STIL LOKDer wenje efterou twa bêste dig’re minsken,Ha mar in lyts spiltsje: in boerehúske en groun.Hja ha yn hjar bidrieûw, ho lyts, hjar alles foun,En greater, fierder, heger geane net hjar winsken.In wetterke oan ’e kant, dat stroomt mei foarsje, winters.En o! sa’n moai roun poelke, ’t maitiids sa yn blau;In ljurkje yn ’e loft, heech boppe ’t stikje bou,In blommich fjildsje greid, fol bijen en fol flinters.En siz my nou, hwer dochs kin min dy minsken sykje?Min sjocht der neat gjin folts ef hawwe hja ’t sa drok?Dochs troch hjar stil bistean, scil ’t lok fen hjar net wykje.Sjoch yn dy knappe went’, mei diken der om hinne,Leech ûnder ’t beamteskaed, der wennet sa’n great lok,Sa as der minsken amper oars net lokkich binne.1908.
Der wenje efterou twa bêste dig’re minsken,Ha mar in lyts spiltsje: in boerehúske en groun.Hja ha yn hjar bidrieûw, ho lyts, hjar alles foun,En greater, fierder, heger geane net hjar winsken.
In wetterke oan ’e kant, dat stroomt mei foarsje, winters.En o! sa’n moai roun poelke, ’t maitiids sa yn blau;In ljurkje yn ’e loft, heech boppe ’t stikje bou,In blommich fjildsje greid, fol bijen en fol flinters.
En siz my nou, hwer dochs kin min dy minsken sykje?Min sjocht der neat gjin folts ef hawwe hja ’t sa drok?Dochs troch hjar stil bistean, scil ’t lok fen hjar net wykje.
Sjoch yn dy knappe went’, mei diken der om hinne,Leech ûnder ’t beamteskaed, der wennet sa’n great lok,Sa as der minsken amper oars net lokkich binne.
1908.