NET TO HASTICHMei gauens seit min fen ús allegearre:Der is gjin ién mear fen; wei binne hja.Mei ien gyng ’t foar ’e wyn; wylst it mislearre.Mei d’oaren, ho se ek skript en bodde ha.It gyng sa hird fen ’e ein, mei fûle foarsje.De ien miende dat hy mear mânsk wier as d’oar,Telde net iens syn bûrmans aerdich poarsje;Hy kaem omt hy it wier, elts ommers foar.Heech by yen sels opsjen, docht dat fortúten?Baes boppe baes, wirdt lykwols nimmen ea,Us libbensdoarke is faek rimpen slúten.Hwet bliûwt er fen ús op dizz’ greate ierde?’t Oantinken pas yn ’t ús biwenne gea!Neat fen hwet ús formakke ef biswierde.1920.
Mei gauens seit min fen ús allegearre:Der is gjin ién mear fen; wei binne hja.Mei ien gyng ’t foar ’e wyn; wylst it mislearre.Mei d’oaren, ho se ek skript en bodde ha.
It gyng sa hird fen ’e ein, mei fûle foarsje.De ien miende dat hy mear mânsk wier as d’oar,Telde net iens syn bûrmans aerdich poarsje;Hy kaem omt hy it wier, elts ommers foar.
Heech by yen sels opsjen, docht dat fortúten?Baes boppe baes, wirdt lykwols nimmen ea,Us libbensdoarke is faek rimpen slúten.
Hwet bliûwt er fen ús op dizz’ greate ierde?’t Oantinken pas yn ’t ús biwenne gea!Neat fen hwet ús formakke ef biswierde.
1920.