V.Ik nim it moaije al laitsjend oan myn boarst,Hwêrdet myn wei my nocht en blomte biedt;Ik nim, en sjong in lang ûndogensk lietFen hwet myn siele as eindom easkje doarst.Nea haw ik twiivle by myn kar: ik moast.Hwet great en moai is, is fen my; ús ierd’Mei fûgels, blomte en ljocht, mei ljeafde en liet,’k Nim alles laitsjend oan myn ljeavjend boarst.Hwet d’ earmen brea, hwet siken is it krûd,Hwet klaeijing kâlden is en doarmers ’t ljocht,It iennichst-need’ge, it moaije is it my—Heil Ierde, Ljeafde, Ljocht! In hillich lûdHat my de wytging fen Jim miening brocht:Sûnt is de nacht my dei, it âlde nij.
Ik nim it moaije al laitsjend oan myn boarst,Hwêrdet myn wei my nocht en blomte biedt;Ik nim, en sjong in lang ûndogensk lietFen hwet myn siele as eindom easkje doarst.
Nea haw ik twiivle by myn kar: ik moast.Hwet great en moai is, is fen my; ús ierd’Mei fûgels, blomte en ljocht, mei ljeafde en liet,’k Nim alles laitsjend oan myn ljeavjend boarst.
Hwet d’ earmen brea, hwet siken is it krûd,Hwet klaeijing kâlden is en doarmers ’t ljocht,It iennichst-need’ge, it moaije is it my—
Heil Ierde, Ljeafde, Ljocht! In hillich lûdHat my de wytging fen Jim miening brocht:Sûnt is de nacht my dei, it âlde nij.