YEN GOED BITINKEHjoed kaem fûl de wyn fen ’t Westen,Krekt sa as it gong langlêsten,Beide kearen sprong dy wyn,Mei in oanrin ’t Noarden yn.Tipelsinnich binn’ de minsken,Yn hjar dwaen en yn hjar winsken,Hjoed ha hja eat foar hjar naem,Moarn is ’t krekt oarsom just, kaem.„Soa? mar de omstandigheden,Dienen der ek alles ta”,Binn’ derfen de wiere reden.Derom! neat foarút mar sizze,Fen hwet sims yn ’t each wy ha.Nimme ’t wisse foar ’t ûnwisse.10 Maert 1909.
Hjoed kaem fûl de wyn fen ’t Westen,Krekt sa as it gong langlêsten,Beide kearen sprong dy wyn,Mei in oanrin ’t Noarden yn.
Tipelsinnich binn’ de minsken,Yn hjar dwaen en yn hjar winsken,Hjoed ha hja eat foar hjar naem,Moarn is ’t krekt oarsom just, kaem.
„Soa? mar de omstandigheden,Dienen der ek alles ta”,Binn’ derfen de wiere reden.
Derom! neat foarút mar sizze,Fen hwet sims yn ’t each wy ha.Nimme ’t wisse foar ’t ûnwisse.
10 Maert 1909.