird within its nest,

Seems oft indeed a lonely guest,

But God provideth for them best,

Sends sunshine and refreshing shower;

A friendly hand by no means scant,

Oft cares for bird and heather-plant.

Thus, undisturbed, ye thrive and flourish,Inspired with vital growth elate;The bird rejoices: “God is great!”The plant sheds blossoms variegate:Its odours sweet the earth do nourish;Yea, both extol their God and Lord,And friends who reared them at his word.

Thus, undisturbed, ye thrive and flourish,

Inspired with vital growth elate;

The bird rejoices: “God is great!”

The plant sheds blossoms variegate:

Its odours sweet the earth do nourish;

Yea, both extol their God and Lord,

And friends who reared them at his word.

You lads and lasses, merry singing,—You fluttering birds and tender seeds,The Lord with bounty ever feeds;He well provides for all your needs,His spirit and protection bringing.O bloom and sing then to His praise,Birds, plants and youths, in all your ways.

You lads and lasses, merry singing,—

You fluttering birds and tender seeds,

The Lord with bounty ever feeds;

He well provides for all your needs,

His spirit and protection bringing.

O bloom and sing then to His praise,

Birds, plants and youths, in all your ways.

VI.Cock-a-Doodle.Haantje, III, blz. 133.Cock-a-doodle, doodle loo,What a handy,Little dandy,Strutting round with such ado!Why d’ye make such dreadful splutter,For some grains of paltry stuff;Rather with them to the gutter,Than such fuss to get enough.—Foolish boy, with stupid mind,All your chatterIs mere clatter;Now, you’ve parents, over-kind.Perhaps, one day, I may be able,To your house a turn to take,Unprovided see your table,What a figure you’ll then make!Soon your parents you may lose;Will you heedful,Then the needful,With wise care, judicious, choose?No, poor boy, with awkward faces,Should you, thankless, still remain,You will make but wry grimaces,And feel hunger’s gnawing pain!—

Haantje, III, blz. 133.

Cock-a-doodle, doodle loo,What a handy,Little dandy,Strutting round with such ado!Why d’ye make such dreadful splutter,For some grains of paltry stuff;Rather with them to the gutter,Than such fuss to get enough.

Cock-a-doodle, doodle loo,

What a handy,

Little dandy,

Strutting round with such ado!

Why d’ye make such dreadful splutter,

For some grains of paltry stuff;

Rather with them to the gutter,

Than such fuss to get enough.

—Foolish boy, with stupid mind,All your chatterIs mere clatter;Now, you’ve parents, over-kind.Perhaps, one day, I may be able,To your house a turn to take,Unprovided see your table,What a figure you’ll then make!

—Foolish boy, with stupid mind,

All your chatter

Is mere clatter;

Now, you’ve parents, over-kind.

Perhaps, one day, I may be able,

To your house a turn to take,

Unprovided see your table,

What a figure you’ll then make!

Soon your parents you may lose;Will you heedful,Then the needful,With wise care, judicious, choose?No, poor boy, with awkward faces,Should you, thankless, still remain,You will make but wry grimaces,And feel hunger’s gnawing pain!—

Soon your parents you may lose;

Will you heedful,

Then the needful,

With wise care, judicious, choose?

No, poor boy, with awkward faces,

Should you, thankless, still remain,

You will make but wry grimaces,

And feel hunger’s gnawing pain!—

VII.The Longest Day.De langste dag, III, blz. 146.Almanack,Lying pack,Shuffling seer,Cheat, that’s clear!Butonelongest day each year?If you my advice would take:You’ll ahundred longestmake.He who first has left his bed,Has the longest day;He who learns with sharpest head,Has the longest day;He who ’s well his lessons said,Has the longest day.This you can do, were it daily;Three times hundred and three score,Were it even five days more!Then the year you’ll spend right gaily,This believe and understand:Do it but a hundred times,And you’ll shout in merry rhymes,Gaily dancing hand in hand:AlmanackLies alack;Shuffling seer!Cheat, that’s clear!If you my advice will take:You’ll ahundred longestmake!

De langste dag, III, blz. 146.

Almanack,Lying pack,Shuffling seer,Cheat, that’s clear!Butonelongest day each year?If you my advice would take:You’ll ahundred longestmake.

Almanack,

Lying pack,

Shuffling seer,

Cheat, that’s clear!

Butonelongest day each year?

If you my advice would take:

You’ll ahundred longestmake.

He who first has left his bed,Has the longest day;He who learns with sharpest head,Has the longest day;He who ’s well his lessons said,Has the longest day.

He who first has left his bed,

Has the longest day;

He who learns with sharpest head,

Has the longest day;

He who ’s well his lessons said,

Has the longest day.

This you can do, were it daily;Three times hundred and three score,Were it even five days more!Then the year you’ll spend right gaily,

This you can do, were it daily;

Three times hundred and three score,

Were it even five days more!

Then the year you’ll spend right gaily,

This believe and understand:Do it but a hundred times,And you’ll shout in merry rhymes,Gaily dancing hand in hand:

This believe and understand:

Do it but a hundred times,

And you’ll shout in merry rhymes,

Gaily dancing hand in hand:

AlmanackLies alack;Shuffling seer!Cheat, that’s clear!If you my advice will take:You’ll ahundred longestmake!

Almanack

Lies alack;

Shuffling seer!

Cheat, that’s clear!

If you my advice will take:

You’ll ahundred longestmake!

VIII.Circles in the Water.Kringetjes in ’t Water, III, blz. 161.Pebble-stone, so smooth and round,In the stream with gurgling sound,Down when dashing,Round a splashing,How thesilv’rypearls abound!Swift from casting hand you’re sliding,Wriggling down away then gliding.Where the pebble stone has been,In the water a circle is seen,Further flowing,Ever growing,Long observed by gazers keen;Ever showing by its bending,Where the stone fell swift descending.Recollect, my lass, my lad,Thus it goes with good and bad;Hours don’t tarry,Years will carryLong the marks of deeds, oft sad.Pointed out by conscience’ finger,In the heart that spot doth linger!

Kringetjes in ’t Water, III, blz. 161.

Pebble-stone, so smooth and round,In the stream with gurgling sound,Down when dashing,Round a splashing,How thesilv’rypearls abound!Swift from casting hand you’re sliding,Wriggling down away then gliding.

Pebble-stone, so smooth and round,

In the stream with gurgling sound,

Down when dashing,

Round a splashing,

How thesilv’rypearls abound!

Swift from casting hand you’re sliding,

Wriggling down away then gliding.

Where the pebble stone has been,In the water a circle is seen,Further flowing,Ever growing,Long observed by gazers keen;Ever showing by its bending,Where the stone fell swift descending.

Where the pebble stone has been,

In the water a circle is seen,

Further flowing,

Ever growing,

Long observed by gazers keen;

Ever showing by its bending,

Where the stone fell swift descending.

Recollect, my lass, my lad,Thus it goes with good and bad;Hours don’t tarry,Years will carryLong the marks of deeds, oft sad.Pointed out by conscience’ finger,In the heart that spot doth linger!

Recollect, my lass, my lad,

Thus it goes with good and bad;

Hours don’t tarry,

Years will carry

Long the marks of deeds, oft sad.

Pointed out by conscience’ finger,

In the heart that spot doth linger!

V.I.Vroeg op, en vroeg naar bed te zijn,Dat is de beste medicijn.II.Bidt en dankt den Heer!Als gij slapen gaat;Als ge uit bed opstaat,Dankt en bidt hem weêr!III.Hoe langer of men slaapt,Hoe korter dat men leeft;Hoe wijder of men gaapt,Hoe minder dat men heeft.IV.Regt te wasschenEn te plassen,Dat er, over ’t heele lijf,Nergens vuil of smetje blijv’....Zij, des ochtends, ’t eerst bedrijf.V.Houd u heele leven lankZiel en ligchaam even blank.VI.Een vuile hand, al draagt ze een gouden ring,Blijft toch altijd een leelijk, morsig ding.VII.Wees rein en keurig op uw kleêren:De vogels kent men aan hun veeren!VIII.Wie knap gekleed is, zal ik wèl ontvangen,Wie knap kan praten, zal ik weêr verlangen,Wie knap kan doen, daar zal ’k mijn hart aan hangen.IX.Lustig zij de dag begonnen:Goed begin is half gewonnen!X.Wanneer gij ’s morgens aan het werk zult gaan,Denk eerst aan wat gij gistren hebt gedaan.XI.Wie langzaam denkt en handig doetDie maakt zijn zaakjes zeker goed.XII.Wanneer gij handelt zonder overleg,Zijt ge als een reiziger (geloof wat ik u zeg!)Die zonder reisgeld trok op weg.XIII.Al hadt ge, tot ontwikkling van Verstand,De beste Meesters van het Land,Uw geest moet willig zijn en vaardig in ’t begrijpen:Al woudt ge een kei ook honderd jaren slijpen,Hij wordt toch nooit een diamant.XIV.Zal de hazelnoot u smaken,(’t Geldt ook nog voor andre zaken)Schuw dan niet, den bast te kraken.XV.Elk menschenwerk is onvolmaakt,Het hapert altijd hier of daar,Doch ’t best is, dat we ons best maar doen,Alsòf het te volmaken waar’!XVI.Te laat! dat is een leelijk woord:Ik hoop, dat gij het nimmer hoort.Dan is het beter nog, te vroeg!Maar ’t beste, dat is: tijds genoeg!XVII.Wie ieder raad te geven weet:Is voor zich zelv’ soms ’t minst gereed.XVIII.Gistren, is geheugensplaag,Morgen, maakt de handen traag;Daarom, doe uw werk: van Daag!XIX.Eet, wat gaar is,Drink, wat klaar is,Spreek, wat waar is!XX.Wie leven wil gezond,In geest- en ligchaamskracht,Die laat’ niets onbedachtOf in- of uit zijn mond!XXI.Lekker in den mond,Voedzaam en gezond,Is de wèlverdiende beet,Die besproeid is met ons zweet.XXII.Begeer van kennis steeds het Beste;Zijt gij tevreê met wat er restte,Dan krijgt ge niets ten leste.XXIII.Eens gezien, is niet gezien,Tweemaal, is pas half gezien,Driemaal eerst, is goed gezien.XXIV.Wat ge graag gedaan mogt vinden,Vraag het magen niet of vrinden;Niemand doet uw zaken goed,Kindlief! zoo gij ’t zelf niet doet.XXV.Een blij gelaat, een vroom gemoed,Een rappe hand, een vlugge voet,Is ieder kind een kostlijk goed.XXVI.’t Is niet genoeg den weg te weten,Wanneer men ergens komen wil;Ook ’t loopen moet gij niet vergeten....Sta dus in ’t goede nimmer stil!XXVII.Als men betalen moet of zorgen,Is de allerslechtste van de slechte borgen: Morgen!XXVIII.Leer te kunnen, wat gij doet,Leer te willen, wat gij moet....Maar uw wil en daad zij goed!XXIXLaat gij iets na—of doet gij iet,Wat gij begeert dat niemand weet of ziet....Zoo laat het niet—of doe het niet.XXX.Honderd handen, hoe ook in de weer,Doen niet half soms dat, wat ik begeer;Één verstandig hoofd doet meestal meer.XXXI.Wie niet sterk is, kan wijs zijn,Wie niet mooi is, kan lief zijn,Wie niet rijk is, kan braaf zijn.XXXII.Lange wegen leggenTusschen doen en zeggen.XXXIII.Als ge in uw binnenkamer zijtEn, eenzaam, meester van uw tijd,Zorg dat ge in goed gezelschap zijt.XXXIV.Gaauw zei tegen Goed(’t Was dom van den bloed!):Hoe komt het, dat ik u zoo zelden ontmoet?XXXV.Och! geloof me, en zeg het voort:Meestal is het nuttigst woordDàt, wat men ongaarne hoort.XXXVI.Oortjes open, mondje toe,Dat maakt kindren vroom en vroê.XXXVII.Uw tong zij sleutel van ’t gemoed!—Maar daarom is het nog niet goedDat gij ’t voor Ieder opendoet.XXXVIII.Een woord te weinig heeft maar zelden nog berouwd;Een woord te veel heeft altijd kwaad gebrouwd.XXXIX.Een, die zijn tong niet houdt in band,En toch wil door de wereld komen,Is als een ruiter Onverstand,Die denkt te rijden zonder toomen:Geen twintig pas.... daar ligt de kwant!XL.Eén woord te onpasIs erger soms (schijn ’t ook wat kras),Dan dat men stom geboren was.XLI.Een goede wil, een goede raad,Maak daarop niet te zeker staat,Maar houd u aan een goede daad.XLII.Soms zegt wel Ja het mondje,Maar ’t hartje dat zegt Neen...Ik bid je, lieve kindren!Maakt ze tot één.XLIII.Weet ge, wat u met gemakDubble winst verkrijgen doet?Langzaam in den zak,Haastig aan den hoed!XLIV.Veel geven, als men niets te geven heeft,En dan nog méér ontvangen, dan men geeft,Gij kunt het, rijk of arm—wees slechts beleefd!XLV.Wilt gij geholpen zijn, bedenkt het, jonge maats!Een goed en vriendlijk woord vindt steeds een goede plaats.XLVI.Wanneer een vreemdling u ontmoet,Kijk dan ten eerste naar zijn hoed....Men kent een man vaak.... aan zijn groet.XLVII.De naarstigheid is grooter schat,Dan dat gij goud of zilver hadt.XLVIII.De naarstige hand,De sobere tand,Het nedrig verstand,Koopt anderluî land.XLIX.De Luiheid slentert zóó langs straatDat de Armoe, schoon ze op krukken gaat,Haar inhaalt, eer ze er acht op slaat.L.De vogels krijgen wel den kost om niet,Ze ploegen, zaaijen, maaijen, oogsten niet,Maar zonder vliegen krijgen zij toch niet.LI.Een stuiver minder te verteren,Dan men door arbeid daaglijks wint,Doet kopergeld in goud verkeeren:—Onthoud het wel mijn lieve kind!LII.Fortuin’s regterhand Heet Verstand,—Spaarzaamheid heet zijn linkerhand.LIII.Wie zich aan sparen heeft gewend,Al was het daags een enkle cent,—Hij wordt een guldens Heer op ’t end.LIV.Of ik een verkwister geev’,Och ’t gaat allemaal te loor....Gooit ge water in een zeef,’t Loopt er door.LV.De zuinigheid weet beter raadOm goed te doen met middelmaat,Dan rijkdom weet met overdaad.LVI.Tien duizend druppels maken gaauw een plas;Tien duizend centen.... reken eens, hoe rasOf dat een som van Honderd Gulden was?LVII.Wie meer begeert, dan hij verkrijgen kan,Al was hij ook de rijkste man,Is armer, dan die weltevreden leeft Met wat hij heeft.LVIII.De beste rijkdom dien ik weet,Is brood, dat men in eeren eet.LIX.Niet hij is rijk, die meer dan andren heeft,Maar die aan armer liên van ’t zijne geeft.LX.Tweemaal geeft, wie daadlijk geeft;Half slechts weigert, wie beleefdEn met spoed geweigerd heeft.LXI.Wie op zijn’ rijken buurman zietIs arm, al heeft hij daaglijksch brood;Wie op zijn armen buurman zietIs rijk, al zit hij in den nood.LXII.Wees met een kleine bron tevreê!—Zeg mij? al hadt ge een ’heele zee,Verslaat ge uw’ dorst er beter meê?LXIII.Veel kleine vischjes zwommen des Morgens in een’ stroom,De Visscher zeî: ’k zal wachten tot er een grooter koom’...’t Werd Avond—en toen zwom er geen een meer in den stroom.LXIV.Een kleine haas sprong uit het kruid,Een grooter haas sprong hem vooruit,De Jager kwam tot geen besluit,Hij had zebeidengraag tot buit:En.... platzak kwam hij ’t veld weer uit.LXV.Hoe velen gaan, och! bitter kruis!Om wol—en komen, per abuis,Zelf kaalgeschoren thuis.LXVI.Een enkle vogel in de handIs meer, dan twintig op het land.LXVII.Wij wenschen dikwijls staat en schat,Maar denken niet: “waar wij iets winnen,Verliest alligt een ander wat!”Zeg! zoo het poesje vlerken had,Wat zou de leeuwrik dan beginnen?LXVIII.Schat in de beurs, is prachtig,Schat in het hoofd, is krachtig,Schat in het hart, waarachtig!LXIX.’t Is wèl, te wezen rijk van goed,’t Is beter, uit oud-eerlijk bloed;Maar ’t best is, edel van gemoed!LXX.Dartle jeugd, geeft oud geklag;Mistige ochtend, blijden dag!LXXI.Wees niet te dartel, lieve kleenen!Te hevig lagchen maakt aan ’t weenen.LXXII.Het Venster uit—gij kwaad humeur!Weg is het.... Och! éér ik ’t bespeur,Daar staat het alweêr in de Deur!LXXIII.Gaat er iets niet naar uw zin,Laat uw zin er dan naar gaan;Wie dàt kunstje leert verstaan,Maakt van elk verlies gewin.LXXIV.Wie niet het kwaad als Vijand haatDien wordt het (eer hij ’t weet of raadt)Tot Kennis, Gast en Kameraad.LXXV.Gij trekt een splinter uit uw Hand...En laat er toch, onnoosle kwant!Zoo velen in uw Hart nog en Verstand!LXXVI.De mot doorknaagt het beste kleed,De nijd het beste hart doorvreet:—Wie dus zich graag voor schade hoed’,Sluit’ hart en kas voor dat gebroed.LXXVII.Wie met een kool of ander zwartZijn buurmans huis smet—of zijn hart!Maakt ook zijn eigen handen zwart.LXXVIII.Ontvangen vreugd, is groot geneugt;Geschonken vreugd, is grooter vreugd;Gedeelde vreugd, is vreugd en deugd.LXXIX.Wie zien noch hooren wilDien helpt geen hoorn of bril.LXXX.Al te goed, is buurmans gek,Al te mild, dat geeft gebrek,Al te wijs, dat koldert ras;’t Beste, dat is: net van pas!LXXXI.Wie altijd voor bedriegers vreestBedriegt zich zelven ’t allermeest.LXXXII.Berouw te hebben is een kostlijk ding;Maar ’k zeg toch, zoo ’t aan mijn gevoelen hing,’t Niet nóódig hebben, is nog beter ding!LXXXIII.Waar iemand gaarne wezen woûDaar trekje ’em aan een haartje heen;Waar iemand heen moet ontevreên,Daar krijgje ’em met geen kabeltouw.LXXXIV.Plêzier, och! wilt het niet vergeten,Plêzier, mijn kind! is specerij....En ’k bidje, lievert! zeg het mij,Wie enkel specerij kan eten?LXXXV.Verboden kost, in d’aanvang zoet,Smaakt op het laatst als enkel roet.LXXXVI.Al hebt ge lang de school begevenNeem dankbaar goede lessen aan:Wie wijs is, zal graag héél zijn levenBij wijzer liên ter schole gaan.LXXXVII.Bemin wie U ten goede leîenAl grijpen ze wat straf uw hand;Maar o, mistrouw hen, die u vleien....’t Is eigenbaat of onverstand!LXXXVIII.Staal, is steviger dan hout,Zilver, edeler dan staal,Goud, het duurst van allemaal....Deugd, is kostlijker dan Goud!LXXXIX.Weet ge niet, dat ieder uur zijn plagen,Ieder uur zijn vreugde heeft?Daarom leer genieten en verdragenKindren! zoo als God het geeft!XC.Denkt, Lieven! als zorg u het harte vervult,—Geen beter remedie voor leed zonder schuld,Dan Geduld!XCI.De wortel heet tevredenheid,De takken heeten stevigheid,De bloesems heeten lieflijkheid,De vruchten heeten zaligheid:De heele boom heet Matigheid.XCII.Een diamantViel in het zand....Maar bleef toch steeds een Diamant.XCIII.Een windvlaag droeg een korrel zands omhoogNaar ’s hemels boog....Maar ’t bleef toch Zand, ook daar omhoog.XCIV.Een leelijkert zag zich in spiegelglasEn brak het ras....Gelooft ge, dat de vent toen mooijer was?XCV.Wanneer gij rijdt op gladde baanEn iemand struikelt u ter ziĵ,Die hartlijk graag weer op wou staan,Rijd niet meêdoogenloos voorbij!En... bindt meteen Uw schaats wat aan.XCVI.Verborgen is het lotDat ons op aarde wacht:—Maar altijd ligt het in de hand van God!XCVII.Wat u de HeerOp aard moog’ geven,Geef gij Hem eerIn woord en leven.XCVIII.Och kon men aan het eind van 't levenOprecht ons het getuignis geven:“’t Waar jammer, was hij weggebleven!”XCIX.Onze kennis hier vermeêrenVoegt aan Jeugd zoowel als Grijsheid,Maar uw vreeze, Heer der Heeren,Is ’t beginsel aller Wijsheid!C.Knap werkvolk zal zijn Meester niet beschamen.....Och, of we eens met dien lof voor ’t oog des Heeren kwamen;Amen!

I.Vroeg op, en vroeg naar bed te zijn,Dat is de beste medicijn.

Vroeg op, en vroeg naar bed te zijn,Dat is de beste medicijn.

Vroeg op, en vroeg naar bed te zijn,

Dat is de beste medicijn.

II.Bidt en dankt den Heer!Als gij slapen gaat;Als ge uit bed opstaat,Dankt en bidt hem weêr!

Bidt en dankt den Heer!Als gij slapen gaat;Als ge uit bed opstaat,Dankt en bidt hem weêr!

Bidt en dankt den Heer!

Als gij slapen gaat;

Als ge uit bed opstaat,

Dankt en bidt hem weêr!

III.Hoe langer of men slaapt,Hoe korter dat men leeft;Hoe wijder of men gaapt,Hoe minder dat men heeft.

Hoe langer of men slaapt,Hoe korter dat men leeft;Hoe wijder of men gaapt,Hoe minder dat men heeft.

Hoe langer of men slaapt,

Hoe korter dat men leeft;

Hoe wijder of men gaapt,

Hoe minder dat men heeft.

IV.Regt te wasschenEn te plassen,Dat er, over ’t heele lijf,Nergens vuil of smetje blijv’....Zij, des ochtends, ’t eerst bedrijf.

Regt te wasschenEn te plassen,Dat er, over ’t heele lijf,Nergens vuil of smetje blijv’....Zij, des ochtends, ’t eerst bedrijf.

Regt te wasschen

En te plassen,

Dat er, over ’t heele lijf,

Nergens vuil of smetje blijv’....

Zij, des ochtends, ’t eerst bedrijf.

V.Houd u heele leven lankZiel en ligchaam even blank.

Houd u heele leven lankZiel en ligchaam even blank.

Houd u heele leven lank

Ziel en ligchaam even blank.

VI.Een vuile hand, al draagt ze een gouden ring,Blijft toch altijd een leelijk, morsig ding.

Een vuile hand, al draagt ze een gouden ring,Blijft toch altijd een leelijk, morsig ding.

Een vuile hand, al draagt ze een gouden ring,

Blijft toch altijd een leelijk, morsig ding.

VII.Wees rein en keurig op uw kleêren:De vogels kent men aan hun veeren!

Wees rein en keurig op uw kleêren:De vogels kent men aan hun veeren!

Wees rein en keurig op uw kleêren:

De vogels kent men aan hun veeren!

VIII.Wie knap gekleed is, zal ik wèl ontvangen,Wie knap kan praten, zal ik weêr verlangen,Wie knap kan doen, daar zal ’k mijn hart aan hangen.

Wie knap gekleed is, zal ik wèl ontvangen,Wie knap kan praten, zal ik weêr verlangen,Wie knap kan doen, daar zal ’k mijn hart aan hangen.

Wie knap gekleed is, zal ik wèl ontvangen,

Wie knap kan praten, zal ik weêr verlangen,

Wie knap kan doen, daar zal ’k mijn hart aan hangen.

IX.Lustig zij de dag begonnen:Goed begin is half gewonnen!

Lustig zij de dag begonnen:Goed begin is half gewonnen!

Lustig zij de dag begonnen:

Goed begin is half gewonnen!

X.Wanneer gij ’s morgens aan het werk zult gaan,Denk eerst aan wat gij gistren hebt gedaan.

Wanneer gij ’s morgens aan het werk zult gaan,Denk eerst aan wat gij gistren hebt gedaan.

Wanneer gij ’s morgens aan het werk zult gaan,

Denk eerst aan wat gij gistren hebt gedaan.

XI.Wie langzaam denkt en handig doetDie maakt zijn zaakjes zeker goed.

Wie langzaam denkt en handig doetDie maakt zijn zaakjes zeker goed.

Wie langzaam denkt en handig doet

Die maakt zijn zaakjes zeker goed.

XII.Wanneer gij handelt zonder overleg,Zijt ge als een reiziger (geloof wat ik u zeg!)Die zonder reisgeld trok op weg.

Wanneer gij handelt zonder overleg,Zijt ge als een reiziger (geloof wat ik u zeg!)Die zonder reisgeld trok op weg.

Wanneer gij handelt zonder overleg,

Zijt ge als een reiziger (geloof wat ik u zeg!)

Die zonder reisgeld trok op weg.

XIII.Al hadt ge, tot ontwikkling van Verstand,De beste Meesters van het Land,Uw geest moet willig zijn en vaardig in ’t begrijpen:Al woudt ge een kei ook honderd jaren slijpen,Hij wordt toch nooit een diamant.

Al hadt ge, tot ontwikkling van Verstand,De beste Meesters van het Land,Uw geest moet willig zijn en vaardig in ’t begrijpen:Al woudt ge een kei ook honderd jaren slijpen,Hij wordt toch nooit een diamant.

Al hadt ge, tot ontwikkling van Verstand,

De beste Meesters van het Land,

Uw geest moet willig zijn en vaardig in ’t begrijpen:

Al woudt ge een kei ook honderd jaren slijpen,

Hij wordt toch nooit een diamant.

XIV.Zal de hazelnoot u smaken,(’t Geldt ook nog voor andre zaken)Schuw dan niet, den bast te kraken.

Zal de hazelnoot u smaken,(’t Geldt ook nog voor andre zaken)Schuw dan niet, den bast te kraken.

Zal de hazelnoot u smaken,

(’t Geldt ook nog voor andre zaken)

Schuw dan niet, den bast te kraken.

XV.Elk menschenwerk is onvolmaakt,Het hapert altijd hier of daar,Doch ’t best is, dat we ons best maar doen,Alsòf het te volmaken waar’!

Elk menschenwerk is onvolmaakt,Het hapert altijd hier of daar,Doch ’t best is, dat we ons best maar doen,Alsòf het te volmaken waar’!

Elk menschenwerk is onvolmaakt,

Het hapert altijd hier of daar,

Doch ’t best is, dat we ons best maar doen,

Alsòf het te volmaken waar’!

XVI.Te laat! dat is een leelijk woord:Ik hoop, dat gij het nimmer hoort.Dan is het beter nog, te vroeg!Maar ’t beste, dat is: tijds genoeg!

Te laat! dat is een leelijk woord:Ik hoop, dat gij het nimmer hoort.Dan is het beter nog, te vroeg!Maar ’t beste, dat is: tijds genoeg!

Te laat! dat is een leelijk woord:

Ik hoop, dat gij het nimmer hoort.

Dan is het beter nog, te vroeg!

Maar ’t beste, dat is: tijds genoeg!

XVII.Wie ieder raad te geven weet:Is voor zich zelv’ soms ’t minst gereed.

Wie ieder raad te geven weet:Is voor zich zelv’ soms ’t minst gereed.

Wie ieder raad te geven weet:

Is voor zich zelv’ soms ’t minst gereed.

XVIII.Gistren, is geheugensplaag,Morgen, maakt de handen traag;Daarom, doe uw werk: van Daag!

Gistren, is geheugensplaag,Morgen, maakt de handen traag;Daarom, doe uw werk: van Daag!

Gistren, is geheugensplaag,

Morgen, maakt de handen traag;

Daarom, doe uw werk: van Daag!

XIX.Eet, wat gaar is,Drink, wat klaar is,Spreek, wat waar is!

Eet, wat gaar is,Drink, wat klaar is,Spreek, wat waar is!

Eet, wat gaar is,

Drink, wat klaar is,

Spreek, wat waar is!

XX.Wie leven wil gezond,In geest- en ligchaamskracht,Die laat’ niets onbedachtOf in- of uit zijn mond!

Wie leven wil gezond,In geest- en ligchaamskracht,Die laat’ niets onbedachtOf in- of uit zijn mond!

Wie leven wil gezond,

In geest- en ligchaamskracht,

Die laat’ niets onbedacht

Of in- of uit zijn mond!

XXI.Lekker in den mond,Voedzaam en gezond,Is de wèlverdiende beet,Die besproeid is met ons zweet.

Lekker in den mond,Voedzaam en gezond,Is de wèlverdiende beet,Die besproeid is met ons zweet.

Lekker in den mond,

Voedzaam en gezond,

Is de wèlverdiende beet,

Die besproeid is met ons zweet.

XXII.Begeer van kennis steeds het Beste;Zijt gij tevreê met wat er restte,Dan krijgt ge niets ten leste.

Begeer van kennis steeds het Beste;Zijt gij tevreê met wat er restte,Dan krijgt ge niets ten leste.

Begeer van kennis steeds het Beste;

Zijt gij tevreê met wat er restte,

Dan krijgt ge niets ten leste.

XXIII.Eens gezien, is niet gezien,Tweemaal, is pas half gezien,Driemaal eerst, is goed gezien.

Eens gezien, is niet gezien,Tweemaal, is pas half gezien,Driemaal eerst, is goed gezien.

Eens gezien, is niet gezien,

Tweemaal, is pas half gezien,

Driemaal eerst, is goed gezien.

XXIV.Wat ge graag gedaan mogt vinden,Vraag het magen niet of vrinden;Niemand doet uw zaken goed,Kindlief! zoo gij ’t zelf niet doet.

Wat ge graag gedaan mogt vinden,Vraag het magen niet of vrinden;Niemand doet uw zaken goed,Kindlief! zoo gij ’t zelf niet doet.

Wat ge graag gedaan mogt vinden,

Vraag het magen niet of vrinden;

Niemand doet uw zaken goed,

Kindlief! zoo gij ’t zelf niet doet.

XXV.Een blij gelaat, een vroom gemoed,Een rappe hand, een vlugge voet,Is ieder kind een kostlijk goed.

Een blij gelaat, een vroom gemoed,Een rappe hand, een vlugge voet,Is ieder kind een kostlijk goed.

Een blij gelaat, een vroom gemoed,

Een rappe hand, een vlugge voet,

Is ieder kind een kostlijk goed.

XXVI.’t Is niet genoeg den weg te weten,Wanneer men ergens komen wil;Ook ’t loopen moet gij niet vergeten....Sta dus in ’t goede nimmer stil!

’t Is niet genoeg den weg te weten,Wanneer men ergens komen wil;Ook ’t loopen moet gij niet vergeten....Sta dus in ’t goede nimmer stil!

’t Is niet genoeg den weg te weten,

Wanneer men ergens komen wil;

Ook ’t loopen moet gij niet vergeten....

Sta dus in ’t goede nimmer stil!

XXVII.Als men betalen moet of zorgen,Is de allerslechtste van de slechte borgen: Morgen!

Als men betalen moet of zorgen,Is de allerslechtste van de slechte borgen: Morgen!

Als men betalen moet of zorgen,

Is de allerslechtste van de slechte borgen: Morgen!

XXVIII.Leer te kunnen, wat gij doet,Leer te willen, wat gij moet....Maar uw wil en daad zij goed!

Leer te kunnen, wat gij doet,Leer te willen, wat gij moet....Maar uw wil en daad zij goed!

Leer te kunnen, wat gij doet,

Leer te willen, wat gij moet....

Maar uw wil en daad zij goed!

XXIXLaat gij iets na—of doet gij iet,Wat gij begeert dat niemand weet of ziet....Zoo laat het niet—of doe het niet.

Laat gij iets na—of doet gij iet,Wat gij begeert dat niemand weet of ziet....Zoo laat het niet—of doe het niet.

Laat gij iets na—of doet gij iet,

Wat gij begeert dat niemand weet of ziet....

Zoo laat het niet—of doe het niet.

XXX.Honderd handen, hoe ook in de weer,Doen niet half soms dat, wat ik begeer;Één verstandig hoofd doet meestal meer.

Honderd handen, hoe ook in de weer,Doen niet half soms dat, wat ik begeer;Één verstandig hoofd doet meestal meer.

Honderd handen, hoe ook in de weer,

Doen niet half soms dat, wat ik begeer;

Één verstandig hoofd doet meestal meer.

XXXI.Wie niet sterk is, kan wijs zijn,Wie niet mooi is, kan lief zijn,Wie niet rijk is, kan braaf zijn.

Wie niet sterk is, kan wijs zijn,Wie niet mooi is, kan lief zijn,Wie niet rijk is, kan braaf zijn.

Wie niet sterk is, kan wijs zijn,

Wie niet mooi is, kan lief zijn,

Wie niet rijk is, kan braaf zijn.

XXXII.Lange wegen leggenTusschen doen en zeggen.

Lange wegen leggenTusschen doen en zeggen.

Lange wegen leggen

Tusschen doen en zeggen.

XXXIII.Als ge in uw binnenkamer zijtEn, eenzaam, meester van uw tijd,Zorg dat ge in goed gezelschap zijt.

Als ge in uw binnenkamer zijtEn, eenzaam, meester van uw tijd,Zorg dat ge in goed gezelschap zijt.

Als ge in uw binnenkamer zijt

En, eenzaam, meester van uw tijd,

Zorg dat ge in goed gezelschap zijt.

XXXIV.Gaauw zei tegen Goed(’t Was dom van den bloed!):Hoe komt het, dat ik u zoo zelden ontmoet?

Gaauw zei tegen Goed(’t Was dom van den bloed!):Hoe komt het, dat ik u zoo zelden ontmoet?

Gaauw zei tegen Goed

(’t Was dom van den bloed!):

Hoe komt het, dat ik u zoo zelden ontmoet?

XXXV.Och! geloof me, en zeg het voort:Meestal is het nuttigst woordDàt, wat men ongaarne hoort.

Och! geloof me, en zeg het voort:Meestal is het nuttigst woordDàt, wat men ongaarne hoort.

Och! geloof me, en zeg het voort:

Meestal is het nuttigst woord

Dàt, wat men ongaarne hoort.

XXXVI.Oortjes open, mondje toe,Dat maakt kindren vroom en vroê.

Oortjes open, mondje toe,Dat maakt kindren vroom en vroê.

Oortjes open, mondje toe,

Dat maakt kindren vroom en vroê.

XXXVII.Uw tong zij sleutel van ’t gemoed!—Maar daarom is het nog niet goedDat gij ’t voor Ieder opendoet.

Uw tong zij sleutel van ’t gemoed!—Maar daarom is het nog niet goedDat gij ’t voor Ieder opendoet.

Uw tong zij sleutel van ’t gemoed!—

Maar daarom is het nog niet goed

Dat gij ’t voor Ieder opendoet.

XXXVIII.Een woord te weinig heeft maar zelden nog berouwd;Een woord te veel heeft altijd kwaad gebrouwd.

Een woord te weinig heeft maar zelden nog berouwd;Een woord te veel heeft altijd kwaad gebrouwd.

Een woord te weinig heeft maar zelden nog berouwd;

Een woord te veel heeft altijd kwaad gebrouwd.

XXXIX.Een, die zijn tong niet houdt in band,En toch wil door de wereld komen,Is als een ruiter Onverstand,Die denkt te rijden zonder toomen:Geen twintig pas.... daar ligt de kwant!

Een, die zijn tong niet houdt in band,En toch wil door de wereld komen,Is als een ruiter Onverstand,Die denkt te rijden zonder toomen:Geen twintig pas.... daar ligt de kwant!

Een, die zijn tong niet houdt in band,

En toch wil door de wereld komen,

Is als een ruiter Onverstand,

Die denkt te rijden zonder toomen:

Geen twintig pas.... daar ligt de kwant!

XL.Eén woord te onpasIs erger soms (schijn ’t ook wat kras),Dan dat men stom geboren was.

Eén woord te onpasIs erger soms (schijn ’t ook wat kras),Dan dat men stom geboren was.

Eén woord te onpas

Is erger soms (schijn ’t ook wat kras),

Dan dat men stom geboren was.

XLI.Een goede wil, een goede raad,Maak daarop niet te zeker staat,Maar houd u aan een goede daad.

Een goede wil, een goede raad,Maak daarop niet te zeker staat,Maar houd u aan een goede daad.

Een goede wil, een goede raad,

Maak daarop niet te zeker staat,

Maar houd u aan een goede daad.

XLII.Soms zegt wel Ja het mondje,Maar ’t hartje dat zegt Neen...Ik bid je, lieve kindren!Maakt ze tot één.

Soms zegt wel Ja het mondje,Maar ’t hartje dat zegt Neen...Ik bid je, lieve kindren!Maakt ze tot één.

Soms zegt wel Ja het mondje,

Maar ’t hartje dat zegt Neen...

Ik bid je, lieve kindren!

Maakt ze tot één.

XLIII.Weet ge, wat u met gemakDubble winst verkrijgen doet?Langzaam in den zak,Haastig aan den hoed!

Weet ge, wat u met gemakDubble winst verkrijgen doet?Langzaam in den zak,Haastig aan den hoed!

Weet ge, wat u met gemak

Dubble winst verkrijgen doet?

Langzaam in den zak,

Haastig aan den hoed!

XLIV.Veel geven, als men niets te geven heeft,En dan nog méér ontvangen, dan men geeft,Gij kunt het, rijk of arm—wees slechts beleefd!

Veel geven, als men niets te geven heeft,En dan nog méér ontvangen, dan men geeft,Gij kunt het, rijk of arm—wees slechts beleefd!

Veel geven, als men niets te geven heeft,

En dan nog méér ontvangen, dan men geeft,

Gij kunt het, rijk of arm—wees slechts beleefd!

XLV.Wilt gij geholpen zijn, bedenkt het, jonge maats!Een goed en vriendlijk woord vindt steeds een goede plaats.

Wilt gij geholpen zijn, bedenkt het, jonge maats!Een goed en vriendlijk woord vindt steeds een goede plaats.

Wilt gij geholpen zijn, bedenkt het, jonge maats!

Een goed en vriendlijk woord vindt steeds een goede plaats.

XLVI.Wanneer een vreemdling u ontmoet,Kijk dan ten eerste naar zijn hoed....Men kent een man vaak.... aan zijn groet.

Wanneer een vreemdling u ontmoet,Kijk dan ten eerste naar zijn hoed....Men kent een man vaak.... aan zijn groet.

Wanneer een vreemdling u ontmoet,

Kijk dan ten eerste naar zijn hoed....

Men kent een man vaak.... aan zijn groet.

XLVII.De naarstigheid is grooter schat,Dan dat gij goud of zilver hadt.

De naarstigheid is grooter schat,Dan dat gij goud of zilver hadt.

De naarstigheid is grooter schat,

Dan dat gij goud of zilver hadt.

XLVIII.De naarstige hand,De sobere tand,Het nedrig verstand,Koopt anderluî land.

De naarstige hand,De sobere tand,Het nedrig verstand,Koopt anderluî land.

De naarstige hand,

De sobere tand,

Het nedrig verstand,

Koopt anderluî land.

XLIX.De Luiheid slentert zóó langs straatDat de Armoe, schoon ze op krukken gaat,Haar inhaalt, eer ze er acht op slaat.

De Luiheid slentert zóó langs straatDat de Armoe, schoon ze op krukken gaat,Haar inhaalt, eer ze er acht op slaat.

De Luiheid slentert zóó langs straat

Dat de Armoe, schoon ze op krukken gaat,

Haar inhaalt, eer ze er acht op slaat.

L.De vogels krijgen wel den kost om niet,Ze ploegen, zaaijen, maaijen, oogsten niet,Maar zonder vliegen krijgen zij toch niet.

De vogels krijgen wel den kost om niet,Ze ploegen, zaaijen, maaijen, oogsten niet,Maar zonder vliegen krijgen zij toch niet.

De vogels krijgen wel den kost om niet,

Ze ploegen, zaaijen, maaijen, oogsten niet,

Maar zonder vliegen krijgen zij toch niet.

LI.Een stuiver minder te verteren,Dan men door arbeid daaglijks wint,Doet kopergeld in goud verkeeren:—Onthoud het wel mijn lieve kind!

Een stuiver minder te verteren,Dan men door arbeid daaglijks wint,Doet kopergeld in goud verkeeren:—Onthoud het wel mijn lieve kind!

Een stuiver minder te verteren,

Dan men door arbeid daaglijks wint,

Doet kopergeld in goud verkeeren:—

Onthoud het wel mijn lieve kind!

LII.Fortuin’s regterhand Heet Verstand,—Spaarzaamheid heet zijn linkerhand.

Fortuin’s regterhand Heet Verstand,—Spaarzaamheid heet zijn linkerhand.

Fortuin’s regterhand Heet Verstand,—

Spaarzaamheid heet zijn linkerhand.

LIII.Wie zich aan sparen heeft gewend,Al was het daags een enkle cent,—Hij wordt een guldens Heer op ’t end.

Wie zich aan sparen heeft gewend,Al was het daags een enkle cent,—Hij wordt een guldens Heer op ’t end.

Wie zich aan sparen heeft gewend,

Al was het daags een enkle cent,—

Hij wordt een guldens Heer op ’t end.

LIV.Of ik een verkwister geev’,Och ’t gaat allemaal te loor....Gooit ge water in een zeef,’t Loopt er door.

Of ik een verkwister geev’,Och ’t gaat allemaal te loor....Gooit ge water in een zeef,’t Loopt er door.

Of ik een verkwister geev’,

Och ’t gaat allemaal te loor....

Gooit ge water in een zeef,

’t Loopt er door.

LV.De zuinigheid weet beter raadOm goed te doen met middelmaat,Dan rijkdom weet met overdaad.

De zuinigheid weet beter raadOm goed te doen met middelmaat,Dan rijkdom weet met overdaad.

De zuinigheid weet beter raad

Om goed te doen met middelmaat,

Dan rijkdom weet met overdaad.

LVI.Tien duizend druppels maken gaauw een plas;Tien duizend centen.... reken eens, hoe rasOf dat een som van Honderd Gulden was?

Tien duizend druppels maken gaauw een plas;Tien duizend centen.... reken eens, hoe rasOf dat een som van Honderd Gulden was?

Tien duizend druppels maken gaauw een plas;

Tien duizend centen.... reken eens, hoe ras

Of dat een som van Honderd Gulden was?

LVII.Wie meer begeert, dan hij verkrijgen kan,Al was hij ook de rijkste man,Is armer, dan die weltevreden leeft Met wat hij heeft.

Wie meer begeert, dan hij verkrijgen kan,Al was hij ook de rijkste man,Is armer, dan die weltevreden leeft Met wat hij heeft.

Wie meer begeert, dan hij verkrijgen kan,

Al was hij ook de rijkste man,

Is armer, dan die weltevreden leeft Met wat hij heeft.

LVIII.De beste rijkdom dien ik weet,Is brood, dat men in eeren eet.

De beste rijkdom dien ik weet,Is brood, dat men in eeren eet.

De beste rijkdom dien ik weet,

Is brood, dat men in eeren eet.

LIX.Niet hij is rijk, die meer dan andren heeft,Maar die aan armer liên van ’t zijne geeft.

Niet hij is rijk, die meer dan andren heeft,Maar die aan armer liên van ’t zijne geeft.

Niet hij is rijk, die meer dan andren heeft,

Maar die aan armer liên van ’t zijne geeft.

LX.Tweemaal geeft, wie daadlijk geeft;Half slechts weigert, wie beleefdEn met spoed geweigerd heeft.

Tweemaal geeft, wie daadlijk geeft;Half slechts weigert, wie beleefdEn met spoed geweigerd heeft.

Tweemaal geeft, wie daadlijk geeft;

Half slechts weigert, wie beleefd

En met spoed geweigerd heeft.

LXI.Wie op zijn’ rijken buurman zietIs arm, al heeft hij daaglijksch brood;Wie op zijn armen buurman zietIs rijk, al zit hij in den nood.

Wie op zijn’ rijken buurman zietIs arm, al heeft hij daaglijksch brood;Wie op zijn armen buurman zietIs rijk, al zit hij in den nood.

Wie op zijn’ rijken buurman ziet

Is arm, al heeft hij daaglijksch brood;

Wie op zijn armen buurman ziet

Is rijk, al zit hij in den nood.

LXII.Wees met een kleine bron tevreê!—Zeg mij? al hadt ge een ’heele zee,Verslaat ge uw’ dorst er beter meê?

Wees met een kleine bron tevreê!—Zeg mij? al hadt ge een ’heele zee,Verslaat ge uw’ dorst er beter meê?

Wees met een kleine bron tevreê!—

Zeg mij? al hadt ge een ’heele zee,

Verslaat ge uw’ dorst er beter meê?

LXIII.Veel kleine vischjes zwommen des Morgens in een’ stroom,De Visscher zeî: ’k zal wachten tot er een grooter koom’...’t Werd Avond—en toen zwom er geen een meer in den stroom.

Veel kleine vischjes zwommen des Morgens in een’ stroom,De Visscher zeî: ’k zal wachten tot er een grooter koom’...’t Werd Avond—en toen zwom er geen een meer in den stroom.

Veel kleine vischjes zwommen des Morgens in een’ stroom,

De Visscher zeî: ’k zal wachten tot er een grooter koom’...

’t Werd Avond—en toen zwom er geen een meer in den stroom.

LXIV.Een kleine haas sprong uit het kruid,Een grooter haas sprong hem vooruit,De Jager kwam tot geen besluit,Hij had zebeidengraag tot buit:En.... platzak kwam hij ’t veld weer uit.

Een kleine haas sprong uit het kruid,Een grooter haas sprong hem vooruit,De Jager kwam tot geen besluit,Hij had zebeidengraag tot buit:En.... platzak kwam hij ’t veld weer uit.

Een kleine haas sprong uit het kruid,

Een grooter haas sprong hem vooruit,

De Jager kwam tot geen besluit,

Hij had zebeidengraag tot buit:

En.... platzak kwam hij ’t veld weer uit.

LXV.Hoe velen gaan, och! bitter kruis!Om wol—en komen, per abuis,Zelf kaalgeschoren thuis.

Hoe velen gaan, och! bitter kruis!Om wol—en komen, per abuis,Zelf kaalgeschoren thuis.

Hoe velen gaan, och! bitter kruis!

Om wol—en komen, per abuis,

Zelf kaalgeschoren thuis.

LXVI.Een enkle vogel in de handIs meer, dan twintig op het land.

Een enkle vogel in de handIs meer, dan twintig op het land.

Een enkle vogel in de hand

Is meer, dan twintig op het land.

LXVII.Wij wenschen dikwijls staat en schat,Maar denken niet: “waar wij iets winnen,Verliest alligt een ander wat!”Zeg! zoo het poesje vlerken had,Wat zou de leeuwrik dan beginnen?

Wij wenschen dikwijls staat en schat,Maar denken niet: “waar wij iets winnen,Verliest alligt een ander wat!”Zeg! zoo het poesje vlerken had,Wat zou de leeuwrik dan beginnen?

Wij wenschen dikwijls staat en schat,

Maar denken niet: “waar wij iets winnen,

Verliest alligt een ander wat!”

Zeg! zoo het poesje vlerken had,

Wat zou de leeuwrik dan beginnen?

LXVIII.Schat in de beurs, is prachtig,Schat in het hoofd, is krachtig,Schat in het hart, waarachtig!

Schat in de beurs, is prachtig,Schat in het hoofd, is krachtig,Schat in het hart, waarachtig!

Schat in de beurs, is prachtig,

Schat in het hoofd, is krachtig,

Schat in het hart, waarachtig!

LXIX.’t Is wèl, te wezen rijk van goed,’t Is beter, uit oud-eerlijk bloed;Maar ’t best is, edel van gemoed!

’t Is wèl, te wezen rijk van goed,’t Is beter, uit oud-eerlijk bloed;Maar ’t best is, edel van gemoed!

’t Is wèl, te wezen rijk van goed,

’t Is beter, uit oud-eerlijk bloed;

Maar ’t best is, edel van gemoed!

LXX.Dartle jeugd, geeft oud geklag;Mistige ochtend, blijden dag!

Dartle jeugd, geeft oud geklag;Mistige ochtend, blijden dag!

Dartle jeugd, geeft oud geklag;

Mistige ochtend, blijden dag!

LXXI.Wees niet te dartel, lieve kleenen!Te hevig lagchen maakt aan ’t weenen.

Wees niet te dartel, lieve kleenen!Te hevig lagchen maakt aan ’t weenen.

Wees niet te dartel, lieve kleenen!

Te hevig lagchen maakt aan ’t weenen.

LXXII.Het Venster uit—gij kwaad humeur!Weg is het.... Och! éér ik ’t bespeur,Daar staat het alweêr in de Deur!

Het Venster uit—gij kwaad humeur!Weg is het.... Och! éér ik ’t bespeur,Daar staat het alweêr in de Deur!

Het Venster uit—gij kwaad humeur!

Weg is het.... Och! éér ik ’t bespeur,

Daar staat het alweêr in de Deur!

LXXIII.Gaat er iets niet naar uw zin,Laat uw zin er dan naar gaan;Wie dàt kunstje leert verstaan,Maakt van elk verlies gewin.

Gaat er iets niet naar uw zin,Laat uw zin er dan naar gaan;Wie dàt kunstje leert verstaan,Maakt van elk verlies gewin.

Gaat er iets niet naar uw zin,

Laat uw zin er dan naar gaan;

Wie dàt kunstje leert verstaan,

Maakt van elk verlies gewin.

LXXIV.Wie niet het kwaad als Vijand haatDien wordt het (eer hij ’t weet of raadt)Tot Kennis, Gast en Kameraad.

Wie niet het kwaad als Vijand haatDien wordt het (eer hij ’t weet of raadt)Tot Kennis, Gast en Kameraad.

Wie niet het kwaad als Vijand haat

Dien wordt het (eer hij ’t weet of raadt)

Tot Kennis, Gast en Kameraad.

LXXV.Gij trekt een splinter uit uw Hand...En laat er toch, onnoosle kwant!Zoo velen in uw Hart nog en Verstand!

Gij trekt een splinter uit uw Hand...En laat er toch, onnoosle kwant!Zoo velen in uw Hart nog en Verstand!

Gij trekt een splinter uit uw Hand...

En laat er toch, onnoosle kwant!

Zoo velen in uw Hart nog en Verstand!

LXXVI.De mot doorknaagt het beste kleed,De nijd het beste hart doorvreet:—Wie dus zich graag voor schade hoed’,Sluit’ hart en kas voor dat gebroed.

De mot doorknaagt het beste kleed,De nijd het beste hart doorvreet:—Wie dus zich graag voor schade hoed’,Sluit’ hart en kas voor dat gebroed.

De mot doorknaagt het beste kleed,

De nijd het beste hart doorvreet:—

Wie dus zich graag voor schade hoed’,

Sluit’ hart en kas voor dat gebroed.

LXXVII.Wie met een kool of ander zwartZijn buurmans huis smet—of zijn hart!Maakt ook zijn eigen handen zwart.

Wie met een kool of ander zwartZijn buurmans huis smet—of zijn hart!Maakt ook zijn eigen handen zwart.

Wie met een kool of ander zwart

Zijn buurmans huis smet—of zijn hart!

Maakt ook zijn eigen handen zwart.

LXXVIII.Ontvangen vreugd, is groot geneugt;Geschonken vreugd, is grooter vreugd;Gedeelde vreugd, is vreugd en deugd.

Ontvangen vreugd, is groot geneugt;Geschonken vreugd, is grooter vreugd;Gedeelde vreugd, is vreugd en deugd.

Ontvangen vreugd, is groot geneugt;

Geschonken vreugd, is grooter vreugd;

Gedeelde vreugd, is vreugd en deugd.

LXXIX.Wie zien noch hooren wilDien helpt geen hoorn of bril.

Wie zien noch hooren wilDien helpt geen hoorn of bril.

Wie zien noch hooren wil

Dien helpt geen hoorn of bril.

LXXX.Al te goed, is buurmans gek,Al te mild, dat geeft gebrek,Al te wijs, dat koldert ras;’t Beste, dat is: net van pas!

Al te goed, is buurmans gek,Al te mild, dat geeft gebrek,Al te wijs, dat koldert ras;’t Beste, dat is: net van pas!

Al te goed, is buurmans gek,

Al te mild, dat geeft gebrek,

Al te wijs, dat koldert ras;

’t Beste, dat is: net van pas!

LXXXI.Wie altijd voor bedriegers vreestBedriegt zich zelven ’t allermeest.

Wie altijd voor bedriegers vreestBedriegt zich zelven ’t allermeest.

Wie altijd voor bedriegers vreest

Bedriegt zich zelven ’t allermeest.

LXXXII.Berouw te hebben is een kostlijk ding;Maar ’k zeg toch, zoo ’t aan mijn gevoelen hing,’t Niet nóódig hebben, is nog beter ding!

Berouw te hebben is een kostlijk ding;Maar ’k zeg toch, zoo ’t aan mijn gevoelen hing,’t Niet nóódig hebben, is nog beter ding!

Berouw te hebben is een kostlijk ding;

Maar ’k zeg toch, zoo ’t aan mijn gevoelen hing,

’t Niet nóódig hebben, is nog beter ding!

LXXXIII.Waar iemand gaarne wezen woûDaar trekje ’em aan een haartje heen;Waar iemand heen moet ontevreên,Daar krijgje ’em met geen kabeltouw.

Waar iemand gaarne wezen woûDaar trekje ’em aan een haartje heen;Waar iemand heen moet ontevreên,Daar krijgje ’em met geen kabeltouw.

Waar iemand gaarne wezen woû

Daar trekje ’em aan een haartje heen;

Waar iemand heen moet ontevreên,

Daar krijgje ’em met geen kabeltouw.

LXXXIV.Plêzier, och! wilt het niet vergeten,Plêzier, mijn kind! is specerij....En ’k bidje, lievert! zeg het mij,Wie enkel specerij kan eten?

Plêzier, och! wilt het niet vergeten,Plêzier, mijn kind! is specerij....En ’k bidje, lievert! zeg het mij,Wie enkel specerij kan eten?

Plêzier, och! wilt het niet vergeten,

Plêzier, mijn kind! is specerij....

En ’k bidje, lievert! zeg het mij,

Wie enkel specerij kan eten?

LXXXV.Verboden kost, in d’aanvang zoet,Smaakt op het laatst als enkel roet.

Verboden kost, in d’aanvang zoet,Smaakt op het laatst als enkel roet.

Verboden kost, in d’aanvang zoet,

Smaakt op het laatst als enkel roet.

LXXXVI.Al hebt ge lang de school begevenNeem dankbaar goede lessen aan:Wie wijs is, zal graag héél zijn levenBij wijzer liên ter schole gaan.

Al hebt ge lang de school begevenNeem dankbaar goede lessen aan:Wie wijs is, zal graag héél zijn levenBij wijzer liên ter schole gaan.

Al hebt ge lang de school begeven

Neem dankbaar goede lessen aan:

Wie wijs is, zal graag héél zijn leven

Bij wijzer liên ter schole gaan.

LXXXVII.Bemin wie U ten goede leîenAl grijpen ze wat straf uw hand;Maar o, mistrouw hen, die u vleien....’t Is eigenbaat of onverstand!

Bemin wie U ten goede leîenAl grijpen ze wat straf uw hand;Maar o, mistrouw hen, die u vleien....’t Is eigenbaat of onverstand!

Bemin wie U ten goede leîen

Al grijpen ze wat straf uw hand;

Maar o, mistrouw hen, die u vleien....

’t Is eigenbaat of onverstand!

LXXXVIII.Staal, is steviger dan hout,Zilver, edeler dan staal,Goud, het duurst van allemaal....Deugd, is kostlijker dan Goud!

Staal, is steviger dan hout,Zilver, edeler dan staal,Goud, het duurst van allemaal....Deugd, is kostlijker dan Goud!

Staal, is steviger dan hout,

Zilver, edeler dan staal,

Goud, het duurst van allemaal....

Deugd, is kostlijker dan Goud!

LXXXIX.Weet ge niet, dat ieder uur zijn plagen,Ieder uur zijn vreugde heeft?Daarom leer genieten en verdragenKindren! zoo als God het geeft!

Weet ge niet, dat ieder uur zijn plagen,Ieder uur zijn vreugde heeft?Daarom leer genieten en verdragenKindren! zoo als God het geeft!

Weet ge niet, dat ieder uur zijn plagen,

Ieder uur zijn vreugde heeft?

Daarom leer genieten en verdragen

Kindren! zoo als God het geeft!

XC.Denkt, Lieven! als zorg u het harte vervult,—Geen beter remedie voor leed zonder schuld,Dan Geduld!

Denkt, Lieven! als zorg u het harte vervult,—Geen beter remedie voor leed zonder schuld,Dan Geduld!

Denkt, Lieven! als zorg u het harte vervult,—

Geen beter remedie voor leed zonder schuld,

Dan Geduld!

XCI.De wortel heet tevredenheid,De takken heeten stevigheid,De bloesems heeten lieflijkheid,De vruchten heeten zaligheid:De heele boom heet Matigheid.

De wortel heet tevredenheid,De takken heeten stevigheid,De bloesems heeten lieflijkheid,De vruchten heeten zaligheid:De heele boom heet Matigheid.

De wortel heet tevredenheid,

De takken heeten stevigheid,

De bloesems heeten lieflijkheid,

De vruchten heeten zaligheid:

De heele boom heet Matigheid.

XCII.Een diamantViel in het zand....Maar bleef toch steeds een Diamant.

Een diamantViel in het zand....Maar bleef toch steeds een Diamant.

Een diamant

Viel in het zand....

Maar bleef toch steeds een Diamant.

XCIII.Een windvlaag droeg een korrel zands omhoogNaar ’s hemels boog....Maar ’t bleef toch Zand, ook daar omhoog.

Een windvlaag droeg een korrel zands omhoogNaar ’s hemels boog....Maar ’t bleef toch Zand, ook daar omhoog.

Een windvlaag droeg een korrel zands omhoog

Naar ’s hemels boog....

Maar ’t bleef toch Zand, ook daar omhoog.

XCIV.Een leelijkert zag zich in spiegelglasEn brak het ras....Gelooft ge, dat de vent toen mooijer was?

Een leelijkert zag zich in spiegelglasEn brak het ras....Gelooft ge, dat de vent toen mooijer was?

Een leelijkert zag zich in spiegelglas

En brak het ras....

Gelooft ge, dat de vent toen mooijer was?

XCV.Wanneer gij rijdt op gladde baanEn iemand struikelt u ter ziĵ,Die hartlijk graag weer op wou staan,Rijd niet meêdoogenloos voorbij!En... bindt meteen Uw schaats wat aan.

Wanneer gij rijdt op gladde baanEn iemand struikelt u ter ziĵ,Die hartlijk graag weer op wou staan,Rijd niet meêdoogenloos voorbij!En... bindt meteen Uw schaats wat aan.

Wanneer gij rijdt op gladde baan

En iemand struikelt u ter ziĵ,

Die hartlijk graag weer op wou staan,

Rijd niet meêdoogenloos voorbij!

En... bindt meteen Uw schaats wat aan.

XCVI.Verborgen is het lotDat ons op aarde wacht:—Maar altijd ligt het in de hand van God!

Verborgen is het lotDat ons op aarde wacht:—Maar altijd ligt het in de hand van God!

Verborgen is het lot

Dat ons op aarde wacht:—

Maar altijd ligt het in de hand van God!

XCVII.Wat u de HeerOp aard moog’ geven,Geef gij Hem eerIn woord en leven.

Wat u de HeerOp aard moog’ geven,Geef gij Hem eerIn woord en leven.

Wat u de Heer

Op aard moog’ geven,

Geef gij Hem eer

In woord en leven.

XCVIII.Och kon men aan het eind van 't levenOprecht ons het getuignis geven:“’t Waar jammer, was hij weggebleven!”

Och kon men aan het eind van 't levenOprecht ons het getuignis geven:“’t Waar jammer, was hij weggebleven!”

Och kon men aan het eind van 't leven

Oprecht ons het getuignis geven:

“’t Waar jammer, was hij weggebleven!”

XCIX.Onze kennis hier vermeêrenVoegt aan Jeugd zoowel als Grijsheid,Maar uw vreeze, Heer der Heeren,Is ’t beginsel aller Wijsheid!

Onze kennis hier vermeêrenVoegt aan Jeugd zoowel als Grijsheid,Maar uw vreeze, Heer der Heeren,Is ’t beginsel aller Wijsheid!

Onze kennis hier vermeêren

Voegt aan Jeugd zoowel als Grijsheid,

Maar uw vreeze, Heer der Heeren,

Is ’t beginsel aller Wijsheid!

C.Knap werkvolk zal zijn Meester niet beschamen.....Och, of we eens met dien lof voor ’t oog des Heeren kwamen;Amen!

Knap werkvolk zal zijn Meester niet beschamen.....Och, of we eens met dien lof voor ’t oog des Heeren kwamen;Amen!

Knap werkvolk zal zijn Meester niet beschamen.....

Och, of we eens met dien lof voor ’t oog des Heeren kwamen;

Amen!

Back to IndexNext