FORLANGST NEI DE MAITIIDDe Maitiid is yn ’t kommen;Sims bliûwt hy efkes stean,In hoartsje ûnder ’t gean,Sa mei syn koerfol blommen,As Noarman mei in fleach,Him dy skûrt fen ’e rêch,Sa rimpen, ûngemirken;En ropt: „gjin blomt en ljurken!Allinne blommen wyt,Snieblomt’ wol ’k; wyt as kryt!”„Hwet scoest dou Maert, hjir blaue,En giele nou sa ier,Oer ’t hôf syn griene flier,Rjue skodsje út ’e mouwe.Forbjust’re bist dou man!Dou wist der niks noch fen,Dat ’k hiel de nacht scil weitsje,Op alle rúten meitsje,It moaist jewielen blomt’,Dat yen foar eagen komt.”Fen kant mei al dyn blommen;As dy goefrjeon ’t net past,Datst dou net makkest, dast’Dy repst om foart to kommen,Jow ’k mei gjin snijen op,Dyn spil, heal, blom, heal knop,Ik ha oan sokke spillen,Gjin niget: ’t binn’ mar prillen!Sjen moarn ta ’t finster út,Moai iisblomt’ op dyn rút!”Hâld stil dy stroeve winter,Ik jaen om dy gjin byt.Dou praetst fen dyn blomwyt:Ik wedsje: net ién flinter,Dy ’t moarn oer ’t blommetún,Nei ’t giel en ’t blau en ’t brún,Om hunnich der tsjocht hinne,Wol nei dyn blommebern,Alhielendal net sjen.”Ién nacht, do ’t sintsje slepte,En wylst gjinien it mirk,Do wiern’ jy drok oan ’t wirk,O man, hwa ’t him do repte!Mear as jy frjeon, ho drok!Hast’ ta de achtûreklok!En foart der op, kaem ’t sintsje,Deroan sa mei in rintsje,Dy sei „hwet is my dat?Hwerta dat iisgûd moat!”Syn roazefingers aeiden,Ut ljeavens sêft om barDy blommen efkes mar,Wyl’st hja dy tear sa flaeiden,Fordwoun der blomt by blomt’,Oer ’t hiele finsterromt’,Yn pleats, dat út ’e knopkes,Blau’, rea’ en wite kopkes,Mei swiete roak der kaem,Hie ’t moais in ein krekt naem.”Mient min: ’t is yn ’t bikommen,Heth min yen der nei set,Dat it nou is biredt,—Den komst mei hagelbommenTorech mids sa’n halarm,Mei tonger sels, en stoarm,Nei ’n wike moaije dagen.’t Is hast net to fordragen,Sa ’t min op nij den seach,Dat alles moat torêch.”De klyster kin syn sangkjes,Sa net ûnthâlde man!De Maitiidswiettens fen,’t Oar jier syn blomreawankjes,En al dy oare nocht,Dy ’t foarjier hie bitocht.—It wyntsje is dochs oan ’t krimpen!Moarn al Súd-West, dan rimpen,Yn ’t waerme Súden dan,Hwer bliûwst do dan, Goeman?”1908.
De Maitiid is yn ’t kommen;Sims bliûwt hy efkes stean,In hoartsje ûnder ’t gean,Sa mei syn koerfol blommen,As Noarman mei in fleach,Him dy skûrt fen ’e rêch,Sa rimpen, ûngemirken;En ropt: „gjin blomt en ljurken!Allinne blommen wyt,Snieblomt’ wol ’k; wyt as kryt!”
„Hwet scoest dou Maert, hjir blaue,En giele nou sa ier,Oer ’t hôf syn griene flier,Rjue skodsje út ’e mouwe.Forbjust’re bist dou man!Dou wist der niks noch fen,Dat ’k hiel de nacht scil weitsje,Op alle rúten meitsje,It moaist jewielen blomt’,Dat yen foar eagen komt.”
Fen kant mei al dyn blommen;As dy goefrjeon ’t net past,Datst dou net makkest, dast’Dy repst om foart to kommen,Jow ’k mei gjin snijen op,Dyn spil, heal, blom, heal knop,Ik ha oan sokke spillen,Gjin niget: ’t binn’ mar prillen!Sjen moarn ta ’t finster út,Moai iisblomt’ op dyn rút!”
Hâld stil dy stroeve winter,Ik jaen om dy gjin byt.Dou praetst fen dyn blomwyt:Ik wedsje: net ién flinter,Dy ’t moarn oer ’t blommetún,Nei ’t giel en ’t blau en ’t brún,Om hunnich der tsjocht hinne,Wol nei dyn blommebern,Alhielendal net sjen.”
Ién nacht, do ’t sintsje slepte,En wylst gjinien it mirk,Do wiern’ jy drok oan ’t wirk,O man, hwa ’t him do repte!Mear as jy frjeon, ho drok!Hast’ ta de achtûreklok!En foart der op, kaem ’t sintsje,Deroan sa mei in rintsje,Dy sei „hwet is my dat?Hwerta dat iisgûd moat!”
Syn roazefingers aeiden,Ut ljeavens sêft om barDy blommen efkes mar,Wyl’st hja dy tear sa flaeiden,Fordwoun der blomt by blomt’,Oer ’t hiele finsterromt’,Yn pleats, dat út ’e knopkes,Blau’, rea’ en wite kopkes,Mei swiete roak der kaem,Hie ’t moais in ein krekt naem.”
Mient min: ’t is yn ’t bikommen,Heth min yen der nei set,Dat it nou is biredt,—Den komst mei hagelbommenTorech mids sa’n halarm,Mei tonger sels, en stoarm,Nei ’n wike moaije dagen.’t Is hast net to fordragen,Sa ’t min op nij den seach,Dat alles moat torêch.”
De klyster kin syn sangkjes,Sa net ûnthâlde man!De Maitiidswiettens fen,’t Oar jier syn blomreawankjes,En al dy oare nocht,Dy ’t foarjier hie bitocht.—It wyntsje is dochs oan ’t krimpen!Moarn al Súd-West, dan rimpen,Yn ’t waerme Súden dan,Hwer bliûwst do dan, Goeman?”
1908.