16. Un de up de Wolk seet, slog mit sin Leeh an de Eer, un de Eer war afaarnt.
17. Un en anner Engel gung ut den Tempel in den Himmel, de harr ok en scharp Mess.
18. Un en anner Engel gung ut den Altar, de harr Macht öwer dat Füer un reep mit grot Geschrie to den, de dat scharpe Mess harr un sprok: Sla’ an mit dat scharpe Mess un snie de Druven af up de Eer, denn ehr Beern sünd riep.Joel. 3, 18.
19. Un de Engel slog an mit sin Mess an de Eer, un sned de Wiendruven vun de Eer, un smeet se in de grote Wienpress’ vun GOtt Sin Torn.
20. Un de Wienpress’ war buten vör de Stadt perrt un dat Blod leep vun de Wienpress’ bet an de Peer ehr Töm dörch dusend söß hunnert Stadien.Jes. 63, 3. Klagel. 1, 15.
1. Un ik seeg en anner Teken in den Himmel, dat weer grot un wundersam: söben Engel, de harrn de letzten söben Plagen, denn mit desülvigen is GOtt Sin Torn to End.Kap.22, 1.3.
2. Un ik seeg wat as en See vun Glas mit Füer mengt un de den Sieg beholn harrn öwer dat Deerd un sin Bild un sin Maalteken un de Tall vun sin Nam, un se stunn’ an de See vun Glas un harrn GOtt Sin Harpen.Kap.4, 6.
3. Un sungen dat Leed vun Moses, GOtt Sin Knecht, un dat Leed vun dat Lamm un sproken: Grot un wundersam sünd Din Wark’, HErr, allmächtige GOtt, gerecht un wahrhaftig sünd din Weg’, Du, de Hilligen ehr König.2. Mos. 15, 1. 5. Mos. 32, 1.
4. Wokeen schall Di nich fürchten, HErr, un Din Nam priesen? Denn Du alleen büst hillig. Denn alle Heiden ward kamen un anbeden vör Di, denn Din Ordeels sünd apenbar warn.Jer. 10, 7.
5. Darna seeg ik hen un süh, dar war updahn de Tempel vun de Hütt vun dat Tügnis in den Himmel.Kap.11, 19.
6. Un ut den Tempel gungen de söben Engel, de de söben Plagen harrn, andahn mit rein hell Linnen un um ehr Bost golden Görtels.Kap.1, 13.
7. Un een vun de veer Deerder gev de söben Engel söben golden Schalen vull vun GOtt, de levendeiht vun Ewigkeit to Ewigkeit, Sin Torn.
8. Un de Tempel war vull vun Rok vun GOtt Sin Herrlichkeit un vun Sin Kraft; un Nüms kunn in den Tempel gahn, bet dat de söben Plagen vun de söben Engel to End weern.Jes. 6, 4.
1. Un ik hör en grote Stimm ut den Tempel, de sprok to de söben Engel: Gaht hen un geet ut de Schalen mit GOtt Sin Torn öwer de Eer.Kap.15, 7.
2. Un de Eerste gung hen un got sin Schal ut up de Eer. Un do kregen de Minschen, de dat Maalteken vun dat Deerd harrn un sin Bild anbeden dän en bös arg Geswür.2. Mos. 9, 10. 11.
3. Un de anner Engel got ut sin Schal in de See. Un dat war to Blod as vun en Doden, un all dat Leven storv in de See.
4. Un de drüdde Engel got ut sin Schal in de Waterström un in de Waterborns. Un se warn to Blod.
5. Un ik hör den Engel vun de Waters seggen: HErr, Du büst gerecht, de dar is un de dar weer un hillig, dat Du so ordelt hest;Ps.119, 137.
6. Denn se hebbt dat Blod vun de Hilligen un de Propheten vergaten, un Blod hest Du se to drinken geven, denn se verdeent dat.
7. Un ik hör en annern Engel vun den Altar seggen: Ja, HErr, allmächtige GOtt, Din Gerichte sünd wahrhaftig un gerecht.Kap.19, 2.
8. Un de veerte Engel got ut sin Schal in de Sünn un ward em geven, de Minschen heet to maken mit Füer.
9. Un de Minschen warn heet vun de grote Hitt un lästerten GOtt Sin Nam, de Macht hett öwer düsse Plagen, un dän keen Buß, Em de Ehr to geven.Kap.13, 6.9, 20.21.
10. Un de föfte Engel got sin Schal ut up dat Deerd sin Stohl. Un sin Riek ward verdüstert un se beten ehr Tungen vör Wehdag’.
11. Un lästerten GOtt in den Himmel wegen ehr Wehdag’ un ehr Geswürn un dän keen Buß vör ehr Werk.Kap.9, 20.
12. Un de sößte Engel got sin Schal up den groten Waterstrom Euphrat un dat Water drög up, up dat de Weg för de Königs vun de Sünn ehrn Upgang fardig war.Jes. 11, 15. 16.
13. Un ik seeg ut den Drak sin Mund un ut dat Deerd sin Mund un ut den falschen Propheten sin Mund dree unreine Geister gahn, de seegen ut as Poggen.
14. Un sünd Geister vun Düvels, de doht Teken un gaht ut to de Königs up de Eer un up den ganzen Weltkreis, se tosamen to haln för den Striet up GOtt den Allmächtigen Sin groten Dag.Kap.13, 13.Matth.24, 24.2. Thess.2, 9.
15. Süh, ik kam as en Deef. Selig is, de waken deiht un sin Kleeder fast hollt, dat he nich naktto gahn brukt un man sin Schann sehn deiht.1. Thess.5, 2.2. Cor.5, 3.
16. Un he hett se tohop brocht up een Stä, de heet up Ebräisch Harmageddon.
17. Un de söbente Engel got ut sin Schal in de Luft. Un dar keem en Stimm vun den Himmel ut den Stohl, de sprok: Dat is geschehn.
18. Un dar keemen Stimmen un Dunners un Blitz un en grote Eerdbeven, so en as nich west is, siet Minschen up de Eer west sünd, so grot weer dat Eerdbeven.Kap.4, 5.
19. Un ut de grote Stadt warn dree Deel un de Heiden ehr Städ’ fullen um. Un GOtt dach an Babylon, de grote, ehr den Kelch mit den Wien vun Sin grimmigen Torn to geven.Kap.14, 10.
20. Un alle Inseln flüchten weg un keen Barg weer mehr to sehn.Kap.6, 14.
21. Un en grote Hagel, centnerswar, full vun den Himmel up de Minschen, un de Minschen lästerten GOtt wegen de Plag vun den Hagel, denn Sin Plag is heel grot.
1. Un dar keem een vun de söben Engel, de de söben Schalen harrn, rä’ mit mi un sprok to mi: Kumm, ik will di wiesen dat Ordeel öwer de grote Hor, de up veele Water sitten deiht;
2. Mit weke hort hebbt de Königs up de Eer un de up de Eer wahnen doht, un dun warn sünd vun de Wien vun ehr Horerie.Kap.14, 8.
3. Un he broch mi in’n Geist in de Wüstenie. Un ik seeg dat Wief sitten up en scharlachroth Deerd, dat weer vull vun Namen vun Lästerung un harr söben Köpp un tein Hörns.Matth.4, 1.
4. Un dat Wief weer antrocken mit Purpur un Scharlach un öwergüllt mit Gold un Edelsteen un Parlen un harr en golden Beker in de Hand, vull vun Gruel un Unreinheit vun ehr Horerie.Kap.18, 16.Jer. 51, 7.
5. Un an ehr Steern schreven den Nam, dat Geheemnis, de grote Babylon, de Moder to de Horerie un alle Gruels up de Eer.2. Thess.2, 7.Offenb.14, 8.16, 19.18, 2.9.16.
6. Un ik seeg dat Wief, drunken vun de Hilligen ehr Blod un vun JEsus Sin Tügen ehr Blod. Un ik verwunner mi heel, as ik se sehn dä.Kap.18, 24.
7. Un de Engel sprok to mi: Warum verwunnerst du di? Ik will di seggen dat Geheemnis vun dat Wief un vun dat Deerd, dat se driggt un hett söben Köpp un tein Hörns.
8. Dat Deerd, wat Du sehn hest, is west, un is nich un ward wedderkamen ut den Afgrund un ward fahrn in de Verdammnis, un ward sik wunnern de up de Eer wahnt, (de ehr Namen nich schreven staht in dat Bok vun dat Leven vun de Welt ehrn Anfang,) wenn se seht dat Deerd,dat dat west is un nich is, obgliek dat doch is.Kap.11, 7.13, 3.Kap.3, 5.20, 12.15.22, 19.2. Mos. 32, 32. Dan. 12, 1. Phil.4, 3.
9. Un hier is de Sinn, de Wiesheit hett. De söben Köpp sünd söben Bargen, up de de Fru sitt, un sünd söben Königs.Kap.13, 18.13, 1.
10. Fief sünd fulln, un een is, un de anner is noch nich kamen; un wenn he kummt, mutt he en lütte Wiel blieven.
11. Un dat Deerd, dat west is un nich is, dat is de acht, un is vun de söben un fahrt in de Verdammnis.
12. Un de tein Hörns, de du sehn hest, dat sünd tein Königs, de dat Riek noch nich kregen hebbt, awer as Königs ward se en Tied lang Macht kriegen mit dat Deerd.Kap.13, 1.Dan. 7, 20. 24.
13. Düsse hebbt een Meenung un ward ehr Kraft un Macht dat Deerd geven.
14. Düsse ward strieden mit dat Lamm, un dat Lamm ward se unnerkriegen, denn dat is en Herr öwer alle Herren, un en König öwer alle Königs, un mit Em de Beropnen, un de Utwählten, un de Glövigen.
15. Un he sprok to mi: De Water, de du sehn hest, wo de Hor sitt, sünd Völker, un Schaaren, un Heiden un Spraken.Jes. 8, 7. Jer. 47, 2.
16. Un de tein Hörns, de du sehn hest up dat Deerd, de ward de Hor hassen un ward se wüst maken un nakt, un ward ehr Fleesch eten un ward se mit Füer verbrenn’.Kap.18, 18.
17. Denn GOtt hett se dat in ehr Hart geven, to dohn na Sin Sinn, un na een un densülvigen Sinn to dohn un to geven ehr Riek an dat Deerd, bet dat GOtt Sin Wör’ vullbrocht sünd.
18. Un dat Wief, dat du sehn hest, is de grote Stadt, de de Herrschaft hett öwer de Königs up de Eer.
1. Un darna seeg ik en annern Engel dal vun den Himmel fahrn, de harr en grote Macht, un de Eer war hell vun sin Klarheit;
2. Un schreeg ut Macht mit grote Stimm, un sprok: Se is fulln, se is fulln, Babylon, de grote, un en Hüsung för de Düvels warn un en Gefängnis för alle unreine Geister un verhaßte Vageln.Kap.14, 8.Jes. 21, 9. Jer. 51, 8. Jes. 13, 21. 34, 11. 13. Jer. 50, 3. 39, 40.
3. Denn vun den Wien vun ehr schändliche Horerie hebbt alle Heiden drunken, un de Königs up de Eer hebbt mit ehr Horerie dreven, un ehr Koplüd sünd riek warn vun ehr grote Wollust.Jer. 51, 7. Neh. 3, 4.
4. Un ik hör en anner Stimm vun den Himmel, de sprok: Gaht rut vun ehr min Volk, dat ji nich Deel hebbt an ehr Sünden, up dat ji nich wat vun ehr Plagen afkriegt.Jes. 48, 20. 52, 11. Jer. 50, 8. 51, 6. 45.
5. Denn ehr Sünden reckt betan den Himmel un GOtt denkt an ehr ungerechte Daht.
6. Betalt ehr, as se ju betalt hett un doht dat duppelt na ehr Warke, un mit den Kelch, womit se ju inschenkt hett, schenkt ehr duppelt in.4. Mos. 25, 17. Jer. 50, 15. 29.
7. So veel as se sik sülvst hoch makt hett un üppig levt hett, so veel Qual un Leed schenkt ehr in. Denn se sprickt in ehr Harten: Ik sitt un bün en Königin un warr keen Wetfru wesen un bruk keen Truer to drägen.Jer. 50, 29. Jes. 47, 7. 8.
8. Darum ward ehr Plagen up Een Dag kamen: Dod, Truer un Hunger, mit Füer ward se verbrennt warrn. Denn stark is GOtt de HErr, de se richten ward.Jes. 47, 9. Jer. 50, 31. Offenb.17, 16.
9. Un de Königs up de Eer ward öwer ehr weenen un klagen, de mit ehr hort un üppig levt hebbt, wenn se den Rok vun ehrn Brand sehn ward.Kap.2, 22.17, 2.
10. Un ward vun wieden stahn ut Furcht vör ehr Qual un spreken: Weh, weh, de grote Stadt Babylon, de starke Stadt! Up een Stund is din Gericht kamen.Kap.14, 8.Jes. 21, 9. Jer. 51, 18.
11. Un de Koplüd up de Eer ward weenen un trurig wesen bi sik sülvst, dat Nüms ehr Waar mehr kopen will,Ezech. 27, 36.
12. De Waar vun Gold un Sülver un Edelsteen un de Parlen un de Sied un Purpur un Scharlach un allerhand Thujaholt un allerhand Gefäß vun Elfenbeen, un allerhand Saken vun köstlich Holt un vun Erz un vun Isen un vun Marmor,Ezech. 27, 12. 13. 22.
13. Un Kaneel, un Rökerwark un Salven un Wiehrok, un Wien un Öl un Fienmehl un Weeten un Veh un Schap un Peer un Wagen un Liever un Seelen vun Minschen.
14. Un dat Obst, an dat din Seel ehr Lust harr, is vun di weken, un Allns, wat vullkamen un herrlich is, is vun di weken, un du warrst all dat nich mehr finn’.
15. De Koplüd vun son Waar, de vun ehr riek warn sünd, ward vun wieden stahn ut Furcht vör ehr Qual, weenen un klagen.Jes. 50, 13. 46.
16. Un seggen: Weh, weh öwer de grote Stadt, de bekledt weer mit Sied un Purpur un Scharlach, un öwergoldt weer mit Gold un Edelsteen un Parlen.
17. Denn in een Stund is all de Riekdom tonicht makt. Un alle Stüerlüd un alle Matrosen un Schippslüd un de up de See arbeidt, stunn’ vun wieden.Jes. 23, 14. Ezech. 27, 27.
18. Un schreegen, as se den Rok vun ehr Brand sehn dän un sproken: Wokeen kann sik mit de grote Stadt verglieken?Jes. 34, 10.
19. Un se lä’n Eer up ehr Köpp un schreegen, weenten un klagten, un sproken: Weh, weh, de grote Stadt, in weke riek warn sünd Alle, de Scheep up de See harrn, vun ehr Waar. Denn in een Stund is se tonicht makt.Jos. 7, 6. Hiob. 2, 12.
20. Freu di öwer se, Himmel, un ji hillige Apostels un Propheten, denn GOtt hett ju Ordel an ehr richt.Jes. 44, 23. 49, 13. Jer. 51, 48.
21. Un en starker Engel nehm en groten Steen as en Möhlsteen up, smeet em in de See un sprok: So ward mit en Wurf de grote Stadt Babylon hensmeten un nich mehr funn’ warrn.Jer. 51, 63. 64.
22. Un de Sängers, de Saitenspelers, de Flötenspelers un Basunblasers ehr Stimm schall nich mehr in di hört warrn, un keen Handwarksmann vun irgend en Handwark schall mehr in di funn’ warrn un de Stimm vun de Möhl schall nich mehr in di hört warrn;Jes. 24, 8. Ezech. 26, 13.
23. Un dat Licht vun de Lücht schall nich mehr in di schienen, un den Brüdigam un de Brut ehr Stimm schall nich mehr in di hört warrn, denn din Koplüd weern Fürsten up de Eer, denn dörch din Toverie sünd verirrt warn alle Heiden.Jer. 7, 34. 16, 9. 25, 10. Jes. 23, 8.
24. Un de Propheten un de Hilligen ehr Blod is in ehr funn’ warn, un all de ehr, de up de Eer umbrocht sünd.Kap.17, 6.Matth.23, 35.37.
1. Darna hör ik en Stimm vun grote Schaaren in den Himmel, de sproken: Hallelujah! Heil un Pries, Ehr un Kraft för GOtt, unsen HErrn!Kap.11, 15.
2. Denn wahrhaftig un gerecht sünd Sin Gerichte, dat He de grote Hor verordelt hett, weke de Eer mit ehr Horerie verdarvt un hett Sin Knechte ehr Blod vun ehr Hand förrert.Kap.16, 7.Jer. 51, 25. Ps.9, 13.Joel. 3, 26.
3. Un sproken tom tweten Mal: Hallelujah! Un de Rok geiht up ewiglich.Jes. 34, 10.
4. Un de veer un twintig Öllsten un de veer Deerder fulln dal un beden GOtt an, de up den Stohl sitten dä un sproken: Amen, Hallelujah!Ps.106, 48.
5. Un en Stimm keem vun den Stohl: Lavt unsen GOtt, all Sine Knechte un de Em fürcht, beide, Lütte un Grote.
6. Un ik hör de Stimm vun en grote Schaar, as weer dat de Stimm vun grote Waters, un de Stimm vun starken Dunner, de sproken: Hallelujah! Denn de allmächtige GOtt hett dat Riek innahmen.Kap.11, 15.
7. Lat uns freuen un fröhlich sien un Em de Ehr geven, denn dat Lamm Sin Hochtied is kamen un Sin Brut hett sik redig makt.Ps.118, 24.Matth.22, 2.25, 10.
8. Un dat war ehr geven, sik to kleden mit reine un schöne Sied (De Sied awer is de Hilligen ehr Gerechtigkeit)Ps.45, 14.15.
9. Un he sprok to mi: Schriev: Selig sünd, de to dat Lamm Sin Abendmahl beropen sünd. Un he sprok to mi: Düt sünd wahrhaftige Wör vun GOtt.Luk.14, 16.
10. Un ik full dal vör sin Föt,em antobeden. Un he sprok: Süh to, doh dat nich, ik bün din Mitknecht un Een vun din Bröder un vun de, de dat Tügnis vun JEsus hebbt. GOtt schast du anbeden! (Dat Tügnis vun JEsus awer is de Geist vun de Prophezieung).Apost.10, 25.26.
11. Un ik seeg den Himmel upmakt, un süh, en witt Perd, un de darup sitten dä, de heet tru un wahrhaftig un richt un stritt mit Gerechtigkeit.Kap.6, 2.
12. Un Sin Ogen sünd as en Füerflamm un up Sin Kopp veele Kronen un harr en Nam schreven, den Nüms weten dä, as He sülvst.Kap.1, 14.
13. Un harr en Kleed an, dat weer mit Blod besprengt, un Sin Nam is GOttes Wort.1. Mos. 49, 11. Jes. 63, 1. Joh.1, 1.
14. Un dat Heer in den Himmel folg Em na up witte Peer, kleedt mit witte, reine Sied an.Kap.4, 4.
15. Un ut Sin Mund gung en scharp Swerdt, dat He darmit de Heiden slog, un He ward se regeern mit den isern Staff. Un He perrt de Wienpress’ mit den Wien vun den allmächtigen GOtt Sin grimmigen Torn.Ps.2, 9.Jes. 63, 3.
16. Un hett en Nam schreven up Sin Kleed un up Sin Hüft, de heet: En König öwer alle Königs un en HErr öwer alle Herren!Kap.17, 14.1. Tim.6, 15.
17. Un ik seeg en Engel in de Sünn stahn un he schreeg mit grote Stimm, un sprok to all de Vageln, de unner den Himmel fleegen doht: Kamt un versammelt ju to den groten GOtt Sin Abendmahl,Ezech. 39, 4. 17.
18. Dat ji eten schüllt dat Fleesch vun de Königs un de Hauptlüd un dat Fleesch vun de Starken, un vun de Peer un vun de, de darup sitten doht, un dat Fleesch vun alle Frie un Knechte un vun de Lütten un vun de Groten.Jes. 49, 26.
19. Un ik seeg dat Deerd un de Königs up de Eer un ehr Heere versammelt, Striet to holn mit den, de up dat Peerd sitten dä un mit Sin Heer.
20. Un dat Deerd war grepen un mit em de falsche Prophet, de de Teken vör em dä, dörch weke he verföhrn dä, de dat Deerd sin Maalteken nehmen un de dat Deerd sin Bild anbeden: lebendig warn de beiden in den fürigen Pohl smeten, de mit Swefel brenn.Kap.13, 1.5.20, 10.Jes. 30, 33. Dan. 7, 11. 26.
21. Un de Annern warn dod makt mit dat Swerdt vun den, de up dat Peerd sitten dä, dat ut Sin Mund gung un all de Vageln warn satt vun ehr Fleesch.
1. Un ik seeg en Engel vun den Himmel fahrn, de harr den Slötel to den Afgrund un en grote Ked in Sin Hand,Kap.1, 18.
2. Un he grep de Drak, de ol Slang, weke is de Düvel un de Satan un bunn em dusend Jahr,Kap.12, 9.
3. Un smeet em in den Afgrund, un slot em in, un sett sin Seegel darup, dat he nich mehr verföhrn schull de Heiden, bet dat dusend Jahr hen weern, un darna mutt he los warrn en korte Tied.
4. Un ik seeg Stöhl, un se setten sik darup, un se war geven dat Gericht; un de Seelen vun de, de de Kopp afsla’n weer wegen dat Tügnis vun JEsus un wegen dat Wort vun GOtt, un de nich anbedt harrn dat Deerd noch sin Bild un nich nahmen harrn sin Maalteken an ehr Vörkopp un up ehr Hand; düsse levten un regeerten mit Christus dusend Jahr.Dan. 7, 9. 22. 27. Matth.19, 28.
5. De annern Doden awer warn nich wedder lebendig, bet dat dusend Jahr vörbi weern. Düt is de eerste Uperstahung.Jes. 26, 14.
6. Selig is de un hillig, de Deel hett an de eerste Uperstahung, öwer de hett de anner Dod keen Macht, sonnern se ward GOtt un Christus Sin Presters wesen un mit Em regeern dusend Jahr.Kap.5, 10.
7. Un wenn dusend Jahr vörbi sünd, ward de Satan los kamen ut sin Gefängnis.
8. Un ward utgahn to verföhrn de Heiden in de Eer ehr veer Ecken, den Gog un Magog, um se tosamen to bringen to Striet, un ehr Tall is as de Sand an de See.Ezech. 38, 2. 1. Makk. 11, 1.
9. Un se trocken herup öwer de platte Eer un umringten de Hilligen ehr Heerlager un de leeve Stadt. Un do full dat Füer vun GOtt ut den Himmel un vertehr se.Ezech. 38, 22. 39, 6.
10. Un de Düvel, de se verföhrn dä, war smeten in den fürigen Pohl un Swefel, wo dat Deerd un de falsche Prophet weer, un war pienigt Dag un Nacht, vun Ewigkeit to Ewigkeit.Kap.19, 20.14, 10.11.
11. Un ik seeg en groten witten Stohl un den, de darup sitten dä, vör den sin Angesicht flüch de Himmel un de Eer un ehr war keen Stell laten.
12. Un ik seeg de Doden, lütte un grote, vör GOtt stahn: un de Böker warn upmakt un en anner Bok war upsla’n, wat dat Bok vun dat Leven is. Un de Doden warn richt na dat, wat in de Böker schreven weer, un na de Warke.Kap.3, 5.Phil.4, 3.
13. Un de See gev de Doden, de darin weern, un de Dod un dat Dodenriek gev de Doden, de darin weern, un se warn richt, Jedereen na sin Warke.Jes. 26, 19.
14. Un de Dod un dat Dodenriek warn in den fürigen Pohl smeten. Dat is de anner Dod.Kap.6, 8.1. Cor.15, 26.54.55.
15. Un wenn Een funn’ war, de in dat Bok vun dat Leven nich anschreven weer, de war in den fürigen Pohl smeten.Matth.25, 41.
1. Un ik seeg en nien Himmel un en nie Eer. Denn de eerste Himmel un de eerste Eer vergung, un de See is nich mehr.Jes. 65, 17. 66, 22. 2. Pet.3, 13.
2. Un ik, Johannes, seeg de hillige Stadt, dat nie Jerusalem, vun GOtt ut den Himmel dal fahrn, torecht makt as en Brut, de sik för ehrn Mann smückt.Gal.4, 26.
3. Un hör en Stimm vun den Stohl, de sprok: Seht dar, en Hütt för GOtt bi de Minschen, un He ward bi se wahnen un se ward Sin Volk wesen, un He Sülvst, GOtt, mit se ward ehr GOtt wesen;2. Cor.6, 16.Ezech. 37, 27.
4. Un GOtt ward afwischen alle Thranen vun ehr Ogen, un dar ward keen Dod mehr wesen, noch Truer, noch Geschrigg, noch Wehdag’ ward mehr wesen, denn dat Eerste is vörbi.Kap.7, 17.Jes. 35, 10.
5. Un de up den Stohl sitten dä, sprok: Süh, ik mak Allns nie. Un He sprickt to mi: Schriev, denn düsse Wör’ sünd wahrhaftig un gewiß.Kap.4, 2.9.5, 1.
6. Un He sprok to mi: Nu is dat fardig. Ik bün dat A un dat O, de Anfang un dat End. Ik will den Döstigen vun den Born mit lebendig Water umsunst geven.Kap.1, 8.Joh.4, 14.
7. Wokeen öwerwinnen deiht, de ward dat Allns arven, un ik warr sin GOtt wesen, un he ward min Söhn sien.Kap.2, 26.28.Zach. 8, 8. Ebr.8, 10.
8. De Verzagten awer, un de Unglövigen un de Gruligen un de Dodslägers un de Horers un de Toverers, un de Afgöttischen un alle Lögners ehr Deel ward sien in den Pohl, de mit Füer un Swefel brennen deiht: un düt is de anner Dod.Kap.22, 15.
9. Un een vun de söben Engels, de, weke de söben Schalen mit de letzten söben Plagen heeln, keem to mi hen, un rä’ mit mi un sprok: Kumm, ik will di dat Wief wiesen, dat Lamm Sin Brut.Kap.15, 1.6.7.19, 7.
10. Un föhr mi in’n Geist hen up en groten un hogen Barg un wies’ mi de grote Stadt, dat hillige Jerusalem, as se dal fohr ut den Himmel vun GOtt.Ezech. 40, 2.
11. Un harr de Herrlichkeit vun GOtt un ehr Licht weer as de alleredelste Steen, en hellen Jaspis;Ezech. 48, 35.
12. Un harr grote un hoge Muern un harr twölf Dohrn, un up de Dohrn twölf Engels un Namen schreven, weke sünd de twölf Geslechter vun de Kinner Israel.Ezech. 48, 31.
13. Vun Osten dree Dohrn, vun Norden dree Dohrn, vun Süden dree Dohrn, vun Westen dree Dohrn.
14. Un de Muer vun de Stadt harr twölf Fundaments un in desülvigen de Namen vun dat Lamm Sin twölf Apostels.Eph.2, 20.
15. Un de mit mi rä’, harr en golden Rohr, dat he de Stadt utmeten schull, un ehr Dohrn un Muern.Ezech. 40, 3.
16. Un de Stadt liggt in en Veereck un is ebenso lang as breet. Un he meet mit dat Rohr up twölf dusend Stadien. De Läng un de Breed un de Hög vun de Stadt sünd all gliek.
17. Un he meet ehr Muern, hunnert un veer un veertig Elen, na dat Maat vun en Minschen, dat de Engel harr.
18. Un ehr Muern weern vun Jaspis bu’t, un de Stadt vun rein Gold, dat rein Glas ähnlich weer.
19. Un de Fundaments vun de Muern un de Stadt weern mit allerhand Edelsteen smückt, dat eerste Fundament weer en Jaspis, dat anner en Sapphir, dat drüdde en Chalcedon, dat veerte en Smaragd,2. Mos. 28, 17. Jes. 54, 11. 12.
20. Dat föfte en Sardonyx, dat sößte en Sardis, dat söbente en Chrysolith, dat achte en Beryll, dat negente en Topas, dat teinte en Chrysopras, dat ölfte en Hyacinth, dat twölfte en Amethyst.
21. Un de twölf Dohrn weern twölf Parlen, un jede Dohr weer vun een Parl; un de Straten in de Stadt weern luter Gold, so klar as en dörchsichtig Glas.Kap.22, 2.
22. Un ik seeg keen Tempel dar, denn de HErr, de allmächtige GOtt, is ehr Tempel, un dat Lamm.
23. Un de Stadt brukt keen Sünn noch Maan, dat se in ehr schienen doht, denn GOtt Sin Herrlichkeit makt se hell un ehr Licht is dat Lamm.Kap.22, 5.Jes. 60, 19.
24. Un de Heiden, de selig ward, wandelt in datsülvige Licht. Un de Königs up de Eer ward ehr Herrlichkeit in de Stadt bringen.Jes. 60, 3. 5.
25. Un ehr Dohrn ward nich toslaten bi Dag, denn dar ward keen Nacht wesen.Jes. 60, 11. 20. Offenb.22, 5.
26. Un de Heiden ehr Herrlichkeit un Ehr ward na ehr rin brocht warrn.
27. Un nicks Gemeenes, un wat Gruel un Lögen deiht ward ingahn, sonnern de anschreven sünd in dat Lamm Sin Levensbok.Phil.4, 3.
1. Un he wies’ mi en klaren Strom vun lebendig Water, de gung ut vun GOtt un dat Lamm ehrn Stohl.Ezech. 47, 1. 12. Zach. 14, 8.
2. Merrn up ehr Strat un up beide Sieden vun den Strom stunn de Levensbom, de harr twölferlei Frücht un broch sin Frücht alle Monat, un de Bläder vun den Bom deenten to de Heiden ehr Gesundheit.Kap.21, 21.
3. Un dar ward nicks Verbanntes mehr wesen, un GOtt un dat Lamm ehr Stohl ward darin wesen, un Sin Knechte ward Em deenen,Zach. 14, 11.
4. Un Sin Angesicht sehn; un Sin Nam ward an ehr Vörköpp wesen.Ps.17, 15.
5. Un dar ward keen Nacht wesen un keen Lücht oder dat Licht vun de Sünn ward nödig wesen, denn GOtt, de HErr, ward se hell maken, un se ward regeern vun Ewigkeit to Ewigkeit.Kap.21, 25.Ps.36, 10.
6. Un he sprok to mi: Düsse Wör’ sünd gewiß un wahrhaftig.Un GOtt, de hilligen Propheten ehr HErr, hett Sin Engel schickt, Sin Knecht sehn to laten, wat bald geschehn mutt.
7. Süh, ik kam bald. Selig is, de holn deiht de Wör’ vun de Prophezieung in düt Bok.Kap.3, 11.1, 3.
8. Un ik, Johannes, bün dat, de all düt sehn un hört hett. Un as ik dat hört un sehn, full ik dal, antobeden to den Engel sin Föt, de mi all dat sehn leet.Kap.19, 10.
9. Un he sprok to mi: Süh to, doh dat nich, denn ik bün din Mitknecht un een vun din Bröder, de Propheten, un vun de, de de Wör’ in düt Bok holn doht. Du schast GOtt anbeden!Matth.4, 10.
10. Un he sprickt to mi: Du schast de Prophezieung ehr Wör’ in düt Bok nich toseegeln, denn de Tied is neeg bi.Dan. 8, 26. 12, 4. Phil.4, 5.Offenb.1, 3.
11. Wokeen bös is, lat den bös blieven, un wokeen unrein is, lat den unrein blieven, awer wokeen fromm is, lat den fromm blieven un wokeen hillig is, lat den hillig blieven.2. Tim.3, 13.
12. Un süh, ik kam bald, un min Lohn mit mi, Jedereen to geven, so as sin Warke sünd.v.7.Kap.3, 11.Röm.2, 6.
13. Ik bün dat A un dat O, de Anfang un dat End, de Eerste un de Letzte.Jes. 41, 4. 44, 6. 48, 12. Offenb.1, 8.11.2, 8.21, 6.
14. Selig sünd, de Sin Gebote holt, up dat se eten künnt vun den Levensbom un dörch de Dohrn in de Stadt ringahn.
15. Denn buten sünd de Hunn’ un de Toverer, un de Horer, un de Dodsläger, un de Afgöttischen, un All, de Lögen leef hebbt un se doht.Kap.21, 8.1. Cor.6, 10.
16. Ik, JEsus, hef min Engel schickt, ju all düt to tügen för de Gemeenen. Ik bün de Wuttel vun David sin Geslecht, de helle Morgensteern.Kap.1, 1.2.Jes. 11, 10. Röm.15, 12.Offenb.5, 5.2. Pet.1, 19.
17. Un de GEist un de Brut sprekt: Kumm! Un wokeen dat hört, de schall spreken: Kumm! Un wokeen döstig is, de schall kamen un wokeen dat will, de kann dat Levenswater umsunst nehmen.Kap.21, 6.Jes. 55, 1. Joh.7, 37.
18. Ik betüg awer vör All, de de Prophezieung ehr Wör’ in düt Bok hört: Wenn Jemand wat hento sett, den ward GOtt up em leggen de Plagen, de in düt Bok schreven staht.
19. Un wenn Jemand darvun nimmt vun de Prophezieung ehr Wör’ in düt Bok, den ward GOtt afnehmen sin Deel vun dat Levensbok un vun de hillige Stadt un vun dat, wat in düt Bok schreven steiht.5. Mos. 4, 2. 12, 32. Phil.4, 3.
20. De, all düt tügt, sprickt: Ja, Ik kam bald! Amen. Ja, kumm, HErr JEsus!Kap.1, 7.
21. Unsen HErrn JEsus Christus Sin Gnad wes’ mit ju All! Amen.
De Psalmenna deplattdütsche ÖwersettungvunDr. Johann Bugenhagen.
Kropp.Verlag vun de Bokhandlung »Eben-Ezer.«1885.
Bokdruckerie »Eben-Ezer« in Kropp.