LIBBENSGONGYn ’t lêste skoft binn’ wy mei sechstich jierren;„’t Healjoun!” dat stiet der op ’e ikkersein;It warskôge ús troch feale en grize hieren,It tsjerkhôfblomt is al ús plasse oertein.In oare útkyk krigen w’oer de dingen,Ta efteromsjen, binne wy in bytsje kaem,Hwer earen wy mei hert en siel oan hingen,Dat moais, is ús sa mei de tiid ûntnaem.De rounrin fen it hinne en wer, yn ’t skrippen,Jout us to sjen, dat folle bittre drippen,Opnimme w’op ús libbensgong sa deis.Lykwols binn’ wy, en bliûwe, tankber jimmer,For ’t goede, hwent it koe wol helte slimmer,Biteard ha, mei ús, op ús libbensreis.1909.
Yn ’t lêste skoft binn’ wy mei sechstich jierren;„’t Healjoun!” dat stiet der op ’e ikkersein;It warskôge ús troch feale en grize hieren,It tsjerkhôfblomt is al ús plasse oertein.
In oare útkyk krigen w’oer de dingen,Ta efteromsjen, binne wy in bytsje kaem,Hwer earen wy mei hert en siel oan hingen,Dat moais, is ús sa mei de tiid ûntnaem.
De rounrin fen it hinne en wer, yn ’t skrippen,Jout us to sjen, dat folle bittre drippen,Opnimme w’op ús libbensgong sa deis.
Lykwols binn’ wy, en bliûwe, tankber jimmer,For ’t goede, hwent it koe wol helte slimmer,Biteard ha, mei ús, op ús libbensreis.
1909.