OP SYN TIIDBiparkje dyn bigearten ta de lytste miette;Sjoch om dy hinne, ta de alderfierste fierte;Mar tink der by, dat oan al’t ierdske in ein ek komt;Tep derom hwer eat foar dy bloeit it moaije blomt’.’t Binne allegear gjin trochbloeijers, de moaije blommen,Dy op ’e libbensrin min seach ta bloeien kommen,’t Komt alles op syn tiid, en is dy tiid foarroun,Dan sinkt dy prael sa njunkenlytsen yn de groun,De wite wyfkes maitiids, ’t sinneblomt’ by ’t simmer,It daeljegoud reawyt, nêst de asters yn ’e hjerst,Tept min den krekt, dy bloeije ek net jimmer.Wol min yn ’t libben fen it moaije en fen ’t skiene,Yens part ha fen dat alles, ear dat hat der west,Den moat min each en ear der op syn tiid ta liene.1908.
Biparkje dyn bigearten ta de lytste miette;Sjoch om dy hinne, ta de alderfierste fierte;Mar tink der by, dat oan al’t ierdske in ein ek komt;Tep derom hwer eat foar dy bloeit it moaije blomt’.
’t Binne allegear gjin trochbloeijers, de moaije blommen,Dy op ’e libbensrin min seach ta bloeien kommen,’t Komt alles op syn tiid, en is dy tiid foarroun,Dan sinkt dy prael sa njunkenlytsen yn de groun,
De wite wyfkes maitiids, ’t sinneblomt’ by ’t simmer,It daeljegoud reawyt, nêst de asters yn ’e hjerst,Tept min den krekt, dy bloeije ek net jimmer.
Wol min yn ’t libben fen it moaije en fen ’t skiene,Yens part ha fen dat alles, ear dat hat der west,Den moat min each en ear der op syn tiid ta liene.
1908.