1. En Psalm vun David, een Leed vörtosingen.
2. GOtt, man lavt Di in de Still’ to Zion un Di betalt man Gelövniß.Ps.59, 14.61, 9.
3. Du erhörst Gebet, darum kummt all dat Fleesch to Di.Ps.145, 21.
4. Unse Missedaht drückt uns hart. Du wullst doch unse Sünd vergeten.
5. Wol den, den Du utwählt un to Di kamen letst, dat he wahnen kann in Din Höv’, de hett rieken Trost vun Din Hus un Din hilligen Tempel.Ps.15, 1.
6. Erhör uns na Din wunderbarliche Gerechtigkeit, GOtt, uns’ Heil, de Du büst de Toversicht vun All’ de up Eern un wiet af an de See wahnen doht.Ps.4, 2.
7. De de Bargen fast setten deiht dörch Sin Kraft un se utrüsten deiht mit Macht.
8. De Du still maken deihst dat Brusen vun de See, dat Brusen vun ehr Waggen un de Larm vun de Völker.Ps.89, 10.
9. Dat bang ward vör Dine Teken, de an desülvige Enden wahnen doht. Du makst fröhlich, wat sik rögen deiht, sowol des Morgens as des Abends.
10. Du söchst dat Land heim un waterst dat un makst dat heel riek. GOtt Sin Borns hebbt Water in Hüll un Füll. Du letst ehr Korn wol geraden, denn so makst Du dat Land riek.Ps.46, 5.
11. Du waterst sin Föhren un makst dat Plögte natt, mit Regen makst Du dat week un segenst, wat darup wassen deiht.
12. Du krönst dat Jahr mit Din Gudheit un Din Fotspor drüppt vun Fett.
13. De Wahnungen in de Wüstenie sünd ok fett, dat se drüppt un de lütten Bargen sünd överhüpt vull vun Vergnögen.
14. De Weiden sünd vull Schap un de Felder staht dick mit Korn, dat man jucht un singt.Ps.144, 13.
1. En Psalmleed, vörtosingen. Juchet GOtt, alle Land’!
2. Lovsingt to Ehr vun Sin Namen; rühmt Em herrlich.
3. Sprekt to GOtt: Wa grulich grot sünd Din Werke! Dine Fiende smeichelt Di wegen Dine grote Macht.
4. Lat dat Land Di anbeden, vun Di grotspreken wegen Din Nam! Sela.
5. Kamt her, un seht an GOtt Sine Werke, de so wunnerlich is mit Sin Dohn mank de Minschenkinner.Ps.46, 9.
6. He makt ut de See drög Land, dat man to Fot öwer dat Water gahn deiht, darum freut wi uns an Em!2. Mos. 14, 21.
7. He herrscht mit Sin Gewalt ewiglich, Sin Ogen seht up de Völker. De Aftrünnigen ward nich to Höch kamen künnen. Sela.
8. Lavt ji Völker unsen GOtt, lat Sin Ruhm wiet lutbar warden,
9. De unse Seelen int Leben beholen deiht un unse Föt nich utglieden lett.
10. Denn, GOtt, Du hest uns versöcht un smolten, as Sülver smolten ward.Spr. 17, 3.
11. Du hest uns in den Thorn smieten laten, Du hest up unse Lenden en Last leggt;
12. Du hest Minschen laten öwer unsen Kopp kamen, wi sünd in Füer un Water kamen, awer Du hest uns rutföhrt un erquickt.
13. Dorum will ik mit Brandopfer in Din Hus gahn, un Di mine Gelövnisse betalen;Ps.61, 9.
14. As ik mine Lippen hef updahn un min Mund redet hett in min Noth.1. Mos. 28, 20.
15. Ik will Di fette Brandopfer bringen vun Rökelwark vun Widders, ik will opfern Ossen un Böck. Sela.
16. Kamt her, hört to, Alle, de ji GOtt fürchten doht. Ik will vertelln, wat He an min Seel dahn hett.
17. To Em reep ik ut min Mund un sprok grot vun Em mit min Tung.
18. Wenn ik wat Unrechts vör harr in min Harten, so war de HErr dat nich hörn.Spr. 15, 29. 28, 9. Joh.9, 31.
19. Darum erhört mi GOtt un markt up min Flehn.
20. Gelavt si GOtt, de min Gebet nich verstött, noch Sin Gudheit vun mi aftrecken deiht.
1. En Psalmleed, vörtosingen up Saitenspeel.Ps.61, 1.
2. GOtt wes’ uns gnädig un segen uns; He lat uns Sin Angesicht lüchten. Sela.Ps.56, 2.Spr. 16, 15.
3. Dat wi up Eerden kennen lehrn Sin Weg, mank alle Heiden Sin Heil.
4. GOtt, Di dankt de Völker, Di dankt alle Völker.
5. De Völker freut sik un jucht, dat Du de Lüd recht richten deihst un de Lüd up Eerden regeeren deihst. Sela.Apost.17, 31.
6. GOtt, Di dankt de Völker, Di dankt alle Völker.Ps.45, 18.
7. Dat Land gift sin Frucht. GOtt segen uns, unse GOtt.Ezech. 34, 27.
8. GOtt segen uns, un alle Welt wes’ bang vör Em!Ps.33, 8.
1. En Psalmleed vun David, vörtosingen.
2. Lat GOtt upstahn, lat Sine Fiende vunenanner jagt warden, un de Em hassen doht, vör Em weglopen.4. Mos. 10, 35. Ps.132, 8.
3. Verdriev se as de Rok verdreven ward, as dat Wass ant Füer smölten deiht, so mußten de Gottlosen vör GOtt umkamen.
4. De Rechtfardigen awer möt sik freuen un fröhlich sin vör GOtt un sik vun Harten freuen.Ps.97, 12.
5. Singt GOtt, lovsinget Sin Namen. Makt Platz vör den, de dar sachten herfahren deiht, He heet HErr, un freut jug vör Em.Jes. 57, 14. Ps.83, 19.
6. De en Vadder is för de Waisen un en Richter för de Wittfruens. He is GOtt in Sin hillige WahnungPs.10, 14.
7. En GOtt, de den Eensamen dat Hus voll Kinner gift; de de Gefangenen rutföhrt to de rechte Tid un lett de Aftrünnigen blieven in dat sore Land.Ps.113, 9.
8. GOtt, as Du vör Din Volk hertrockst, as Du enher gungst in de Wüste, Sela,2. Mos. 13, 20. 21.
9. Do bewerte de Eer un de Himmel drüppden vör düsse GOtt in Sinai, vör den GOtt, de Israel sin GOtt is.2. Mos. 19, 16.
10. Nu awer gifst Du, GOtt, gnädigen Regen, un Din Arf, dat dürr is, erquickst Du,Jes. 44, 3. Ezech. 34, 26.
11. Dat Dine Deerter darin wahnen künnt. GOtt, Du lavst de Elenden mit Din Göder.
12. De HErr gift dat Word mit grote Scharen vun Evangelisten.Jes. 52, 7.
13. De Könige vun de Heerscharen sünd unner enanner Frünn, un de Husfruen deelt den Rov ut.
14. Wenn ji to Feld liggen doht, so glänzt dat as de Duven ehr Flünken, de as Sülver un Gold schimmern doht.
15. Wenn de Allmächtige hen un wedder mank se Könige setten deiht, so ward dat hell, wo dat düster is.
16. GOtt Sin Barg is en fruchtbaren Barg, en grot un fruchtbar Gebirg.
17. Wat hüppt ji groten Barge? GOtt hett Lust up düssen Barg to wahnen un de HErr blift ok ümmer darsülvst.Ps.114, 4.74, 2.
18. GOtt Sine Wagen sündveel dusend mal dusend, de HErr is mank se up den hilligen Sinai.2. Kön. 6, 17. Ps.103, 20.
19. Du büst in de Högde fahren un hest dat Gefängniß gefangen föhrt, Du hest Gaven kregen för de Minschen, ok för de Aftrünnigen, dat GOtt, de HErr, doch dar blieven ward.Eph.4, 8-10.Kol.2, 15.Apost.2, 33.
20. Lavet den HErrn däglich. GOtt leggt uns en Last up, awer He helpt uns ok. Sela.Matth.11, 29.1. Cor.10, 13.Ps.69, 19.1. Mos. 48, 16.
21. Wi hebbt en GOtt, de helpen deiht, un den HErrn, de uns vun Dod retten deiht.Weish. 16, 13.
22. Awer GOtt ward Sin Fiende ehr Kopp intwei slahn, ja ehr Haarschädel, wenn se fortfahrt in ehr Sünd’.
23. Doch sprickt de HErr: Ik will vun de Bösen etliche halen, ut de deepe See will Ik etliche halen.
24. Darum ward din Fot in de Fiende ehr Blod farvt warrn un din Hunn ward dat uplicken.Ps.58, 11.
25. Man süht, GOtt, wo Du umher trecken deihst, wo Du, min GOtt un König, umher trecken deihst int Hilligdom.2. Sam. 6, 13. 14.
26. De Sängers gaht vörup, darna de Speellüd’, mank se de Jumfern, de da pauken doht.2. Mos. 15, 20.
27. Lavet den HErrn in de Versammlungen, ji, de vör den Born vun Israel sünd.
28. Dar herrscht mank ehr de lütte Benjamin, de Fürsten vun Juda mit ehre Hupen, de Fürsten vun Sebulon, de Fürsten vun Naphtali.
29. Din GOtt hett Din Riek upricht, datsülvige wullst Du, GOtt, stark maken; denn dat is Din Wark.
30. Um Din Tempel willen to Jerusalem ward Di de Könige Geschenke bringen.Ps.72, 10.15.
31. Schell dat Deert int Reth, de Schaar vun Ossen mank ehr Kalver, de dar in de Grund pett vun wegen dat Geld. He jagt de Völker ut enanner, de geern Krieg föhrt.
32. De Fürsten ut Egypten ward kamen, Mohrenland ward sin Hann utstrecken to GOtt.Jes. 19, 21. Ps.87, 4.
33. Ji Königrieke up Eerden singt GOtt, singt den HErrn Lov. Sela.
34. Den, de dar in den Himmel fahrt allerwärts vun Anbeginn! Süh, He ward Sin Dunner Kraft geven.
35. Gevt GOtt de Macht! Sin Herrlichkeit is in Israel, un Sin Macht in de Wolken.Ps.29, 1.
36. GOtt is wundersam in Sin Hilligdom. He is Israels GOtt. He ward dat Volk Kraft un Macht geven. Gelavt si GOtt!Ps.29, 11.Jes. 40, 29.
1. En Psalm David’s na de Melodie: »Lilien«, vörtosingen.Ps.45, 1.
2. GOtt help mi, denn dat Water geiht mi bet an de Seel.
3. Ik versink in deepen Schlamm, wo keen Grund is, ik bün in deep Water un de Floth will mi versupen.Ps.40, 3.
4. Ik hef mi möd schriet, min Hals is heesch, dat Gesicht vergeiht mi, dat ik so lang mutt töven up min GOtt.Hiob. 19, 7. Ps.38, 11.
5. De mi ahn Orsak hassen doht, darvun sünd mehr, as ik Haar up den Kopp hef. De mi unbillig fiend sünd un mi verdarvt, sünd mächtig. Ik mutt betalen, wat ik nich rovt hef.Ps.25, 19.
6. GOtt, Du weest min Dohrheit, un min Schulden sünd Di nich verborgen.2. Cor.5, 21.
7. Lat nich to Schann warrn an mi, de up Di tövt, HErr, HErr Zebaoth; lat nich schamroth warrn an mi, de Di sökt, GOtt Israels!Ps.22, 6.
8. Denn um Din willen dreg ik Schimp, min Angesicht is vull vun Schand.
9. Ik bün frömd warn vör min Bröder un unbekannt vör min Moder ehr Kinner.Ps.38, 12.Joh.7, 5.
10. Denn ik iwer mi schier to Dod’ um Din Hus un dat Schimpen vun de, de Di schänden doht, fallt up mi.Joh.2, 17.Ps.119, 139.Röm.15, 3.
11. Un ik ween un fast’ bitterlich, un se spott darto öwer mi.
12. Ik hef en Sack antrocken, awer se makt Spott darut.
13. De in’t Dohr sitten doht, schnadert vun mi, un in de Wirthschaften singt se vun mi.Hiob. 30, 9.
14. Ik awer bed’, HErr, to Di to de angenehme Tied; GOtt, dörch Din grote Gnad’ erhör mi mit Din true Hülp.
15. Rett’ mi ut den Dreck, dat ik nich versinken doh, dat ik rett’ ward vun min Verfolgers un ut dat deepe Water.Ps.18, 18.
16. Dat mi de Waterflot nich versupen deiht, un de Deepe nich verslingen un dat de Born nich öwer mi tosamen gah.
17. Erhör mi, HErr, denn Din Gudheit is tröstlich, kehr Di to mi na Din grote Barmhartigkeit,
18. Un verbarg Din Angesicht nich vör Din Knecht, denn mi is bang, erhör mi bald.
19. Mak Di an min Seel’ un erlös se, erlös se wegen min Fiende.
20. Du weest vun min Schimp, Schand’ un Scham, min Weddersakers sünd All vör Di.Ps.44, 16.
21. De Schimp brickt mi min Hart un kränkt mi. Ik töv, ob dat Nüms jammern dä, awer dar is keen Minsch; un up Trösters, awer ik find’ keen.Klagel. 1, 2. 9.
22. Un se gevt mi Gall to eten un Etig to drinken in minen groten Döst.Matth.27, 34.48.
23. Ehr Disch mutt vör se to en Fall warrn un för de Sorglosen to en Schling.Röm.11, 9.
24. Ehre Ogen mött düster warrn, dat se nicks seht un ehre Lendenlat ümmer wackeln.Röm.11, 10.
25. Geet Din Ungnad öwer se un lat Din grimmige Torn se to fat kriegen.
26. Ehr Wahnung mutt lerrig warrn un lat da keen sin, de in ehre Hütten wahnen deiht.Apost.1, 20.
27. Denn se verfolgt den, de Du slagen hest un rühmt sik, dat Du de Dinen bös slagen deihst.Jes. 53, 4.
28. Lat se in een Sünd öwer de anner fallen, dat se to Din Gerechtigkeit nich kamen doht.Röm.1, 24.
29. Striek se ut dat Bok vun de Lebendigen, un lat se mit de Gerechten nich anschreben warrn.Luk.10, 20.
30. Ik awer bün elend un mi is slecht to Moth. GOtt, lat Din Help mi schützen!
31. Ik will GOtt Sin Namen laven mit en Leed un will Em hoch ehren mit Dank.Ps.145, 1.2.
32. Dat ward den HErrn beter gefallen as en Oss’, de Hörn un Kluen hett.Ps.50, 9.13.
33. De Elenden seht dat un freut sik, un de GOtt söken doht, de ehr Hart ward leven.Spr. 13, 25. Ps.22, 27.
34. Denn de HErr hört de Armen un veracht Sin Gefangene nich.
35. Em lavt Himmel un Eer un de See un All, wat sik darin rögen deiht.Ps.148, 1.
36. Denn GOtt ward Zion helpen un de Städ’ vun Juda buen, dat man dar wahnen un se besitten deiht.
37. Un Sin Knecht ehr Samen ward se arven, un de Sin Namen leef hebbt, ward darin blieven.Ps.102, 29.
1. En Psalm vun David, vörtosingen to’n Gedächtniß.
2. Il, GOtt, mi to retten, HErr, mi to helpen.
3. De möt sik schamen un to Schann warrn, de na min Seel staht, se möt torügg kehren un höhnt warrn, de mi wat Öwels wünscht.Ps.35, 4.Ps.40, 15.Ps.83, 18.
4. Dat se möt wedder to Schann warrn, de da öwer mi schriet: Ha, ha!Ps.40, 16.
5. Freuen un fröhlich möt sin na Di, de na Di fragen doht un de Din Heil leef hebbt, ümmer seggen: Hochgelavet si GOtt!Ps.35, 21.27.
6. Ik awer bün elend un arm. GOtt, il to mi, denn Du büst min Helper un Retter, min GOtt, töv nich so lang.Ps.40, 18.
1. HErr, ik verlat mi up Di, lat mi nümmermehr to Schann warrn.
2. Rett mi dörch Din Gerechtigkeit un help mi ut, hol Din Ohren to mi un help mi!
3. Wes’ min starke Fels, wohen ik ümmer flegen kann, de Du toseggt hest, mi to helpen, denn Du büst min Felsen un min Schanz.
4. Min GOtt, help mi ut de Gottlosen ehr Hand, ut de Hand vun den Ungerechten un Tyrannen.
5. Denn Du büst min Toversicht, HErr, HErr, min Hoffnung vun Jugend up.Ps.46, 2.
6. Up Di hef ik mi verlaten vun Moderliev an, Du hest mi ut min Moder ehr Schot trocken. Min Lofgesang is ümmer vör Di.Ps.22, 10.
7. Ik bün vör Veele as en Wunner, awer Du büst min starke Toversicht.Ezech. 24, 24. 27.
8. Lat min Mund däglich vull sin vun Din Lov un Din Herrlichkeit.Ps.51, 17.
9. Smiet mi nich weg in min olen Dag’, verlat mi nich, wenn ik swach warr.Ps.51, 13.
10. Denn mine Fiende sprekt gegen mi, un de up min Seel luern doht, beradt sik mit enanner,
11. Un sprekt: GOtt hett em verlaten, jagt em na un griept em, denn da is keen Helper.
12. GOtt, wes’ nich wiet vun mi, min GOtt, kumm flink, mi to helpen!Ps.141, 1.
13. Schamen möt sik un umkamen, de min Seel towedder sünd, mit Schann un Hohn möt se öwerhüpt warrn, de min Unglück söken doht.Ps.70, 3.
14. Ik awer will ümmer töven un will ümmer mehr vun Din Ehr grotspreken.Ps.51, 17.
15. Min Mund schall verkündigen Din Gerechtigkeit, däglich Din Heil, de ik nich alle tellen kann.
16. Ik gah umher in den HErrn, HErrn, Sin Kraft, ik sprek alleen grot vun Din Gerechtigkeit.
17. GOtt, Du hest mi vun Jugend up lehrt, darum verkündige ik Dine Wunner.Ps.9, 2.77, 12.
18. Ok verlat mi nich, GOtt, in dat Öller, wenn ik gries warrn doh, bet ik Din Arm verkündige an Kinneskinner un Din Kraft Alle de, de noch kamen schüllt.v.9.Jes. 46, 4. Ps.103, 2.
19. GOtt Din Gerechtigkeit is hoch, de Du grote Dinge deihst, GOtt, wokeen is Di gliek?2. Mos. 8, 10. 15, 11. Jer. 10, 6.
20. Denn Du letst mi veele un grote Angst erfahren un makst mi wedder lebendig un halst mi wedder ut de Deep vun de Eer herup.1. Sam. 2, 6.
21. Du makst mi heel grot un tröst mi wedder.Ps.18, 36.
22. So dank ik Di ok mit Psalterspeel för Din Tru, min GOtt, ik sing Din Lov up de Harp, Du Hillige in Israel!
23. Min Lippen un min Seel, de Du erlöst hest, sünd fröhlich un sprekt grot vun Di.Ps.103, 2.
24. Ok makt min Tung däglich Gedichte vun Din Gerechtigkeit, denn schamen möt sik un to Schann warrn, de min Unglück söken doht.Ps.83, 18.
1. Vun Salomo.
GOtt, gif Din Gericht den König un Din Gerechtigkeit den König sin Söhn.Joh.5, 22.27.
2. Dat he Di dat Volk richten deiht mit Gerechtigkeit un de Elenden mit Recht!
3. Lat de Bargen den Freden bringen för dat Volk, un de Högden de Gerechtigkeit.Ps.85, 9.11.12.Jes. 52, 7. 55, 11.
4. He ward dat elende Volk Recht geven un den Armen helpen, un de Lästerers to Schann perren.Hiob. 36, 6. Ps.45, 5.
5. Man ward Di fürchten, so lang de Sünn un de Maand bestaht, vun Kind to Kinneskinner.
6. He ward heraf fahren, as de Regen up de Wisch, as de Drüppen, de dat Land anfuchten doht.Jes. 45, 8.
7. To sine Tieden ward de Gerechte upwassen in groten Freden, bet dat de Maand nich mehr is.Ps.92, 15.
8. He ward herrschen vun een See bet an de anner un vun dat Water an bet an dat End vun de Welt.Zach. 9, 10. Matth.28, 18.
9. Vör Em ward sik bögen de in de Wüste sünd un sine Fiende ward Stoff licken.Jes. 49, 23.
10. De Könige an de See un up de Inseln ward Geschenke bringen, de Könige ut de Rieke Arabien un Seba ward Gaven toföhrn.Ps.68, 30.Jes. 60, 9.
11. Alle Könige ward em anbeden, alle Heiden ward em deenen.Ps.2, 8.
12. Denn He ward den Armen un den Elenden retten, de da schrien deiht, de keen Helper hett.Hiob. 36, 15. Ps.35, 10.
13. He ward gnädig sin den Lütten un Armen, un de Armen ehr Seelen ward He helpen.Ps.97, 10.
14. He ward ehre Seelen ut de Bedregerie un den Frevel erlösen un ehr Blod ward düer achtet warrn vör Em.Ps.9, 13.
15. He ward leven un man ward Em vun dat Gold ut Riek Arabien geven un man ward ümmer vör Em beden, däglich ward man Em laven.Offenb.1, 18.
16. Uppe Eer, baben up de Bargen ward dat Korn dick stahn, sin Frucht ward bevern as de Libanon un ward grönen in de Städ’ as Gras up Eerden.
17. Sin Namen ward ewiglich blieven, so lang de Sünn besteiht, ward sin Namen up de Nakamen kamen, un ward dörch densülvigen segent sin, alle Heiden ward grot vun em spreken.1. Mos. 12, 3. 22, 18.
18. Gelavet si GOtt de HErr, de GOtt Israels, de alleen Wunner deiht.
19. Un gelavet si Sin herrliche Nam ewiglich, un alle Lande möt vull vun Sin Ehr sin! Amen, Amen!Ps.8, 10.Jes. 6, 3.
20. En End’ hebbt de Gebede vun David, Isai sin Söhn.
1. En Psalm vun Asaph.
Israel hett GOtt doch to’n Trost, wer man rein vun Harten is.
2. Ik harr awer schier utrutscht mit min Föt, min Tritt harrbinah utgleden.Ps.94, 18.
3. Denn dat verdrot mi vun de Grotsprekers, do ik seh’, dat dat de Gottlosen so wol gung.Jer. 12, 1. Hiob. 21, 7.
4. Denn se sünd in keen Dodes Gefahr, veelmehr staht se fast as en Pallast.
5. Se sünd nich in Unglück as anner Lüd un ward nich plagt as anner Minschen.
6. Darum mutt ehr Trotzen en köstlich Ding sin, un ehr Frevel mutt wol dahn heten.
7. Ehr Person makt sik breet as en fett’ Wanst, se doht All’, wat se sik denkt.Hiob. 15, 77.
8. Se makt Allns tonicht un red’ öwel darvun un red’ un lästert hoch herum.
9. Wat se red’, dat mutt vun’n Himmel raf red’ sin, wat se seggt, dat mutt gellen up Eern.
10. Darum fallt se de Janhagel to, dat löpt se to in Hupen, as Water.
11. Un sprekt: Wat schull GOtt na de fragen? Wat schull de Högste up de achten?Ps.10, 11.
12. Süh’, dat sünd de Gottlosen, de sünd glückselig in de Welt un ward riek.
13. Schall dat denn umsunst sin, dat min Hart unsträflich leven deiht un ik min Hann in Unschuld waschen doh?
14. Un bün plagt däglich un min Straf is alle Morgen dar.
15. Ik harr ok binah so seggt, as se, awer süh, darmit harr ik verdammt all Din Kinner, de je west sünd.
16. Ik dach awer daröwer na, dat ik dat begriepen much, awer dat weer mi to swar.
17. Bet dat ik in GOtt Sin Hilligdom gung un up ehr End’ marken dä.
18. Awer Du settst se up dat Glittschrige un störtst se to Grund.Hiob. 21, 17.
19. Wo ward se so mit eens tonicht! Se gaht unner un nehmt en End’ mit Schrecken.Ps.109, 13.
20. As en Drom, wenn Een upwaken deiht, so makst Du, HErr, ehr Bild in de Stadt verächtlich.Ps.103, 16.
21. Awer dat deiht mi weh in Harten un stickt mi in min Neeren,
22. Dat ik mutt en Narr sin un nicks weeten un mutt as en Deerd sin vör Di.
23. Dennoch bliev ik ümmer bi Di, denn Du hollst mi bi min rechte Hand,
24. Du leitst mi na Din Rath, un nimmst mi toletzt mit Ehren an.
25. Wenn ik Di man hef, so frag ik nicks na Himmel un Eer.
26. Wenn mi ok Liev un Seel verschmachten deiht, so büst Du doch, GOtt, alltid min Hart sin Trost un min Deel.Klagel. 3, 24.
27. Denn süh, de vun Di wieken doht, ward umkamen, Du bringst um Alle, de gegen Di horen doht.
28. Awer dat is min Freud, dat ik mi to GOtt holen doh, un min Toversicht sett up den HErrn, HErrn, dat ik verkündige all Sin Dohn.
1. En Unnerwiesung vun Asaph.
GOtt, warum verstötst Du uns so ganz un gar? Un büst so grimmig up de Schap vun Din Weid’!
2. Denk an Din Gemeen, de Du vun Öllers her erworben un Di to’n Arvdeel erlöst hest, an den Barg Zion, up den Du wahnen deihst.
3. Perr up se mit de Föt un stöt se ganz to Grund’. De Fiend hett Allns verdorben in dat Hilligdom.Jos. 10, 24.
4. Din Weddersakers brüllt in Din Hüser un sett ehr Götzen darin.
5. Man süht de Äx baben her blinken, as man in en Wald hauen deiht;
6. Un haut entwei alle sine Tafelwerke mit Biel un Hacken.
7. Se verbrennt Din Hilligdom, se enthilligt de Wahnung vun Din Namen bet up den Grund.2. Kön. 25, 9. Ps.83, 13.
8. Se sprekt in ehr Harten: Lat uns se plünnern! Se verbrennt all’ GOtt’s Hüser int Land.
9. Unse Teken seht wi nich un keen Prophet predigt mehr, un keen Lehrer lehrt uns mehr.
10. Ach, GOtt, wa lang schall de Weddersaker smähen un de Fiend Din Namen so ganz verlästern?
11. Warum treckst Du Din rechte Hand torügg? nimm desülvige vun Din Schot un verdarv se.
12. Awer GOtt is min König vun Öllers her, de all’ Help deiht, de uppe Eer geschüht.Ps.68, 21.
13. Du deelst de See dörch Din Kraft un brickst de Draken ehr Köpp entwei int Water.2. Mos. 14, 21. 15, 8.
14. Du sleist de Wallfisch ehre Köpp entwei un gifst se ton Eten an dat Volk in de Wüstenie.
15. Du letst herut quellen Born un Beek, Du letst verdrögen starke Ströme.Ps.104, 10.
16. Dag un Nacht is Din; Du makst, dat beide, Sünn’ un Stern’, ehr gewissen Lop hebbt.
17. Du setst jeden Land sin Grenz, Summer un Winter makst Du.
18. So denk doch daran, dat de Fiend den HErrn smähen deiht, un en döhricht Volk Din Namen lästert.
19. Du wullst doch den Pöbel nich geven de Seel vun Din Turtelduven un de Hupen vun Din elenden Deerte nich so ganz vergeten.Ps.9, 19.
20. Denk an den Bund, denn dat Land is allerwärts jämmerlich verheert un de Hüser sünd terreten.
21. Lat den Geringen nich mit Schann darvun gahn, denn de Armen un Elenden sprekt grot vun Din Namen.
22. Mak Di up, GOtt, un föhr Din Sak ut; denk an de Smach, de Di däglich vun de Dohren wedderfahrt.Jes. 49, 4.
23. Vergeet nich Din Fiendeehr Geschrigg; Din Weddersakers ehr Rasen ward je länger je gröter.
1. En Psalm un Leed vun Asaph, na de Melodie »verdarv nich«, vörtosingen.
2. Wi dankt Di, GOtt, wi dankt Di un verkündigt Din Wunner, dat Din Namen so neeg is.Ps.9, 2.
3. Denn to sin Tid, so warr Ik recht richten.
4. Dat Land bewert un Alle, de darin wahnen doht, awer Ik hol sin Niepers fast. Sela.Joel. 2, 1.
5. Ik sprok to de Grotsprekers, sprekt nich vun mi so grot, un to de Gottlosen: Pucht nich up Gewalt.
6. Pucht nich so hoch up ju Gewalt, sprekt nich so halsstarrig,
7. Dat hett keen Noth, weder vun Upgang, noch vun Dalgang, noch vun dat Gebirg in de Wüstenie.
8. Denn GOtt is Richter, de Düssen lütt makt un den Annern uprichten deiht.1. Sam. 2, 7.
9. Denn de HErr hett en Beker in de Hand un mit starken Wien vull inschenkt un schenkt ut densülvigen; awer de Gottlosen möt alle drinken un de Barm utsupen.Ps.60, 5.
10. Ik awer will verkündigen ewiglich un lovsingen den GOtt Jacobs.
11. Un will all de Gottlosen ehr Gewalt terbreken, dat de Gerechten ehr Gewalt erhögt ward.v.5.
1. En Psalmleed vun Asaph, up Saitenspeel vörtosingen.
2. GOtt is in Juda bekannt, in Israel is Sin Namen herrlich!
3. To Salem is Sin Telt un Sin Wahnung to Zion.Ps.9, 12.
4. Darsülvst brekt He de Pielen vun den Bagen, Schild, Schwerdt un Striet entwei. Sela.Ps.46, 10.Jes. 9, 4. 5.
5. Du büst herrlicher un mächtiger as de Bargen vull Rovgud.
6. De Stolten möt berovt warrn un inslapen un alle Krieger möt de Hann sinken laten.
7. Vun Din Schelln, GOtt Jacobs, sinkt in Slap beides, Peer un Wagen.
8. Du büst schrecklich. Wokeen kann vör Di stahn, wenn Du vertörnt büst?Ps.90, 7.
9. Wenn Du dat Ordeel hörn letst vun Himmel, so verfehrt sik dat Eerdriek un ward still.
10. Wenn GOtt Sik upmaken deiht to richten, dat He helpen schall alle Elenden uppe Eerden. Sela.Jes. 34, 8. 13, 9.
11. Wenn Minschen gegen Di wüten doht, so leggst Du Ehr in, un wenn se noch mehr wütet, so büst Du ok noch rüst.
12. Doht Gelövnisse un betahlt se den HErrn, ju GOtt, Alle, de ji um Em her sünd, bringt Geschenke den schrecklichen GOtt,
13. De de Fürsten den Moth nehmen deiht un schrecklich is mank de Könige uppe Eer.
1. En Psalm vun Asaph vör Jeduthun, vörtosingen.Ps.62, 1.
2. Ik schrie mit min Stimm to GOtt, to GOtt schrie ik un He erhört mi.
3. In de Tied vun min Noth sök ik den HErrn, min Hand is des Nachts utreckt un lett nich na, denn min Seel will sik nich trösten laten.Ps.86, 7.
4. Wenn ik bedrövt bün, so denk ik an GOtt, wenn min Hart in Angst is, to red ik. Sela.Ps.18, 7.
5. Min Ogen hollst Du, dat se waken doht, ik bün so ohnmächtig, dat ik nich snacken kann.
6. Ik denk an de ole Tied, an de vörigen Jahrn.Ps.143, 5.Jes. 51, 9.
7. Ik denk Nachts an min Harfenspeel un red mit min Hart, min Geist gruvelt.Ps.4, 5.
8. Ward denn de HErr ewiglich verstöten un keen Gnad mehr bewiesen?Ps.79, 5.85, 6.Klagel. 3, 31.
9. Is dat denn ganz un gar ut mit Sin Gnad? Un hett de Tosag en End’?
10. Hett denn GOtt vergeten, gnädig to sin un Sin Barmhartigkeit vör Torn toslaten? Sela.
11. Awer doch sprok ik: Ik mutt dat lieden, den Högsten Sin rechte Hand kann Allns ännern.Ps.16, 2.
12. Darum denk ik an den HErrn Sin Dahten, ja, ik denk an de vörigen Wunner.Ps.71, 17.
13. Un red vun all Din Werke un sprek vun all Din Dohn.
14. GOtt, Din Weg is hillig. Wo is so en mächtigen GOtt, as Du, GOtt, büst?
15. Du büst de GOtt, de Wunner deiht. Du hest Din Macht bewiest mank de Völker.Ps.98, 1.
16. Du hest Din Volk erlöst gewaltiglich, Jakob un Joseph sin Kinner. Sela.
17. De Waters segen Di, GOtt, de Waters segen Di un warn bang un de Deepen bewerten.
18. De dicken Wolken goten Water, de Wolken dunnerten, un de Strahlen fohrn daher.Ps.29, 3.
19. Dat dunnerte in den Himmel, Din Blitze lüchten up den Eerdboden, dat Eerdriek rögte sik un bewerte darvun.
20. Din Weg weer in de See un Din Stieg in grote Waters un man spörte doch Din Fot nich.
21. Du föhrtest Din Volk as en Heerde Schap, dörch Moses un Aaron.2. Mos. 12, 37. 14, 22.
1. En Unnerwiesung vun Asaph.
Hör, min Volk, min Gesetz, neegt ju Ohren to de Red’ vun min Mund.Spr. 8, 5.
2. Ik will min Mund to Sprüche updohn un geheemnißvulle dunkle Reden ut ole Tied verkündigen.Ps.49, 4.5.Matth.13, 35.
3. De wi hört hebbt un weten doht, un unse Vaders uns vertellt hebbt.Joel. 1, 3.
4. Dat wi dat nich verbargen schüllt vör ehr Kinner, de herna kamen doht, un verkündigen den HErrn Sin Ruhm, un Sin Macht un Sin Wunners, de He dahn hett.
5. He rich en Tügnis up in Jacob un gev en Gesetz in Israel, dat He unse Vaders befohl, ehr Kinner to lehren;
6. Up dat de Nakamen lernten un de Kinner, de noch schüllt geboren warrn, wenn se upkeemen, dat se ok ehr Kinner dat verkündigen dän;
7. Dat se up GOtt ehr Hoffnung setten dän un nich vergeten schüllt GOtt Sin Dahten un Sin Gebode holn,
8. Un nich worrn as ehr Vaders, en aftrünnige un ungehorsame Art, weke ehr Hart nich fast weer un ehr Geist nich tru an GOtt heel.5. Mos. 32, 5. 6, 28.
9. As de Kinner vun Ephraim, de geharnischt den Bagen föhren dän, to de Tied vun den Striet affullen.Ps.140, 8.
10. Se heeln den Bund mit GOtt nich un wulln nich in Sin Gesetz wandeln.
11. Un vergeten Sine Dahten un Sine Wunner, de He se dahn harr.
12. För ehr Vaders dä He Wunner in Egyptenland, in dat Feld Zoan.
13. He deel de See un leet se dar dörch gahn un sett dat Water as en Muer.2. Mos. 14, 21. 22.
14. He leid’ se des Dags mit en Wolk un des Nachts mit en hell Füer.2. Mos. 13, 21.
15. He spalt de Felsen in de Wüste apen un gev se Water de Masse to drinken.2. Mos. 17, 6. Ps.105, 41.
16. Un leet Beeke ut den Felsen fleeten, dat se dal fleeten dän as Waterströme.
17. Noch wieder sündigten se gegen Em, un vertörnten den Högsten in de Wüste,
18. Un versöchen GOtt in ehren Harten, dat se Spies förrern dän för ehre Seelen,1. Cor.10, 9.4. Mos. 11, 4.
19. Un gegen GOtt reden un sproken: Ja, GOtt schull doch wol en Disch torecht maken künn’ in de Wüste.
20. Süh’, He hett wol den Felsen entwei slagen, dat de Waterstroms un Beeke sik darut ergoten, awer woans kann He Brod geven un Sin Volk Fleesch verschaffen?
21. As nu de HErr dat hören dä, war He falsch, un Füer gung an in Jacob un he war bös öwer Israel,
22. Dat se nich glöven dän an GOtt un up Sin Help nich höpten.
23. Un He gebo’ de Wolken darbaben un dä up de Döhr vun den Himmel,
24. Un leet dat Manna up se dal regen, to eten un gev se Himmelsbrod.2. Mos. 16, 4. 14.
25. Se eten Engelbrod, Heschick se Spies de Masse.Weish. 16, 20.
26. He leet weihen den Ostwind unner den Himmel un bewegt war dörch Sin Kraft de Südwind.
27. Un leet Fleesch up se regen as Stoff, un Vagel as Sand an de See.
28. Un leet se fallen merrn in ehr Lager allerwärts, wo se wahnen dän.4. Mos. 11, 31.
29. Dar eten se un warn allto satt. He leet se ehr Lust büßen.
30. As se nu ehr Lust büßt harrn un noch darvun eten dän,
31. Dar keem GOtt Sin Torn öwer se un broch de Vörnehmsten mank ehr um un slog dal de Jünglinge vun Israel.4. Mos. 11, 33.
32. Awer bi all dat sündigten se noch mehr un glövten nich an Sine Wunner.Ps.106, 24.
33. Darum leet He se starven, dat se nicks kriegen dän un mussen ehr Levdag plagt sin.
34. Wenn He se würgen dä, söchten se Em un kehrten sik tiedig to GOtt.
35. Un dachen, dat GOtt ehr Hart is un GOtt, de Högste, ehr Erlöser wesen deiht.Ps.19, 15.
36. Un hüchelten Em mit ehren Mund un logen Em mit ehr Tung wat vör.
37. Awer ehr Hart weer nich fast an Em un hollen nich tru an Sin Bund.Matth.15, 8.
38. He awer weer barmhartig un vergev de Missedaht un vertilgte se nich un wende ok Sin Torn af un let nich Sin ganzen Grimm över se gahn.
39. Denn He bedach, dat se Fleesch sünd, en Wind, de darhen fahren deiht un nich wedder kummt.
40. Se vertörnten Em gar oft in de Wüste un makten Em unwillig in de öden Gegenden.
41. Se versöchten GOtt ümmer wedder un meisterten den Hilligen in Israel.
42. Se dachten nich an Sin Hand den Dag, as He se vun de Fiend erlösen dä.
43. As He denn Sin Teken in Egypten dahn harr un Sin Wunner in dat Land Zoan;
44. As He ehr Water in Blod wandeln dä, dat se ut ehr Beken nich drinken kunnen.2. Mos. 7, 20.
45. As He bös Gewürm mank ehr schicken dä, de se freten un Poggen, de se to Grund richten dähn.2. Mos. 8, 6. 24.
46. Un gev ehr Frücht an de Rupen un ehr Saat an de Heuschrecken.
47. As He ehr Wienstöck mit Hagel slog un ehr Mulbeerböm mit Frost;2. Mos. 9, 25.
48. As He ehr Veeh slog mit Hagel un ehr Heerden mit Blitzen;
49. As He böse Engel mank se schick in Sin grimmigen Torn un leet se toven un wüthen un Leed dohn.
50. As He Sin Torn leet fortgahn un ehre Seelen vör den Dod nich schon’ un leet ehr Veeh an de Pest starven;2. Mos. 9, 6. 9.
51. As He alle Erstgeburt inEgypten slog, de eersten Arven in Ham sin Hütten.2. Mos. 12, 29.
52. Un leet Sin Volk uttrecken as Schap un föhr se as en Heerde in de Wüste.Ps.77, 21.
53. Un He leid se seker, dat se nich bang to sin brukten, awer ehr Fiend bedeck de See.2. Mos. 14, 19. 22. 27.
54. Un broch se in Sin hillig Grenz, to düssen Barg, den Sin rechte Hand erworben hett.Ps.80, 16.18.
55. Un verdreev vör se her de Völker un leet ehr dat Arfdeel utdeelen un leet in de Annern ehr Hütten dat Volk Israel wahnen.Ps.44, 3.
56. Awer se versöchten un vertörnten GOtt, den Högsten, un heeln Sin Tügnisse nich;
57. Un fulln torügg un verachten Allns, as ehr Vaders un wenden sik torügg, gliek as en losen Bagen,Hos. 7, 16.
58. Un vertörnten Em mit ehr Hochmoth un reizten Em mit ehr Afgötter.
59. Un as GOtt dat hör, war He vertörnt un smeet Israel weg;
60. Dat He Sin Wahnung to Silo fahren leet, de Hütt, wo He mank de Minschen wahnen dä;1. Sam. 4, 11.
61. Un gev ehr Macht in dat Gefängniß un ehr Herrlichkeit in de Hand vun ehr Fiend;
62. Un öwergev Sin Volk in dat Schwerdt, un war vertörnt öwer Sin Arfdeel.
63. Ehre jungen Lüd freet dat Füer un ehr Jungfern mussen ahn Friers blieven.Hiob. 1, 16.
64. Ehre Preesters fullen dörch dat Schwerdt un weern keen Wittfruens, de da weenen schulln.1. Sam. 22, 17.
65. Un de HErr wak up, as Een, de slapen hett; as en Starken juchen deiht, de vun den Wien kummt.
66. Un slog Sin Fiend vun achtern un hung em ewig Schann an.1. Sam. 5, 6.
67. Un smeet Josephs Hütt weg un wähl nich den Stamm Ephraim,
68. Sonnern wähl den Stamm Juda, den Barg Zion, weken He leef harr.
69. Un bu Sin Hilligdom hoch, as en Land, dat ewig fast stahn schall.
70. Un wähl Sin Knecht David un nehm em vun de Schapstallen;1. Sam. 16, 11.
71. Vun de sögenden Schap hal He em, dat He Sin Volk Jacob weiden schull un Sin Arfdeel Israel.2. Sam. 5, 2.
72. Un He weid se ok mit alle Tru un regeer se mit all Fliet.
1. En Psalm vun Asaph.
HErr, Heiden sünd in Din Arfdeel fulln, de hebbt Din hilligen Tempel smutzig un ut Jerusalem en Steenhupen makt.
2. Se hebbt Din Knecht ehr Lieknams de Vageln unner den Himmel to freten geven un dat Fleesch vun Din Hilligen vun de Thiern int Land.
3. Se hebbt ehr Blod vergaten um Jerusalem rum as Water;un dar weer Nüms, de begraven dä.
4. Wi sünd uns Nawers en Smach warn, en Spott un Hohn för de, de um uns her sünd.Ps.31, 12.44, 14.89, 42.
5. HErr, wa lang wullt Du so sehr törnen un Din Iver as Füer brennen laten?Ps.77, 8.85, 6.
6. Schütt Din Grimmigkeit up de Heiden, de Di nich kennt un up de Königrieke, de Din Namen nich anropen doht.Jer. 10, 25.
7. Denn se hebbt Jacob upfreten un sin Hüser umstött.
8. Denk nich an unse vörige Missedaht, erbarm Di bald öwer uns, denn wi sünd sehr dünn warn.Jes. 64, 9.
9. Help Du uns, GOtt, unse Helper, um Din Namen Sin Ehr willen, rett uns un vergif uns uns Sünd, um Din Namen willen!
10. Warum letst Du de Heiden seggen: Wo is nu ehr GOtt? Lat mank de Heiden vör uns Ogen kund warrn de Rache vun Din Knechten ehr Blod, dat vergaten is.Ps.42, 4.115, 2.Joel. 2, 17.
11. Lat vör Di kamen de Gefangenen ehr Süfzen; hol na Din groten Arm den Dod sin Kinner ant Leben.Ps.102, 21.
12. Un vergell uns Nawers söbenfältig in ehr Schot ehr Schimp, womit se Di, HErr, schänd hebbt.
13. Wi awer, Din Volk un Schap vun Din Weid dankt Di ewiglich un verkündigt Din Ruhm vun Geslecht to Geslecht.Ps.100, 3.