TWEEDE BEDRYF.

Kamacho, tegen iemant van binnen.

Slae jy dien weg maer in, en doe gelyk ik zeg;Ik zel eens zien of ik ’er vind, op deuzen weg.Kamacho,alleen. Ja wel, ik zeg noch iens, daer moet wat gaende weezen.ô! Al dat wandelen met Laura doet me vreezen.’t Is koddig van de Bruid! zy is geduurig zoek.’k Loof dat Bazilius (want hy is gaeuw en kloek)Men bruid verleien wil. Hy zel me parten speulen!Ik vrees warentig dat ’er iets is in de meulen!De boeren zeggen dat hy hier staag met heur praet.Alleenig om een hoek, wie weet hoe dat het gaat!Ik zel hier wachten, en me zelven wat versteeken.Zacht daar komt Jochem de Poejeet, die lykt te preeken.De loeris ziet me niet, zo leutert hem ’t verstand.

Slae jy dien weg maer in, en doe gelyk ik zeg;

Ik zel eens zien of ik ’er vind, op deuzen weg.

Kamacho,alleen. Ja wel, ik zeg noch iens, daer moet wat gaende weezen.

ô! Al dat wandelen met Laura doet me vreezen.

’t Is koddig van de Bruid! zy is geduurig zoek.

’k Loof dat Bazilius (want hy is gaeuw en kloek)

Men bruid verleien wil. Hy zel me parten speulen!

Ik vrees warentig dat ’er iets is in de meulen!

De boeren zeggen dat hy hier staag met heur praet.

Alleenig om een hoek, wie weet hoe dat het gaat!

Ik zel hier wachten, en me zelven wat versteeken.

Zacht daar komt Jochem de Poejeet, die lykt te preeken.

De loeris ziet me niet, zo leutert hem ’t verstand.

MeesterJochem,Kamacho.

„Puf nou Poëetjes, ’k ben de baas van ’t gantsche land!„Puf Salamanka, met uw alma akkademi.„Ik Miester Jochem, hoofdpoëet van sante Remi,„In ’t landschap Mancha, maak myn rymen aanstonds weg.„Sonnetten in een uur. Zeg Rederykers, zeg,„Wie zou ’t my nadoen? En myn beste referynen,„Wel honderd regels lang, (het zal wat wonders schynen)„Doe ’k in een halven dag: maar ’k heb natuur te baat.„Daar Lope Vegaas, en Quevédos geest voor staat,„Help ik ’er deur, ja ’k weet ’er fouten aan te wyzen.„Dat ik prys, zullen al de boeren met my pryzen.„Die my te vrind houd, maak ik een volmaakt Poëet.„Ik rym terwyl ik slaap, ik rym terwyl ik eet;„En op de brillekiek bedenk ik myn rondeelen.„’t Is alles geest, een aâr moet uit de boeken steelen;„Ik niet, schyt boeken, ’k heb de kunst hier in myn kop,„Ik ben geheel doorwiekt van zuiver hengste sop;„Ja ’k ben poëet zelfs in myn moeders lyf gebooren.Sinjoor de Bruidegom, koomt gy my hier te vooren!Kam.Wel Miester Jochem heb jy ook myn Bruid gezien?Jochem.Ze is by de Muzen op Parnassus berg misschien.Kam.Wat is dat voor een berg? wat of je al uit zult stooten.Jochem.Die Muzen en dien Berg zyn in myn brein besloten.Kam.’k Verstae dat niet: ik vraeg of jy myn Bruid niet weet.Jochem.Gy vraagt my als een gek: ik andwoord als Poëet.Kam.Wat schort je Jochem? benje dol? of benje dronken?Jochem.Met uw verlof, jy hebt my niet een zier geschonken.Kam.Ho ho! nou merk ik ’t al; je zelt licht moeij’lyk zyn?Jochem.Wel ja, jou Kok, die Waal, zei dat men hier den wynAls water schenken zou, en nou ik ben gekomen,Heb ik noch wyn noch Waal, noch niet een brui vernomen.Ik zal dien rotzak weer betaalen voor dien trek.Kam.Hy heit zyn boodschap dan niet wel gedaen, die gek.’t Is nog te vroeg.Jochem.Ik denk je zelt my ook tracteeren?Kam.Wel zou ik niet? je zelt je keel ook helder smeeren.Maar zeg, is jou myn bruid met Laura niet ontmoet?Jochem.Ja tog, ik heb de Bruid daar even nog gegroet.Kam.Wie was ’er by?Jochem.Zy had haar Speelnood Laura by ’er.Kam.Zag jy Bazilius dan niet, haar ouwe vryer?Jochem.ô Neen geen mensch. Ik had in d’ zin haar dit gedichtEens veur te leezen: maar ’k vergat toen juist myn plicht,Door zeker vaers het geen me schielyk in de zinnenQuam vallen, ’t slaat heel raar op u, en op u minnen.Ik zal ’t eens leezen...Kam.Maer ik heb niet langer tyd.Jochem.Wel hoe, zo haestig? ’k denk gy hebt nu uitgevryd?Kam.Maer zeker Jochem, ’k heb gien tyd om nou te praeten.Jochemhaalt Papieren uit zyn zak.Ik heb een Bruiloftsdicht.Ka.Voor my? goed.J.Boven maaten:Maar twyffel je?Ka.’k Vroeg niet of ’t goed is, ’k weet ’et wel:Maar ’k heb nou juist gien tyd.Joc.’t Is maar van vyfthalf velIk bidje hoor.Kam.Ei broer!Jochem.’k Zal ’t gaauw eens voor je leezen.Kam.Dat hiele Dicht? gans bloed! wel dat ken nou niet weezen.Ik moet de bruid eens...Joc.Hoor een regel acht of tien;’t Begin is wonderlyk.Kam.Lees op! als ’t moet geschiên.Jochem.’t Moet eerst gekorrigeerd: want ziet zen leeven isEen Dicht terstond niet goed, dat eerst geschreven is.Kam.Wel wat bruijt my dat? ei, ’k bid datje gaeuw begint.Jochem.Ik weet wel dat uw bruid de Poëzy bemint.Kam.De duvel moet den vent met zyn gedichten haelen.Jochem.De duvel zou my daar niet heel veel voor betaalen,Hy is de bruîgom niet.Kam.’k Wil hier niet langer staan,Myn bruid die is niet in...Joc.Wagt, wagt, zo vang ik aan.Jochemleest.Een zeker bruiloftsdicht, ter eeren van d’eerzamen,En zeer diskreeten, en tot veele ding bequaamenKamacho, zeer geleerd gelyk een Kikero.De zoon van Pedro Lope, en Guurtje Knuppelstro,Die nu de bruîgom is, met ’t ciersel aller maagden,De pronk van Remi, die aan iedereen behaagden,Quiteria genaamd, getreeden in de trouw,In ’t jaar van emme, de, ce, ikze....Kam.’k Bidje, vouw’t Gedicht maer aanstonds op, ’t is wonger wel verzonnen,’t Is mooij ’erymd. Hadie.Joc.Wel ’k heb nog niet begonnen,Dat was het hoofd nog maar.Kam.Och waarje al ’an de staert!Jochem.Het dicht dat is gemaakt puur of je een keuning waart.Je hebt ’er in van al de goden en godinnen,Van keizers, keuningen, van harders, harderinnen.Gut kereltje, gy zult staan kyken als Piet snot.Kam.Heb jy nou al ’edaan? Is dit nou ’t end en ’t slot?Jochem.Wel neen, ’t begin zal ik u datelik doen hooren.Kam.Ik wordt schier aêrs van al dat talmen ’an myn ooren.Jochem.Indien je kennis had van de eed’le Poëzy...Kam.Zwyg, zwyg, ’t is dubbeld gek, mal en Poejeet daarbyTe zyn, hadie.Jochem.Neen blyf; nu zal ik aanstonds leezen.Kam.Wel talmt dan niet te lang.Joch.’t En hoeft niet veel geprezen,Het pryst zichzelfs genoeg.Kam.De duvel hael de vent.Joch.Patientie is goed kruid.Kam.Dat’s wel, maek maer een end.Jochemleest.Hier kom ik by zyn eksellentie,Die trouwen zal het mooijste mensie,Vol wonderlyke kunst, en scientie,Bevalligheid en eloquentie.’k Doe u by deezen advertentie,Maar geef een weinigje silentie,Dan zult gy hooren een inventie,Van elken regel een sententie....Kam.„Waer haelt de gek dien brui quae woorden tog van daen?J.Dat draeft eerst, hee!Kam.Ja hongt noch kat zou ’t niet verstaen.Jochemleest.Apollo, Venus, Mars, Vulkanus,Leo, Silvester, Adrianus,Jupyn, Merkurius, Sileên,Haal water voor me uit Hippokreen:Dan zal ik drie voet hooger stappen,En uit een ander vaatje tappen,Als eer Homerus heeft gedaan,En Nazo, Maro of Lukaan;Dan zal ik van de negen muizen;Myn vaerzen fyntjes laaten pluizen......Kam.Ik ken dat volk niet, ’k heb er niet één van ’enood.Jochem.Wel dat’s geen wonder; want zy zyn nu allang dood.Kam.Hoe dood? je zegt nochtans ze moeten water haelen.Jochem.Dat’s op zyn groot Poëets, ô kond gy vreemde taelen,Dan zoudt gy....Kam.Hou maer op, ik heb ’t wel ’evat.Jochem.Hoor dan aandagtig: want dit is nog beter blad.Jochemleest.In de alderoudste Landkronyken,Staet van geen paar dit paars gelyken;Want Hector, en Andromache,En Minos, met Pasiphaë,Noch Echo, met haar lief Narcissus,Penelope, en Vorst Ulissus.....Kam.Hou op! hou op! myn kop wordt van dit talmen zeer.Nog meerder naemen?Jochem.Ja, he, broerlief, tienmaal meer.’k Begin nou eerst.Kam.Maer zeg waer toe die quaeje naemen?Joc.Dat is de sjeu van ’t dicht.Kam.Ja wel sie daer, ’k verstaemeOp die quae woorden niet, die moesten ’er maer uit.Jochem.Uit? uit? uit? Wel dan was myn heel gedicht verbruid.Kam.Wel Miester Jochem brui je altyt de goeje menschenMet bruiloftsdichten?J.Ho! zo schoon als je ooit zoud wenschen.Hy leest.Merkurius, Venus, Luna, Sol.Mars, Jupiter, Saturn...Kam.Hou op! men kop word dol,Ik ken dat volk tog niet.Jochem.’t Zyn zeven dwaalplaneeten.Kam.Jou harsens lyken ook te dwaelen.Jochem.Wel te weeten.Jochemleest.Solon, Chilo, Pittacus,Thales, en Cleobulus,Bias, en Periander,Maaken net de zevenster.Kam.Wel Miester Jochem, ’t schortje zeker in ’t verstand.Jochem.De zeven wyzen van ’t vermaerde Griekenland.Kamacho vatje ’t zeg?Kam.Wel neen ik, by men zoolen.Joc.Wel dan van veurne of ’an.Kam.Ik stae op hiete koolen;’k Moet na men bruid, ik wil hier nou niet langer staen.Jochem.Hoor eerst dit Liedje, dan zal ik je laaten gaan.Jochemzingt.Hoor toe jongmans ik zal verklaaren.Tot lof van die hier t’zaam vergaâren,Hoe datter nu trouwt een jongman fyn,Al met een zoetelyk maagdelyn.Je meugt de bruid ter deeg bekyken,Men vindt geen schoonheid haars gelyken,Je soekter vry heel de waereld deur,Daer isser geen een zo blank van kleur.Ze is wit van hals, ze is wit van tanden,Ze is wit van troni, wit van handen,Ja zoekter vry over ’t heele lyf,Het isser het allerblankste wyf.Kam.Wel keerel, zou een aêr heur lichaem visenteeren?Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Ik zou dat niet begeeren.Jochemzingt.De Bruîgom is een kittig haantje,Och, och, hy liet zo menig traantje,Om datter het meisje zo lang zweeg,Eer hy ’er het lieve jawoord kreeg!Hy riep myn uil, myn lief, myn schaapje,Daar is de pap, nou zeg eens, gaapje?Zy riep ’er, loop heen, jou mallen bloed,Jy weet ’er niet wat de kei jou doet.Kam.Heb ik de kei? de kei? de kei? wel seldrement.Joc.’t Komt zo in rym te pas.Kam.’k Loof dat je simpel bent.Jochemzingt.Toen heeft hy haar een ring gegeeven,En sprak myn ziel, myn troost, myn leeven,Ik bender verliefd, myn smoddermuil.Daar isser myn trouw, myn aapje, myn uil.Kam.Myn aapie? en myn uil? dat zei ik nooit in ’t vryën.Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.De droes ’t is niet te lyën.Jochemzingt.Toen kon de meid niet langer zwygen,Haar hembje sleepte in het nygen,Zy zeider nou zelje zyn myn man,Om datjer zo aardig vryên kan.Kam.Heur hembd dat sleepte niet; ze heit niet eens’ eneegen.Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Dat rym is niet ter deegen.Jochemzingt.Hy zei ik dankje lieve mensje,Nu had ik nog wel een klein wensje,Je weeter wel wat ik zeg wil, moer,Myn trekkebekje, myn duifje, myn hoer.Kam.Hoer? hoer? ’t Is een pasquil, hoe durfje ’t doen? zeg op!Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Stokslaegen op je kop.Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kamachogeeft Jochem slaagen.Daer beest, dat’s veur je rijmen.’t Komt ook in ’t rym te pas.Jochemnedervallende roept.Help! Help! Ik zal bezwymen!Och! ’k zie daar volk. Help! help!

„Puf nou Poëetjes, ’k ben de baas van ’t gantsche land!

„Puf Salamanka, met uw alma akkademi.

„Ik Miester Jochem, hoofdpoëet van sante Remi,

„In ’t landschap Mancha, maak myn rymen aanstonds weg.

„Sonnetten in een uur. Zeg Rederykers, zeg,

„Wie zou ’t my nadoen? En myn beste referynen,

„Wel honderd regels lang, (het zal wat wonders schynen)

„Doe ’k in een halven dag: maar ’k heb natuur te baat.

„Daar Lope Vegaas, en Quevédos geest voor staat,

„Help ik ’er deur, ja ’k weet ’er fouten aan te wyzen.

„Dat ik prys, zullen al de boeren met my pryzen.

„Die my te vrind houd, maak ik een volmaakt Poëet.

„Ik rym terwyl ik slaap, ik rym terwyl ik eet;

„En op de brillekiek bedenk ik myn rondeelen.

„’t Is alles geest, een aâr moet uit de boeken steelen;

„Ik niet, schyt boeken, ’k heb de kunst hier in myn kop,

„Ik ben geheel doorwiekt van zuiver hengste sop;

„Ja ’k ben poëet zelfs in myn moeders lyf gebooren.

Sinjoor de Bruidegom, koomt gy my hier te vooren!

Kam.Wel Miester Jochem heb jy ook myn Bruid gezien?

Jochem.Ze is by de Muzen op Parnassus berg misschien.

Kam.Wat is dat voor een berg? wat of je al uit zult stooten.

Jochem.Die Muzen en dien Berg zyn in myn brein besloten.

Kam.’k Verstae dat niet: ik vraeg of jy myn Bruid niet weet.

Jochem.Gy vraagt my als een gek: ik andwoord als Poëet.

Kam.Wat schort je Jochem? benje dol? of benje dronken?

Jochem.Met uw verlof, jy hebt my niet een zier geschonken.

Kam.Ho ho! nou merk ik ’t al; je zelt licht moeij’lyk zyn?

Jochem.Wel ja, jou Kok, die Waal, zei dat men hier den wyn

Als water schenken zou, en nou ik ben gekomen,

Heb ik noch wyn noch Waal, noch niet een brui vernomen.

Ik zal dien rotzak weer betaalen voor dien trek.

Kam.Hy heit zyn boodschap dan niet wel gedaen, die gek.

’t Is nog te vroeg.

Jochem.Ik denk je zelt my ook tracteeren?

Kam.Wel zou ik niet? je zelt je keel ook helder smeeren.

Maar zeg, is jou myn bruid met Laura niet ontmoet?

Jochem.Ja tog, ik heb de Bruid daar even nog gegroet.

Kam.Wie was ’er by?

Jochem.Zy had haar Speelnood Laura by ’er.

Kam.Zag jy Bazilius dan niet, haar ouwe vryer?

Jochem.ô Neen geen mensch. Ik had in d’ zin haar dit gedicht

Eens veur te leezen: maar ’k vergat toen juist myn plicht,

Door zeker vaers het geen me schielyk in de zinnen

Quam vallen, ’t slaat heel raar op u, en op u minnen.

Ik zal ’t eens leezen...Kam.Maer ik heb niet langer tyd.

Jochem.Wel hoe, zo haestig? ’k denk gy hebt nu uitgevryd?

Kam.Maer zeker Jochem, ’k heb gien tyd om nou te praeten.

Jochemhaalt Papieren uit zyn zak.

Ik heb een Bruiloftsdicht.Ka.Voor my? goed.J.Boven maaten:

Maar twyffel je?Ka.’k Vroeg niet of ’t goed is, ’k weet ’et wel:

Maar ’k heb nou juist gien tyd.Joc.’t Is maar van vyfthalf vel

Ik bidje hoor.Kam.Ei broer!

Jochem.’k Zal ’t gaauw eens voor je leezen.

Kam.Dat hiele Dicht? gans bloed! wel dat ken nou niet weezen.

Ik moet de bruid eens...Joc.Hoor een regel acht of tien;

’t Begin is wonderlyk.Kam.Lees op! als ’t moet geschiên.

Jochem.’t Moet eerst gekorrigeerd: want ziet zen leeven is

Een Dicht terstond niet goed, dat eerst geschreven is.

Kam.Wel wat bruijt my dat? ei, ’k bid datje gaeuw begint.

Jochem.Ik weet wel dat uw bruid de Poëzy bemint.

Kam.De duvel moet den vent met zyn gedichten haelen.

Jochem.De duvel zou my daar niet heel veel voor betaalen,

Hy is de bruîgom niet.Kam.’k Wil hier niet langer staan,

Myn bruid die is niet in...Joc.Wagt, wagt, zo vang ik aan.

Jochemleest.

Een zeker bruiloftsdicht, ter eeren van d’eerzamen,

En zeer diskreeten, en tot veele ding bequaamen

Kamacho, zeer geleerd gelyk een Kikero.

De zoon van Pedro Lope, en Guurtje Knuppelstro,

Die nu de bruîgom is, met ’t ciersel aller maagden,

De pronk van Remi, die aan iedereen behaagden,

Quiteria genaamd, getreeden in de trouw,

In ’t jaar van emme, de, ce, ikze....Kam.’k Bidje, vouw

’t Gedicht maer aanstonds op, ’t is wonger wel verzonnen,

’t Is mooij ’erymd. Hadie.Joc.Wel ’k heb nog niet begonnen,

Dat was het hoofd nog maar.Kam.Och waarje al ’an de staert!

Jochem.Het dicht dat is gemaakt puur of je een keuning waart.

Je hebt ’er in van al de goden en godinnen,

Van keizers, keuningen, van harders, harderinnen.

Gut kereltje, gy zult staan kyken als Piet snot.

Kam.Heb jy nou al ’edaan? Is dit nou ’t end en ’t slot?

Jochem.Wel neen, ’t begin zal ik u datelik doen hooren.

Kam.Ik wordt schier aêrs van al dat talmen ’an myn ooren.

Jochem.Indien je kennis had van de eed’le Poëzy...

Kam.Zwyg, zwyg, ’t is dubbeld gek, mal en Poejeet daarby

Te zyn, hadie.Jochem.Neen blyf; nu zal ik aanstonds leezen.

Kam.Wel talmt dan niet te lang.Joch.’t En hoeft niet veel geprezen,

Het pryst zichzelfs genoeg.Kam.De duvel hael de vent.

Joch.Patientie is goed kruid.Kam.Dat’s wel, maek maer een end.

Jochemleest.

Hier kom ik by zyn eksellentie,

Die trouwen zal het mooijste mensie,

Vol wonderlyke kunst, en scientie,

Bevalligheid en eloquentie.

’k Doe u by deezen advertentie,

Maar geef een weinigje silentie,

Dan zult gy hooren een inventie,

Van elken regel een sententie....

Kam.„Waer haelt de gek dien brui quae woorden tog van daen?

J.Dat draeft eerst, hee!Kam.Ja hongt noch kat zou ’t niet verstaen.

Jochemleest.

Apollo, Venus, Mars, Vulkanus,

Leo, Silvester, Adrianus,

Jupyn, Merkurius, Sileên,

Haal water voor me uit Hippokreen:

Dan zal ik drie voet hooger stappen,

En uit een ander vaatje tappen,

Als eer Homerus heeft gedaan,

En Nazo, Maro of Lukaan;

Dan zal ik van de negen muizen;

Myn vaerzen fyntjes laaten pluizen......

Kam.Ik ken dat volk niet, ’k heb er niet één van ’enood.

Jochem.Wel dat’s geen wonder; want zy zyn nu allang dood.

Kam.Hoe dood? je zegt nochtans ze moeten water haelen.

Jochem.Dat’s op zyn groot Poëets, ô kond gy vreemde taelen,

Dan zoudt gy....Kam.Hou maer op, ik heb ’t wel ’evat.

Jochem.Hoor dan aandagtig: want dit is nog beter blad.

Jochemleest.

In de alderoudste Landkronyken,

Staet van geen paar dit paars gelyken;

Want Hector, en Andromache,

En Minos, met Pasiphaë,

Noch Echo, met haar lief Narcissus,

Penelope, en Vorst Ulissus.....

Kam.Hou op! hou op! myn kop wordt van dit talmen zeer.

Nog meerder naemen?Jochem.Ja, he, broerlief, tienmaal meer.

’k Begin nou eerst.Kam.Maer zeg waer toe die quaeje naemen?

Joc.Dat is de sjeu van ’t dicht.Kam.Ja wel sie daer, ’k verstaeme

Op die quae woorden niet, die moesten ’er maer uit.

Jochem.Uit? uit? uit? Wel dan was myn heel gedicht verbruid.

Kam.Wel Miester Jochem brui je altyt de goeje menschen

Met bruiloftsdichten?J.Ho! zo schoon als je ooit zoud wenschen.

Hy leest.

Merkurius, Venus, Luna, Sol.

Mars, Jupiter, Saturn...Kam.Hou op! men kop word dol,

Ik ken dat volk tog niet.Jochem.’t Zyn zeven dwaalplaneeten.

Kam.Jou harsens lyken ook te dwaelen.Jochem.Wel te weeten.

Jochemleest.

Solon, Chilo, Pittacus,

Thales, en Cleobulus,

Bias, en Periander,

Maaken net de zevenster.

Kam.Wel Miester Jochem, ’t schortje zeker in ’t verstand.

Jochem.De zeven wyzen van ’t vermaerde Griekenland.

Kamacho vatje ’t zeg?Kam.Wel neen ik, by men zoolen.

Joc.Wel dan van veurne of ’an.Kam.Ik stae op hiete koolen;

’k Moet na men bruid, ik wil hier nou niet langer staen.

Jochem.Hoor eerst dit Liedje, dan zal ik je laaten gaan.

Jochemzingt.

Hoor toe jongmans ik zal verklaaren.Tot lof van die hier t’zaam vergaâren,Hoe datter nu trouwt een jongman fyn,Al met een zoetelyk maagdelyn.

Hoor toe jongmans ik zal verklaaren.

Tot lof van die hier t’zaam vergaâren,

Hoe datter nu trouwt een jongman fyn,

Al met een zoetelyk maagdelyn.

Je meugt de bruid ter deeg bekyken,Men vindt geen schoonheid haars gelyken,Je soekter vry heel de waereld deur,Daer isser geen een zo blank van kleur.

Je meugt de bruid ter deeg bekyken,

Men vindt geen schoonheid haars gelyken,

Je soekter vry heel de waereld deur,

Daer isser geen een zo blank van kleur.

Ze is wit van hals, ze is wit van tanden,Ze is wit van troni, wit van handen,Ja zoekter vry over ’t heele lyf,Het isser het allerblankste wyf.

Ze is wit van hals, ze is wit van tanden,

Ze is wit van troni, wit van handen,

Ja zoekter vry over ’t heele lyf,

Het isser het allerblankste wyf.

Kam.Wel keerel, zou een aêr heur lichaem visenteeren?Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Ik zou dat niet begeeren.

Kam.Wel keerel, zou een aêr heur lichaem visenteeren?

Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Ik zou dat niet begeeren.

Jochemzingt.

De Bruîgom is een kittig haantje,Och, och, hy liet zo menig traantje,Om datter het meisje zo lang zweeg,Eer hy ’er het lieve jawoord kreeg!

De Bruîgom is een kittig haantje,

Och, och, hy liet zo menig traantje,

Om datter het meisje zo lang zweeg,

Eer hy ’er het lieve jawoord kreeg!

Hy riep myn uil, myn lief, myn schaapje,Daar is de pap, nou zeg eens, gaapje?Zy riep ’er, loop heen, jou mallen bloed,Jy weet ’er niet wat de kei jou doet.

Hy riep myn uil, myn lief, myn schaapje,

Daar is de pap, nou zeg eens, gaapje?

Zy riep ’er, loop heen, jou mallen bloed,

Jy weet ’er niet wat de kei jou doet.

Kam.Heb ik de kei? de kei? de kei? wel seldrement.Joc.’t Komt zo in rym te pas.Kam.’k Loof dat je simpel bent.

Kam.Heb ik de kei? de kei? de kei? wel seldrement.

Joc.’t Komt zo in rym te pas.Kam.’k Loof dat je simpel bent.

Jochemzingt.

Toen heeft hy haar een ring gegeeven,En sprak myn ziel, myn troost, myn leeven,Ik bender verliefd, myn smoddermuil.Daar isser myn trouw, myn aapje, myn uil.

Toen heeft hy haar een ring gegeeven,

En sprak myn ziel, myn troost, myn leeven,

Ik bender verliefd, myn smoddermuil.

Daar isser myn trouw, myn aapje, myn uil.

Kam.Myn aapie? en myn uil? dat zei ik nooit in ’t vryën.Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.De droes ’t is niet te lyën.

Kam.Myn aapie? en myn uil? dat zei ik nooit in ’t vryën.

Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.De droes ’t is niet te lyën.

Jochemzingt.

Toen kon de meid niet langer zwygen,Haar hembje sleepte in het nygen,Zy zeider nou zelje zyn myn man,Om datjer zo aardig vryên kan.

Toen kon de meid niet langer zwygen,

Haar hembje sleepte in het nygen,

Zy zeider nou zelje zyn myn man,

Om datjer zo aardig vryên kan.

Kam.Heur hembd dat sleepte niet; ze heit niet eens’ eneegen.Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Dat rym is niet ter deegen.

Kam.Heur hembd dat sleepte niet; ze heit niet eens’ eneegen.

Joc.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Dat rym is niet ter deegen.

Jochemzingt.

Hy zei ik dankje lieve mensje,Nu had ik nog wel een klein wensje,Je weeter wel wat ik zeg wil, moer,Myn trekkebekje, myn duifje, myn hoer.

Hy zei ik dankje lieve mensje,

Nu had ik nog wel een klein wensje,

Je weeter wel wat ik zeg wil, moer,

Myn trekkebekje, myn duifje, myn hoer.

Kam.Hoer? hoer? ’t Is een pasquil, hoe durfje ’t doen? zeg op!Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Stokslaegen op je kop.Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kamachogeeft Jochem slaagen.Daer beest, dat’s veur je rijmen.’t Komt ook in ’t rym te pas.Jochemnedervallende roept.Help! Help! Ik zal bezwymen!Och! ’k zie daar volk. Help! help!

Kam.Hoer? hoer? ’t Is een pasquil, hoe durfje ’t doen? zeg op!

Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.Kam.Stokslaegen op je kop.

Jochem.’t Komt zo in ’t rym te pas.

Kamachogeeft Jochem slaagen.

Daer beest, dat’s veur je rijmen.

’t Komt ook in ’t rym te pas.

Jochemnedervallende roept.

Help! Help! Ik zal bezwymen!

Och! ’k zie daar volk. Help! help!

Don Quichot,Sanche,Jochem.

Don Qu.Wie roept daer om myn hulp?San.’Et zyn weer Tovenaers, ’k kruip liever in myn schulp:’Et heugme nog van flus, van dikhout zaegtme planken.’k Mag keuning Harsepan wel veur men leeven danken,Hy heit ongs braef’ ered.Jochem.Ei my! dit is myn loon!San.Daer is een keerel.Don Quichot,tegen Jochem.Riept gy strak om hulp, myn zoon?Verhaal me uw’ avontuur, myn arm zal u beschermen.Joc.Och ja, ik riep om hulp.Don Qu.’k Moet me over u erbermen!Wie is uw vyand? is ’t die schelmse Tovenaar,In schyn van Splandor?Joc.Neen.Don Qu.In ’t uiterste gevaar,Zal ik met dezen arm den reus zyn kop afhouwen,Die u geweld deed.Joc.Dat je ’em maar wat af kon touwen.Dat ging nog zo wat heen: de kop af is te veel.Don Qu.Zeg is ’t een reus of niet?Joc.Wel neen het, by myn keel,’k Heb nooit geen reus gezien, want hier in deze landenZyn nu geen reuzen meer.Don Qu.Wie dorst u dan aanranden?Was ’t dan een ridder, of een schildknaap?Joc.Neen, myn heer,Het was een boer.San.Een boer! ja wel, ik zeg niet meer.Wel maatje, laet je jou van boeren overbluffen?Van boeren? foei, ’t is schand; daer moet je niet voor suffen.Joc.’k Hou niet van vechten: ’k ga graag heel huids na myn bed.San.Konfrater, daer ’s myn hangt, ik ook, jy lyktme net.Don Qu.Hoe heet de boer, die u zoo even heeft geslaegen?Joc.De boer? Kamacho.San.Ho! je hoeft niet meer te vraegen,Dat is die Tovenaer, die ons op knuppelsopTe bruiloft heit ’enoot. Wel langs, ’k voel nog men kop,Men gat, men rug, men hals, men armen, en myn beenen;Die tovenaer is jou voorzeeker ook verschenen.Jochem.Neen, ’t is geen tovenaer; ik ken hem al te wel.San.Ja wel een tovenaer; bezie maer iens men vel,Dat hy me flusjes, schoon ’t me in ’t allerminst niet jeukte,Maer puur uit kortswil, al zo murf als stokvis beukte.Jochem.Neen, ’t is geen tovenaer; Kamacho hiet de schelm.San.Kamacho met zyn muts of alias een helm?Jochem.Ja ’t is de zelfde.San.Dat’s een tovenaer, dat’s zeker.Jochem.Is hy een tovenaer!San.Ik bidje vrindje, spreek ’erToch nou niet meer van, ’t is een tov’naer in zyn hart.Jochem.Dan is ’t geen wonder dat ik strak zo was verward.Die tovenaer geleek den bruigom op een haartje.San.Dat doen die boeven, ho, dat kunnen ze.Jochem.Zeg vaartjeWat hebben ze daar aan?San.Ze hebben ’t miest ’emuntOp ons; gien tovenaer, die ons gien quaed en gunt.Don Quichottegen Jochem.Heer ridder, zeg my eens hoe dat we ’t zullen maaken.Zyn hier omtrent ook drie van de allerbeste draaken,Om met een snelligheid te vliegen door de lucht?San.Op draeken ryën? neen ik hou niet van zo’n klucht;Ik quam myn wyf wel t’uis in hondert duizend stukken;Elk op een Ezel, dat is veilig, dat zou lukken.Don Qu.Ik wil op draeken, en serpenten ryden, zwyg,Ik zal my wreeken op dien tov’naer.San.Ja waer kryg,En zoek ik nou zoo gaeuw die draeken, en sarpenten?Don Qu.Wel waar kreegse Amadis van Gaulen? Rui van Trenten,De Ridder van het Schaap, de Ridder Palmeryn,Reinoud van Montelbaan, Oerson en Valentyn,En duizend Ridders; zeg?San.Wel dat kan ik niet raeden.Don Qu.Dan moet gy boeken van de ridderschap doorblaaden:Daar vind men ’t zonneklaar. De Ridder van het LamReed eens in een gewest, daar hy in ’t kort vernamEen’ ouden gryzaard, in de groente, by de zoomenDer vlietende rivier, wiens zilv’re waterstroomenBesproeijden met haar vogt het omgelegen veld;De gryzaard was verblydt, en sprak: zyt welkom held,Ik heb u hier verwagt, met smart veel honderd jaaren,Om dezen avontuur voor uwen arm te spaaren.Zy traden in een boot, doch zonder riem of roerDe boot, die sneller als een schim, van d’ oever voer,Was in een uur met hen al digt by TartaryenDaar barsten ze op een’ klip onmog’lyk te vermyên,En zonken in de zee tot onder op den grond,Alwaar een schoon kasteel van diamanten stond.De grijsaard sprak: wel aan, rep nu uw’ dapp’re handen,Bestorm dit hoog kasteel, en wil den reus aanranden,Die door de tovery een jongkvrouw heeft geroofd.In ’t kort, hy heeft den reus terstond den kop gekloofd;De jonkvrouw weêr verlost, gebragt in haare wooningIn ’t ryk van Kalikoet; daar was haar’ vader koning;Dewelke uit dankbaarheid, om zulk een groote trouw,De Maagd den ridder schonk tot bruid, en echte vrouw.San.Een schoonder aventuur, ’t moet nou een slegte tyd zyn,Dat ons dat niet gebeurt, of zou men ’t hagje quyt zyn?Jochem.Myn heer heeft groot verstand na ’k merk van poëzy?San.Men heer? ja op een prik zyn metten en gety.Don Qu.Ja de eed’le poëzy is waardig te beminnen,Ze leidt den geest om hoog, brengt speelend wysheid binnen,Z’ is ’t vuur der reên, een bron, die heilzaam water geeft;Die uit natuur alleen haar’ zuiv’ren oorspronk heeftDie opgepronkt door kunst, de zinnen weet te streelen,En kan den vorsten raad, al speelend’, mededeelen.San.Is dan ’t pouweetschap meer als ’t gouverneurschap? maekMe dan Pouweet, wie weet hoe hoog ik dan wel raek!Jochem,tegen Don Quichot.Gy schynt een Mars in moed, een Cicero in ’t spreeken,Een Kato in verstand.Sanche,tegen Jochem.Ik bidje, laet dat steeken:Hy’s gien ciroop, noch ook gien kat-oor, beste maet;Neen, neen, byloo, menheer, hy staet daer, daer hy staet,Hy zou zen kaes en brood van niemand laeten vreeten.Praet wat je wilt, hy zel ’er altyd meê van weeten.’k Wed as je,... ’k zeg niet meer. Nou dat’s tot daer en toe,De kalven balken al zo makk’lyk as de koeIk moet je lui hier iens een sprookje van vertellen.Don Qu.Is ’t hier nu tyd om van je sprookjes te staan lellen?Gaa, zoek de draaken op.San.Ik ben hier niet bekend;Zeg ons iens langsje ’k loof dat jy hier burger bent?Weunt hier een man in ’t dorp, die draeken wil verhuuren?Wat geeft men in een dag!Joc.Wel dat zyn wond’re kuuren,Dat is een raare vraag, ’t lykt zeker wel van ’t mal.San.Neen ’k mien ’et, houd men hier gien draekjes op ’et stal?Men heer zou as een schim mit ons de lucht deurvliegen:Ei hael een draek drie vier, ei zeker, zonder liegen.Don Quichot,tegen Jochem.Heer ridder, in der daad ik was u zeer verplicht,Als ’t u beliefde dat......Jochem, Kamacho ziende loopt weg.

Don Qu.Wie roept daer om myn hulp?

San.’Et zyn weer Tovenaers, ’k kruip liever in myn schulp:

’Et heugme nog van flus, van dikhout zaegtme planken.

’k Mag keuning Harsepan wel veur men leeven danken,

Hy heit ongs braef’ ered.Jochem.Ei my! dit is myn loon!

San.Daer is een keerel.

Don Quichot,tegen Jochem.

Riept gy strak om hulp, myn zoon?

Verhaal me uw’ avontuur, myn arm zal u beschermen.

Joc.Och ja, ik riep om hulp.Don Qu.’k Moet me over u erbermen!

Wie is uw vyand? is ’t die schelmse Tovenaar,

In schyn van Splandor?Joc.Neen.Don Qu.In ’t uiterste gevaar,

Zal ik met dezen arm den reus zyn kop afhouwen,

Die u geweld deed.Joc.Dat je ’em maar wat af kon touwen.

Dat ging nog zo wat heen: de kop af is te veel.

Don Qu.Zeg is ’t een reus of niet?Joc.Wel neen het, by myn keel,

’k Heb nooit geen reus gezien, want hier in deze landen

Zyn nu geen reuzen meer.Don Qu.Wie dorst u dan aanranden?

Was ’t dan een ridder, of een schildknaap?Joc.Neen, myn heer,

Het was een boer.San.Een boer! ja wel, ik zeg niet meer.

Wel maatje, laet je jou van boeren overbluffen?

Van boeren? foei, ’t is schand; daer moet je niet voor suffen.

Joc.’k Hou niet van vechten: ’k ga graag heel huids na myn bed.

San.Konfrater, daer ’s myn hangt, ik ook, jy lyktme net.

Don Qu.Hoe heet de boer, die u zoo even heeft geslaegen?

Joc.De boer? Kamacho.San.Ho! je hoeft niet meer te vraegen,

Dat is die Tovenaer, die ons op knuppelsop

Te bruiloft heit ’enoot. Wel langs, ’k voel nog men kop,

Men gat, men rug, men hals, men armen, en myn beenen;

Die tovenaer is jou voorzeeker ook verschenen.

Jochem.Neen, ’t is geen tovenaer; ik ken hem al te wel.

San.Ja wel een tovenaer; bezie maer iens men vel,

Dat hy me flusjes, schoon ’t me in ’t allerminst niet jeukte,

Maer puur uit kortswil, al zo murf als stokvis beukte.

Jochem.Neen, ’t is geen tovenaer; Kamacho hiet de schelm.

San.Kamacho met zyn muts of alias een helm?

Jochem.Ja ’t is de zelfde.San.Dat’s een tovenaer, dat’s zeker.

Jochem.Is hy een tovenaer!San.Ik bidje vrindje, spreek ’er

Toch nou niet meer van, ’t is een tov’naer in zyn hart.

Jochem.Dan is ’t geen wonder dat ik strak zo was verward.

Die tovenaer geleek den bruigom op een haartje.

San.Dat doen die boeven, ho, dat kunnen ze.Jochem.Zeg vaartje

Wat hebben ze daar aan?San.Ze hebben ’t miest ’emunt

Op ons; gien tovenaer, die ons gien quaed en gunt.

Don Quichottegen Jochem.

Heer ridder, zeg my eens hoe dat we ’t zullen maaken.

Zyn hier omtrent ook drie van de allerbeste draaken,

Om met een snelligheid te vliegen door de lucht?

San.Op draeken ryën? neen ik hou niet van zo’n klucht;

Ik quam myn wyf wel t’uis in hondert duizend stukken;

Elk op een Ezel, dat is veilig, dat zou lukken.

Don Qu.Ik wil op draeken, en serpenten ryden, zwyg,

Ik zal my wreeken op dien tov’naer.San.Ja waer kryg,

En zoek ik nou zoo gaeuw die draeken, en sarpenten?

Don Qu.Wel waar kreegse Amadis van Gaulen? Rui van Trenten,

De Ridder van het Schaap, de Ridder Palmeryn,

Reinoud van Montelbaan, Oerson en Valentyn,

En duizend Ridders; zeg?San.Wel dat kan ik niet raeden.

Don Qu.Dan moet gy boeken van de ridderschap doorblaaden:

Daar vind men ’t zonneklaar. De Ridder van het Lam

Reed eens in een gewest, daar hy in ’t kort vernam

Een’ ouden gryzaard, in de groente, by de zoomen

Der vlietende rivier, wiens zilv’re waterstroomen

Besproeijden met haar vogt het omgelegen veld;

De gryzaard was verblydt, en sprak: zyt welkom held,

Ik heb u hier verwagt, met smart veel honderd jaaren,

Om dezen avontuur voor uwen arm te spaaren.

Zy traden in een boot, doch zonder riem of roer

De boot, die sneller als een schim, van d’ oever voer,

Was in een uur met hen al digt by Tartaryen

Daar barsten ze op een’ klip onmog’lyk te vermyên,

En zonken in de zee tot onder op den grond,

Alwaar een schoon kasteel van diamanten stond.

De grijsaard sprak: wel aan, rep nu uw’ dapp’re handen,

Bestorm dit hoog kasteel, en wil den reus aanranden,

Die door de tovery een jongkvrouw heeft geroofd.

In ’t kort, hy heeft den reus terstond den kop gekloofd;

De jonkvrouw weêr verlost, gebragt in haare wooning

In ’t ryk van Kalikoet; daar was haar’ vader koning;

Dewelke uit dankbaarheid, om zulk een groote trouw,

De Maagd den ridder schonk tot bruid, en echte vrouw.

San.Een schoonder aventuur, ’t moet nou een slegte tyd zyn,

Dat ons dat niet gebeurt, of zou men ’t hagje quyt zyn?

Jochem.Myn heer heeft groot verstand na ’k merk van poëzy?

San.Men heer? ja op een prik zyn metten en gety.

Don Qu.Ja de eed’le poëzy is waardig te beminnen,

Ze leidt den geest om hoog, brengt speelend wysheid binnen,

Z’ is ’t vuur der reên, een bron, die heilzaam water geeft;

Die uit natuur alleen haar’ zuiv’ren oorspronk heeft

Die opgepronkt door kunst, de zinnen weet te streelen,

En kan den vorsten raad, al speelend’, mededeelen.

San.Is dan ’t pouweetschap meer als ’t gouverneurschap? maek

Me dan Pouweet, wie weet hoe hoog ik dan wel raek!

Jochem,tegen Don Quichot.

Gy schynt een Mars in moed, een Cicero in ’t spreeken,

Een Kato in verstand.

Sanche,tegen Jochem.

Ik bidje, laet dat steeken:

Hy’s gien ciroop, noch ook gien kat-oor, beste maet;

Neen, neen, byloo, menheer, hy staet daer, daer hy staet,

Hy zou zen kaes en brood van niemand laeten vreeten.

Praet wat je wilt, hy zel ’er altyd meê van weeten.

’k Wed as je,... ’k zeg niet meer. Nou dat’s tot daer en toe,

De kalven balken al zo makk’lyk as de koe

Ik moet je lui hier iens een sprookje van vertellen.

Don Qu.Is ’t hier nu tyd om van je sprookjes te staan lellen?

Gaa, zoek de draaken op.San.Ik ben hier niet bekend;

Zeg ons iens langsje ’k loof dat jy hier burger bent?

Weunt hier een man in ’t dorp, die draeken wil verhuuren?

Wat geeft men in een dag!Joc.Wel dat zyn wond’re kuuren,

Dat is een raare vraag, ’t lykt zeker wel van ’t mal.

San.Neen ’k mien ’et, houd men hier gien draekjes op ’et stal?

Men heer zou as een schim mit ons de lucht deurvliegen:

Ei hael een draek drie vier, ei zeker, zonder liegen.

Don Quichot,tegen Jochem.

Heer ridder, in der daad ik was u zeer verplicht,

Als ’t u beliefde dat......

Jochem, Kamacho ziende loopt weg.

Don Quichot,Sanche,Kamacho.

Don Quichot,tegen Sanche. Hoe, schemert mij ’t gezigt?San.Wel neen, dag hofsteê, zie je ’em ginder dan niet loopen?’k Loof dat hy draeken zel gaen huuren, of gaen koopen.Maer al gezien, waerom ’t Poeetje liep, men heer.Pas op de veter, ’k zal terwyl zo wat van veerKourasie roepen.Sanche klimt op een’ boom.Kam.„Wel, wie heit zen leeve daegen,De bruid is op een hongt, terwyl ik me liet plaegen,Van dien verbruiden gek; dien raezenden poejeet;Mit dat verzoord gedicht: daer ’s niemand niet die weetWaer dat de bruid....Don Quichot,trekt zyn sabel.Staa vast! ô hoofd der Tovenaaren.Sanche,uit een boom.Kourasie, nou mynheer!Kam.Och, wilje wat bedaeren!San.Nou is hy in de knip. Wat zingt de schelm nou fyn!Don Qu.Staa schelm!Kamacho,knielende.Och, riddertje, wilt my genadig zyn!Don Qu.Verraader!Kam.Och! och! och!San.Slae dood maer.Kam.Laet me leeven!San.’t Is maer een tovenaer, daer is niet aen bedreven.Don Qu.Staa vast!Kam.Och! och!San.Men heer, slae ei’ren in de pan,Daer kommen metter tyd maer quaeije kuikens van.Kam.Genae genae!Don Qu.Wel aan, zoo ik u liet passeeren.Zout gy me wel voldoen in ’t geen ik zou begeeren?Kam.Ja graeg, men heer.Don Qu.Dan zult ge u na Tobozo spoên:Gy hebt met vliegen maar een uur of twee van doen.Kam.Heel nae Tobozo, sjeur, dat is wel veertien uuren;Je mient twie daegen.Don Qu.Neen, dat kan zo lang niet duurenMet vliegen; tovenaars doen gauw zo’n kleinen weg.Kam.Ik bin gien tovenaer, gelooftme dat ik ’t zeg!Ik ken niet vliegen!San.Kyk hoe kan die fiel hem houwen.Slae dood! men heer, slae dood! hy mogt eens weer wat brouwen.Don Qu.Vlieg! vlieg! en kom weêrom; of ’k zweer u by de goôn,Dat gy zult sterven, ja al waert gy by den troonVan Pluto ’k zal u daar opzoeken en vernielen;Deez arm verbreekt de magt van tovenaers, en fielen.Vlieg, zeg ik!Kam.In één uur ken dat onmooglyk zyn,’t Is veertien uuren veer.San.Ik voel nog van de pyn.Slae dood! myn heer, slae dood!Don Quichotmet een verwoedheid.Wel aan!Kam.Ik zel dan vliegen!Ik zel dan vliegen!Don Qu.Schelm, gy moest ons niet bedriegen.Ik zou u...Kam.’k Vlieg terstond, hadie.D. Q.Hem! kaerel hem.Waar loopt ge heene?Kam.„Och! och! wat ben ik in de klem!Don Qu.Waar wilt ge heene?Kam.Nae Tobozo.Don Qu.Wat voor parten!Wat zoudt ge ’er doen?San.Wel om een witte met een zwarten;Niet anders dan zyn gat te veegen an de poort.Kam.’k Zel al doen wat je wilt, Sinjeur, wees niet verstoort.Don Qu.Gy zult Dulcinea eerbiediglijk begroeten,En kussen, als een slaaf, demoedig haare voeten,En zeggen: schoonste vrouw, ik ben in ’t open veldVerwonnen door den arm van uw’ bedroefden held,Die ’t naare woud vervult, met zyn verliefde klagten:Om dat gy hem gestaag verbant uit uw gedachten.Zeg dat haar ridder van de droevige figuur,Met groote smart verlangt naar dat gelukkig uur,Wanneer hy in ’t Paleis haar schoonheid zal aanschouwen.San.En vraag ’er wanneer datze ’t zaemen zullen trouwen.Don Qu.Zwyg rekel.San.Mondje toe, je hebt alweer verbeurd.Don Qu.Verhaal haar, hoe gy ziet dat haaren ridder treurt;Bid dat het haar believe een lettertje te zenden,Tot balsem voor myn quaal, en troost in myn elenden.Wel aan, vlieg nu maar op; ’k verwagt van u terstondEen heilzame artseny voor myne minnewond.San.Zeg tovenaertje, heb je zulken mallemori,Om dat te onthouwen? ’t is begut een hiele storie.Ei, zeg je les eens op.Don Qu.Zeg hebt ge my verstaan?Kam.Ja, ’k moet in één uur tyds heel nae Tobozo gaen.Om ’an de voeten van.... van.... van.... een’ slaaf te leggen;En daer moet ik dan van een zek’ren balsem zeggen,En van een droevige figuur of zulken brui;En dan hoe dat ik bin verwonnen van je lui.San.Dat is een kaerel van mall’morie; wie zou ’t denken?Maer apprepo; de helft van al wat ze’an jou schenken,Behalven slaegen?Kam.Ja.

Don Quichot,tegen Sanche. Hoe, schemert mij ’t gezigt?

San.Wel neen, dag hofsteê, zie je ’em ginder dan niet loopen?

’k Loof dat hy draeken zel gaen huuren, of gaen koopen.

Maer al gezien, waerom ’t Poeetje liep, men heer.

Pas op de veter, ’k zal terwyl zo wat van veer

Kourasie roepen.

Sanche klimt op een’ boom.

Kam.„Wel, wie heit zen leeve daegen,

De bruid is op een hongt, terwyl ik me liet plaegen,

Van dien verbruiden gek; dien raezenden poejeet;

Mit dat verzoord gedicht: daer ’s niemand niet die weet

Waer dat de bruid....

Don Quichot,trekt zyn sabel.

Staa vast! ô hoofd der Tovenaaren.

Sanche,uit een boom.

Kourasie, nou mynheer!Kam.Och, wilje wat bedaeren!

San.Nou is hy in de knip. Wat zingt de schelm nou fyn!

Don Qu.Staa schelm!

Kamacho,knielende.

Och, riddertje, wilt my genadig zyn!

Don Qu.Verraader!Kam.Och! och! och!

San.Slae dood maer.Kam.Laet me leeven!

San.’t Is maer een tovenaer, daer is niet aen bedreven.

Don Qu.Staa vast!Kam.Och! och!

San.Men heer, slae ei’ren in de pan,

Daer kommen metter tyd maer quaeije kuikens van.

Kam.Genae genae!Don Qu.Wel aan, zoo ik u liet passeeren.

Zout gy me wel voldoen in ’t geen ik zou begeeren?

Kam.Ja graeg, men heer.Don Qu.Dan zult ge u na Tobozo spoên:

Gy hebt met vliegen maar een uur of twee van doen.

Kam.Heel nae Tobozo, sjeur, dat is wel veertien uuren;

Je mient twie daegen.Don Qu.Neen, dat kan zo lang niet duuren

Met vliegen; tovenaars doen gauw zo’n kleinen weg.

Kam.Ik bin gien tovenaer, gelooftme dat ik ’t zeg!

Ik ken niet vliegen!San.Kyk hoe kan die fiel hem houwen.

Slae dood! men heer, slae dood! hy mogt eens weer wat brouwen.

Don Qu.Vlieg! vlieg! en kom weêrom; of ’k zweer u by de goôn,

Dat gy zult sterven, ja al waert gy by den troon

Van Pluto ’k zal u daar opzoeken en vernielen;

Deez arm verbreekt de magt van tovenaers, en fielen.

Vlieg, zeg ik!Kam.In één uur ken dat onmooglyk zyn,

’t Is veertien uuren veer.San.Ik voel nog van de pyn.

Slae dood! myn heer, slae dood!

Don Quichotmet een verwoedheid.

Wel aan!Kam.Ik zel dan vliegen!

Ik zel dan vliegen!Don Qu.Schelm, gy moest ons niet bedriegen.

Ik zou u...Kam.’k Vlieg terstond, hadie.D. Q.Hem! kaerel hem.

Waar loopt ge heene?Kam.„Och! och! wat ben ik in de klem!

Don Qu.Waar wilt ge heene?Kam.Nae Tobozo.

Don Qu.Wat voor parten!

Wat zoudt ge ’er doen?San.Wel om een witte met een zwarten;

Niet anders dan zyn gat te veegen an de poort.

Kam.’k Zel al doen wat je wilt, Sinjeur, wees niet verstoort.

Don Qu.Gy zult Dulcinea eerbiediglijk begroeten,

En kussen, als een slaaf, demoedig haare voeten,

En zeggen: schoonste vrouw, ik ben in ’t open veld

Verwonnen door den arm van uw’ bedroefden held,

Die ’t naare woud vervult, met zyn verliefde klagten:

Om dat gy hem gestaag verbant uit uw gedachten.

Zeg dat haar ridder van de droevige figuur,

Met groote smart verlangt naar dat gelukkig uur,

Wanneer hy in ’t Paleis haar schoonheid zal aanschouwen.

San.En vraag ’er wanneer datze ’t zaemen zullen trouwen.

Don Qu.Zwyg rekel.San.Mondje toe, je hebt alweer verbeurd.

Don Qu.Verhaal haar, hoe gy ziet dat haaren ridder treurt;

Bid dat het haar believe een lettertje te zenden,

Tot balsem voor myn quaal, en troost in myn elenden.

Wel aan, vlieg nu maar op; ’k verwagt van u terstond

Een heilzame artseny voor myne minnewond.

San.Zeg tovenaertje, heb je zulken mallemori,

Om dat te onthouwen? ’t is begut een hiele storie.

Ei, zeg je les eens op.Don Qu.Zeg hebt ge my verstaan?

Kam.Ja, ’k moet in één uur tyds heel nae Tobozo gaen.

Om ’an de voeten van.... van.... van.... een’ slaaf te leggen;

En daer moet ik dan van een zek’ren balsem zeggen,

En van een droevige figuur of zulken brui;

En dan hoe dat ik bin verwonnen van je lui.

San.Dat is een kaerel van mall’morie; wie zou ’t denken?

Maer apprepo; de helft van al wat ze’an jou schenken,

Behalven slaegen?Kam.Ja.

Kamachoalleen.

Die ridder lykt wel mal;De knecht niet minder; ’t is een wongerlyk geval;Ik was een tovenaer! ik zogt heur te bedriegen,En moest in één uur tyds heel naer Tobozo vliegen!’t Is volk uit ’t dolhuis, die misschien zyn los ’eraekt.’t Is wonger dat ’t geregt hier van gien werk en maekt.Toen zy me de eerste rais ontmoetten, leek ’t wel scheeren.Daer komt Bazilius. Wel wat of hem mag deeren?Hy ziet gestadig om.

Die ridder lykt wel mal;

De knecht niet minder; ’t is een wongerlyk geval;

Ik was een tovenaer! ik zogt heur te bedriegen,

En moest in één uur tyds heel naer Tobozo vliegen!

’t Is volk uit ’t dolhuis, die misschien zyn los ’eraekt.

’t Is wonger dat ’t geregt hier van gien werk en maekt.

Toen zy me de eerste rais ontmoetten, leek ’t wel scheeren.

Daer komt Bazilius. Wel wat of hem mag deeren?

Hy ziet gestadig om.

Bazilius,Kamacho.

Baz.Kamacho zyt gy daar?Kam.’t Is goed dat wy in ’t end eens raeken by malkaêr,Heb jy myn bruid hier flus niet in het bosch gesproken?Baz.Hoe zo, Kamacho?Kam.Zeg waer heb jy ze gestoken?Baz.Ik heb uw bruid van daag op deeze plaats gezien,En de eer gehad van haar geluk en heil te biên,Verblyd om dat zy zich met een van myne vrinden,Daar ik u onder tel, door ’t huwlyk zal verbinden.Kam.ô Jonker ’k vrees jy bent maer op een ergjen uit.Ik heb gien zin in al dat wand’len van de bruid.’t Is gien fatsoen.Baz.Dat moet gy aan haar zelf verklaaren.En vinden middel om haar beter te bewaaren.Gy hebt geen reden om van my jaloers te zyn;Gy trouwt van daag met haar: dies heeft die zaak geen schyn.Kam.Wat zei ze teugen jou? ei wil het me vertellen.Baz.Ik zal ’t daarna wel doen, wil my niet langer quellen.Kam.Gy komt te bruiloft?Baz.Wis.Kam.Hadie, ’k ben dan te vreên.

Baz.Kamacho zyt gy daar?

Kam.’t Is goed dat wy in ’t end eens raeken by malkaêr,

Heb jy myn bruid hier flus niet in het bosch gesproken?

Baz.Hoe zo, Kamacho?Kam.Zeg waer heb jy ze gestoken?

Baz.Ik heb uw bruid van daag op deeze plaats gezien,

En de eer gehad van haar geluk en heil te biên,

Verblyd om dat zy zich met een van myne vrinden,

Daar ik u onder tel, door ’t huwlyk zal verbinden.

Kam.ô Jonker ’k vrees jy bent maer op een ergjen uit.

Ik heb gien zin in al dat wand’len van de bruid.

’t Is gien fatsoen.Baz.Dat moet gy aan haar zelf verklaaren.

En vinden middel om haar beter te bewaaren.

Gy hebt geen reden om van my jaloers te zyn;

Gy trouwt van daag met haar: dies heeft die zaak geen schyn.

Kam.Wat zei ze teugen jou? ei wil het me vertellen.

Baz.Ik zal ’t daarna wel doen, wil my niet langer quellen.

Kam.Gy komt te bruiloft?Baz.Wis.

Kam.Hadie, ’k ben dan te vreên.

Bazilius, alleen.

O hemel wat geluk, hy laat my hier alleen!Nu zie ik haast een end van zorgen en verlangen;’k Zal nu Quiteria, myn tweede ziel, ontfangen!Kamachoos rykdom geeft myn hart nu geen meer pyn,Hy zal geen hinderpaal van myne liefde zyn.En gy vermaaklyk bosch en groente nooit volprezen,Indien gy kennis droegt, gy zoudt getuigen weezen,Van al de vreugde, daar myn hart mede is vervuld,Gy zoudt getuigen, hoe de liefde door geduldKan zegepralen, en de fierste maagd verwinnen,En doen, de dwing’landy ten spyt, de deugd beminnen.En... maar, daar koomt myn lief, zo vol bekoorlykheid.

O hemel wat geluk, hy laat my hier alleen!

Nu zie ik haast een end van zorgen en verlangen;

’k Zal nu Quiteria, myn tweede ziel, ontfangen!

Kamachoos rykdom geeft myn hart nu geen meer pyn,

Hy zal geen hinderpaal van myne liefde zyn.

En gy vermaaklyk bosch en groente nooit volprezen,

Indien gy kennis droegt, gy zoudt getuigen weezen,

Van al de vreugde, daar myn hart mede is vervuld,

Gy zoudt getuigen, hoe de liefde door geduld

Kan zegepralen, en de fierste maagd verwinnen,

En doen, de dwing’landy ten spyt, de deugd beminnen.

En... maar, daar koomt myn lief, zo vol bekoorlykheid.

Bazilius,Quiteria.

Hoe dus, Quiteria! hoe ziet gy dus beschreid?’t Is alles nu gereed; derhalven laat ons vlieden.Qu.Neen laat ons blyven.Baz.Wees getroost; wyl ’t moet geschieden.Quit.Ach lief, die vlucht, die vlucht spelt niet als ongeval!Ik staa geheel bedeest; ik weet niet wat ik zalOf moet beginnen, ach!Baz.Die zuchten, noch uw traanen,Zyn magtig ons den weg tot onze rust te baanen:Onnutte zorgen zyn geen midd’len om te ontvliênDat uiterste gevaar, ’t geen wy voor oogen zien.Wy hebben weinig tyds; ik bid wil u verkloeken.Quit.Hoe zoud’ myn vader dees ligtvaerdigheid vervloeken.My dunkt hy klaagt alreets. Helaas! myn eenig kind,Zo eerbaar opgevoed, zo teêr van my bemind,Heeft teffens eer en tucht, en deugd geheel verlaaten.Hoe zou de gryze man, die my zo mint, my haaten:En steets aanmerken als een schandvlek van ’t geslacht.Baz.Uw vader neemt op stam, noch afkomst, zelfs geen acht,Vermits hy my beloofd, en dierbaar heeft gezworen,Dat hy geen bruîgom had voor u, als my verkooren.Hy heeft Kamacho nu in myne plaats gesteld,Niet anders dan uit zucht tot dat vervloekte geld;Op myn gedrag, of stam, weet hy het minst te zeggen;Bemerk, en oordeel dan, hoe onze zaaken leggen.Gy zyt onschuldig: hy alleen, hy heeft de schuld;Is hy in ’t eerst verstoord, de tyd geev’ hem geduld.Quit.Zyn schuld en kan myn schande in ’t allerminste afwassen.Baz.Kom, vluchten wy myn lief, ’t is tijd, eer ze ons verrassen.Quit.De min raadt dat ik vlucht, en de eer raadt dat ik blyf.

Hoe dus, Quiteria! hoe ziet gy dus beschreid?

’t Is alles nu gereed; derhalven laat ons vlieden.

Qu.Neen laat ons blyven.Baz.Wees getroost; wyl ’t moet geschieden.

Quit.Ach lief, die vlucht, die vlucht spelt niet als ongeval!

Ik staa geheel bedeest; ik weet niet wat ik zal

Of moet beginnen, ach!Baz.Die zuchten, noch uw traanen,

Zyn magtig ons den weg tot onze rust te baanen:

Onnutte zorgen zyn geen midd’len om te ontvliên

Dat uiterste gevaar, ’t geen wy voor oogen zien.

Wy hebben weinig tyds; ik bid wil u verkloeken.

Quit.Hoe zoud’ myn vader dees ligtvaerdigheid vervloeken.

My dunkt hy klaagt alreets. Helaas! myn eenig kind,

Zo eerbaar opgevoed, zo teêr van my bemind,

Heeft teffens eer en tucht, en deugd geheel verlaaten.

Hoe zou de gryze man, die my zo mint, my haaten:

En steets aanmerken als een schandvlek van ’t geslacht.

Baz.Uw vader neemt op stam, noch afkomst, zelfs geen acht,

Vermits hy my beloofd, en dierbaar heeft gezworen,

Dat hy geen bruîgom had voor u, als my verkooren.

Hy heeft Kamacho nu in myne plaats gesteld,

Niet anders dan uit zucht tot dat vervloekte geld;

Op myn gedrag, of stam, weet hy het minst te zeggen;

Bemerk, en oordeel dan, hoe onze zaaken leggen.

Gy zyt onschuldig: hy alleen, hy heeft de schuld;

Is hy in ’t eerst verstoord, de tyd geev’ hem geduld.

Quit.Zyn schuld en kan myn schande in ’t allerminste afwassen.

Baz.Kom, vluchten wy myn lief, ’t is tijd, eer ze ons verrassen.

Quit.De min raadt dat ik vlucht, en de eer raadt dat ik blyf.

Bazilius,Quiteria.Leontius,Pastoor, beluisteren hen ter zyde.

Back to Index Next