De Koorddansers.

De Koorddansers.De Koorddansers.Wij weten, dat, als wij eene naald op een bord overeind zetten en daarboven een magneet houden op een bepaalden afstand, welke afhangt van de kracht van den magneet, wij de naald kunnen loslaten, zonder dat ze omvalt; dit verschijnsel is een gevolg van de magnetische aantrekking, welke op afstand werkt. Bovendien zal de naald voortdurend in eene trillende beweging zijn, waarvan we gebruik zullen maken om ons een stuk speelgoed te verschaffen, dat niet moeilijk te vervaardigen is.Van een ouden wand-almanak maken we het voorstuk van een tooneeltje, met een rechthoekige opening in het midden; een tweede wand-almanak wordt het achterdoek, en beide worden verbondendoor kurken, welke met spelden aan het karton worden vastgestoken.Aan de achterzijde van het voorstuk, bovenaan in het midden, bevestigen wij een magneet, die natuurlijk voor de toeschouwers onzichtbaar is.Onder den magneet spannen wij een ijzerdraad, om daarop eene gewone naainaald met de punt naar beneden te zetten. Door proefneming wordt de afstand tusschen magneet en ijzerdraad zoodanig geregeld, dat de naald, zonder door den magneet aangetrokken te worden, door de werking van dezen op den draad blijft overeind staan.Nu knippen wij een poppetje van stevig papier, dat bijv. eene koorddanseres voorstelt op één voet, en zoo groot als de lengte der naald; deze wordt zoodanig met twee druppeltjes lak tegen het poppetje geplakt, dat de punt der naald samenvalt met de teenen van de danseres. Als ze nu onder een der beenen van den magneet op den draad geplaatst wordt, zal zo in evenwicht blijven, en daarbij zeer vermakelijke trillingen ten uitvoer brengen, die tamelijk goed gelijken op de bewegingen der koorddansers. Daar de magneet twee beenen heeft, kunt ge zeer goed twee poppetjes op den draad zetten.Van een lucifer en twee strootjes kunt ge een klein trapèze maken ter vervanging van den ijzerdraad; als ge de dansers daarop gezet hebt, kunt ge ze laten schommelen, zonder dat ze vallen, daar de naald altijd op ongeveer denzelfden afstand van den magneet blijft.

De Koorddansers.De Koorddansers.

De Koorddansers.

Wij weten, dat, als wij eene naald op een bord overeind zetten en daarboven een magneet houden op een bepaalden afstand, welke afhangt van de kracht van den magneet, wij de naald kunnen loslaten, zonder dat ze omvalt; dit verschijnsel is een gevolg van de magnetische aantrekking, welke op afstand werkt. Bovendien zal de naald voortdurend in eene trillende beweging zijn, waarvan we gebruik zullen maken om ons een stuk speelgoed te verschaffen, dat niet moeilijk te vervaardigen is.Van een ouden wand-almanak maken we het voorstuk van een tooneeltje, met een rechthoekige opening in het midden; een tweede wand-almanak wordt het achterdoek, en beide worden verbondendoor kurken, welke met spelden aan het karton worden vastgestoken.Aan de achterzijde van het voorstuk, bovenaan in het midden, bevestigen wij een magneet, die natuurlijk voor de toeschouwers onzichtbaar is.Onder den magneet spannen wij een ijzerdraad, om daarop eene gewone naainaald met de punt naar beneden te zetten. Door proefneming wordt de afstand tusschen magneet en ijzerdraad zoodanig geregeld, dat de naald, zonder door den magneet aangetrokken te worden, door de werking van dezen op den draad blijft overeind staan.Nu knippen wij een poppetje van stevig papier, dat bijv. eene koorddanseres voorstelt op één voet, en zoo groot als de lengte der naald; deze wordt zoodanig met twee druppeltjes lak tegen het poppetje geplakt, dat de punt der naald samenvalt met de teenen van de danseres. Als ze nu onder een der beenen van den magneet op den draad geplaatst wordt, zal zo in evenwicht blijven, en daarbij zeer vermakelijke trillingen ten uitvoer brengen, die tamelijk goed gelijken op de bewegingen der koorddansers. Daar de magneet twee beenen heeft, kunt ge zeer goed twee poppetjes op den draad zetten.Van een lucifer en twee strootjes kunt ge een klein trapèze maken ter vervanging van den ijzerdraad; als ge de dansers daarop gezet hebt, kunt ge ze laten schommelen, zonder dat ze vallen, daar de naald altijd op ongeveer denzelfden afstand van den magneet blijft.

Van een ouden wand-almanak maken we het voorstuk van een tooneeltje, met een rechthoekige opening in het midden; een tweede wand-almanak wordt het achterdoek, en beide worden verbondendoor kurken, welke met spelden aan het karton worden vastgestoken.

Aan de achterzijde van het voorstuk, bovenaan in het midden, bevestigen wij een magneet, die natuurlijk voor de toeschouwers onzichtbaar is.

Onder den magneet spannen wij een ijzerdraad, om daarop eene gewone naainaald met de punt naar beneden te zetten. Door proefneming wordt de afstand tusschen magneet en ijzerdraad zoodanig geregeld, dat de naald, zonder door den magneet aangetrokken te worden, door de werking van dezen op den draad blijft overeind staan.

Nu knippen wij een poppetje van stevig papier, dat bijv. eene koorddanseres voorstelt op één voet, en zoo groot als de lengte der naald; deze wordt zoodanig met twee druppeltjes lak tegen het poppetje geplakt, dat de punt der naald samenvalt met de teenen van de danseres. Als ze nu onder een der beenen van den magneet op den draad geplaatst wordt, zal zo in evenwicht blijven, en daarbij zeer vermakelijke trillingen ten uitvoer brengen, die tamelijk goed gelijken op de bewegingen der koorddansers. Daar de magneet twee beenen heeft, kunt ge zeer goed twee poppetjes op den draad zetten.

Van een lucifer en twee strootjes kunt ge een klein trapèze maken ter vervanging van den ijzerdraad; als ge de dansers daarop gezet hebt, kunt ge ze laten schommelen, zonder dat ze vallen, daar de naald altijd op ongeveer denzelfden afstand van den magneet blijft.

Back to Index Next