DARDE DEEL

DARDE DEELTISIPHERNES. DAIFILO.TISIPHERNES.Ghy lieft Granidá, en hebt ten Hove dienst ghenomenOm haer te dienen?DAIFILO.Iae, mijn Heer, en ben ghekomen890In uwen dienst, op hoop, dat zy u echte Vrouw,En door dat middel ick haer dienaer worden souw,Om te besteden, in alsulcken dienst, mijn jaren,Daer alle menschen toe docht my, gheschapen waren;°Dat my de reden wijst, kan ick niet laten nae,895Versuymen’t anderliên haer eyghen schuit en schae;*Dies, dat ick voor haer stry,°jae sterve, dats mijn leven.TISIPHERNES.Voorwaer van edel Godt is u ghemoedt ghedreven:Dan* dat ghy voor my vecht, mijn eere niet en lijdt.DAIFILO.Maer wie sal weten, Heer, dat ghy het niet en zijdt?900Wt een besloten helm sal’t niemandt kunnen ramen.TISIPHERNES.Ick selfs soudt weten, en my in mijn harte schamen.DAIFILO.Men vecht hier om u Lief, en ’t Rijck, en niet om eer.TISIPHERNES.Dats waer.DAIFILO.Kiest, wijslijck, dan het sekerste mijn Heer.TISIPHERNES.905Maer of hy u versloech?DAIFILO.Dat hy dan u verbeyde.°Soo ’t u belieft.TISIPHERNES.Iae: want gans Persen hy ontseyde*.Maer proev’ ick het soo goedt dan niett en eersten?*DAIFILO.910Neen:Want hy lijdt meer ghevaers van twee liên, als van een.En of de wreede Parth niet en was te°vernielen,Als met den onderganck van bey de Vechters sielen;Want kond ’t u baten dat ghy hem ter hellen sondt,915Indien ghy (God behoets*) bleeft dootelijck ghewondt?Maer soo dat my ghebeurt, wat isser aen gheleghen?De vruchten van de winst door mijne doodt verkreghenEn sullen niet met my verrotten in het graf,Maer erven ghy, mijn Heer, sult het°ghenot daer af.920En de Princesse, dien ’t veel saligher sal wesenTe leven met een Prins der Persen uytghelesen,Als met een walscher* raeu, en overdwaels Tyran.TISIPHERNES.Daifiló u reen zijn groot, doet°dese wapens* an.De Goden willen* u en my het best verleenen.DAIFILO.925’T is hooghe tijdt,°mijn Heer, vaert wel, ick spoey my heenen.Op dat my niemandt ken van die ons vechten sien.Soo sal ick sonder spraeck ’t gheselschap eere biên*.OSTROBAS. DAIFILO. CONINGH.OSTROBAS.Waer blijft mijn vyandt? leydt hem ’t hart in yle reden?*Heeft hy berouw? of (is) het harnas noch te smeden;°930Om datter geen ghemaeckt in ’t heele Persen zyDaer hy sich in gherust vertrouwe teghens my?°Maer al beswoer°’t Vulcan met dubbel hardichede,*Soo sal het wederstaen°mijn punte, noch mijn snede.Die sorch verlet hem niet, dacht hy soo ver’, ick acht935Veel eer dat hy sich bet sint gister heeft bedacht.*Dan*, soud’ hy daer wel zijn? soo wilt tot bloedich teeckenVan den aengaenden strijdt flucx de Trompette steecken.DAIFILO.Eeuwighe Goden groot, verstreckt°my nu de kracht,Waermede, doen ick noch was Harder, ommebracht940De vreesselijckste van de wreede wilde dieren;Voor al Granida ghy, die my gaet herwaerts stieren,Verdubbelt my den moedt, en krachten onder ’t slaen:Mijn vyandt wacht op my, daer gaet het teecken aen.CONINGH.Persen, u Prinsse wint,°verheucht* mijn Ondersaten,945Den hemel vecht voor u. Ontslaeghen zijn mijn statenVan d’ysselijcke vrees, daer leyt de Parth ghevelt.Dat Tisiphernes leef; gheluck grootmoedich* helt,Den grooten Scepter ghy sult voeren nae mijn leven,En u ghewenschte Lief* ick u ten echt sal geven.950Ontwapent u terstont en nae de ruste tracht,Op dat u wonden, of vermoeytheyt zy versacht.Laet ons de Goden gaen met danckbaerheyt vereeren,Die op des vyants hooft zijn dreygementen keeren.DAIFILO.Opperste Goden, en°ghy opperste Godin955Granida, die u throon in ’t diepst hebt van mijn sin,U komt de zeghe toe, oock sult gh’er ’t nót af erven,En my ist nóts ghenoech om u nót*, nót te derven.Wat naeckt u blijde maer, O Tisiphernes, salU siele cunnen wel de blijschap draeghen al?960Het sal schier zijn van nood* dat ick u die verberghe,Op dat haer hefticheyt niet al te veel en vergeU inghenomen hart met overighe* feest*,En haer omhelsen°strengh* verdelgh u swacke geest.*REY VAN IOFFEREN.964Lof goedertierenGoden, waert te vieren,°Die, doen wy weenden,Cracht, en moed verleendenOver ons zije,In het bitter strijenOm d’heerschappie.*°971Doen ’s werelts jaerenIongh, en onervaerenIn boosheyts listen,Van geen eyghen* wisten,Kenden de liedenDienen, noch ghebieden,Wat het bedieden.°978Ider behoefdeLuttel, d’aerde proefde*,Ploeghen noch delven,Willich, uyt haar selven,°Droechse de goeden*,Die de menschen voedenIn overvloeden.985Maer ’t overtredenVan nootdrufticheden,Dat dompt’ een yderInde sorghen wyder,°Doende, met pijnen,’T veele luttel schijnen,Hen* quam het mijnen*.992Want, doen het vechtenDaers’ haer eerst nae rechten*,Haerlie beswaerde,Sy verdeelden d’Aerde:Grachten en staeken*Sachmen doen eerst maeken,Muyren en daken.999Voorts met elckandren,Om met krijch den andrenNiet meer te stooren,Sy een Coningh kooren,Die haere twistenMet zijn oordeel* slisten,Dats’ oprecht* gisten:°1006Die haar oock teghenVolcken bygheleghen,Die’r overvielenOm haer te vernielen.Leyde ten strijde,Daer hy ’t geenen tijde,*Sich selven mijde*.1013Dese rechtvaerdich*Waren ’t rijcke* waerdich,Maer haer naesatenHebbende verlatenD’oprechte°weghen,Lust int heerschen kreghen,En ’t ontucht* pleghen.1020Soo dat (daer* d’oudenLiever dienen souden)Een Coningh hedenNauw en is te vreden°Met sijne plecken,Om ’t ghebiedt te reckenHaer sinnen strecken*.1027D’oude niet gaerenHeerschten, daerse waerenDaer toe ghebeden,*Dese, niet te vreden°Met die ’t haer bieden,Dwinghen oock die liedenDie voor haer vlieden.1034Wat ongheluckenKomen ’t Landt verdrucken’T welleck moet lijenVreemde tyrannijen!Nevens het plaghenDes Tyrans, ’t moet draghenSijns vollix* knaghen.1041Lof goedertierenGoden waert te vieren,Die, doen wy weenden,Kracht en moet verleendenOver ons zije,In het bitter strijen°Om d’Heerschappije.DAIFILO.Al peynsend’°op sijn bed ick legghen vandt mijn HeerGhemat van hoop, en vrees, door ’t trecken heen en weer.*1050Mits* hy my wiert ghewaer, vlooch op met heftich vraeghen,Wats d’uytgangh van den strijdt? uw vyandt is verslaeghenSeyd’ick, waer op hy my omhelsend’ heeft gheseydt,Gheen eeuw* sou wisschen uyt sijn heete danckbaerheyt;Noch mijn ghetrouwe dienst uyt sijn ghedachten vlieden.1055Soo langh als in syn siel Granida sou ghebieden;De welcke morghen hy te gaen besoecken dacht,Indien sijn blijschap hem liet leven dese nacht.Morghen dat waer te°langh, indien sijn ingheborenGheneychtheyt ’t’ haerwaerts hem met aenhoudende sporen°1060Prickeld’ als doet de mijn.°De naere* nacht verspreydtHaer schaduw over ’t kruydt, en d’eedel Sonne weydtSijn afgheronnen* jacht* achter de°steyle berghen;De sorghen, die des daechs het woelich vollick terghen*,Die slapen met de mensch; ’t Ghevoghelt en het Vee1065Zijn stom, de Mane slaept, en licht Granida mee:°Maer altijt leeft mijn liefd. Een treck om te vereenenDrijft my nae mijn Godin, zy drijft my herwaerts°heenenSoo naer als ’t lichaem kan. Dit zijn de vensters dees,Daer, als de Son opging, de teghen-Son verrees,1070En joech hem schaemte aen.°Wt dese vensters plachTe toghen mijn Godin haer aenschijn op den dach:Als op ’t onwaerde volck haer jonste zij laet regenen,En ’t haer belieft daermeed’ Hemel en Aerd°te segenen.Ach salich ick die ’t sie! soo salich niet misschien1075Is die ’t ghenieten* sal, en niet soo wel sal sien.Ay my! ick vocht, ick wan, een ander sal braveeren*!Dats niet*; maer die ’t sal zijn kan u niet vol waerdeeren.GRANIDA. VOESTER. DAIFILO.GRANIDA.Hoe nu Granida? kloeck, en vaerdichlijck besluyt.*Voester.VOESTER.1080Mijn Vrouw.GRANIDA.Daer gaet Daifilo, treedt eens uyt,°Om hem te roepen, ras, want ick uyt°sijnen monde,Gaeren, de staet, waer in zijn Heer mach zijn verstonde.°VOESTER.Dochter ick vlie.°GRANIDA.1085Nu dan, dat swackheyt van ghemoeU niet het minst ghegrondt in reden kiesen doe,Siet dapperlijcken* toe.Dat inghesoghen waen, die ’t merch en ’t hart soo naer „leyt,Door dien van kintsheyt af zy ons wort ingheplant,1090Niet met haer nevel deck de klaere naeckte waerheyt,Die de natuyre prent in ’t redelijck verstandt.°Voorganghen*°overlegh met reden van ghewicht,En d’ondervindingh selfs heeft my wel onderrichtDat soeter lust en rust ghemeenlijck wordt ghenoten1095In Hutten, als ten Hoof, of op beveste* Sloten,Als dat al niet en waer,* maer dat een Harders staet°Was vol van arbeyt, moeyt, vol sorchs en kommers quaet,°En ick daerinne mocht soo trouwe liefd bejaghen,Wat vreuchde soud’t my zijn, daeromme smart te draghen?VOESTER.1100Daifilo. Hy keert.°GRANIDA.Hy keert. Ayme! Ayme! wat beswaer,*Cond my quetsen by u, ten waer’t het uwe waer?*Granida dese tijdt* is jonst van Godt verkreghen,Dient’er u van.°Hy naert. Ick gae beneên hem teghen.1105Het swaerste meest moet weghen.DAIFILO.Mijn Vrouwe, siet my hier tot uwen dienst bereyt,Belieft u yet van my?VOESTER.Niet anders als bescheyt,Daifilo, van de wel of qualijckvaert°uws heeren,1110Mijn vrouw komt sellefs of, en seyt dat zy begeerenHeeft, om uyt uwen mondt het selve te verstaen.GRANIDA.Voester ’t believ’ u aen°een zijde wat te gaen.*DAIFILO.Hooghe Prinsses ick bid den hooghen Prins* der Goden,°Dat hy u wenschen geev’ de kracht van zijn gheboden.1115En danck hem°dat mijn dienst u yet wat komt te stae,GRANIDA.Ach Daifilo!DAIFILO.Hoe mijn vrouw? Voester.°GRANIDA.Neen, laet dat nae.*°Daifilo en hadt ghy my niet°verre boven allen,1120Doen ick u eerstmael sach, verheucht en welbevallen,En u te passe dienst mijn hart gheneycht tot dy,Soo soud’ u heusheyt°trouw ghepleecht ten Hoof, by myDe jonst hebben verweckt die ick u°droech* te vooren,Nu heeftse°die vermeert; maer in my is ghebooren1125Een lust om weten wat het zijn mach, dat u hierDus in de naere nacht ontrent mijn venster stier;Ontdeckt het vryelijck, en antwoordt op mijn vraeghen.DAIFILO.Een oprecht hart, mijn Vrouw, derf* van zijn grondt gewaegen.Princesse’ als my verscheen dat°heylsaem* aenschijn schóón,1130Dit seltsaem wesen, dat soo rijcklijck stelt ten tóónDe grootheden uws siels,°haer hooge’ en heussche goedicheyt*,Haer ernst*, oprechticheyt, bescheydenheyt*, cloeckmoedicheyt,Had een vierighen Godt mijn hart doe niet gheleert,°Dat u den hemel aen de werelt had vereert1135Op voorwaerde, dat al, die kenden u waerdije,°Souden voor ’t hoochste goedt kiesen u°slavernije,*Soo moest ick van ’t gheslacht der eycken-boomen hardt,Of wel een rootse* zijn,°die niet beweecht en werdt*.Grootachting* uws persoons°is voocht* van al mijn sinnen.1140Die dreef my van het veldt, en deed my ’t hof beminnen,Om de ghenegenheyt mijns siels°te wt’ren; wantDie soeckt haer aen het schoonst te geven dat sy vandt°En met dat een te zijn. Maer waerdste der GodinnenHoe wel ick daer nae wensch, ick hoop het niet te winnen;1145Soo waerdt en acht ick niet by een Godin een mensch:Om mijn ootmoedighe’ hoop, verschoont mijn trotse wensch.Ick wensch het niet, maer sou daer wenschen aen te raeken,Mocht ick door wenschen eerst mijn self dies waerdich maeken.Dit doet, mijn vrouw, dat ick op ’t naest u by zijn soeck,1150En ver van u te zijn my valt de swaerste vloeck.GRANIDA.Ach Daifilo! door ’t glas verstond* ick de gheruchten*Van u verliefde klacht, en ongheveynsde suchten:Noch* ’t is nu d’eerstemael dat ick die heb verstaen,Noch ’t is nu d’eerstemael dat ick bespeurdt heb aen°1155Uw uyterlijcke jonst, uw innerlijcke vlammen.’K en acht geen beuseling van onderscheydt der stammen*,De deucht* maeckt eedel; u en overtreffet danTer werelt, dat ick weet, geen Prins noch Edelman.Daifiló ick heb u lief, en°sal u liefd betaelen1160Het dierste dat°ick kan.* De tijdt verbiedt te draelenIn ’t openbaeren van mijn onghemeten vier.Daifilo. dits mijn raedt*, leydt my°terstont van hier,Een Harderinnen kleedt, in plaets van goudt, en zijde,Ben ick vrolijck ghetroost: Indien ghy u kundt lijden*°1165Met my in sulcken staet, soo vliên we’ eer dat het daecht.DAIFILO.Ick kus d’aerde, mijn°Vrouw, die uwe voeten draecht.Een hartseer doodt my, groot, maer lieflijck boven maeten,Dat ick soo grooten jonst moet onvergolden laten,Door dien my macht ghebreeckt. Maer overlegt mijn Vrouw,1170(Want liever als uw druck* had ick mijn eyghen rouw)Van welcken hoocheyt ghy soudt dimmen gansch beneden:Een Coninginne, niet geeert, maer aenghebeden,Haer geven tot een staet,Daer niemandt acht op slaet?1175Het braef*, opsichtich*, groots, en hemel-hooch verheven,Van duysenden ghewenscht voor salich-makend leven,*Soudy verlaten, om een leven soet, en sacht,Maer onghesien, en laech, slecht*, nedrich*, ongheacht,°Het welck u mocht bedroeven,1180Wanneer ghy ’t quaemt te proeven.Men raekt’er lichtlijck in, maer swaerelijcker uyt.GRANIDA.Daifiló en houdt het mijn°voor geen verylt besluyt.Eer ick met dese saeck dus ver ben voortghetoghen,Heb ick in juyste schael de dinghen overwoghen.1185De Prinsselijcke staet veel nutheyts innebrengt.Maer (Goon!) wat teghenwicht is met dat nut ghemengt!Ach eenvoudige rust, der Harders°laech gheseten,Die luttel van ’t gheswint ramps overromplen weten!Ick sie nau, dat ick yet, o Daifilo, verloor,1190Indien dat ick die staet slechs om haer selven koor;Nu kies’ icks niet alleen om ’t schuwen der verdrieten,Die my naekende zijn, maer°meer, om te ghenieten*En te vergelden dier uw liefd, die my verwan;De waerdste vreuchde, die den Hemel deelen* kan:1195Om welcke’ in midden ’t vyer ick sou te leven dóógen*.Maer wat, ick doe ’t alree, ghij siet de proef voor óóghen.Wat last? wat smarte? wat quellagie soud’ op mijnHart heften* connen als ick°een met u mocht zijn.Daifilo, hoe dus verbaest*? heeft u dees maer* verslaeghen?°DAIFILO.1200Verslaghen? jae, mijn Vrouw, noyt droefheyt in mijn daegenVermeesterde mijn hart met sulcken overlast*,Ghelijck de blijschap nu dat heftich annetast.Wat eer? wat lof? wat danck can u de werelt geven?Mijn ghedacht is te cleyn.°Ach lief, en salich leven1205Mijns ootmoedighe siels!°Ach mocht mijn siel, van nuEeuwelijck metter woon vaeren uyt my in u!°En, in dees wooningh schoon uws siels, altijt nae desen°Onscheydelijck, haer trouw-nechtige* dienstboo wesen!GRANIDA.Daifiló, ons corte tijdt moet zijn ghenomen waer*.°1210Vindy mijn voorslach goedt?DAIFILO.Mijn Vrouwe, dat wy daerNiet langher op beraên. U voorsicht* heeft veel verder,°Prinsses, en bet ghesien, als uwen slechten Harder.°Wat u belief, gheschie.GRANIDA.1215Nu Daifilo, dat wyMijn Voester dan terstont gaen winnen op ons zy,En onderrechten haer de sake te bestellen*,Dat mijn verlies op ’t minst mach mijn Heer vader quellen.

TISIPHERNES. DAIFILO.

TISIPHERNES.Ghy lieft Granidá, en hebt ten Hove dienst ghenomenOm haer te dienen?

TISIPHERNES.

Ghy lieft Granidá, en hebt ten Hove dienst ghenomenOm haer te dienen?

Ghy lieft Granidá, en hebt ten Hove dienst ghenomen

Om haer te dienen?

DAIFILO.Iae, mijn Heer, en ben ghekomen890In uwen dienst, op hoop, dat zy u echte Vrouw,En door dat middel ick haer dienaer worden souw,Om te besteden, in alsulcken dienst, mijn jaren,Daer alle menschen toe docht my, gheschapen waren;°Dat my de reden wijst, kan ick niet laten nae,895Versuymen’t anderliên haer eyghen schuit en schae;*Dies, dat ick voor haer stry,°jae sterve, dats mijn leven.

DAIFILO.

Iae, mijn Heer, en ben ghekomen890In uwen dienst, op hoop, dat zy u echte Vrouw,En door dat middel ick haer dienaer worden souw,Om te besteden, in alsulcken dienst, mijn jaren,Daer alle menschen toe docht my, gheschapen waren;°Dat my de reden wijst, kan ick niet laten nae,895Versuymen’t anderliên haer eyghen schuit en schae;*Dies, dat ick voor haer stry,°jae sterve, dats mijn leven.

Iae, mijn Heer, en ben ghekomen

890In uwen dienst, op hoop, dat zy u echte Vrouw,

En door dat middel ick haer dienaer worden souw,

Om te besteden, in alsulcken dienst, mijn jaren,

Daer alle menschen toe docht my, gheschapen waren;°

Dat my de reden wijst, kan ick niet laten nae,

895Versuymen’t anderliên haer eyghen schuit en schae;*

Dies, dat ick voor haer stry,°jae sterve, dats mijn leven.

TISIPHERNES.Voorwaer van edel Godt is u ghemoedt ghedreven:Dan* dat ghy voor my vecht, mijn eere niet en lijdt.

TISIPHERNES.

Voorwaer van edel Godt is u ghemoedt ghedreven:Dan* dat ghy voor my vecht, mijn eere niet en lijdt.

Voorwaer van edel Godt is u ghemoedt ghedreven:

Dan* dat ghy voor my vecht, mijn eere niet en lijdt.

DAIFILO.Maer wie sal weten, Heer, dat ghy het niet en zijdt?900Wt een besloten helm sal’t niemandt kunnen ramen.

DAIFILO.

Maer wie sal weten, Heer, dat ghy het niet en zijdt?900Wt een besloten helm sal’t niemandt kunnen ramen.

Maer wie sal weten, Heer, dat ghy het niet en zijdt?

900Wt een besloten helm sal’t niemandt kunnen ramen.

TISIPHERNES.Ick selfs soudt weten, en my in mijn harte schamen.

TISIPHERNES.

Ick selfs soudt weten, en my in mijn harte schamen.

DAIFILO.Men vecht hier om u Lief, en ’t Rijck, en niet om eer.

DAIFILO.

Men vecht hier om u Lief, en ’t Rijck, en niet om eer.

TISIPHERNES.Dats waer.

TISIPHERNES.

Dats waer.

DAIFILO.Kiest, wijslijck, dan het sekerste mijn Heer.

DAIFILO.

Kiest, wijslijck, dan het sekerste mijn Heer.

TISIPHERNES.905Maer of hy u versloech?

TISIPHERNES.

905Maer of hy u versloech?

DAIFILO.Dat hy dan u verbeyde.°Soo ’t u belieft.

DAIFILO.

Dat hy dan u verbeyde.°Soo ’t u belieft.

Dat hy dan u verbeyde.°

Soo ’t u belieft.

TISIPHERNES.Iae: want gans Persen hy ontseyde*.Maer proev’ ick het soo goedt dan niett en eersten?*

TISIPHERNES.

Iae: want gans Persen hy ontseyde*.Maer proev’ ick het soo goedt dan niett en eersten?*

Iae: want gans Persen hy ontseyde*.

Maer proev’ ick het soo goedt dan niett en eersten?*

DAIFILO.910Neen:Want hy lijdt meer ghevaers van twee liên, als van een.En of de wreede Parth niet en was te°vernielen,Als met den onderganck van bey de Vechters sielen;Want kond ’t u baten dat ghy hem ter hellen sondt,915Indien ghy (God behoets*) bleeft dootelijck ghewondt?Maer soo dat my ghebeurt, wat isser aen gheleghen?De vruchten van de winst door mijne doodt verkreghenEn sullen niet met my verrotten in het graf,Maer erven ghy, mijn Heer, sult het°ghenot daer af.920En de Princesse, dien ’t veel saligher sal wesenTe leven met een Prins der Persen uytghelesen,Als met een walscher* raeu, en overdwaels Tyran.

DAIFILO.

910Neen:Want hy lijdt meer ghevaers van twee liên, als van een.En of de wreede Parth niet en was te°vernielen,Als met den onderganck van bey de Vechters sielen;Want kond ’t u baten dat ghy hem ter hellen sondt,915Indien ghy (God behoets*) bleeft dootelijck ghewondt?Maer soo dat my ghebeurt, wat isser aen gheleghen?De vruchten van de winst door mijne doodt verkreghenEn sullen niet met my verrotten in het graf,Maer erven ghy, mijn Heer, sult het°ghenot daer af.920En de Princesse, dien ’t veel saligher sal wesenTe leven met een Prins der Persen uytghelesen,Als met een walscher* raeu, en overdwaels Tyran.

910Neen:

Want hy lijdt meer ghevaers van twee liên, als van een.

En of de wreede Parth niet en was te°vernielen,

Als met den onderganck van bey de Vechters sielen;

Want kond ’t u baten dat ghy hem ter hellen sondt,

915Indien ghy (God behoets*) bleeft dootelijck ghewondt?

Maer soo dat my ghebeurt, wat isser aen gheleghen?

De vruchten van de winst door mijne doodt verkreghen

En sullen niet met my verrotten in het graf,

Maer erven ghy, mijn Heer, sult het°ghenot daer af.

920En de Princesse, dien ’t veel saligher sal wesen

Te leven met een Prins der Persen uytghelesen,

Als met een walscher* raeu, en overdwaels Tyran.

TISIPHERNES.Daifiló u reen zijn groot, doet°dese wapens* an.De Goden willen* u en my het best verleenen.

TISIPHERNES.

Daifiló u reen zijn groot, doet°dese wapens* an.De Goden willen* u en my het best verleenen.

Daifiló u reen zijn groot, doet°dese wapens* an.

De Goden willen* u en my het best verleenen.

DAIFILO.925’T is hooghe tijdt,°mijn Heer, vaert wel, ick spoey my heenen.Op dat my niemandt ken van die ons vechten sien.Soo sal ick sonder spraeck ’t gheselschap eere biên*.

DAIFILO.

925’T is hooghe tijdt,°mijn Heer, vaert wel, ick spoey my heenen.Op dat my niemandt ken van die ons vechten sien.Soo sal ick sonder spraeck ’t gheselschap eere biên*.

925’T is hooghe tijdt,°mijn Heer, vaert wel, ick spoey my heenen.

Op dat my niemandt ken van die ons vechten sien.

Soo sal ick sonder spraeck ’t gheselschap eere biên*.

OSTROBAS. DAIFILO. CONINGH.

OSTROBAS.Waer blijft mijn vyandt? leydt hem ’t hart in yle reden?*Heeft hy berouw? of (is) het harnas noch te smeden;°930Om datter geen ghemaeckt in ’t heele Persen zyDaer hy sich in gherust vertrouwe teghens my?°Maer al beswoer°’t Vulcan met dubbel hardichede,*Soo sal het wederstaen°mijn punte, noch mijn snede.Die sorch verlet hem niet, dacht hy soo ver’, ick acht935Veel eer dat hy sich bet sint gister heeft bedacht.*Dan*, soud’ hy daer wel zijn? soo wilt tot bloedich teeckenVan den aengaenden strijdt flucx de Trompette steecken.

OSTROBAS.

Waer blijft mijn vyandt? leydt hem ’t hart in yle reden?*Heeft hy berouw? of (is) het harnas noch te smeden;°930Om datter geen ghemaeckt in ’t heele Persen zyDaer hy sich in gherust vertrouwe teghens my?°Maer al beswoer°’t Vulcan met dubbel hardichede,*Soo sal het wederstaen°mijn punte, noch mijn snede.Die sorch verlet hem niet, dacht hy soo ver’, ick acht935Veel eer dat hy sich bet sint gister heeft bedacht.*Dan*, soud’ hy daer wel zijn? soo wilt tot bloedich teeckenVan den aengaenden strijdt flucx de Trompette steecken.

Waer blijft mijn vyandt? leydt hem ’t hart in yle reden?*

Heeft hy berouw? of (is) het harnas noch te smeden;°

930Om datter geen ghemaeckt in ’t heele Persen zy

Daer hy sich in gherust vertrouwe teghens my?°

Maer al beswoer°’t Vulcan met dubbel hardichede,*

Soo sal het wederstaen°mijn punte, noch mijn snede.

Die sorch verlet hem niet, dacht hy soo ver’, ick acht

935Veel eer dat hy sich bet sint gister heeft bedacht.*

Dan*, soud’ hy daer wel zijn? soo wilt tot bloedich teecken

Van den aengaenden strijdt flucx de Trompette steecken.

DAIFILO.Eeuwighe Goden groot, verstreckt°my nu de kracht,Waermede, doen ick noch was Harder, ommebracht940De vreesselijckste van de wreede wilde dieren;Voor al Granida ghy, die my gaet herwaerts stieren,Verdubbelt my den moedt, en krachten onder ’t slaen:Mijn vyandt wacht op my, daer gaet het teecken aen.

DAIFILO.

Eeuwighe Goden groot, verstreckt°my nu de kracht,Waermede, doen ick noch was Harder, ommebracht940De vreesselijckste van de wreede wilde dieren;Voor al Granida ghy, die my gaet herwaerts stieren,Verdubbelt my den moedt, en krachten onder ’t slaen:Mijn vyandt wacht op my, daer gaet het teecken aen.

Eeuwighe Goden groot, verstreckt°my nu de kracht,

Waermede, doen ick noch was Harder, ommebracht

940De vreesselijckste van de wreede wilde dieren;

Voor al Granida ghy, die my gaet herwaerts stieren,

Verdubbelt my den moedt, en krachten onder ’t slaen:

Mijn vyandt wacht op my, daer gaet het teecken aen.

CONINGH.Persen, u Prinsse wint,°verheucht* mijn Ondersaten,945Den hemel vecht voor u. Ontslaeghen zijn mijn statenVan d’ysselijcke vrees, daer leyt de Parth ghevelt.Dat Tisiphernes leef; gheluck grootmoedich* helt,Den grooten Scepter ghy sult voeren nae mijn leven,En u ghewenschte Lief* ick u ten echt sal geven.950Ontwapent u terstont en nae de ruste tracht,Op dat u wonden, of vermoeytheyt zy versacht.Laet ons de Goden gaen met danckbaerheyt vereeren,Die op des vyants hooft zijn dreygementen keeren.

CONINGH.

Persen, u Prinsse wint,°verheucht* mijn Ondersaten,945Den hemel vecht voor u. Ontslaeghen zijn mijn statenVan d’ysselijcke vrees, daer leyt de Parth ghevelt.Dat Tisiphernes leef; gheluck grootmoedich* helt,Den grooten Scepter ghy sult voeren nae mijn leven,En u ghewenschte Lief* ick u ten echt sal geven.950Ontwapent u terstont en nae de ruste tracht,Op dat u wonden, of vermoeytheyt zy versacht.Laet ons de Goden gaen met danckbaerheyt vereeren,Die op des vyants hooft zijn dreygementen keeren.

Persen, u Prinsse wint,°verheucht* mijn Ondersaten,

945Den hemel vecht voor u. Ontslaeghen zijn mijn staten

Van d’ysselijcke vrees, daer leyt de Parth ghevelt.

Dat Tisiphernes leef; gheluck grootmoedich* helt,

Den grooten Scepter ghy sult voeren nae mijn leven,

En u ghewenschte Lief* ick u ten echt sal geven.

950Ontwapent u terstont en nae de ruste tracht,

Op dat u wonden, of vermoeytheyt zy versacht.

Laet ons de Goden gaen met danckbaerheyt vereeren,

Die op des vyants hooft zijn dreygementen keeren.

DAIFILO.Opperste Goden, en°ghy opperste Godin955Granida, die u throon in ’t diepst hebt van mijn sin,U komt de zeghe toe, oock sult gh’er ’t nót af erven,En my ist nóts ghenoech om u nót*, nót te derven.Wat naeckt u blijde maer, O Tisiphernes, salU siele cunnen wel de blijschap draeghen al?960Het sal schier zijn van nood* dat ick u die verberghe,Op dat haer hefticheyt niet al te veel en vergeU inghenomen hart met overighe* feest*,En haer omhelsen°strengh* verdelgh u swacke geest.*

DAIFILO.

Opperste Goden, en°ghy opperste Godin955Granida, die u throon in ’t diepst hebt van mijn sin,U komt de zeghe toe, oock sult gh’er ’t nót af erven,En my ist nóts ghenoech om u nót*, nót te derven.Wat naeckt u blijde maer, O Tisiphernes, salU siele cunnen wel de blijschap draeghen al?960Het sal schier zijn van nood* dat ick u die verberghe,Op dat haer hefticheyt niet al te veel en vergeU inghenomen hart met overighe* feest*,En haer omhelsen°strengh* verdelgh u swacke geest.*

Opperste Goden, en°ghy opperste Godin

955Granida, die u throon in ’t diepst hebt van mijn sin,

U komt de zeghe toe, oock sult gh’er ’t nót af erven,

En my ist nóts ghenoech om u nót*, nót te derven.

Wat naeckt u blijde maer, O Tisiphernes, sal

U siele cunnen wel de blijschap draeghen al?

960Het sal schier zijn van nood* dat ick u die verberghe,

Op dat haer hefticheyt niet al te veel en verge

U inghenomen hart met overighe* feest*,

En haer omhelsen°strengh* verdelgh u swacke geest.*

REY VAN IOFFEREN.964Lof goedertierenGoden, waert te vieren,°Die, doen wy weenden,Cracht, en moed verleendenOver ons zije,In het bitter strijenOm d’heerschappie.*°971Doen ’s werelts jaerenIongh, en onervaerenIn boosheyts listen,Van geen eyghen* wisten,Kenden de liedenDienen, noch ghebieden,Wat het bedieden.°978Ider behoefdeLuttel, d’aerde proefde*,Ploeghen noch delven,Willich, uyt haar selven,°Droechse de goeden*,Die de menschen voedenIn overvloeden.985Maer ’t overtredenVan nootdrufticheden,Dat dompt’ een yderInde sorghen wyder,°Doende, met pijnen,’T veele luttel schijnen,Hen* quam het mijnen*.992Want, doen het vechtenDaers’ haer eerst nae rechten*,Haerlie beswaerde,Sy verdeelden d’Aerde:Grachten en staeken*Sachmen doen eerst maeken,Muyren en daken.999Voorts met elckandren,Om met krijch den andrenNiet meer te stooren,Sy een Coningh kooren,Die haere twistenMet zijn oordeel* slisten,Dats’ oprecht* gisten:°1006Die haar oock teghenVolcken bygheleghen,Die’r overvielenOm haer te vernielen.Leyde ten strijde,Daer hy ’t geenen tijde,*Sich selven mijde*.1013Dese rechtvaerdich*Waren ’t rijcke* waerdich,Maer haer naesatenHebbende verlatenD’oprechte°weghen,Lust int heerschen kreghen,En ’t ontucht* pleghen.1020Soo dat (daer* d’oudenLiever dienen souden)Een Coningh hedenNauw en is te vreden°Met sijne plecken,Om ’t ghebiedt te reckenHaer sinnen strecken*.1027D’oude niet gaerenHeerschten, daerse waerenDaer toe ghebeden,*Dese, niet te vreden°Met die ’t haer bieden,Dwinghen oock die liedenDie voor haer vlieden.1034Wat ongheluckenKomen ’t Landt verdrucken’T welleck moet lijenVreemde tyrannijen!Nevens het plaghenDes Tyrans, ’t moet draghenSijns vollix* knaghen.1041Lof goedertierenGoden waert te vieren,Die, doen wy weenden,Kracht en moet verleendenOver ons zije,In het bitter strijen°Om d’Heerschappije.

REY VAN IOFFEREN.

964Lof goedertierenGoden, waert te vieren,°Die, doen wy weenden,Cracht, en moed verleendenOver ons zije,In het bitter strijenOm d’heerschappie.*°

964Lof goedertieren

Goden, waert te vieren,°

Die, doen wy weenden,

Cracht, en moed verleenden

Over ons zije,

In het bitter strijen

Om d’heerschappie.*°

971Doen ’s werelts jaerenIongh, en onervaerenIn boosheyts listen,Van geen eyghen* wisten,Kenden de liedenDienen, noch ghebieden,Wat het bedieden.°

971Doen ’s werelts jaeren

Iongh, en onervaeren

In boosheyts listen,

Van geen eyghen* wisten,

Kenden de lieden

Dienen, noch ghebieden,

Wat het bedieden.°

978Ider behoefdeLuttel, d’aerde proefde*,Ploeghen noch delven,Willich, uyt haar selven,°Droechse de goeden*,Die de menschen voedenIn overvloeden.

978Ider behoefde

Luttel, d’aerde proefde*,

Ploeghen noch delven,

Willich, uyt haar selven,°

Droechse de goeden*,

Die de menschen voeden

In overvloeden.

985Maer ’t overtredenVan nootdrufticheden,Dat dompt’ een yderInde sorghen wyder,°Doende, met pijnen,’T veele luttel schijnen,Hen* quam het mijnen*.

985Maer ’t overtreden

Van nootdrufticheden,

Dat dompt’ een yder

Inde sorghen wyder,°

Doende, met pijnen,

’T veele luttel schijnen,

Hen* quam het mijnen*.

992Want, doen het vechtenDaers’ haer eerst nae rechten*,Haerlie beswaerde,Sy verdeelden d’Aerde:Grachten en staeken*Sachmen doen eerst maeken,Muyren en daken.

992Want, doen het vechten

Daers’ haer eerst nae rechten*,

Haerlie beswaerde,

Sy verdeelden d’Aerde:

Grachten en staeken*

Sachmen doen eerst maeken,

Muyren en daken.

999Voorts met elckandren,Om met krijch den andrenNiet meer te stooren,Sy een Coningh kooren,Die haere twistenMet zijn oordeel* slisten,Dats’ oprecht* gisten:°

999Voorts met elckandren,

Om met krijch den andren

Niet meer te stooren,

Sy een Coningh kooren,

Die haere twisten

Met zijn oordeel* slisten,

Dats’ oprecht* gisten:°

1006Die haar oock teghenVolcken bygheleghen,Die’r overvielenOm haer te vernielen.Leyde ten strijde,Daer hy ’t geenen tijde,*Sich selven mijde*.

1006Die haar oock teghen

Volcken bygheleghen,

Die’r overvielen

Om haer te vernielen.

Leyde ten strijde,

Daer hy ’t geenen tijde,*

Sich selven mijde*.

1013Dese rechtvaerdich*Waren ’t rijcke* waerdich,Maer haer naesatenHebbende verlatenD’oprechte°weghen,Lust int heerschen kreghen,En ’t ontucht* pleghen.

1013Dese rechtvaerdich*

Waren ’t rijcke* waerdich,

Maer haer naesaten

Hebbende verlaten

D’oprechte°weghen,

Lust int heerschen kreghen,

En ’t ontucht* pleghen.

1020Soo dat (daer* d’oudenLiever dienen souden)Een Coningh hedenNauw en is te vreden°Met sijne plecken,Om ’t ghebiedt te reckenHaer sinnen strecken*.

1020Soo dat (daer* d’ouden

Liever dienen souden)

Een Coningh heden

Nauw en is te vreden°

Met sijne plecken,

Om ’t ghebiedt te recken

Haer sinnen strecken*.

1027D’oude niet gaerenHeerschten, daerse waerenDaer toe ghebeden,*Dese, niet te vreden°Met die ’t haer bieden,Dwinghen oock die liedenDie voor haer vlieden.

1027D’oude niet gaeren

Heerschten, daerse waeren

Daer toe ghebeden,*

Dese, niet te vreden°

Met die ’t haer bieden,

Dwinghen oock die lieden

Die voor haer vlieden.

1034Wat ongheluckenKomen ’t Landt verdrucken’T welleck moet lijenVreemde tyrannijen!Nevens het plaghenDes Tyrans, ’t moet draghenSijns vollix* knaghen.

1034Wat onghelucken

Komen ’t Landt verdrucken

’T welleck moet lijen

Vreemde tyrannijen!

Nevens het plaghen

Des Tyrans, ’t moet draghen

Sijns vollix* knaghen.

1041Lof goedertierenGoden waert te vieren,Die, doen wy weenden,Kracht en moet verleendenOver ons zije,In het bitter strijen°Om d’Heerschappije.

1041Lof goedertieren

Goden waert te vieren,

Die, doen wy weenden,

Kracht en moet verleenden

Over ons zije,

In het bitter strijen°

Om d’Heerschappije.

DAIFILO.Al peynsend’°op sijn bed ick legghen vandt mijn HeerGhemat van hoop, en vrees, door ’t trecken heen en weer.*1050Mits* hy my wiert ghewaer, vlooch op met heftich vraeghen,Wats d’uytgangh van den strijdt? uw vyandt is verslaeghenSeyd’ick, waer op hy my omhelsend’ heeft gheseydt,Gheen eeuw* sou wisschen uyt sijn heete danckbaerheyt;Noch mijn ghetrouwe dienst uyt sijn ghedachten vlieden.1055Soo langh als in syn siel Granida sou ghebieden;De welcke morghen hy te gaen besoecken dacht,Indien sijn blijschap hem liet leven dese nacht.Morghen dat waer te°langh, indien sijn ingheborenGheneychtheyt ’t’ haerwaerts hem met aenhoudende sporen°1060Prickeld’ als doet de mijn.°De naere* nacht verspreydtHaer schaduw over ’t kruydt, en d’eedel Sonne weydtSijn afgheronnen* jacht* achter de°steyle berghen;De sorghen, die des daechs het woelich vollick terghen*,Die slapen met de mensch; ’t Ghevoghelt en het Vee1065Zijn stom, de Mane slaept, en licht Granida mee:°Maer altijt leeft mijn liefd. Een treck om te vereenenDrijft my nae mijn Godin, zy drijft my herwaerts°heenenSoo naer als ’t lichaem kan. Dit zijn de vensters dees,Daer, als de Son opging, de teghen-Son verrees,1070En joech hem schaemte aen.°Wt dese vensters plachTe toghen mijn Godin haer aenschijn op den dach:Als op ’t onwaerde volck haer jonste zij laet regenen,En ’t haer belieft daermeed’ Hemel en Aerd°te segenen.Ach salich ick die ’t sie! soo salich niet misschien1075Is die ’t ghenieten* sal, en niet soo wel sal sien.Ay my! ick vocht, ick wan, een ander sal braveeren*!Dats niet*; maer die ’t sal zijn kan u niet vol waerdeeren.

DAIFILO.

Al peynsend’°op sijn bed ick legghen vandt mijn HeerGhemat van hoop, en vrees, door ’t trecken heen en weer.*1050Mits* hy my wiert ghewaer, vlooch op met heftich vraeghen,Wats d’uytgangh van den strijdt? uw vyandt is verslaeghenSeyd’ick, waer op hy my omhelsend’ heeft gheseydt,Gheen eeuw* sou wisschen uyt sijn heete danckbaerheyt;Noch mijn ghetrouwe dienst uyt sijn ghedachten vlieden.1055Soo langh als in syn siel Granida sou ghebieden;De welcke morghen hy te gaen besoecken dacht,Indien sijn blijschap hem liet leven dese nacht.Morghen dat waer te°langh, indien sijn ingheborenGheneychtheyt ’t’ haerwaerts hem met aenhoudende sporen°1060Prickeld’ als doet de mijn.°De naere* nacht verspreydtHaer schaduw over ’t kruydt, en d’eedel Sonne weydtSijn afgheronnen* jacht* achter de°steyle berghen;De sorghen, die des daechs het woelich vollick terghen*,Die slapen met de mensch; ’t Ghevoghelt en het Vee1065Zijn stom, de Mane slaept, en licht Granida mee:°Maer altijt leeft mijn liefd. Een treck om te vereenenDrijft my nae mijn Godin, zy drijft my herwaerts°heenenSoo naer als ’t lichaem kan. Dit zijn de vensters dees,Daer, als de Son opging, de teghen-Son verrees,1070En joech hem schaemte aen.°Wt dese vensters plachTe toghen mijn Godin haer aenschijn op den dach:Als op ’t onwaerde volck haer jonste zij laet regenen,En ’t haer belieft daermeed’ Hemel en Aerd°te segenen.Ach salich ick die ’t sie! soo salich niet misschien1075Is die ’t ghenieten* sal, en niet soo wel sal sien.Ay my! ick vocht, ick wan, een ander sal braveeren*!Dats niet*; maer die ’t sal zijn kan u niet vol waerdeeren.

Al peynsend’°op sijn bed ick legghen vandt mijn Heer

Ghemat van hoop, en vrees, door ’t trecken heen en weer.*

1050Mits* hy my wiert ghewaer, vlooch op met heftich vraeghen,

Wats d’uytgangh van den strijdt? uw vyandt is verslaeghen

Seyd’ick, waer op hy my omhelsend’ heeft gheseydt,

Gheen eeuw* sou wisschen uyt sijn heete danckbaerheyt;

Noch mijn ghetrouwe dienst uyt sijn ghedachten vlieden.

1055Soo langh als in syn siel Granida sou ghebieden;

De welcke morghen hy te gaen besoecken dacht,

Indien sijn blijschap hem liet leven dese nacht.

Morghen dat waer te°langh, indien sijn ingheboren

Gheneychtheyt ’t’ haerwaerts hem met aenhoudende sporen°

1060Prickeld’ als doet de mijn.°De naere* nacht verspreydt

Haer schaduw over ’t kruydt, en d’eedel Sonne weydt

Sijn afgheronnen* jacht* achter de°steyle berghen;

De sorghen, die des daechs het woelich vollick terghen*,

Die slapen met de mensch; ’t Ghevoghelt en het Vee

1065Zijn stom, de Mane slaept, en licht Granida mee:°

Maer altijt leeft mijn liefd. Een treck om te vereenen

Drijft my nae mijn Godin, zy drijft my herwaerts°heenen

Soo naer als ’t lichaem kan. Dit zijn de vensters dees,

Daer, als de Son opging, de teghen-Son verrees,

1070En joech hem schaemte aen.°Wt dese vensters plach

Te toghen mijn Godin haer aenschijn op den dach:

Als op ’t onwaerde volck haer jonste zij laet regenen,

En ’t haer belieft daermeed’ Hemel en Aerd°te segenen.

Ach salich ick die ’t sie! soo salich niet misschien

1075Is die ’t ghenieten* sal, en niet soo wel sal sien.

Ay my! ick vocht, ick wan, een ander sal braveeren*!

Dats niet*; maer die ’t sal zijn kan u niet vol waerdeeren.

GRANIDA. VOESTER. DAIFILO.

GRANIDA.Hoe nu Granida? kloeck, en vaerdichlijck besluyt.*Voester.

GRANIDA.

Hoe nu Granida? kloeck, en vaerdichlijck besluyt.*Voester.

Hoe nu Granida? kloeck, en vaerdichlijck besluyt.*

Voester.

VOESTER.1080Mijn Vrouw.

VOESTER.

1080Mijn Vrouw.

GRANIDA.Daer gaet Daifilo, treedt eens uyt,°Om hem te roepen, ras, want ick uyt°sijnen monde,Gaeren, de staet, waer in zijn Heer mach zijn verstonde.°

GRANIDA.

Daer gaet Daifilo, treedt eens uyt,°Om hem te roepen, ras, want ick uyt°sijnen monde,Gaeren, de staet, waer in zijn Heer mach zijn verstonde.°

Daer gaet Daifilo, treedt eens uyt,°

Om hem te roepen, ras, want ick uyt°sijnen monde,

Gaeren, de staet, waer in zijn Heer mach zijn verstonde.°

VOESTER.Dochter ick vlie.°

VOESTER.

Dochter ick vlie.°

GRANIDA.1085Nu dan, dat swackheyt van ghemoeU niet het minst ghegrondt in reden kiesen doe,Siet dapperlijcken* toe.Dat inghesoghen waen, die ’t merch en ’t hart soo naer „leyt,Door dien van kintsheyt af zy ons wort ingheplant,1090Niet met haer nevel deck de klaere naeckte waerheyt,Die de natuyre prent in ’t redelijck verstandt.°Voorganghen*°overlegh met reden van ghewicht,En d’ondervindingh selfs heeft my wel onderrichtDat soeter lust en rust ghemeenlijck wordt ghenoten1095In Hutten, als ten Hoof, of op beveste* Sloten,Als dat al niet en waer,* maer dat een Harders staet°Was vol van arbeyt, moeyt, vol sorchs en kommers quaet,°En ick daerinne mocht soo trouwe liefd bejaghen,Wat vreuchde soud’t my zijn, daeromme smart te draghen?

GRANIDA.

1085Nu dan, dat swackheyt van ghemoeU niet het minst ghegrondt in reden kiesen doe,Siet dapperlijcken* toe.Dat inghesoghen waen, die ’t merch en ’t hart soo naer „leyt,Door dien van kintsheyt af zy ons wort ingheplant,1090Niet met haer nevel deck de klaere naeckte waerheyt,Die de natuyre prent in ’t redelijck verstandt.°Voorganghen*°overlegh met reden van ghewicht,En d’ondervindingh selfs heeft my wel onderrichtDat soeter lust en rust ghemeenlijck wordt ghenoten1095In Hutten, als ten Hoof, of op beveste* Sloten,Als dat al niet en waer,* maer dat een Harders staet°Was vol van arbeyt, moeyt, vol sorchs en kommers quaet,°En ick daerinne mocht soo trouwe liefd bejaghen,Wat vreuchde soud’t my zijn, daeromme smart te draghen?

1085Nu dan, dat swackheyt van ghemoe

U niet het minst ghegrondt in reden kiesen doe,

Siet dapperlijcken* toe.

Dat inghesoghen waen, die ’t merch en ’t hart soo naer „leyt,

Door dien van kintsheyt af zy ons wort ingheplant,

1090Niet met haer nevel deck de klaere naeckte waerheyt,

Die de natuyre prent in ’t redelijck verstandt.°

Voorganghen*°overlegh met reden van ghewicht,

En d’ondervindingh selfs heeft my wel onderricht

Dat soeter lust en rust ghemeenlijck wordt ghenoten

1095In Hutten, als ten Hoof, of op beveste* Sloten,

Als dat al niet en waer,* maer dat een Harders staet°

Was vol van arbeyt, moeyt, vol sorchs en kommers quaet,°

En ick daerinne mocht soo trouwe liefd bejaghen,

Wat vreuchde soud’t my zijn, daeromme smart te draghen?

VOESTER.1100Daifilo. Hy keert.°

VOESTER.

1100Daifilo. Hy keert.°

GRANIDA.Hy keert. Ayme! Ayme! wat beswaer,*Cond my quetsen by u, ten waer’t het uwe waer?*Granida dese tijdt* is jonst van Godt verkreghen,Dient’er u van.°Hy naert. Ick gae beneên hem teghen.1105Het swaerste meest moet weghen.

GRANIDA.

Hy keert. Ayme! Ayme! wat beswaer,*Cond my quetsen by u, ten waer’t het uwe waer?*Granida dese tijdt* is jonst van Godt verkreghen,Dient’er u van.°Hy naert. Ick gae beneên hem teghen.1105Het swaerste meest moet weghen.

Hy keert. Ayme! Ayme! wat beswaer,*

Cond my quetsen by u, ten waer’t het uwe waer?*

Granida dese tijdt* is jonst van Godt verkreghen,

Dient’er u van.°Hy naert. Ick gae beneên hem teghen.

1105Het swaerste meest moet weghen.

DAIFILO.Mijn Vrouwe, siet my hier tot uwen dienst bereyt,Belieft u yet van my?

DAIFILO.

Mijn Vrouwe, siet my hier tot uwen dienst bereyt,Belieft u yet van my?

Mijn Vrouwe, siet my hier tot uwen dienst bereyt,

Belieft u yet van my?

VOESTER.Niet anders als bescheyt,Daifilo, van de wel of qualijckvaert°uws heeren,1110Mijn vrouw komt sellefs of, en seyt dat zy begeerenHeeft, om uyt uwen mondt het selve te verstaen.

VOESTER.

Niet anders als bescheyt,Daifilo, van de wel of qualijckvaert°uws heeren,1110Mijn vrouw komt sellefs of, en seyt dat zy begeerenHeeft, om uyt uwen mondt het selve te verstaen.

Niet anders als bescheyt,

Daifilo, van de wel of qualijckvaert°uws heeren,

1110Mijn vrouw komt sellefs of, en seyt dat zy begeeren

Heeft, om uyt uwen mondt het selve te verstaen.

GRANIDA.Voester ’t believ’ u aen°een zijde wat te gaen.*

GRANIDA.

Voester ’t believ’ u aen°een zijde wat te gaen.*

DAIFILO.Hooghe Prinsses ick bid den hooghen Prins* der Goden,°Dat hy u wenschen geev’ de kracht van zijn gheboden.1115En danck hem°dat mijn dienst u yet wat komt te stae,

DAIFILO.

Hooghe Prinsses ick bid den hooghen Prins* der Goden,°Dat hy u wenschen geev’ de kracht van zijn gheboden.1115En danck hem°dat mijn dienst u yet wat komt te stae,

Hooghe Prinsses ick bid den hooghen Prins* der Goden,°

Dat hy u wenschen geev’ de kracht van zijn gheboden.

1115En danck hem°dat mijn dienst u yet wat komt te stae,

GRANIDA.Ach Daifilo!

GRANIDA.

Ach Daifilo!

DAIFILO.Hoe mijn vrouw? Voester.°

DAIFILO.

Hoe mijn vrouw? Voester.°

GRANIDA.Neen, laet dat nae.*°Daifilo en hadt ghy my niet°verre boven allen,1120Doen ick u eerstmael sach, verheucht en welbevallen,En u te passe dienst mijn hart gheneycht tot dy,Soo soud’ u heusheyt°trouw ghepleecht ten Hoof, by myDe jonst hebben verweckt die ick u°droech* te vooren,Nu heeftse°die vermeert; maer in my is ghebooren1125Een lust om weten wat het zijn mach, dat u hierDus in de naere nacht ontrent mijn venster stier;Ontdeckt het vryelijck, en antwoordt op mijn vraeghen.

GRANIDA.

Neen, laet dat nae.*°Daifilo en hadt ghy my niet°verre boven allen,1120Doen ick u eerstmael sach, verheucht en welbevallen,En u te passe dienst mijn hart gheneycht tot dy,Soo soud’ u heusheyt°trouw ghepleecht ten Hoof, by myDe jonst hebben verweckt die ick u°droech* te vooren,Nu heeftse°die vermeert; maer in my is ghebooren1125Een lust om weten wat het zijn mach, dat u hierDus in de naere nacht ontrent mijn venster stier;Ontdeckt het vryelijck, en antwoordt op mijn vraeghen.

Neen, laet dat nae.*°

Daifilo en hadt ghy my niet°verre boven allen,

1120Doen ick u eerstmael sach, verheucht en welbevallen,

En u te passe dienst mijn hart gheneycht tot dy,

Soo soud’ u heusheyt°trouw ghepleecht ten Hoof, by my

De jonst hebben verweckt die ick u°droech* te vooren,

Nu heeftse°die vermeert; maer in my is ghebooren

1125Een lust om weten wat het zijn mach, dat u hier

Dus in de naere nacht ontrent mijn venster stier;

Ontdeckt het vryelijck, en antwoordt op mijn vraeghen.

DAIFILO.Een oprecht hart, mijn Vrouw, derf* van zijn grondt gewaegen.Princesse’ als my verscheen dat°heylsaem* aenschijn schóón,1130Dit seltsaem wesen, dat soo rijcklijck stelt ten tóónDe grootheden uws siels,°haer hooge’ en heussche goedicheyt*,Haer ernst*, oprechticheyt, bescheydenheyt*, cloeckmoedicheyt,Had een vierighen Godt mijn hart doe niet gheleert,°Dat u den hemel aen de werelt had vereert1135Op voorwaerde, dat al, die kenden u waerdije,°Souden voor ’t hoochste goedt kiesen u°slavernije,*Soo moest ick van ’t gheslacht der eycken-boomen hardt,Of wel een rootse* zijn,°die niet beweecht en werdt*.Grootachting* uws persoons°is voocht* van al mijn sinnen.1140Die dreef my van het veldt, en deed my ’t hof beminnen,Om de ghenegenheyt mijns siels°te wt’ren; wantDie soeckt haer aen het schoonst te geven dat sy vandt°En met dat een te zijn. Maer waerdste der GodinnenHoe wel ick daer nae wensch, ick hoop het niet te winnen;1145Soo waerdt en acht ick niet by een Godin een mensch:Om mijn ootmoedighe’ hoop, verschoont mijn trotse wensch.Ick wensch het niet, maer sou daer wenschen aen te raeken,Mocht ick door wenschen eerst mijn self dies waerdich maeken.Dit doet, mijn vrouw, dat ick op ’t naest u by zijn soeck,1150En ver van u te zijn my valt de swaerste vloeck.

DAIFILO.

Een oprecht hart, mijn Vrouw, derf* van zijn grondt gewaegen.Princesse’ als my verscheen dat°heylsaem* aenschijn schóón,1130Dit seltsaem wesen, dat soo rijcklijck stelt ten tóónDe grootheden uws siels,°haer hooge’ en heussche goedicheyt*,Haer ernst*, oprechticheyt, bescheydenheyt*, cloeckmoedicheyt,Had een vierighen Godt mijn hart doe niet gheleert,°Dat u den hemel aen de werelt had vereert1135Op voorwaerde, dat al, die kenden u waerdije,°Souden voor ’t hoochste goedt kiesen u°slavernije,*Soo moest ick van ’t gheslacht der eycken-boomen hardt,Of wel een rootse* zijn,°die niet beweecht en werdt*.Grootachting* uws persoons°is voocht* van al mijn sinnen.1140Die dreef my van het veldt, en deed my ’t hof beminnen,Om de ghenegenheyt mijns siels°te wt’ren; wantDie soeckt haer aen het schoonst te geven dat sy vandt°En met dat een te zijn. Maer waerdste der GodinnenHoe wel ick daer nae wensch, ick hoop het niet te winnen;1145Soo waerdt en acht ick niet by een Godin een mensch:Om mijn ootmoedighe’ hoop, verschoont mijn trotse wensch.Ick wensch het niet, maer sou daer wenschen aen te raeken,Mocht ick door wenschen eerst mijn self dies waerdich maeken.Dit doet, mijn vrouw, dat ick op ’t naest u by zijn soeck,1150En ver van u te zijn my valt de swaerste vloeck.

Een oprecht hart, mijn Vrouw, derf* van zijn grondt gewaegen.

Princesse’ als my verscheen dat°heylsaem* aenschijn schóón,

1130Dit seltsaem wesen, dat soo rijcklijck stelt ten tóón

De grootheden uws siels,°haer hooge’ en heussche goedicheyt*,

Haer ernst*, oprechticheyt, bescheydenheyt*, cloeckmoedicheyt,

Had een vierighen Godt mijn hart doe niet gheleert,°

Dat u den hemel aen de werelt had vereert

1135Op voorwaerde, dat al, die kenden u waerdije,°

Souden voor ’t hoochste goedt kiesen u°slavernije,*

Soo moest ick van ’t gheslacht der eycken-boomen hardt,

Of wel een rootse* zijn,°die niet beweecht en werdt*.

Grootachting* uws persoons°is voocht* van al mijn sinnen.

1140Die dreef my van het veldt, en deed my ’t hof beminnen,

Om de ghenegenheyt mijns siels°te wt’ren; want

Die soeckt haer aen het schoonst te geven dat sy vandt°

En met dat een te zijn. Maer waerdste der Godinnen

Hoe wel ick daer nae wensch, ick hoop het niet te winnen;

1145Soo waerdt en acht ick niet by een Godin een mensch:

Om mijn ootmoedighe’ hoop, verschoont mijn trotse wensch.

Ick wensch het niet, maer sou daer wenschen aen te raeken,

Mocht ick door wenschen eerst mijn self dies waerdich maeken.

Dit doet, mijn vrouw, dat ick op ’t naest u by zijn soeck,

1150En ver van u te zijn my valt de swaerste vloeck.

GRANIDA.Ach Daifilo! door ’t glas verstond* ick de gheruchten*Van u verliefde klacht, en ongheveynsde suchten:Noch* ’t is nu d’eerstemael dat ick die heb verstaen,Noch ’t is nu d’eerstemael dat ick bespeurdt heb aen°1155Uw uyterlijcke jonst, uw innerlijcke vlammen.’K en acht geen beuseling van onderscheydt der stammen*,De deucht* maeckt eedel; u en overtreffet danTer werelt, dat ick weet, geen Prins noch Edelman.Daifiló ick heb u lief, en°sal u liefd betaelen1160Het dierste dat°ick kan.* De tijdt verbiedt te draelenIn ’t openbaeren van mijn onghemeten vier.Daifilo. dits mijn raedt*, leydt my°terstont van hier,Een Harderinnen kleedt, in plaets van goudt, en zijde,Ben ick vrolijck ghetroost: Indien ghy u kundt lijden*°1165Met my in sulcken staet, soo vliên we’ eer dat het daecht.

GRANIDA.

Ach Daifilo! door ’t glas verstond* ick de gheruchten*Van u verliefde klacht, en ongheveynsde suchten:Noch* ’t is nu d’eerstemael dat ick die heb verstaen,Noch ’t is nu d’eerstemael dat ick bespeurdt heb aen°1155Uw uyterlijcke jonst, uw innerlijcke vlammen.’K en acht geen beuseling van onderscheydt der stammen*,De deucht* maeckt eedel; u en overtreffet danTer werelt, dat ick weet, geen Prins noch Edelman.Daifiló ick heb u lief, en°sal u liefd betaelen1160Het dierste dat°ick kan.* De tijdt verbiedt te draelenIn ’t openbaeren van mijn onghemeten vier.Daifilo. dits mijn raedt*, leydt my°terstont van hier,Een Harderinnen kleedt, in plaets van goudt, en zijde,Ben ick vrolijck ghetroost: Indien ghy u kundt lijden*°1165Met my in sulcken staet, soo vliên we’ eer dat het daecht.

Ach Daifilo! door ’t glas verstond* ick de gheruchten*

Van u verliefde klacht, en ongheveynsde suchten:

Noch* ’t is nu d’eerstemael dat ick die heb verstaen,

Noch ’t is nu d’eerstemael dat ick bespeurdt heb aen°

1155Uw uyterlijcke jonst, uw innerlijcke vlammen.

’K en acht geen beuseling van onderscheydt der stammen*,

De deucht* maeckt eedel; u en overtreffet dan

Ter werelt, dat ick weet, geen Prins noch Edelman.

Daifiló ick heb u lief, en°sal u liefd betaelen

1160Het dierste dat°ick kan.* De tijdt verbiedt te draelen

In ’t openbaeren van mijn onghemeten vier.

Daifilo. dits mijn raedt*, leydt my°terstont van hier,

Een Harderinnen kleedt, in plaets van goudt, en zijde,

Ben ick vrolijck ghetroost: Indien ghy u kundt lijden*°

1165Met my in sulcken staet, soo vliên we’ eer dat het daecht.

DAIFILO.Ick kus d’aerde, mijn°Vrouw, die uwe voeten draecht.Een hartseer doodt my, groot, maer lieflijck boven maeten,Dat ick soo grooten jonst moet onvergolden laten,Door dien my macht ghebreeckt. Maer overlegt mijn Vrouw,1170(Want liever als uw druck* had ick mijn eyghen rouw)Van welcken hoocheyt ghy soudt dimmen gansch beneden:Een Coninginne, niet geeert, maer aenghebeden,Haer geven tot een staet,Daer niemandt acht op slaet?1175Het braef*, opsichtich*, groots, en hemel-hooch verheven,Van duysenden ghewenscht voor salich-makend leven,*Soudy verlaten, om een leven soet, en sacht,Maer onghesien, en laech, slecht*, nedrich*, ongheacht,°Het welck u mocht bedroeven,1180Wanneer ghy ’t quaemt te proeven.Men raekt’er lichtlijck in, maer swaerelijcker uyt.

DAIFILO.

Ick kus d’aerde, mijn°Vrouw, die uwe voeten draecht.Een hartseer doodt my, groot, maer lieflijck boven maeten,Dat ick soo grooten jonst moet onvergolden laten,Door dien my macht ghebreeckt. Maer overlegt mijn Vrouw,1170(Want liever als uw druck* had ick mijn eyghen rouw)Van welcken hoocheyt ghy soudt dimmen gansch beneden:Een Coninginne, niet geeert, maer aenghebeden,Haer geven tot een staet,Daer niemandt acht op slaet?1175Het braef*, opsichtich*, groots, en hemel-hooch verheven,Van duysenden ghewenscht voor salich-makend leven,*Soudy verlaten, om een leven soet, en sacht,Maer onghesien, en laech, slecht*, nedrich*, ongheacht,°Het welck u mocht bedroeven,1180Wanneer ghy ’t quaemt te proeven.Men raekt’er lichtlijck in, maer swaerelijcker uyt.

Ick kus d’aerde, mijn°Vrouw, die uwe voeten draecht.

Een hartseer doodt my, groot, maer lieflijck boven maeten,

Dat ick soo grooten jonst moet onvergolden laten,

Door dien my macht ghebreeckt. Maer overlegt mijn Vrouw,

1170(Want liever als uw druck* had ick mijn eyghen rouw)

Van welcken hoocheyt ghy soudt dimmen gansch beneden:

Een Coninginne, niet geeert, maer aenghebeden,

Haer geven tot een staet,

Daer niemandt acht op slaet?

1175Het braef*, opsichtich*, groots, en hemel-hooch verheven,

Van duysenden ghewenscht voor salich-makend leven,*

Soudy verlaten, om een leven soet, en sacht,

Maer onghesien, en laech, slecht*, nedrich*, ongheacht,°

Het welck u mocht bedroeven,

1180Wanneer ghy ’t quaemt te proeven.

Men raekt’er lichtlijck in, maer swaerelijcker uyt.

GRANIDA.Daifiló en houdt het mijn°voor geen verylt besluyt.Eer ick met dese saeck dus ver ben voortghetoghen,Heb ick in juyste schael de dinghen overwoghen.1185De Prinsselijcke staet veel nutheyts innebrengt.Maer (Goon!) wat teghenwicht is met dat nut ghemengt!Ach eenvoudige rust, der Harders°laech gheseten,Die luttel van ’t gheswint ramps overromplen weten!Ick sie nau, dat ick yet, o Daifilo, verloor,1190Indien dat ick die staet slechs om haer selven koor;Nu kies’ icks niet alleen om ’t schuwen der verdrieten,Die my naekende zijn, maer°meer, om te ghenieten*En te vergelden dier uw liefd, die my verwan;De waerdste vreuchde, die den Hemel deelen* kan:1195Om welcke’ in midden ’t vyer ick sou te leven dóógen*.Maer wat, ick doe ’t alree, ghij siet de proef voor óóghen.Wat last? wat smarte? wat quellagie soud’ op mijnHart heften* connen als ick°een met u mocht zijn.Daifilo, hoe dus verbaest*? heeft u dees maer* verslaeghen?°

GRANIDA.

Daifiló en houdt het mijn°voor geen verylt besluyt.Eer ick met dese saeck dus ver ben voortghetoghen,Heb ick in juyste schael de dinghen overwoghen.1185De Prinsselijcke staet veel nutheyts innebrengt.Maer (Goon!) wat teghenwicht is met dat nut ghemengt!Ach eenvoudige rust, der Harders°laech gheseten,Die luttel van ’t gheswint ramps overromplen weten!Ick sie nau, dat ick yet, o Daifilo, verloor,1190Indien dat ick die staet slechs om haer selven koor;Nu kies’ icks niet alleen om ’t schuwen der verdrieten,Die my naekende zijn, maer°meer, om te ghenieten*En te vergelden dier uw liefd, die my verwan;De waerdste vreuchde, die den Hemel deelen* kan:1195Om welcke’ in midden ’t vyer ick sou te leven dóógen*.Maer wat, ick doe ’t alree, ghij siet de proef voor óóghen.Wat last? wat smarte? wat quellagie soud’ op mijnHart heften* connen als ick°een met u mocht zijn.Daifilo, hoe dus verbaest*? heeft u dees maer* verslaeghen?°

Daifiló en houdt het mijn°voor geen verylt besluyt.

Eer ick met dese saeck dus ver ben voortghetoghen,

Heb ick in juyste schael de dinghen overwoghen.

1185De Prinsselijcke staet veel nutheyts innebrengt.

Maer (Goon!) wat teghenwicht is met dat nut ghemengt!

Ach eenvoudige rust, der Harders°laech gheseten,

Die luttel van ’t gheswint ramps overromplen weten!

Ick sie nau, dat ick yet, o Daifilo, verloor,

1190Indien dat ick die staet slechs om haer selven koor;

Nu kies’ icks niet alleen om ’t schuwen der verdrieten,

Die my naekende zijn, maer°meer, om te ghenieten*

En te vergelden dier uw liefd, die my verwan;

De waerdste vreuchde, die den Hemel deelen* kan:

1195Om welcke’ in midden ’t vyer ick sou te leven dóógen*.

Maer wat, ick doe ’t alree, ghij siet de proef voor óóghen.

Wat last? wat smarte? wat quellagie soud’ op mijn

Hart heften* connen als ick°een met u mocht zijn.

Daifilo, hoe dus verbaest*? heeft u dees maer* verslaeghen?°

DAIFILO.1200Verslaghen? jae, mijn Vrouw, noyt droefheyt in mijn daegenVermeesterde mijn hart met sulcken overlast*,Ghelijck de blijschap nu dat heftich annetast.Wat eer? wat lof? wat danck can u de werelt geven?Mijn ghedacht is te cleyn.°Ach lief, en salich leven1205Mijns ootmoedighe siels!°Ach mocht mijn siel, van nuEeuwelijck metter woon vaeren uyt my in u!°En, in dees wooningh schoon uws siels, altijt nae desen°Onscheydelijck, haer trouw-nechtige* dienstboo wesen!

DAIFILO.

1200Verslaghen? jae, mijn Vrouw, noyt droefheyt in mijn daegenVermeesterde mijn hart met sulcken overlast*,Ghelijck de blijschap nu dat heftich annetast.Wat eer? wat lof? wat danck can u de werelt geven?Mijn ghedacht is te cleyn.°Ach lief, en salich leven1205Mijns ootmoedighe siels!°Ach mocht mijn siel, van nuEeuwelijck metter woon vaeren uyt my in u!°En, in dees wooningh schoon uws siels, altijt nae desen°Onscheydelijck, haer trouw-nechtige* dienstboo wesen!

1200Verslaghen? jae, mijn Vrouw, noyt droefheyt in mijn daegen

Vermeesterde mijn hart met sulcken overlast*,

Ghelijck de blijschap nu dat heftich annetast.

Wat eer? wat lof? wat danck can u de werelt geven?

Mijn ghedacht is te cleyn.°Ach lief, en salich leven

1205Mijns ootmoedighe siels!°Ach mocht mijn siel, van nu

Eeuwelijck metter woon vaeren uyt my in u!°

En, in dees wooningh schoon uws siels, altijt nae desen°

Onscheydelijck, haer trouw-nechtige* dienstboo wesen!

GRANIDA.Daifiló, ons corte tijdt moet zijn ghenomen waer*.°1210Vindy mijn voorslach goedt?

GRANIDA.

Daifiló, ons corte tijdt moet zijn ghenomen waer*.°1210Vindy mijn voorslach goedt?

Daifiló, ons corte tijdt moet zijn ghenomen waer*.°

1210Vindy mijn voorslach goedt?

DAIFILO.Mijn Vrouwe, dat wy daerNiet langher op beraên. U voorsicht* heeft veel verder,°Prinsses, en bet ghesien, als uwen slechten Harder.°Wat u belief, gheschie.

DAIFILO.

Mijn Vrouwe, dat wy daerNiet langher op beraên. U voorsicht* heeft veel verder,°Prinsses, en bet ghesien, als uwen slechten Harder.°Wat u belief, gheschie.

Mijn Vrouwe, dat wy daer

Niet langher op beraên. U voorsicht* heeft veel verder,°

Prinsses, en bet ghesien, als uwen slechten Harder.°

Wat u belief, gheschie.

GRANIDA.1215Nu Daifilo, dat wyMijn Voester dan terstont gaen winnen op ons zy,En onderrechten haer de sake te bestellen*,Dat mijn verlies op ’t minst mach mijn Heer vader quellen.

GRANIDA.

1215Nu Daifilo, dat wyMijn Voester dan terstont gaen winnen op ons zy,En onderrechten haer de sake te bestellen*,Dat mijn verlies op ’t minst mach mijn Heer vader quellen.

1215Nu Daifilo, dat wy

Mijn Voester dan terstont gaen winnen op ons zy,

En onderrechten haer de sake te bestellen*,

Dat mijn verlies op ’t minst mach mijn Heer vader quellen.

Back to Index Next