Kamacho.’t Sa, lustig jongens, pas nou louter wat te raeken!Don Qu.Kanailje! Tovenaars!San.Wel brui er’r veur’er kaeken.Kam.Sla toe maer mannen! pas te raeken mannen! t’ sa.Don Quichot en Sanche krygen stokslagen, waar op zy vallen.San.Oei! oei! men billen, en myn kop, gena! gena!Och! sinte Tovenaers, ’k heb niemendal bedreven.Kam.Ei zie dien Gormandeur, dien reekel, nou iens beeven.Hoe smaektje deuze koek? scheer nog de gek erais.San.Genade, ô Splandor.Kam.Wel de pikken op je vlais!Daar Plankoor, Plankoor, daar! je zelt van Plankoor heugen.San.Myn lieve Splandertje ik en mag ’er gansch niet teugen,Ei slae niet meer.Kamacho slaat Sanche.Wel dat’s een drommel van een vent.Nog scheert de beest de gek.San.Och! och! och! seldrement!Is dat ook kloppen.Don Qu.Och! Princesse van Toboze!Kroondraagster van myn hart, ô verse ontlooken’ rooze!Hier legt uw Ridder van de Tovenaars gewond!Vetl.Wat sekse rek’le? zyn hum Tovenaars, jou hond?Wat opstinaater folk! terwyl dat s’hum zo kloppen,Zo scheer ze nok de gek, en durven ons nok foppen.Kam.’k Zal heur betaelen, laet men nou maer iens betien.Kamacho neemt zyn muts wederom.
Kamacho.’t Sa, lustig jongens, pas nou louter wat te raeken!Don Qu.Kanailje! Tovenaars!San.Wel brui er’r veur’er kaeken.Kam.Sla toe maer mannen! pas te raeken mannen! t’ sa.Don Quichot en Sanche krygen stokslagen, waar op zy vallen.San.Oei! oei! men billen, en myn kop, gena! gena!Och! sinte Tovenaers, ’k heb niemendal bedreven.Kam.Ei zie dien Gormandeur, dien reekel, nou iens beeven.Hoe smaektje deuze koek? scheer nog de gek erais.San.Genade, ô Splandor.Kam.Wel de pikken op je vlais!Daar Plankoor, Plankoor, daar! je zelt van Plankoor heugen.San.Myn lieve Splandertje ik en mag ’er gansch niet teugen,Ei slae niet meer.Kamacho slaat Sanche.Wel dat’s een drommel van een vent.Nog scheert de beest de gek.San.Och! och! och! seldrement!Is dat ook kloppen.Don Qu.Och! Princesse van Toboze!Kroondraagster van myn hart, ô verse ontlooken’ rooze!Hier legt uw Ridder van de Tovenaars gewond!Vetl.Wat sekse rek’le? zyn hum Tovenaars, jou hond?Wat opstinaater folk! terwyl dat s’hum zo kloppen,Zo scheer ze nok de gek, en durven ons nok foppen.Kam.’k Zal heur betaelen, laet men nou maer iens betien.Kamacho neemt zyn muts wederom.
Kamacho.’t Sa, lustig jongens, pas nou louter wat te raeken!Don Qu.Kanailje! Tovenaars!San.Wel brui er’r veur’er kaeken.Kam.Sla toe maer mannen! pas te raeken mannen! t’ sa.Don Quichot en Sanche krygen stokslagen, waar op zy vallen.San.Oei! oei! men billen, en myn kop, gena! gena!Och! sinte Tovenaers, ’k heb niemendal bedreven.Kam.Ei zie dien Gormandeur, dien reekel, nou iens beeven.Hoe smaektje deuze koek? scheer nog de gek erais.San.Genade, ô Splandor.Kam.Wel de pikken op je vlais!Daar Plankoor, Plankoor, daar! je zelt van Plankoor heugen.San.Myn lieve Splandertje ik en mag ’er gansch niet teugen,Ei slae niet meer.Kamacho slaat Sanche.Wel dat’s een drommel van een vent.Nog scheert de beest de gek.San.Och! och! och! seldrement!Is dat ook kloppen.Don Qu.Och! Princesse van Toboze!Kroondraagster van myn hart, ô verse ontlooken’ rooze!Hier legt uw Ridder van de Tovenaars gewond!Vetl.Wat sekse rek’le? zyn hum Tovenaars, jou hond?Wat opstinaater folk! terwyl dat s’hum zo kloppen,Zo scheer ze nok de gek, en durven ons nok foppen.Kam.’k Zal heur betaelen, laet men nou maer iens betien.Kamacho neemt zyn muts wederom.
Kamacho.’t Sa, lustig jongens, pas nou louter wat te raeken!
Don Qu.Kanailje! Tovenaars!San.Wel brui er’r veur’er kaeken.
Kam.Sla toe maer mannen! pas te raeken mannen! t’ sa.
Don Quichot en Sanche krygen stokslagen, waar op zy vallen.
San.Oei! oei! men billen, en myn kop, gena! gena!
Och! sinte Tovenaers, ’k heb niemendal bedreven.
Kam.Ei zie dien Gormandeur, dien reekel, nou iens beeven.
Hoe smaektje deuze koek? scheer nog de gek erais.
San.Genade, ô Splandor.Kam.Wel de pikken op je vlais!
Daar Plankoor, Plankoor, daar! je zelt van Plankoor heugen.
San.Myn lieve Splandertje ik en mag ’er gansch niet teugen,
Ei slae niet meer.
Kamacho slaat Sanche.
Wel dat’s een drommel van een vent.
Nog scheert de beest de gek.
San.Och! och! och! seldrement!
Is dat ook kloppen.Don Qu.Och! Princesse van Toboze!
Kroondraagster van myn hart, ô verse ontlooken’ rooze!
Hier legt uw Ridder van de Tovenaars gewond!
Vetl.Wat sekse rek’le? zyn hum Tovenaars, jou hond?
Wat opstinaater folk! terwyl dat s’hum zo kloppen,
Zo scheer ze nok de gek, en durven ons nok foppen.
Kam.’k Zal heur betaelen, laet men nou maer iens betien.
Kamacho neemt zyn muts wederom.
Bazilius,Valasko,Vetlasoepe, boeren,Don Quichot,Sanche.
Bazilius.Hou op Kamacho! zeg, wat is ’t dat wij hier zien?Hoe komen deze twee zo bont en blaauw geslaagen?Kam.’t Zyn fielen allebai, wie drumpel zou ’t verdraegen.Die, met het harnas, noemt zich ridder dronke zot,En de aêre gormandeur; ze noemde my uit spot,Heer Ridder Plankoor, zeun van Geelesla; geen smeeken,Of bidden hulp; die Guit wou me op ’t lest deursteeken;Had ik dat volk hier niet, ik was ’r al om koud.Baziliustegen Don Quichot.Dat ’s al een vreemde zaak. Zeg, wat maakt u zo stout,In ’t harnas op den weg de menschen aan te randen?Wie zyt gy? spreek; of ’k geef ’t terstont ’t geregt in handen.Don Qu.Een Ridder voor wiens arm het alles beeven moet,Gelyk een Amadis in ’t harnas opgevoed.San.Och, jy lykt noch een mensch. Ei word mit ongs bewogen;We zyn onnozel van die tovenaers bedrogen!Den vroomsten ridder, voor wiens arm de Turk zo vreest,Den trouwsten schildknaep, die in Spanje ooit is ’eweest,Zie jy hier liggen.Baz.„Heer Valasko, ’t zijn die menschen,Daar gy me flus van spraakt. Myn heer, ik zou wel wenschenDat gy me uw naam ontdekte.Don Qu.Ik ben de Ridder vanDe leeuwen, Don Quichot.San.Ja ’t is de zelve man.Baz.Zo zyt gy Don Quichot! wees welkom roem der helden,De faam quam ons al lang uw groote daden melden.ô Doolend ridder, voor wiens arm en kloek gelaat,’t Gespuis der tovenaars als ach en rook vergaat.Koom, doe my de eer aan en vernacht in myne wooning.Don Qu.Zyt gy ’t Arsipanpan? ô mededoogend koning,Die my verlost hebt uit ’t geweld der Tovenaars?Wat ben ik u verplicht!Kam.Wel dat is al wat raers,Hy noemt Bazilius een Keuning, watte streeken!Baz.Verzorg de heeren van al wat hen mag ontbreekenValasko, zo ’t u b’lieft, ik volg u zo terstond.Kam.Die knevels zinnen ’t eens, ô bloed! ’et is een vondVan de edelliên, om ons wat schrik op ’t lyf te zenden.Ze hebben ’t opgestemd.San.Och! och! men ouwe lenden,Wat bin je braef ’esmeerd! ô vrinden ’k zweer et jou,Dat ik niet veul van zulk een tov’naers bruiloft hou.Valaskotegen Don Quichot.Kom Ridder laat ons gaan.San.’k Mot eerst men Graeuwtje haelenMit Rosinant.Val.’t Is wel: maar niet te lang te draalen,’k Gaa met uw’ Heer vooruit.
Bazilius.Hou op Kamacho! zeg, wat is ’t dat wij hier zien?Hoe komen deze twee zo bont en blaauw geslaagen?Kam.’t Zyn fielen allebai, wie drumpel zou ’t verdraegen.Die, met het harnas, noemt zich ridder dronke zot,En de aêre gormandeur; ze noemde my uit spot,Heer Ridder Plankoor, zeun van Geelesla; geen smeeken,Of bidden hulp; die Guit wou me op ’t lest deursteeken;Had ik dat volk hier niet, ik was ’r al om koud.Baziliustegen Don Quichot.Dat ’s al een vreemde zaak. Zeg, wat maakt u zo stout,In ’t harnas op den weg de menschen aan te randen?Wie zyt gy? spreek; of ’k geef ’t terstont ’t geregt in handen.Don Qu.Een Ridder voor wiens arm het alles beeven moet,Gelyk een Amadis in ’t harnas opgevoed.San.Och, jy lykt noch een mensch. Ei word mit ongs bewogen;We zyn onnozel van die tovenaers bedrogen!Den vroomsten ridder, voor wiens arm de Turk zo vreest,Den trouwsten schildknaep, die in Spanje ooit is ’eweest,Zie jy hier liggen.Baz.„Heer Valasko, ’t zijn die menschen,Daar gy me flus van spraakt. Myn heer, ik zou wel wenschenDat gy me uw naam ontdekte.Don Qu.Ik ben de Ridder vanDe leeuwen, Don Quichot.San.Ja ’t is de zelve man.Baz.Zo zyt gy Don Quichot! wees welkom roem der helden,De faam quam ons al lang uw groote daden melden.ô Doolend ridder, voor wiens arm en kloek gelaat,’t Gespuis der tovenaars als ach en rook vergaat.Koom, doe my de eer aan en vernacht in myne wooning.Don Qu.Zyt gy ’t Arsipanpan? ô mededoogend koning,Die my verlost hebt uit ’t geweld der Tovenaars?Wat ben ik u verplicht!Kam.Wel dat is al wat raers,Hy noemt Bazilius een Keuning, watte streeken!Baz.Verzorg de heeren van al wat hen mag ontbreekenValasko, zo ’t u b’lieft, ik volg u zo terstond.Kam.Die knevels zinnen ’t eens, ô bloed! ’et is een vondVan de edelliên, om ons wat schrik op ’t lyf te zenden.Ze hebben ’t opgestemd.San.Och! och! men ouwe lenden,Wat bin je braef ’esmeerd! ô vrinden ’k zweer et jou,Dat ik niet veul van zulk een tov’naers bruiloft hou.Valaskotegen Don Quichot.Kom Ridder laat ons gaan.San.’k Mot eerst men Graeuwtje haelenMit Rosinant.Val.’t Is wel: maar niet te lang te draalen,’k Gaa met uw’ Heer vooruit.
Bazilius.Hou op Kamacho! zeg, wat is ’t dat wij hier zien?Hoe komen deze twee zo bont en blaauw geslaagen?Kam.’t Zyn fielen allebai, wie drumpel zou ’t verdraegen.Die, met het harnas, noemt zich ridder dronke zot,En de aêre gormandeur; ze noemde my uit spot,Heer Ridder Plankoor, zeun van Geelesla; geen smeeken,Of bidden hulp; die Guit wou me op ’t lest deursteeken;Had ik dat volk hier niet, ik was ’r al om koud.Baziliustegen Don Quichot.Dat ’s al een vreemde zaak. Zeg, wat maakt u zo stout,In ’t harnas op den weg de menschen aan te randen?Wie zyt gy? spreek; of ’k geef ’t terstont ’t geregt in handen.Don Qu.Een Ridder voor wiens arm het alles beeven moet,Gelyk een Amadis in ’t harnas opgevoed.San.Och, jy lykt noch een mensch. Ei word mit ongs bewogen;We zyn onnozel van die tovenaers bedrogen!Den vroomsten ridder, voor wiens arm de Turk zo vreest,Den trouwsten schildknaep, die in Spanje ooit is ’eweest,Zie jy hier liggen.Baz.„Heer Valasko, ’t zijn die menschen,Daar gy me flus van spraakt. Myn heer, ik zou wel wenschenDat gy me uw naam ontdekte.Don Qu.Ik ben de Ridder vanDe leeuwen, Don Quichot.San.Ja ’t is de zelve man.Baz.Zo zyt gy Don Quichot! wees welkom roem der helden,De faam quam ons al lang uw groote daden melden.ô Doolend ridder, voor wiens arm en kloek gelaat,’t Gespuis der tovenaars als ach en rook vergaat.Koom, doe my de eer aan en vernacht in myne wooning.Don Qu.Zyt gy ’t Arsipanpan? ô mededoogend koning,Die my verlost hebt uit ’t geweld der Tovenaars?Wat ben ik u verplicht!Kam.Wel dat is al wat raers,Hy noemt Bazilius een Keuning, watte streeken!Baz.Verzorg de heeren van al wat hen mag ontbreekenValasko, zo ’t u b’lieft, ik volg u zo terstond.Kam.Die knevels zinnen ’t eens, ô bloed! ’et is een vondVan de edelliên, om ons wat schrik op ’t lyf te zenden.Ze hebben ’t opgestemd.San.Och! och! men ouwe lenden,Wat bin je braef ’esmeerd! ô vrinden ’k zweer et jou,Dat ik niet veul van zulk een tov’naers bruiloft hou.Valaskotegen Don Quichot.Kom Ridder laat ons gaan.San.’k Mot eerst men Graeuwtje haelenMit Rosinant.Val.’t Is wel: maar niet te lang te draalen,’k Gaa met uw’ Heer vooruit.
Bazilius.Hou op Kamacho! zeg, wat is ’t dat wij hier zien?
Hoe komen deze twee zo bont en blaauw geslaagen?
Kam.’t Zyn fielen allebai, wie drumpel zou ’t verdraegen.
Die, met het harnas, noemt zich ridder dronke zot,
En de aêre gormandeur; ze noemde my uit spot,
Heer Ridder Plankoor, zeun van Geelesla; geen smeeken,
Of bidden hulp; die Guit wou me op ’t lest deursteeken;
Had ik dat volk hier niet, ik was ’r al om koud.
Baziliustegen Don Quichot.
Dat ’s al een vreemde zaak. Zeg, wat maakt u zo stout,
In ’t harnas op den weg de menschen aan te randen?
Wie zyt gy? spreek; of ’k geef ’t terstont ’t geregt in handen.
Don Qu.Een Ridder voor wiens arm het alles beeven moet,
Gelyk een Amadis in ’t harnas opgevoed.
San.Och, jy lykt noch een mensch. Ei word mit ongs bewogen;
We zyn onnozel van die tovenaers bedrogen!
Den vroomsten ridder, voor wiens arm de Turk zo vreest,
Den trouwsten schildknaep, die in Spanje ooit is ’eweest,
Zie jy hier liggen.Baz.„Heer Valasko, ’t zijn die menschen,
Daar gy me flus van spraakt. Myn heer, ik zou wel wenschen
Dat gy me uw naam ontdekte.Don Qu.Ik ben de Ridder van
De leeuwen, Don Quichot.San.Ja ’t is de zelve man.
Baz.Zo zyt gy Don Quichot! wees welkom roem der helden,
De faam quam ons al lang uw groote daden melden.
ô Doolend ridder, voor wiens arm en kloek gelaat,
’t Gespuis der tovenaars als ach en rook vergaat.
Koom, doe my de eer aan en vernacht in myne wooning.
Don Qu.Zyt gy ’t Arsipanpan? ô mededoogend koning,
Die my verlost hebt uit ’t geweld der Tovenaars?
Wat ben ik u verplicht!Kam.Wel dat is al wat raers,
Hy noemt Bazilius een Keuning, watte streeken!
Baz.Verzorg de heeren van al wat hen mag ontbreeken
Valasko, zo ’t u b’lieft, ik volg u zo terstond.
Kam.Die knevels zinnen ’t eens, ô bloed! ’et is een vond
Van de edelliên, om ons wat schrik op ’t lyf te zenden.
Ze hebben ’t opgestemd.San.Och! och! men ouwe lenden,
Wat bin je braef ’esmeerd! ô vrinden ’k zweer et jou,
Dat ik niet veul van zulk een tov’naers bruiloft hou.
Valaskotegen Don Quichot.
Kom Ridder laat ons gaan.
San.’k Mot eerst men Graeuwtje haelen
Mit Rosinant.Val.’t Is wel: maar niet te lang te draalen,
’k Gaa met uw’ Heer vooruit.
Bazilius,Kamacho.
Bazilius.Kamacho, schaam u, hoe?Zo’n edel man te slaan; zeg waar by koomt dat toe?Kam.Ei lieve zie, hoe mal dat hy ’em an kan stellen,Puur of hy ’t niet en wist. Hoor, wil ik ’t je eens vertellen?’t Is ien van jou konsoort, jy hebt ’em op’emaektOm my te bruyen. Heb ik ’t op zyn kop ’eraekt?Baz.Ik heb hem nooit gezien; maar van zyn dapper leeven,En wonderlyk bedryf is korts een boek geschreven,Valasko heeft het, en vindt groote smaak daar in.Kam.Wat is dat veur een boek? wat heit ’et veur een zin?Baz.Van vechten en van slaan, en reuzen overwinnen,Jonkvrouwen by te staan, getrouw’lyk te beminnen,En honderd dingen meer die hy nog dag’lyks doet.Hy is een Ridder van een groot verstand en moed.Kam.Maer komje hier ook om de Bruiloft te verstooren?Baz.Wat wisje wasjes, neen.Kam.Ik wou wel graeg iens hooren,Hoe ’tjou al ’an staet, dat de Bruid jou is ontvryd.Baz.’k Hoop dat die zwaarigheid zal slyten door den tyd.Ik wensch u veel geluk dewyl ’t nu zo moet wezen.Kam.Je bent bylo een borst uit duizend uitgelezen.Hou daer, daer is myn hangd, ’k denk ummers dat je ’t mient?Baz.Voorzeker; ’k hou u voor myn’ allerbesten vriend.Kam.Kom meê te bruiloft, ’k zel je helder doen trakteeren;Gut jonker, doet ’et.Baz.’k Moet juist gaan by zek’re heeren.Kam.Gut snaekje doet ’et.Baz.Zo ik tyd vind, zal ik ’t doen.Kam.Hadie dan, dat gaet na myn liefstentje om een zoen.
Bazilius.Kamacho, schaam u, hoe?Zo’n edel man te slaan; zeg waar by koomt dat toe?Kam.Ei lieve zie, hoe mal dat hy ’em an kan stellen,Puur of hy ’t niet en wist. Hoor, wil ik ’t je eens vertellen?’t Is ien van jou konsoort, jy hebt ’em op’emaektOm my te bruyen. Heb ik ’t op zyn kop ’eraekt?Baz.Ik heb hem nooit gezien; maar van zyn dapper leeven,En wonderlyk bedryf is korts een boek geschreven,Valasko heeft het, en vindt groote smaak daar in.Kam.Wat is dat veur een boek? wat heit ’et veur een zin?Baz.Van vechten en van slaan, en reuzen overwinnen,Jonkvrouwen by te staan, getrouw’lyk te beminnen,En honderd dingen meer die hy nog dag’lyks doet.Hy is een Ridder van een groot verstand en moed.Kam.Maer komje hier ook om de Bruiloft te verstooren?Baz.Wat wisje wasjes, neen.Kam.Ik wou wel graeg iens hooren,Hoe ’tjou al ’an staet, dat de Bruid jou is ontvryd.Baz.’k Hoop dat die zwaarigheid zal slyten door den tyd.Ik wensch u veel geluk dewyl ’t nu zo moet wezen.Kam.Je bent bylo een borst uit duizend uitgelezen.Hou daer, daer is myn hangd, ’k denk ummers dat je ’t mient?Baz.Voorzeker; ’k hou u voor myn’ allerbesten vriend.Kam.Kom meê te bruiloft, ’k zel je helder doen trakteeren;Gut jonker, doet ’et.Baz.’k Moet juist gaan by zek’re heeren.Kam.Gut snaekje doet ’et.Baz.Zo ik tyd vind, zal ik ’t doen.Kam.Hadie dan, dat gaet na myn liefstentje om een zoen.
Bazilius.Kamacho, schaam u, hoe?Zo’n edel man te slaan; zeg waar by koomt dat toe?Kam.Ei lieve zie, hoe mal dat hy ’em an kan stellen,Puur of hy ’t niet en wist. Hoor, wil ik ’t je eens vertellen?’t Is ien van jou konsoort, jy hebt ’em op’emaektOm my te bruyen. Heb ik ’t op zyn kop ’eraekt?Baz.Ik heb hem nooit gezien; maar van zyn dapper leeven,En wonderlyk bedryf is korts een boek geschreven,Valasko heeft het, en vindt groote smaak daar in.Kam.Wat is dat veur een boek? wat heit ’et veur een zin?Baz.Van vechten en van slaan, en reuzen overwinnen,Jonkvrouwen by te staan, getrouw’lyk te beminnen,En honderd dingen meer die hy nog dag’lyks doet.Hy is een Ridder van een groot verstand en moed.Kam.Maer komje hier ook om de Bruiloft te verstooren?Baz.Wat wisje wasjes, neen.Kam.Ik wou wel graeg iens hooren,Hoe ’tjou al ’an staet, dat de Bruid jou is ontvryd.Baz.’k Hoop dat die zwaarigheid zal slyten door den tyd.Ik wensch u veel geluk dewyl ’t nu zo moet wezen.Kam.Je bent bylo een borst uit duizend uitgelezen.Hou daer, daer is myn hangd, ’k denk ummers dat je ’t mient?Baz.Voorzeker; ’k hou u voor myn’ allerbesten vriend.Kam.Kom meê te bruiloft, ’k zel je helder doen trakteeren;Gut jonker, doet ’et.Baz.’k Moet juist gaan by zek’re heeren.Kam.Gut snaekje doet ’et.Baz.Zo ik tyd vind, zal ik ’t doen.Kam.Hadie dan, dat gaet na myn liefstentje om een zoen.
Bazilius.Kamacho, schaam u, hoe?
Zo’n edel man te slaan; zeg waar by koomt dat toe?
Kam.Ei lieve zie, hoe mal dat hy ’em an kan stellen,
Puur of hy ’t niet en wist. Hoor, wil ik ’t je eens vertellen?
’t Is ien van jou konsoort, jy hebt ’em op’emaekt
Om my te bruyen. Heb ik ’t op zyn kop ’eraekt?
Baz.Ik heb hem nooit gezien; maar van zyn dapper leeven,
En wonderlyk bedryf is korts een boek geschreven,
Valasko heeft het, en vindt groote smaak daar in.
Kam.Wat is dat veur een boek? wat heit ’et veur een zin?
Baz.Van vechten en van slaan, en reuzen overwinnen,
Jonkvrouwen by te staan, getrouw’lyk te beminnen,
En honderd dingen meer die hy nog dag’lyks doet.
Hy is een Ridder van een groot verstand en moed.
Kam.Maer komje hier ook om de Bruiloft te verstooren?
Baz.Wat wisje wasjes, neen.
Kam.Ik wou wel graeg iens hooren,
Hoe ’tjou al ’an staet, dat de Bruid jou is ontvryd.
Baz.’k Hoop dat die zwaarigheid zal slyten door den tyd.
Ik wensch u veel geluk dewyl ’t nu zo moet wezen.
Kam.Je bent bylo een borst uit duizend uitgelezen.
Hou daer, daer is myn hangd, ’k denk ummers dat je ’t mient?
Baz.Voorzeker; ’k hou u voor myn’ allerbesten vriend.
Kam.Kom meê te bruiloft, ’k zel je helder doen trakteeren;
Gut jonker, doet ’et.Baz.’k Moet juist gaan by zek’re heeren.
Kam.Gut snaekje doet ’et.
Baz.Zo ik tyd vind, zal ik ’t doen.
Kam.Hadie dan, dat gaet na myn liefstentje om een zoen.
Bazilius, alleen.
O hemel! zal die lompe Boer erlangenEen schoone Maegd, wiens aangenaam gezichtMyn noordstar is, myn eenig levens licht,En die ik dagt voor myne Bruid te ontvangen.Quiteria, hoe vaak hebt gy beloofdMet hand en mond, my nimmer te begeeven:Maar steeds met my in zoete min te leeven!Heeft dan het goud uw trouwe min verdoofd?Neen ’t was geveinsd, gy doet my eeuwig treuren,’k Zink in een poel van jammer, en verdriet!’k Zal sterven: want my lust het leeven niet,Nu my ’t bezit van u niet mag gebeuren.’t Is ydel met myn zuchten, en geween;Ik strooij vergeefs myn’ klagten voor de winden.Daar is geen trouw ter waereld meer te vinden:Men mint om ’t goud, ’t geld is de liefde alleen.Men agt verstand, noch aangenaame zeden,Men vraagt naar konst, noch eêlheid van gemoed:Maar naar ’t genot van schatten, geld, en goed.’t Geld maakt een dwaas behaag’lyk in zyn reden.Vaar wel, vaar wel, ô overschoone maagd!Mogt ik voor ’t laatst van u dien troost verwerven,Dat gy bedenkt wat minnaar gy doet sterven;Een minnaar, dien u eertyds heeft behaagd.Waar loop ik heen? waar vliegen myn gedachten?Behaagde ik u? neen, gy behaagde my.Myn min was ernst: maar de uwe veinzery.Ach, kon ik dit van u, van u verwachten!Rampzal’ge min, gy hebt my, laas! verleid;Quiteria was voor my niet gebooren.ô Min! gy laat my in hun strikken smooren!Quiteria vaar wel in eeuwigheid!Maar ach! zy koomt.
O hemel! zal die lompe Boer erlangenEen schoone Maegd, wiens aangenaam gezichtMyn noordstar is, myn eenig levens licht,En die ik dagt voor myne Bruid te ontvangen.Quiteria, hoe vaak hebt gy beloofdMet hand en mond, my nimmer te begeeven:Maar steeds met my in zoete min te leeven!Heeft dan het goud uw trouwe min verdoofd?Neen ’t was geveinsd, gy doet my eeuwig treuren,’k Zink in een poel van jammer, en verdriet!’k Zal sterven: want my lust het leeven niet,Nu my ’t bezit van u niet mag gebeuren.’t Is ydel met myn zuchten, en geween;Ik strooij vergeefs myn’ klagten voor de winden.Daar is geen trouw ter waereld meer te vinden:Men mint om ’t goud, ’t geld is de liefde alleen.Men agt verstand, noch aangenaame zeden,Men vraagt naar konst, noch eêlheid van gemoed:Maar naar ’t genot van schatten, geld, en goed.’t Geld maakt een dwaas behaag’lyk in zyn reden.Vaar wel, vaar wel, ô overschoone maagd!Mogt ik voor ’t laatst van u dien troost verwerven,Dat gy bedenkt wat minnaar gy doet sterven;Een minnaar, dien u eertyds heeft behaagd.Waar loop ik heen? waar vliegen myn gedachten?Behaagde ik u? neen, gy behaagde my.Myn min was ernst: maar de uwe veinzery.Ach, kon ik dit van u, van u verwachten!Rampzal’ge min, gy hebt my, laas! verleid;Quiteria was voor my niet gebooren.ô Min! gy laat my in hun strikken smooren!Quiteria vaar wel in eeuwigheid!Maar ach! zy koomt.
O hemel! zal die lompe Boer erlangenEen schoone Maegd, wiens aangenaam gezichtMyn noordstar is, myn eenig levens licht,En die ik dagt voor myne Bruid te ontvangen.Quiteria, hoe vaak hebt gy beloofdMet hand en mond, my nimmer te begeeven:Maar steeds met my in zoete min te leeven!Heeft dan het goud uw trouwe min verdoofd?Neen ’t was geveinsd, gy doet my eeuwig treuren,’k Zink in een poel van jammer, en verdriet!’k Zal sterven: want my lust het leeven niet,Nu my ’t bezit van u niet mag gebeuren.’t Is ydel met myn zuchten, en geween;Ik strooij vergeefs myn’ klagten voor de winden.Daar is geen trouw ter waereld meer te vinden:Men mint om ’t goud, ’t geld is de liefde alleen.Men agt verstand, noch aangenaame zeden,Men vraagt naar konst, noch eêlheid van gemoed:Maar naar ’t genot van schatten, geld, en goed.’t Geld maakt een dwaas behaag’lyk in zyn reden.Vaar wel, vaar wel, ô overschoone maagd!Mogt ik voor ’t laatst van u dien troost verwerven,Dat gy bedenkt wat minnaar gy doet sterven;Een minnaar, dien u eertyds heeft behaagd.Waar loop ik heen? waar vliegen myn gedachten?Behaagde ik u? neen, gy behaagde my.Myn min was ernst: maar de uwe veinzery.Ach, kon ik dit van u, van u verwachten!Rampzal’ge min, gy hebt my, laas! verleid;Quiteria was voor my niet gebooren.ô Min! gy laat my in hun strikken smooren!Quiteria vaar wel in eeuwigheid!Maar ach! zy koomt.
O hemel! zal die lompe Boer erlangen
Een schoone Maegd, wiens aangenaam gezicht
Myn noordstar is, myn eenig levens licht,
En die ik dagt voor myne Bruid te ontvangen.
Quiteria, hoe vaak hebt gy beloofd
Met hand en mond, my nimmer te begeeven:
Maar steeds met my in zoete min te leeven!
Heeft dan het goud uw trouwe min verdoofd?
Neen ’t was geveinsd, gy doet my eeuwig treuren,
’k Zink in een poel van jammer, en verdriet!
’k Zal sterven: want my lust het leeven niet,
Nu my ’t bezit van u niet mag gebeuren.
’t Is ydel met myn zuchten, en geween;
Ik strooij vergeefs myn’ klagten voor de winden.
Daar is geen trouw ter waereld meer te vinden:
Men mint om ’t goud, ’t geld is de liefde alleen.
Men agt verstand, noch aangenaame zeden,
Men vraagt naar konst, noch eêlheid van gemoed:
Maar naar ’t genot van schatten, geld, en goed.
’t Geld maakt een dwaas behaag’lyk in zyn reden.
Vaar wel, vaar wel, ô overschoone maagd!
Mogt ik voor ’t laatst van u dien troost verwerven,
Dat gy bedenkt wat minnaar gy doet sterven;
Een minnaar, dien u eertyds heeft behaagd.
Waar loop ik heen? waar vliegen myn gedachten?
Behaagde ik u? neen, gy behaagde my.
Myn min was ernst: maar de uwe veinzery.
Ach, kon ik dit van u, van u verwachten!
Rampzal’ge min, gy hebt my, laas! verleid;
Quiteria was voor my niet gebooren.
ô Min! gy laat my in hun strikken smooren!
Quiteria vaar wel in eeuwigheid!
Maar ach! zy koomt.
Bazilius,Quiteria,Laura.
Quiteria.Ach Lief, ’k koom u nog eens aanschouwen;Hoe wendt gy ’t aangezicht...Baz.Ondankbaarste aller vrouwen,Hebt gy myn zuchten en myn klagten aangehoord?Of zyt gy doof voor my, die door de min versmoort?Quit.Myn Lief!Baz.Neen zwyg Cireen; gy zoudt het vonnis geevenVan mynen dood.Quit.Neen, leef.Baz.’k Zal zonder u niet leeven,Bruid van Kamacho; neen, blyf, blyf by uwe keur;Trouw met dien ryken gek, terwyl ik eenzaam treur:Maar denk in uwe vreugd, wat minnaar gy doet quynen.Quit.Ach Lief laat deze wolk van jaloezy verdwynen.Baz.Wat jaloezy? gy treedt van daag met hem in d’echt.Quit.’t Zal nimmermeer geschiên; ’k beminne u al te oprecht.Baz.Hoe ver verschilt uw hart, van ’t geen ge u mond doet spreken,Quit.’k Zal om Kamacho nooit myn’ trouwbelofte breeken;Ik walg van zyne min.Baz.Hoe zal ik dit verstaan?Deez dag neemt gy hem voor uw’ Man en Huisvoogd aan,’t Is alles op de been, de boeren quinkeleeren,De bruiloft is gereed.Quit.Die vreugd kon wel verkeeren.Ik zal Kamacho nooit aannemen tot myn man.Ik gaf hem nooit myn hart, gy zyt ’er meester van.Scherp uw vernuft, myn lief, en wilt een list bedenken,Om ons van hem te ontslaan: doch zo ’t myne eer zou krenken,Staa ik het nimmer toe.Baz.De vlucht?Quit.Die ’s vol gevaar.Baz.’k Zal uw beschermer zyn, we zullen met malkaêrNaar Saragossa vliên.Quit.Neen lief, dat koomt my duister,En gansch ondoenlyk voor; ik krenk myn eer en luister,Indien ik ’t onderneem.Baz.Myn Schoone, zyt gerust:Het is noodzaaklyk, ’k zal u leiden waar ’t u lust:En wat uw eer belangt, hoeft gy daar voor te schroomen?Myn liefde staat gevest op deugd.Quit.Hoe zal ik komenUit myn verdriet, helaas!Baz.Myn Lief, men raakt den tyd,Die kort is, door al die vergeefsche klagten quyt,En wierd gy hier by my ontdekt, het waar te duchten,Dat ons ’t geluk niet diende om onzen ramp te ontvluchten.Lau.Het is noodzaakelyk.Quit.Ik vrees.Baz.Daar ’s geen gevaar;Indien wy schikken dat we hier omtrent malkaêrWeer vinden, in een uur, ’k zal rytuig klaar doen maaken.Quit.Helaas! wat doe ik al om uit den dwang te raaken.
Quiteria.Ach Lief, ’k koom u nog eens aanschouwen;Hoe wendt gy ’t aangezicht...Baz.Ondankbaarste aller vrouwen,Hebt gy myn zuchten en myn klagten aangehoord?Of zyt gy doof voor my, die door de min versmoort?Quit.Myn Lief!Baz.Neen zwyg Cireen; gy zoudt het vonnis geevenVan mynen dood.Quit.Neen, leef.Baz.’k Zal zonder u niet leeven,Bruid van Kamacho; neen, blyf, blyf by uwe keur;Trouw met dien ryken gek, terwyl ik eenzaam treur:Maar denk in uwe vreugd, wat minnaar gy doet quynen.Quit.Ach Lief laat deze wolk van jaloezy verdwynen.Baz.Wat jaloezy? gy treedt van daag met hem in d’echt.Quit.’t Zal nimmermeer geschiên; ’k beminne u al te oprecht.Baz.Hoe ver verschilt uw hart, van ’t geen ge u mond doet spreken,Quit.’k Zal om Kamacho nooit myn’ trouwbelofte breeken;Ik walg van zyne min.Baz.Hoe zal ik dit verstaan?Deez dag neemt gy hem voor uw’ Man en Huisvoogd aan,’t Is alles op de been, de boeren quinkeleeren,De bruiloft is gereed.Quit.Die vreugd kon wel verkeeren.Ik zal Kamacho nooit aannemen tot myn man.Ik gaf hem nooit myn hart, gy zyt ’er meester van.Scherp uw vernuft, myn lief, en wilt een list bedenken,Om ons van hem te ontslaan: doch zo ’t myne eer zou krenken,Staa ik het nimmer toe.Baz.De vlucht?Quit.Die ’s vol gevaar.Baz.’k Zal uw beschermer zyn, we zullen met malkaêrNaar Saragossa vliên.Quit.Neen lief, dat koomt my duister,En gansch ondoenlyk voor; ik krenk myn eer en luister,Indien ik ’t onderneem.Baz.Myn Schoone, zyt gerust:Het is noodzaaklyk, ’k zal u leiden waar ’t u lust:En wat uw eer belangt, hoeft gy daar voor te schroomen?Myn liefde staat gevest op deugd.Quit.Hoe zal ik komenUit myn verdriet, helaas!Baz.Myn Lief, men raakt den tyd,Die kort is, door al die vergeefsche klagten quyt,En wierd gy hier by my ontdekt, het waar te duchten,Dat ons ’t geluk niet diende om onzen ramp te ontvluchten.Lau.Het is noodzaakelyk.Quit.Ik vrees.Baz.Daar ’s geen gevaar;Indien wy schikken dat we hier omtrent malkaêrWeer vinden, in een uur, ’k zal rytuig klaar doen maaken.Quit.Helaas! wat doe ik al om uit den dwang te raaken.
Quiteria.Ach Lief, ’k koom u nog eens aanschouwen;Hoe wendt gy ’t aangezicht...Baz.Ondankbaarste aller vrouwen,Hebt gy myn zuchten en myn klagten aangehoord?Of zyt gy doof voor my, die door de min versmoort?Quit.Myn Lief!Baz.Neen zwyg Cireen; gy zoudt het vonnis geevenVan mynen dood.Quit.Neen, leef.Baz.’k Zal zonder u niet leeven,Bruid van Kamacho; neen, blyf, blyf by uwe keur;Trouw met dien ryken gek, terwyl ik eenzaam treur:Maar denk in uwe vreugd, wat minnaar gy doet quynen.Quit.Ach Lief laat deze wolk van jaloezy verdwynen.Baz.Wat jaloezy? gy treedt van daag met hem in d’echt.Quit.’t Zal nimmermeer geschiên; ’k beminne u al te oprecht.Baz.Hoe ver verschilt uw hart, van ’t geen ge u mond doet spreken,Quit.’k Zal om Kamacho nooit myn’ trouwbelofte breeken;Ik walg van zyne min.Baz.Hoe zal ik dit verstaan?Deez dag neemt gy hem voor uw’ Man en Huisvoogd aan,’t Is alles op de been, de boeren quinkeleeren,De bruiloft is gereed.Quit.Die vreugd kon wel verkeeren.Ik zal Kamacho nooit aannemen tot myn man.Ik gaf hem nooit myn hart, gy zyt ’er meester van.Scherp uw vernuft, myn lief, en wilt een list bedenken,Om ons van hem te ontslaan: doch zo ’t myne eer zou krenken,Staa ik het nimmer toe.Baz.De vlucht?Quit.Die ’s vol gevaar.Baz.’k Zal uw beschermer zyn, we zullen met malkaêrNaar Saragossa vliên.Quit.Neen lief, dat koomt my duister,En gansch ondoenlyk voor; ik krenk myn eer en luister,Indien ik ’t onderneem.Baz.Myn Schoone, zyt gerust:Het is noodzaaklyk, ’k zal u leiden waar ’t u lust:En wat uw eer belangt, hoeft gy daar voor te schroomen?Myn liefde staat gevest op deugd.Quit.Hoe zal ik komenUit myn verdriet, helaas!Baz.Myn Lief, men raakt den tyd,Die kort is, door al die vergeefsche klagten quyt,En wierd gy hier by my ontdekt, het waar te duchten,Dat ons ’t geluk niet diende om onzen ramp te ontvluchten.Lau.Het is noodzaakelyk.Quit.Ik vrees.Baz.Daar ’s geen gevaar;Indien wy schikken dat we hier omtrent malkaêrWeer vinden, in een uur, ’k zal rytuig klaar doen maaken.Quit.Helaas! wat doe ik al om uit den dwang te raaken.
Quiteria.Ach Lief, ’k koom u nog eens aanschouwen;
Hoe wendt gy ’t aangezicht...
Baz.Ondankbaarste aller vrouwen,
Hebt gy myn zuchten en myn klagten aangehoord?
Of zyt gy doof voor my, die door de min versmoort?
Quit.Myn Lief!
Baz.Neen zwyg Cireen; gy zoudt het vonnis geeven
Van mynen dood.Quit.Neen, leef.
Baz.’k Zal zonder u niet leeven,
Bruid van Kamacho; neen, blyf, blyf by uwe keur;
Trouw met dien ryken gek, terwyl ik eenzaam treur:
Maar denk in uwe vreugd, wat minnaar gy doet quynen.
Quit.Ach Lief laat deze wolk van jaloezy verdwynen.
Baz.Wat jaloezy? gy treedt van daag met hem in d’echt.
Quit.’t Zal nimmermeer geschiên; ’k beminne u al te oprecht.
Baz.Hoe ver verschilt uw hart, van ’t geen ge u mond doet spreken,
Quit.’k Zal om Kamacho nooit myn’ trouwbelofte breeken;
Ik walg van zyne min.Baz.Hoe zal ik dit verstaan?
Deez dag neemt gy hem voor uw’ Man en Huisvoogd aan,
’t Is alles op de been, de boeren quinkeleeren,
De bruiloft is gereed.Quit.Die vreugd kon wel verkeeren.
Ik zal Kamacho nooit aannemen tot myn man.
Ik gaf hem nooit myn hart, gy zyt ’er meester van.
Scherp uw vernuft, myn lief, en wilt een list bedenken,
Om ons van hem te ontslaan: doch zo ’t myne eer zou krenken,
Staa ik het nimmer toe.Baz.De vlucht?
Quit.Die ’s vol gevaar.
Baz.’k Zal uw beschermer zyn, we zullen met malkaêr
Naar Saragossa vliên.Quit.Neen lief, dat koomt my duister,
En gansch ondoenlyk voor; ik krenk myn eer en luister,
Indien ik ’t onderneem.Baz.Myn Schoone, zyt gerust:
Het is noodzaaklyk, ’k zal u leiden waar ’t u lust:
En wat uw eer belangt, hoeft gy daar voor te schroomen?
Myn liefde staat gevest op deugd.
Quit.Hoe zal ik komen
Uit myn verdriet, helaas!Baz.Myn Lief, men raakt den tyd,
Die kort is, door al die vergeefsche klagten quyt,
En wierd gy hier by my ontdekt, het waar te duchten,
Dat ons ’t geluk niet diende om onzen ramp te ontvluchten.
Lau.Het is noodzaakelyk.Quit.Ik vrees.
Baz.Daar ’s geen gevaar;
Indien wy schikken dat we hier omtrent malkaêr
Weer vinden, in een uur, ’k zal rytuig klaar doen maaken.
Quit.Helaas! wat doe ik al om uit den dwang te raaken.
Einde van het eerste Bedryf.