De Epistel St. Jakobi.
1. Jakobus, een vun GOtt un den HErrn JEsus Christus Sin Knechts an de twölf Geslechter, de dar sünd hen un her, Freud toeerst!
2. Min leeven Bröder, holt dat för lütte Freud, wenn ji in allerhand Anfechtung falln doht,Apost.5, 41.Röm.5, 3.
3. Un lat ju seggen, dat ju Glov, wenn he rechtschaffen is, Geduld mit sik bringt.Röm.5, 3.
4. De Geduld awer schall beständig blieven bet an dat End, up dat ji vullkamen sünd un ganz un gar keen Mangel hebbt.
5. Wenn awer Jemand mank ju Wiesheit entbrickt, de schall GOtt beden, de rieklich jeden Een geven deiht un dat Nüms vorwitet so ward se em geven warrn.Spr. 2, 3. 4. Mark.11, 24.
6. He schall awer in de Glov beden un nich twiefeln, denn wokeen twiefeln deiht, de is as de See, de vun den Wind dreven un hen un her smeten ward.Mark.11, 24.Sir. 7, 10.
7. Son Minsch brukt nich to denken, dat he wat vun den HErrn kriegen ward.
8. En twiefelmödige Minsch is unbeständig in all sin Weg’.
9. En Broder awer, de gemeen is, schall grot spreken vun sin Högde.
10. Un de riek is, schall wichtig dohn mit sin Niedrigkeit; denn as en Blom vun Gras ward he vergahn.1. Pet.1, 24.
11. De Sünn geiht up mit de Hitt, un dat Gras verdrögt, un de Blom fallt af un ehr schöne Gestalt verdrögt, so ward de Rieke in sin Hand verwelken.
12. Selig is de Mann, de de Anfechtung utholn deiht, denn nadem he bewährt is, ward he de Kron vun dat Leven kriegen, weke GOtt de toseggt hett, de Em leef hebbt.Offenb.3, 19.2. Tim.4, 8.
13. Nüms schall seggen, wenn he versöcht ward, dat he vun GOtt versöcht ward. Denn GOtt is nich en Versöker to dat Böse, GOtt versöcht Nüms;1. Cor.10, 13.
14. Awer Jedereen ward versöcht, wenn he vun sin egen Lust reizt un lockt ward.
15. Darna wenn de Lust empfungen hett, gebärt se de Sünd, de Sünd awer, wenn se vullbrocht is, gebärt se den Dod.Röm.6, 23.
16. Irrt ju nich, leeve Bröder,
17. All gude Gav un all vullkamen Gav kummt vun baben dal, vun dat Licht sin Vader, bi weken keen Verännerung is, noch Wessel vun Licht un Düsternis.Sir. 38, 8. Mal. 3, 6.
18. He hett uns tügt na Sin Willn dörch dat Wort vun de Wahrheit, up dat wi weern de Eerstlinge vun sin Kreaturen.Joh.1, 13.1. Pet.1, 23.
19. Darum, leeven Bröder, jede Minsch wes’ flink to hörn, langsam awer to reden, un langsam bös to warrn.Pred. 7, 10.
20. Denn wenn de Minsch bös is, deiht he nich, wat vör GOtt recht is.
21. Darum leggt af all Unreinigkeit un Bosheit un nehmt dat Wort an mit Sachtmoth, dat in ju plant is, dat ju Seelen selig maken kann.Röm.13, 12.Kol.3, 8.1. Cor.3, 6.
22. Doht awer na dat Wort un hört dat nich blot, womit ji ju sülvst bedregen doht.Matth.7, 21.Luk.6, 46.Röm.2, 13.
23. Denn wenn Jemand dat Wort blot hört, un nich darna deiht, de is as en Mann, de sin lieflich Angesicht in en Spegel besüht.Luk.6, 49.
24. Denn, nadem he sik besehn hett, geiht he vun Stunn an darvun un vergitt, woans he utsehn deiht.
25. Wokeen awer dörchsehn deiht in dat vullkamen Gesetz vun de Frieheit un darin blift un vergitt nich, wat he hört hett, sonnern deiht darna, de ward selig wesen in sin Dohn.Kap.2, 12.Joh.13, 17.
26. Wenn awer Jemand mank ju sik bedünken lett, dat he GOtt deenen deiht, un hollt sin Tung nich in Tom, sonnern verföhrt sin Hart, den sin Gottesdeenst is Nicks nütz.Ps.34, 14.
27. En Gottesdeenst rein un ahn Placken vör GOtt den Vader is de: De Waisen un Wetfruens in ehr Bedröfnis to besöken un sik ahn Placken vör de Welt to holn.
1. Leeve Bröder, holt nich darför, dat de Glov an JEsus Christus, unsen HErrn vun de Herrlichkeit, up de Person Rücksicht nimmt:
2. Denn wenn in ju Versammlung kamen dä en Mann mit en golden Ring un en smuck Kleed, un ok en arm Mann keem in en smutzig Kleed;
3. Un ji up den sehn dät, de dat smucke Kleed an harr, un sprokt to em: »Sett di hier up den besten Platz« un sprokt to den Armen: »Blief du dar stahn, oder sett di hier to min Föt;«
4. Hebbt ji denn nich bi ju sülvst en Unnerscheed makt un sünd Richter warn, de ungerechte Grundsätz hebbt?
5. Hört to, min leeven Bröder, hett GOtt nich utwählt de Armen up düsse Welt, de riek an Glov sünd un Arven vun dat Riek, dat He de toseggt hett, de Em leef hebbt?1. Cor.1, 26.2. Mos. 20, 6.
6. Ji hebbt awer den Armen Unehr dahn. Sünd dat nich de Rieken, de Gewalt an ju övt un ju vör Gericht trecken doht?
7. Lästert se nich den guden Namen, mit den ji nennt sünd?
8. Wenn ji doht na dat königliche Gesetz, na de Schrift: »Hef din Neegsten leef as di sülvst,« so doht ji wol.Mark.12, 31.
9. Wenn ji awer up de Person sehn doht, so doht ji Sünd un ward straft vun dat Gesetz, as de Öwertreders.3. Mos. 19, 15. 5. Mos. 1, 17. Kap.16, 19.
10. Denn wenn Jemand dat ganze Gesetz hollt un an Een sündigen deiht, de hett sik an dat ganze schüllig makt.5. Mos. 27, 26. Matth.5, 19.
11. Denn de dar seggt hett: Du schast nich ehebreken, de hett ok seggt: Du schast nich dod maken. Wenn du nu nich ehebreken awer dod maken deihst, büst du denn nich en Öwertreder vun dat Gesetz?2. Mos. 20, 13. 14.
12. Redt also un doht so, as de dar dörch dat Gesetz vun de Frieheit richt warrn schüllt.Kap.1, 25.
13. En unbarmhartig Gericht ward awer öwer den gahn, de nich Barmhartigkeit dahn hett: de Barmhartigkeit awer berömt sik wedder dat Gericht.Matth.5, 7.18, 30.34.
14. Wat helpt dat, leeve Bröder, wenn Jemand seggt, he hett de Glov un hett doch de Warke nich? Kann ok de Glov em selig maken?Matth.7, 26.
15. Wenn awer en Broder oder en Swester nakt weer un keen däglich Nahrung harr,Luk.3, 11.
16. Un Jemand mank ju sprok to se: GOtt berad ju, warmt ju un mak ju satt, he geev se awer nich, wat dat Lief sin Nothdurft is, wat hölp se dat?
17. So ok de Glov, wenn he keen Wark hett, is he dod in sik sülvst.
18. Awer Jemand kunn seggen: Du hest de Glov un ik de Wark, wies mi din Glov mit din Warke, so will ik ok di min Glov wiesen mit min Warke.Gal.5, 6.
19. Du glovst, dat en enig GOtt is, dat is recht, de Düvels glovt dat ok un bevert.
20. Wullt du awer weten, du vergängliche Minsch, dat de Glov ahn Warke dod is?
21. Is nich Abraham, unse Vader, dörch de Warke gerecht warn, as he sin Söhn Isaak up den Altar dä?1. Mos. 22, 9-12.
22. Dar sühst du, dat de Glov mitwirkt hett an sin Wark, un dörch de Wark is de Glov vullkamen warn.
23. Un hett de Schrift sik erfüllt, de spreken deiht: Abraham hett GOtt glovt un dat is em as Gerechtigkeit torekent un is en Fründ vun GOtt heten.Röm.4, 3.
24. So seht ji nu, dat de Minsch dörch de Warke gerecht ward, nich dörch de Glov alleen.
25. Dessülvigenglieken de Hor Rahab, is se nich dörch de Warke gerecht warn, as se de Baden upnehmen dä un se en annern Weg rut let?Ebr.11, 31.
26. Denn so as de Lief ahn Geist dod is, so is de Glov ahn Warke dod.
1. Leeve Bröder, Jedereen schall sik nich rutnehmen, Lehrer to wesen, un ji schüllt weten, dat wi desto scharper Gerichtsordeel kriegen ward.
2. Denn wi fehlt All up allerlei Art. Wokeen awer in keen Wort fehln deiht, de is en vullkamenMann un kann ok den ganzen Lief in Tom holn.
3. Seht, de Peer holt wi in den Tom, dat se uns gehorcht, un lenkt den ganzen Lief.Ps.32, 9.
4. Seht, de Scheep wenn se ok noch so grot sünd, un vun starke Wind dreven ward, ward se doch mit en lütt Stüer lenkt, wo de hen will, de se regeert.
5. So is de Tung ok en lütt Lidmat un richt grote Ding’ an. Se is as en lütte Füer, dat en Wold anstickt.Ps.12, 4.5.57, 5.
6. Un de Tung is ok en Füer, en Welt vun Ungerechtigkeit. So is de Tung mank unse Lidmaten un makt den ganzen Lief plackig un stickt all unsen Wandel an, wenn se vun de Höll anfängt is.Matth.15, 11.18.19.
7. Denn all Natur vun de Deerder un vun de Vageln un vun de Slangen un vun de Seedeerder ward tam makt un sünd tämt vun de minschliche Natur;
8. Awer de Tung kann keen Minsch tämen, dat unruhige Öwel, vull vun dödlich Gift.Ps.140, 4.
9. Dörch de lavt wi GOtt den Vader un dörch se verflucht wi de Minschen, de na GOtt Sin Bild makt sünd.1. Mos. 1, 27.
10. Ut densülvigen Mund geiht Laven un Fluchen. Dat schall nich, leeve Bröder, so wesen.
11. Quillt ok en Born ut een Lock söt un bitter?
12. Kann ok, leeve Bröder, en Fiegenbom Öl un en Wienstock Fiegen drägen? So kann ok een Born nich solt un söt Water geven.
13. Wokeen is wies un klok mank ju? Lat den mit sin guden Wandel sin Wark bewiesen in Sachtmoth un Klokheit.Eph.5, 15.
14. Hebbt ji awer bittern Nied un Striederie in ju Hart, so makt ju nich wichtig un leegt nich gegen de Wahrheit.Eph.4, 31.
15. Denn dat is nich de Klokheit, de vun baben dal kummt, sonnern irdisch, minschlich, düvelsch.
16. Denn wo Nied un Hader is, dar is Unordnung un Nicks as bös Ding.
17. De Klokheit awer vun baben her, de is eerstens küsch, darna fredsam, fründlich, lett sik wat seggen, vull vun Barmhartigkeit un gude Frücht, unpartiisch, ahn Hüchelie.
18. De Frucht awer vun de Gerechtigkeit ward in Freden sei’t för de, de den Freden holt.
1. Woher kummt Striet un Krieg mank ju? Kummt dat nich ut ju Wollust, de in ju Lidmaten strieden deiht?
2. Ji sünd begierig un kriegt darmit nich, wat ji hebben wöllt; ji haßt un beneidt un gewinnt darmit Nicks; ji hebbt Striet un Krieg un darum kriegt ji nich, um wat ji beden doht.
3. Ji bedt un kriegt Nicks, darum dat ji öwel beden doht, nämlich darto, dat ji dat in ju Wollust vertehrn wüllt.Ps.18, 42.
4. Ji Ehebrekers un Ehebrekerschen, weet ji nich dat de Welt ehr Fründschop Fiendschop mit GOtt is? Wokeen de Welt ehr Fründ wesen will, de ward GOtt Sin Fiend wesen.
5. Oder lat ji ju bedünken, dat de Schrift umsunst seggt: Ward de GEist, de in ju wahnt, mit Sin Lust to den Neid drieven?Gal.5, 17.
6. Un He gift rieklich Gnad. Denn de Schrift seggt: GOtt weddersteiht de Hoffärtigen, awer de Demödigen gift He Gnad.Hiob. 22, 29. Matth.23, 12.
7. So west nu GOtt unnerdahn. Wedderstaht den Düvel, so ward he vun ju weg gahn.Eph.6, 12.
8. Naht ju to GOtt, so hollt He Sik to ju. Makt ju Hann rein, ji Sünners, un makt ju Harten keusch, ji Wankelmödigen.Zach. 1, 3. Jes. 1, 16.
9. West elend, west trurig un weent; ju Lachen ward sik in Weenen verkehrn un ju Freud in Trurigkeit.
10. Demödigt ju vör GOtt, so ward He ju hoch maken.1. Pet.5, 6.
11. Makt ju nich unner enanner slecht, leeve Bröder. Wokeen sin Broder slecht makt un sin Broder öwle Nared makt, de makt dat Gesetz slecht un richt dat Gesetz. Richst du awer dat Gesetz, so deihst du nich na dat Gesetz, sonnern steihst öwer dat Gesetz.Ps.15, 3.1. Pet.2, 1.
12. Dar is blot een Gesetzgever, de selig maken un verdammen kann. Wokeen büst du, de du en Annern afordeelst?Matth.7, 1.
13. Wolan, de ji seggen doht: Hüt oder morgen wüllt wi gahn in de oder de Stadt un wüllt een Jahr dar liggen un hanteeren un wat verdeenen;Spr. 27, 1.
14. De ji nich weten doht, wat morgen wesen ward. Denn wat is ju Leven? En Damp is dat, de en korte Tied duert, darna awer is he weg.Luk.12, 20.
15. Woför ji seggen schüllt: So de HErr will, un wi leven doht, wüllt wi düt oder dat dohn.Apost.18, 21.
16. Nu awer prahlt ji in ju Hochmoth. Awer son Prahlen döcht Nicks.1. Cor.5, 6.
17. Denn wokeen weten deiht Gudes to dohn un deiht dat nich, den is dat Sünd.Luk.12, 47.
1. Wolan denn, ji Rieken, weent un hult öwer ju Elend, dat öwer ju kamen ward.Spr. 11, 28. Luk.6, 24.
2. Ju Riekdom is verfult, ju Kleder hebbt de Motten freten.Matth.6, 19.
3. Ju Gold un Sülver is verrost warn, un ehr Rost ward ju to en Tügnis warrn un ward ju Fleesch freten, as en Füer. Ji hebbt ju Schätz sammelt up de letzten Dag’.
4. Seht, de Lohn för de Arbeiders, de ju Land inarnt hebbt un de ji den Lohn kört hebbt, de schriet, un de Arbeiders ehr Schrien is vör den GOtt Zebaoth Sin Ohren kamen.3. Mos. 19, 13.
5. Ji hebbt gut levt up de Eer, un ju Wollust hatt un ju Harten nährt as up en Slachtdag.Luk.16, 19.25.
6. Ji hebbt den Gerechten verordeelt un dod makt, un he hett sik nich wehrt.
7. So west nu geduldig, leeve Bröder, bet de HErr kummt. Süh, en Ackersmann tövt up de köstliche Frucht vun de Eer, un hett Geduld bet de Fröh- un Spätregen kummt.Luk.21, 19.Ebr.10, 36.
8. West ji ok geduldig un stark vun Harten, denn de HErr kummt bald.
9. Beklagt ju nich de Een öwer den Annern, leeve Bröder, up dat ji nich verdammt ward. Seht, de Richter is vör de Döhr.Matth.24, 33.
10. Nehmt, min leeve Bröder, to en Vörbild vun Lieden un Geduld de Propheten, de to ju redt hebbt in den HErrn Sin Nam.Matth.5, 12.
11. Seht, wi priest selig, de geduldig leden hebbt. Vun Hiob sin Geduld hebbt ji hört un den HErrn Sin End hebbt ji sehn; denn de HErr is barmhartig un en Erbarmer.Hiob. 1, 21. 22. Ps.103, 8.
12. Vör All awer, leeve Bröder, swört nich, weder bi den Himmel, noch bi de Eer, noch mit keen annern Eed. Lat awer ju Ja en ja wesen, un ju Nee en nee wesen, up dat ji nich in Hüchelie falln doht.Matth.5, 34.
13. Hett Een mank ju wat uttostahn, lat den beden, is Een bi guden Moth, lat den de Psalmen singen.Ps.50, 15.Kol.3, 16.
14. Wenn awer Een krank is, de schall de Öllsten vun de Gemeen to sik ropen un öwer sik beden laten un sik mit Öl salven laten in den HErrn Sin Nam.Mark.6, 13.
15. Un dat Gebet in Glov ward den Kranken helpen un de HErr ward em uprichten; un wenn he Sünden begahn hett, ward se em vergeven wesen.Ps.30, 3.
16. Een schall den Annern sin Sünd bekennen un för enanner beden, dat ji gesund ward. Den Gerechten sin Gebet kann veel dohn, wenn dat eernstlich is.Ps.145, 18.
17. Elias weer en Minsch as wi, un he bä en Gebet, dat dat nich regen schull, un dat regen nich up de Eer dree Jahr un söß Monat.Luk.4, 25.
18. Un he bä awermals, un de Himmel gev Regen, un de Eer broch ehr Frucht.1. Kön. 18, 42.
19. Leeve Bröder, wenn Een mank ju irren schull in de Wahrheit, un en Anner bekehr em;
20. De schall weten, dat, wokeen den Sünner afbrocht hett vun den Irrdom in den he gung, de hett en Seel vun den Dod rett un ward darmit en Barg Sünden todecken.