ROSVITHA VON GANDERSHEIM.
[Scherer D.57,E.51.]
Aus einem alten sächsischen Adelsgeschlechte, Nonne im Benediktinerinnenkloster zu Gandersheim, gestorben 967. Sie verfasste sechs lateinische Comœdien, ferner ein Leben Ottos des Grossen und Legenden. Ihre Werke wurden herausgegeben von Barack (Nürnberg, 1858), ihre Comödien allein von Bendixen (Lübeck, 1857); von letzterem auch Übersetzung der Comödien (Altona, 1850, 1853).
Aus einem alten sächsischen Adelsgeschlechte, Nonne im Benediktinerinnenkloster zu Gandersheim, gestorben 967. Sie verfasste sechs lateinische Comœdien, ferner ein Leben Ottos des Grossen und Legenden. Ihre Werke wurden herausgegeben von Barack (Nürnberg, 1858), ihre Comödien allein von Bendixen (Lübeck, 1857); von letzterem auch Übersetzung der Comödien (Altona, 1850, 1853).
Calimachus.
Anxie diuque gravem sustinui dolorem, quem vestro consilio relevari posse spero.
Amici.
Æquum est, ut communicata invicem compassione patiamur, quicquid unicuique nostrum utriusque eventu fortunæ ingeratur.
Calimachus.
O utinam voluissetis meam compassionem compatiendo mecum partiri!
Amici.
Enuclea, quid patiaris, et, si res exigit, compatiemur; sin autem, animum tuum a nequam intentione revocari nitimur.
Calimachus.
Amo.
Amici.
{10}Quid?
Calimachus.
Rem pulchram, rem venustam.
Amici.
Nec in solo, nec in omni; ideo atomum, quod amas, per hoc nequit intelligi.
Calimachus.
Mulierem.
Amici.
Cum mulierem dixeris, omnes comprehendis.
Calimachus.
Non omnes æqualiter, sed unam specialiter.
Amici.
Quod de subjecto dicitur, non nisi de subjecto aliquo cognoscitur. Unde, si velis nos enarithmum agnoscere, dic primum usiam.
Calimachus.
Drusianam.
Amici.
Andronici hujus principis conjugem?
Calimachus.
Ipsam.
Amici.
Erras, socie; est lota baptismate.
Calimachus.
Inde non curo, si ipsam ad mei amorem attrahere potero.
Amici.
Non poteris.
Calimachus.
{10}Cur diffiditis?
Amici.
Quia rem difficilem petis.
Calimachus.
Num ego primus hujusmodi rem peto, et non multorum ad audendum provocatus sum exemplo?
Amici.
Intende, frater: ea ipsa, quam ardes, sancti Johannis apostoli doctrinam secuta, totam se devovit Deo, in tantum, ut nec ad thorum Andronici, christianissimi viri, jam dudum potuit revocari, quo minus tuæ consentiet vanitati.
Calimachus.
Quæsivi a vobis consolationem, sed incutitis mihi desperationem.
Amici.
Qui simulat, fallit, et qui profert adulationem, vendit veritatem.
Calimachus.
Quia mihi vestrum auxilium substrahitis, ipsam adibo ejusque 20 animo mei amorem blandimentis persuadebo.
Amici.
Haut persuadebis.
Calimachus.
Quippe vetar fatis.
Amici.
Experiemur.
Calimachus.
Sermo meus ad te, Drusiana, præcordialis amor.
Drusiana.
Quid mecum velis, Calimache, sermonibus agere, vehementer admiror.
Calimachus.
Miraris?
Drusiana.
Satis.
Calimachus.
Primum de amore.
Drusiana.
{10}Quid de amore?
Calimachus.
Id scilicet, quod te præ omnibus diligo.
Drusiana.
Quod jus consanguinitatis, quæve legalis conditio institutionis compellit te ad mei amorem?
Calimachus.
Tui pulchritudo.
Drusiana.
Mea pulchritudo?
Calimachus.
Immo.
Drusiana.
Quid ad te?
Calimachus.
Pro dolor! hactenus parum, sed spero, quod attineat postmodum.
Drusiana.
Discede, discede, leno nefande; confundor enim diutius tecum{20}verba commiscere, quem sentio plenum diabolica deceptione.
Calimachus.
Mea Drusiana, ne repellas te amantem tuoque amore cordetenus inhærentem, sed impende amori vicem.
Drusiana.
Lenocinia tua parvi pendo tuique lasciviam fastidio, sed te ipsum penitus sperno.......
Drusiana.
Eh heu! Domine Jesu Christe, quid prodest castitatis professionem subiisse, cum is amens mea deceptus est specie? Intende, Domine, mei timorem, intende, quem patior dolorem! Quid mihi, quid agendum sit, ignoro. Si prodidero, civilis per me fiet discordia; si celavero, insidiis diabolicis sine te refragari nequeo.{10}Iube me in te, Christe, ocius mori, ne fiam in ruinam delicato juveni!
Andronichus.
Væ mihi infortunato! Ex improviso mortua est Drusiana. Curro sanctumque Johannem advoco.