XLIV.
Die koning sit en kyk dit aan,Onstuimig, nydig in sy hart.Hy sit daar somber en apart—Daar waar hy alles gadeslaan.En niks toon onraad in sy siel;En niks die nyd wat ontrou baarHier in sy swarte leërskaar—Hier waar sy mense rondom kniel.Hy klou sy kierie in sy nydKrampagtig met sy vingers vas;Sy oog gewaar geen groen van gras—Want wat hy sien, is bloedrooi stryd.En in sy ore dreun sy haatSoos bier wat borrel in die vat,En om hom lê sy koningstadEn al die rykdom van sy staat.En nyd en vrees bespeur net nood.Sy hand gryp aan sy prag-karosEn plots’ling brul sy wreedheid los:„Slaan dood die towenaars, slaan dood!”
Die koning sit en kyk dit aan,Onstuimig, nydig in sy hart.Hy sit daar somber en apart—Daar waar hy alles gadeslaan.En niks toon onraad in sy siel;En niks die nyd wat ontrou baarHier in sy swarte leërskaar—Hier waar sy mense rondom kniel.Hy klou sy kierie in sy nydKrampagtig met sy vingers vas;Sy oog gewaar geen groen van gras—Want wat hy sien, is bloedrooi stryd.En in sy ore dreun sy haatSoos bier wat borrel in die vat,En om hom lê sy koningstadEn al die rykdom van sy staat.En nyd en vrees bespeur net nood.Sy hand gryp aan sy prag-karosEn plots’ling brul sy wreedheid los:„Slaan dood die towenaars, slaan dood!”
Die koning sit en kyk dit aan,Onstuimig, nydig in sy hart.Hy sit daar somber en apart—Daar waar hy alles gadeslaan.
Die koning sit en kyk dit aan,
Onstuimig, nydig in sy hart.
Hy sit daar somber en apart—
Daar waar hy alles gadeslaan.
En niks toon onraad in sy siel;En niks die nyd wat ontrou baarHier in sy swarte leërskaar—Hier waar sy mense rondom kniel.
En niks toon onraad in sy siel;
En niks die nyd wat ontrou baar
Hier in sy swarte leërskaar—
Hier waar sy mense rondom kniel.
Hy klou sy kierie in sy nydKrampagtig met sy vingers vas;Sy oog gewaar geen groen van gras—Want wat hy sien, is bloedrooi stryd.
Hy klou sy kierie in sy nyd
Krampagtig met sy vingers vas;
Sy oog gewaar geen groen van gras—
Want wat hy sien, is bloedrooi stryd.
En in sy ore dreun sy haatSoos bier wat borrel in die vat,En om hom lê sy koningstadEn al die rykdom van sy staat.
En in sy ore dreun sy haat
Soos bier wat borrel in die vat,
En om hom lê sy koningstad
En al die rykdom van sy staat.
En nyd en vrees bespeur net nood.Sy hand gryp aan sy prag-karosEn plots’ling brul sy wreedheid los:„Slaan dood die towenaars, slaan dood!”
En nyd en vrees bespeur net nood.
Sy hand gryp aan sy prag-karos
En plots’ling brul sy wreedheid los:
„Slaan dood die towenaars, slaan dood!”