INFRĔQUENTĬA, æ, f.Petit nombre,rareté.Syn.Paucitas, solitudo.
INFRINGO, is, frēgi, fractum, ere, a.Briser,anéantir,ruiner.Syn.Frango, concido, debilito.Usus: Animos alicujus, spem, audaciam, vires, dignitatem, auctoritatem infringere. Elanguescit, debilitatur, infringiturtua industria. Manus infringere,faire claquer ses doigts. Cf.Frango.
INFŪCĀTUS, a, um,Fardé.Syn.Fucatus, coloratus. Cf.Sincerus.
INFŬGĬO, is, fūgi, ĭtum, ere,S’enfuir.Syn.Confugio.Usus: Ne in tribunatus portum infugeret.
INFŬLA, æ, f.Ruban,bandelette.Syn.Mitra, diadema.Usus: Sacerdotes cum infulis et verbenis. Venditis imperii infulis,fleurons.
INFŪMĀTUS, a, um,Séché à la fumée.Usus: Carnes infumatæ.
INFUNDO, is, fūdi, fūsum, ere, a.Verser dans,répandre,faire pénétrer.Syn.Fundo, instillo. )( Effundo.Usus: Luxum, vitia in civitatem infundere; se in stirpem, genus alienum infundere; in memoriam ut in vas, ea, quæ discimus, infunduntur. Infusa in urbem barbaries, peregrinitas.
INFUSCO, as, avi, atum, are, a.Rendre brun;gâter,corrompre.Syn.Inficio.Usus: Quos aliqua barbaries domestica infuscat. Vicinitas non infuscata malevolentia. Cf.Inficio.
INGĔMĬNO, as, avi, atum, are, a.Redoubler.Syn.Gemino.
INGĔMISCO, is, ere, n.Gémir,se lamenter.Syn.Gemo.Usus: Pueri Spartani non ingemiscunt verberum dolore laniati. Cf.Gemo.
INGĔNĔRO, as, avi, atum, are, a.Implanter,inculquer.Syn.Ingigno.Usus: Natura amorem in filios parentibus ingenerat,la nature a gravé dans le cœur des parents l’amour de leurs enfants. Ei familiæ ingenerata frugalitas videtur.
INGĔNĬŌSĒ,D’une manière ingénieuse.Syn.Solerter, acute, subtiliter.
INGĔNĬŌSUS, a, um,Ingénieux,habile.Syn.Multum habens ingenii, acutus, solers; eximio, acerrimo ingenio. )( Hebes, tardus.Phras.Vir ingeniosus est et peracutus,cet homme est plein d’esprit. Acer investigator rerum est, quæ a natura involutæ videntur; mira quædam, et nova excogitare solitus; vir est, quo nihil solertius; qui solertissime perspiciat omnia; sagax, providus ad futura prospicienda; mente acri et perspicaci, prudentia præditus; egregia est ingenii acie; in quo multa docilitas et memoria quæ fere ingenii nomine appellantur; animi motibus celebribus, ad inveniendum acutis, ad memoriam firmis, ad explicandum ornandumque expeditis, quem summum excellensque ingenium armavit ad omnia; vir summa indole, abundantia quadam ingenii præstans; incredibili ingenii magnitudine; singulari ac prope divina quadam vi ingenii; indoles in illo magna, ingeniumque versatile sic pariter ad omnia, ut natum ad id unum diceres, quodcumque ageret; floret ingenii acumine; acri et perspicaci pollet ingenio; ea est homini ingenii acies, ea intelligendi acrimonia, is vigor, id acumen, ea mirifica vis ingenii, nihil ut non videat, nihil non scientia comprehendat; est in eo, non quale multis contingit, ingenium, sed egregium, exquisitum, singulare ac prope divinum; dotibus ingenii instructus est eximiis. Cf.Ingenium.Usus: Aristoteles docet omnes ingeniosos melancholicos esse.
INGĔNĬUM, ii, n.Talent,intelligence,génie.Syn.Vis ingenii, ingenii acies, acumen, perspicacitas mentis, solertia, ingenii celeritas, indoles.Epith.Acre, acutum, bonum, dignum immortalitate, divinum, elegans, excellens, exiguum, eximium, fidum, hebes, humanum, illustre, immemor, inverecundum, lene, magnum, mediocre, mirum, miserum, muliebre, multiplex, optimum, oratorium, par, parvum, præclare, præstans, sane probabile, probum, singulare, splendidissimum, summum, tantum, tardum.Phras.1. Ingenium sentio in te esse summum,je m’aperçois que votre intelligence est supérieure. Ingenium in te sentio esse eximium, non mediocre, non vulgare; non quale multis contigit, sed exquisitum, rarum, singulare, præstans, acutissimum et plane divinum; acutissimam esse aciem ingenii tui, egregio te a natura instructum esse ingenio, minimo te esse hebetem ad id, quod melius sit intelligendum judico. Eam esse ingenii tui aciem judico, nihil, ut non videas, assequaris, facile intelligas, mente comprehendas. Ingenii tantum in te esse duco, quantum potest esse plurimum; de ingenii tui præstantia, vi, acie ita statuo, neminem anteferri tibi, paucos admodum conferri posse; præstare, excellere, valere, florere te ingenio; ingenio te vel omnibus antecellere, vel certe nemini concedere judico; ingenii tui præstantiæ tantum tribuo, ut paucos comparem, neminem tibi anteponam; omnibus te ingenii laudibus efflorescere; extra omnem ingenii aleam esse positum judico; mentem sagacem, ingenium acerrimum in te esse sentio. 2. Hoc ingenium meum superat,cela surpasse la portée de mon esprit. Non hoc ingenii est mei; non capiunt rem tantam ingenii mei angustiæ; vires ingenii hoc superat; hoc ingenii facultatem excedit; hæc illi disputent, quibus vires ingenii pares; modus ingenii contractior, haud adeo patent ingenii mei fines, ut ista comprehendant. 3. Totum ingenium ad causam cognoscendam impendere,employer tout son talent à la connaissance d’une cause. Nervos omnes ingenii contendere; ingenium exacuere; omnes ingenii vires ad causæ cognitionem conferre; toto pectore in causæ cognitionem incumbere; nihil ingenii, nihil industriæ prætermittere in causis cognoscendis. 4. Præstanti est indole atqueingenio,il a un naturel et un talent remarquable. Rara hominis, summaque indoles; alta animi indoles, rectum ingenium, vis naturæ pulcherrima. Cf.Indoles.Usus: 1. Industria alit, suppeditat, acuit ingenium. Abundat, valet, floret ingenio. Effulget, elucet in rebus omnibus ejus ingenium. Ingenii opinio. 2. Natura, indoles,caractère,nature. Inverecundum animi ingenium; unius in bono constans, quam navum in malitia ingenium; ferox, mutabile, servile ingenium. Suo vivere ingenio. Ad ingenium redire, se recipere,retourner à son naturel. Cf.Ingeniosus,Natura.
INGENS, entis, omn. gen.Grand,immense.Syn.Immanis, grandis, immensus.Usus: Ingens, immanis præda, pecunia. Cf.Magnus.
INGĔNŬĒ,En homme libre;ouvertement,franchement.Syn.Candide, libere, sincere.Usus: 1. Ingenue educatus. 2. Cupere me laudari, aperte et ingenue fateor.
INGĔNŬĬTAS, ātis, f.Sentiments nobles,honnêteté,réserve.Syn.Liberalitas, honestas, probitas.Usus: Præ se ferre probitatem quamdam et ingenuitatem. Vitanda verborum turpitudine ingenuitatem suam et ruborem præstare. Cf.Honestas,Decet.
INGĔNŬUS, a, um,Libre;honnête.Syn.Liberalis, liber, honestus.Adv.Imprimis, maxime.Usus: Nihil in eo apparet moderatum, pudens, pudicum, ingenuum. Homo ingenuus, liberaliter educatus. Vita, animus, artes ingenuæ et liberales. Cf.Honestus.
INGĔRO, is, gessi, gestum, ere, a.Apporter,offrir,présenter;accumuler.Syn.Infero, intrudo.Usus: Sed quid ego ingero præterita?
INGIGNO, is, gĕnŭi, gĕnĭtum, ere, a. Adhibetur tantum præter, tempore ac supino.Inculquer dès la naissance.Syn.Ingenero.Usus: Ingenita naturæ virtus. Veri inveniendi cupiditatem nobis natura ingenuit.
INGLŌRĬUS, a, um,Qui vit sans gloire.Syn.Inhonoratus. )( Honoratus.Usus: Vita inhonorata, ignobilis, ingloria. Cf.Contemptus.
INGLŬVĬES, ēi, f.Voracité,gourmandise.Syn.Voracitas. Cf.Gula,Vorax.
INGRĀTĒ,En ingrat.Syn.Animo ingrato, illiberaliter.Usus: Ingrate nostra facilitate abutuntur.
INGRĀTĬIS, abl. adverbii loco sumptus.A regret, à contre-cœur, contre le gré de.Usus: Tuis ingratiis abibo (te invito ac repugnante). Cf.Invitus.
INGRĀTIS,Malgré qqn.Syn.Invito, cum mala gratia. )( Cum bona gratia.Usus: Extorquendum est invito et ingratis, quod debet.
INGRĀTUS, a, um,Ingrat.Syn.Immemor beneficii, gratiæ. )( Gratus.Adv.Crudeliter, impie.Phras.1. Ingratus es,vous êtes un ingrat. Ingratum te præbes; ingrate agis; gratiam non refers; gratiam non reddis; gratiam a te non fero; officium in te requiro, desidero; officium non præstas; meis in te meritis non respondes; mea in te officia non rependis; officia officiis non compensas; memorem beneficii animum non præstas; in vitium animi ingrati incidisti; turpem ingrati animi culpam sustines; de referenda gratia parum es sollicitus, parum laboras, parum cogitas; referendæ gratiæ haudquaquam studiosus es. 2. Nihil pejus odi, quam animi ingrati vitium (Vulg.Ingratitudinem),je ne hais rien tant que l’ingratitude. Nullum odiosius mihi crimen est ingrati animi culpa; nullum hominum genus acerbius odi, acerbiore insector odio, quam qui gratiam bene meritis non referunt; qui de gratia referenda minimum cogitant, parum laborant; cum omne crimen, tum vero prætermissæ gratiæ, neglecti officii culpa gravis admodum, molesta et odiosa mihi est; odi immemorem beneficii animum, et ingrati animi crimen detestor.Usus: 1. Nihil cognovi ingratius, in quo vitio nihil non mali inest. Ingrati animi crimen horreo. Ingratus animus. 2. Molestus, odiosus,désagréable. Si ingrata tibi sunt officia mea, non committam, ut tibi insanire videar. Cf.Odiosus,Molestus.
INGRĂVESCO, is, ere, n.Croître,s’accroître,augmenter.Syn.Glisco, cresco, gravior fio.Adv.Vehementius.Usus: Ingravescit in dies malum. Annona ingravescit. Corpora defatigatione ingravescunt. Cf.Augeo.
INGRĔDĬOR, ĕris, gressus sum, grĕdi, d.Entrer;marcher sur ou vers.Syn.Intro, introeo, me infero, ineo, pedem infero, pedem pono, adeo, accedo.Adv.Audacius, æqualiter, paulo secius, pedetentim, penitus, similiter, tarde, timide.Usus: 1. Iter, causam, vitam honestam ingredi. Hoc die primum in spem libertatis ad dicendum ingressus sum. Vestigiis majorum ingredi. 2. Aggredior, incipio,commencer. Id nunc facere ingredimur. De iis dicere ingressus sum. Consilium, rationem vivendi, bellum ingredi. 3. Gradior, eo,aller,marcher. Libere ingredi. Hanc viam vix sine casu aliquo, aut prolapsione ingrediere. Cf.Incedo,Aditus.
INGRESSĬO, ōnis, f.Entrée dans;marche.Syn.Introitus, aggressio, incessus.Epith.Obscura, antiqua, moderata.Usus: Interdum orationis cursus est incitatior, interdum ingressio moderatior.
INGRESSŬS, ūs, m.Commencement,début;marche.Syn.Incessus.Usus: Vestigiis odorari ingressus cujuspiam. Orationis vestigia ingressumque non vidi.
INGRŬO, is, ŭi, ere, n.Menacer,être imminent.Syn.Impendeo.Usus: Periculum, metus, morbus ingruit. Cf.Immineo.
INGURGĬTO, as, avi, atum, are, a. — se,Se précipiter,se ruer sur.Syn.Infero, immitto.Usus: Se in copias alicujus, in multa flagitia ingurgitare,se ruer sur la fortune de qqn,se plonger dans tous les vices. Cf.Immergo.
ĬNHĂBĬLIS, e, gen. com.Inhabile.Syn.Ineptus.
ĬNHĂBĬTĀBĬLIS, e, gen. com.Inhabitable.Syn.Vastus, incultus, desertus. )( Habitabilis.
ĬNHĂBĬTO, as, avi, atum, are, n. et a.Habiter dans.Syn.Habito.
ĬNHÆRĔO, es, hæsi, hæsum, ere, n.Rester attaché à,adhérer.Syn.Hæreo, insideo.Adv.Penitus.Usus: Animi corporibus inhærentes. Inhæret visceribus dolor. Inhæret id in mentibus omnium. Cf.Hæreo,Adhæreo.
ĬNHĀLO, as, avi, atum, are, a.Exhaler.Syn.Exhalo, afflo.Usus: Teterrimam nobis popinam inhalabas.
ĬNHĬBĔO, es, ŭi, ĭtum, ere, a.Retenir,arrêter.Syn.Cohibeo, coerceo.Usus: Inhibere remos, remiges. An te non inhibet vox miserorum? Cf.Cohibeo,Comprimo,Coerceo.
ĬNHĬBĬTĬO, ōnis, f.Action de retenir.Usus: Inhibitio remigum,action de ramer en sens contraire.
ĬNHĬO, as, avi, atum, are, n.Désirer avec ardeur.Usus: Uberibus puer inhians. Cf.Desidero,Aspiro,Capto,Aucupor.
ĬNHŎNESTĒ,Malhonnêtement.Syn.Spurce.
ĬNHŎNESTUS, a, um,Malhonnête.Syn.Turpis. )( Honestus.Phras.Patrem senio confectum deserere, inhonestum est,abandonner un père accablé de vieillesse est un crime honteux. Non decet, non convenit, haud æquum est; nefas est, iniquum est; flagitium est; minime honestum, minime rationi consentaneum est. Cf.Decet,Turpis.Usus: Quæ honeste nominari non possunt, inhonestissima sunt.
ĬNHŎNŎRĀTUS, a, um,Qui n’a pas reçu de récompense.Syn.Inglorius. )( Honoratus. Cf.Vilis.
ĬNHORRESCO, is, horrŭi, ere, n.prop.Se hérisser;devenir effrayant(par l’obscurité).Usus: Inhorrescit mare, tenebræ conduplicantur,la mer se couvre de ténèbres. Cf.Horror.
ĬNHOSPĪTĀLĬS, e, gen. com.Inhospitalier.Syn.Desertus, incultus, asper.
ĬNHOSPĪTĀLĬTAS, ātis, f.Inhospitalité.Epith.Domestica, molesta, impudens, crudelis, moderata.Usus: Inhospitalitas est opinio vehemens, fugiendum esse hospitem.
ĬNHŪMĀNĒ,Durement.Syn.Inhumaniter.
ĬNHŪMĀNĬTAS, tātis, f.Dureté,cruauté.Syn.Immanitas, crudelitas.Usus: Mansuetudinem in inhumanitatem convertere. Cf.Crudelitas.
ĬNHŪMĀNĬTER,Durement.Syn.Inhumane.
ĬNHŪMĀNUS, a, um,Inhumain,cruel.Syn.Crudelis, communi hominum sensu carens, asper, ferus, durus, difficilis, agrestis; morum insuavium, vitæ communis ignarus; humanitatis expers, immemor, nunquam particeps; inops humanitatis et inurbanus; ab humanitate derelictus.Phras.1. Homo ferus et inhumanus est,cet homme est barbare et inhumain. Nihil tam ferum ac inhumanum, quam hominis hujus indoles asperrima; humanitatem exuere videtur, ita difficilis aditus, gravis vultus, superba responsa, insolens est vita; summa morum acerbitate et immanitate natura omni humano generi insociabilis; ut feræ quædam nunquam mitescunt, sic immitis et implacabilis est ejus hominis animus et a cultu ac humanitate longissime remotus. Cf.Barbarus,Durus,Crudelis. 2. Brasiliæ populi plane inhumani sunt,les peuples du Brésil sont tout à fait sauvages. Brasiliæ gentes humanitatis immemores sunt; humanitatem omnem exuerunt, abjecerunt; omnem humanitatis sensum amisere, ab humanitate derelicti sunt; humanitatem a se omnem exstirparunt.Usus: In hoc animo nihil inhumanum, nihil agreste est. Cf.Agrestis.
ĬNHŬMĀTUS, a, um,Qui n’a pas reçu de sépulture.Syn.Insepultus.Usus: Diogenes se inhumatum projici jussit.
ĬNĬBI,Là(sans mouv.).Syn.Ibidem.
ĬNĬMĪCĒ,En ennemi.Syn.Infeste, inimico animo. )( Amice.Usus: Infestissime, inimicissime agere, contendere cum aliquo, insectari aliquem.
ĬNĬMĪCĬTĬA, f.Inimitié.Syn.Simultas, alienatio, disjunctio.Epith.Aperta, summa.Phras.1. Graves inimicitias inde habebis,vous vous ferez par là d’implacables ennemis. Graves inimicitias suscipies, subibis, adibis; grandes tibi inimicitiæ erunt, nascentur; ad inimicitias graves venies, descendes; intercedent tibi cum aliis graves inimicitiæ; grave odium adversus te concitabis; odium subibis, incurres acerbissimum; habebis tibi infensos multos; gerendæ tibi erunt, exercendæ capitales inimicitiæ; ab inimicitia tua eam ob rem deficient plurimi, et societatem dissolvent; in simultate non cum paucis eris; plurimos a te avertes; alii ex aliis se a conjunctione tua avellent; non pauci alieno inte erunt animo, seseque a te disjungent; infestis deinceps animis dissidebitur; inimicitias graves contrahes; alia ex aliis simultas incidet, atrocioribus inimicitiæ certaminibus exercenda. Cf.Amicitiam dissolvo,Odium. 2. Ponite tandem inimicitias,réconciliez-vous enfin. Inimicitias tandem candide et simpliciter ponite, deponite; exstinguite veteres simultates; inimicitias diuturnas caritati patriæ condonate; discedite tandem ab inimicitiis et odiis inveteratis, vosque ex inimicitia in gratiam revocate. Cf.Amicitiam redintegro,Concilio.Usus: 1. Inimicitias appetere,concevoir,avoir de la haine. Indicere, concipere, denuntiare; ad inimicitias vocare. 2. Inimicitias capere,se faire des ennemis. Suscipere, adire, subire, habere, exercere, gerere; ad inimicitias venire, descendere; inimicitiæ mihi tecum sunt, intercedunt. 3. Inimicitias deponere,se réconcilier. Ponere, patriæ concedere inimicitias; ab inimicitiis discedere. Cf.Odium.
ĬNĬMĬCUS, a, um,Ennemi.Item:
INĬMĪCUS, i, m.Ennemi.Syn.Hostis, infestus, infensus, adversarius, alienatus, non æquus, iniquus, invidus, obtrectator.Epith.Acer, acerbus, communis, gravis, incolumis, innocens, magnus, odiosus, paternus, pecuniosus, potentissimus, valens, verecundus, voluntarius.Adv.Acrius, aperte, crudeliter, graviter, valde, usque eo.Phras.Inimicus est perpetuus,c’est un ennemi éternel. Alienissimo est a me animo; inimicissimum se mihi reddidit; animum ostendit mihi crudeliter inimicum; immortales in me gerit, exercet iras; infestissimus est meis fortunis et laudibus; inimicitias jam diu susceptas et, ut videtur, posteris tradendas, pertinacissime persequitur; resident etiamnum in animo ejus graves atrocesque inimicitiæ; sunt mihi cum eo homine inimicitiæ et vetetes et atrocibus celebratæ certaminibus; odio me insectatur capitali; adversario illo utor gravi sane et infenso, qui, quidquid virium habet et acerbitatis, id totum in me confert ac effundit; qui adversatur mihi acerrime et gravissime; qui mihi pestem ac perniciem molitur, exitum machinatur; qui totus incumbit in meam perniciem; me ubique meaque commoda oppugnat; nullam adversus me injuriam prætermittit. Cf.Hostis,Odium,Injuria.Usus: Aspicere te non potest, adeo inimico in te est animo.
ĬNĪQUĒ,Injustement.Syn.Injuste.Usus: Ita iniquissime comparatum est; iniquissime expulsus. Inique, contra jus fasque agere.
ĬNĪQUĬTAS, ātis, f.Injustice.Syn.Injuria.Epith.Tanta. )( Æquitas.Usus: Æquitas certat cum iniquitate. Habet ea res magnam iniquitatem. In tanta hominum perfidia et iniquitate vivimus. Cf.Injuria.
ĬNĪQUUS, a, um,Injuste,méchant.Syn.Injustus, injurius, inimicus, non habens æquitatem.Adv.Obscurius, valde. )( Æquus.Usus: Quæ res iniquissima et acerbissima est, nec ferenda. Homo natura asper, et omnibus iniquus; iniquo infestoque animo intueri aliquem; iniquo loco ad hostes subire,attaquer les ennemis dans une position défavorable. Cf.Injustus,Inhonestus.
ĬNĬTĬA, ōrum, n. pl.Mystères de Cérès.Syn.Sacra Cereris.
ĬNĬTĬO, as, avi, atum, are, a. Sæpius usurpatur passiva voce.Être initié.Syn.Inauguror, consecror, devoveor, sacris imbuor.Usus: Initiari sacris. Sacra initiata, et devota.
ĬNĬTĬUM, ii, n.Principe.Syn.Principium, fundamentum, elementum.Epith.Accomodatum naturæ, falsum.Phras.1. Hæc erant initia doctrinæ nostræ,tels étaient les fondements de notre doctrine. Hæc erant incunabula doctrinæ nostræ; hæ primæ origines et elementa studiorum nostrorum; ab his profecta initiis est doctrina nostra; hæc principia erant, et quædam quasi semina doctrinæ nostræ; hæc doctrinæ erant primordia; hæc rudimenta, hæc prima velut vestigia ac lineamenta erant doctrinæ nostræ. Hoc a fonte omnis nostra doctrina manavit. 2. Adhuc inter initia hæremus operum,nous sommes encore au commencement de nos travaux. Adhuc in operum primordio stamus; non in exitu, sed in limine operum nostrorum stamus; vestibulum magni operis ingressi sumus; longe absumus a metis, vix e carceribus digressi; informatam habemus operis totius molem, non perfectam. 3. Ab initio mundi,depuis le commencement du monde. Ab orbe condito; ab ultima mundi origine; post hominum memoriam; post natos homines. 4. Belli initium satis fortunatum fuit,le début de la guerre fut assez heureux. Lætissima erant armorum principia; initia belli se dabant optime; primo belli progressu satis felices fuimus; belli primordium satis lætum erat; in limine, exordio, ingressu belli res nostræ habebant satis belle; principio belli res ex sententia gestæ; sub belli primordia optatis fortuna respondit. Cf.Successus.Usus: Belli initium ducere, capere, sumere a levibus prœliis. Belli initium inde profectum est, quod; levi ex principio magnum bellum conflatum est, sed ut initia inchoavimus, ita persequenda sunt cœpta. Bonis initiis orsus male finiit. Ut male posuimus initia, sic cætera sequentur. Ut se dant initia,comme on commence. Cf.Incipio,Inchoo,Exordium.
ĬNJĬCĬO, is, jēci, jectum, ere, a.Jeter dans;faire naître,susciter.Syn.Objicio, immitto.Usus: Dubitationem alicui et scrupulum injicere. Cogitationem alicui, ardorem,spem, metum, religionem, cupiditatem injicere. Frenos furori alicui manus injicere. Cf.Impono.
INJŪCUNDĬTAS, ātis, f.Défaut d’agrément.Syn.Asperitas.
INJŪCŬNDĒ,Désagréablement. )( Jucunde.
INJŪCUNDUS, a, um,Désagréable.Syn.Insuavis, acerbus.Usus: Labor mihi minime injucundus. Cf.Odiosus,Molestus.
INJUNGO, is, junxi, junctum, ere, a.Imposer;susciter.Syn.Impono, affero, importo.Usus: Aliquid damni reipublicæ; servitutem alicui, onus, necessitatem injungere.
INJŪRĀTUS, a, um,Qui n’a pas juré.Syn.Qui non juravit, sine jurejurando.Usus: Tibi vel injurato credendum. Lingua juravi, mentem injuratam gero.
INJŪRĬA, æ, f.Injustice.Syn.Iniquitas. )( Jus, beneficium.Phras.1. Injuriam alicui facere,causer à qqn du préjudice. Injuriam alicui inferre, afferre, imponere, conflare; injuria aliquem afficere, onerare, lacerare, lacessere, vexare, exagitare, insectari; injuriam jacere, mittere in aliquem; injuriosius tractare aliquem; patientiam alicujus tentare; ejus patientia abuti; injuriam alicui contexere; injuriis aliquem et maledictis proscindere, lædere, configere; injuriis ac maledictis appetere aliquem, incessere, jactare, violare, provocare. 2. Gravem a te passus sum injuriam,j’ai souffert de votre part une grande injustice. Injuriam a te accepi gravissimam; a te orta, nata est mihi illa injuria; gravi injuria a te afflictus sum; hæc mihi a te oblata, imposita est injuria; iniquius a te mecum est actum; injuriosus sane in me fuisti et iniquior; injuriose me tractasti; injurium, injuriosum, iniquum, gravem te sensi, expertus sum; gravem abs te pertuli injuriam; graviter læsus, offensus sum; gravem a te molestiam accepit animus meus; gravi a te injuria affectus, lacessitus, provocatus sum; appetitus injuria sum nullo meo merito, nulla mea culpa, nihil tale meritus; injuriose, acerbe, inique, contra jus omne, contra, quam meritus sum, immerentem, innocentem, nullius affinem culpæ, omnis culpæ expertem, ab omni vacuum culpa me tractasti. 3. Injuriam ulciscar,je vengerai mes injures. Persequar tot tuas in me injurias; parem brevi pro injuria gratiam referam; par pari referam; merita meritis compensabo; erit propediem, cum idem tibi reponam; cum pari te munere remunerabor; is sum, qui injuriam facile referre possim; feres a me, quod intulisti; impune tibi non erit, non abibit sic, quod injuria me affeceris; impunita non erit, inulta non relinquetur injuria tua. Memorem me injuriæ senties, experieris. Cf.Ulciscor,Impune. 4. Adversus injuriam se defendit,il s’est défendu contre l’injustice. Injuriam magno animo propulsavit; ab injuria hominem deterruit; injuriis restitit animo præsenti; ea injuria ut se levaret, nihil non egit; eam ut a se injuriam prohiberet, depelleret, ab injuria hominem ut detraheret, ut illa is, injuria abstineret, presentia animi effecit. 5. Injuriam æquo animo pertulit,il a supporté cette injustice avec courage. Plagam illam eo animo accepit, par ut injuriæ videretur; injuriam eo animo tulit, passus, perpessus est, tanquam ad se nihil ea pertineret. Cf.Patior,Fero. 6. Injuriam omnium obliviscor,j’oublie toutes les injustices. Injurias omnes oblivione contero; omnem acceptæ injuriæ memoriam ex animo deleo; animus ultionem non spectat; ultionis consilium omne libenter abjicio, omitto, depono; ab ulciscendi consilio animum abduco; non persequar injurias meas; injuriæ eæ omnes in amicitiæ gremio sunt sepultæ. Cf.Obliviscor.Usus: 1. Injuria est, quæ aut pulsatione corpus, aut convitio aures, aut aliqua turpitudine vitam alicujus violat. Injuria duobus modis fit: vi et fraude. 2. Immerito,à tort. Non injuria suspectus es. Cf.Convitium,Contumelia,Ignominia.
INJŪRĬŌSĒ,Injustement.Syn.Per contumeliam, contumeliose. )( Jure.Usus: Temere atque injuriose de aliquo suspicari.
INJURĬŌSUS, a, um,Injuste.Syn.Injurius.Usus: Injuriosa et facinorosa vita. Cf.Injuria.
INJŪRĬUS, a, um,Injuste.Syn.Iniquus.
INJUSSŬS, ūs, m. (adhibetur tantum abl.)Sans l’ordre de.Syn.Sine jussu, auctoritate, concessu. )( Jussus.Usus: Injussu populi hoc fecisti.
INJUSTĒ,Injustement.Syn.Inique, injuriose, contra fas.Usus: Injuste in quemquam impetum facere.
INJUSTĬTĬA, æ, f.Injustice.Syn.Iniquitas.Epith.Capitalior, moderata. )( Justitia.Usus: Injustitiæ duo sunt genera, alterum eorum, qui inferunt, alterum eorum, qui ab iis, quibus infertur, non propulsant injuriam.
INJUSTUS, a, um,Injuste.Syn.Iniquus, injurius, injuriosus, immeritus, non debitus. )( Justus.Adv.Dupliciter.Usus: Qui perniciosa et injusta populis jussa describunt. Vir maleficus natura, et injustus. Ira non injusta, sed merita et debita. Injustum onus alicui imponere. Cf.Injuria.
INNASCŎR, ĕris, nātus sum, nasci, d.Naître dans.Syn.Ingignor.Usus: Quibus recta ratio constansque innascitur.
INNĂTO, as, are, n.Nager dans.Usus: Pisciculi in concham innatant. Cf.Nato.
INNĀTUS, a, um,Naturel,inné.Syn.Insitus, ingenitus, ingeneratus. )( Assumptus,adventitius.Usus: Innata est homini probitas, vel potius insita.
INNĀVĬGĀBĬLIS, e, gen. com.Qui n’est pas navigable.
INNECTO, is, nexŭi, nexum, ere, a.Lier avec.Syn.Necto.
INNĪTOR, ĕris, nixusvelnīsus sum, niti, d.S’appuyer sur.Syn.Inclinor, reclinor.Phras.In te uno respublica innititur,la république s’appuie sur vous seul,c. à d.,vous êtes le seul soutien de la république. Tuum est fulcire labefactatam rempublicam. In te uno nititur salus civitatis; in te uno, atque in spe consilii tui requiescit; fortunæ omnium nostrum tuæ fidei innituntur.Usus: Fortuna hostium uni viro innititur. Respublica in tuis humeris innititur.
INNO, as, avi, are, n. et a.Nager dans.Syn.Innato.
INNŎCENS, entis, omn. gen.Innocent.Syn.Qui nihil nocet, qui nulli injuriam facit, integer, culpa vacans, ad quem ne suspicio quidem criminis perveniat; ab omni culpæ suspicione remotissimus, nullius probri compertus, a culpa vacuus, crimine innoxius.Phras.1. Innocens sum in ea causa,je suis innocent dans cette affaire. Longe remotus a culpa sum; procul absum ab ejus rei culpa; culpa careo; culpa vaco; culpam ejus rei non sustineo; expers culpæ sum; affinis culpæ non sum; purus a culpa sum; tam absum a culpa, quam qui maxime; culpæ ejus mihi non sum conscius; extra culpam sum; in culpa non sum; in me conferri culpa non potest; culpa ea in me conferenda, mihi assignanda, adscribenda, attribuenda non est; ejus rei culpa hærere in me non potest; abest a me ea culpa longissime; abhorret ab ea culpa vitæ meæ institutique ratio; procul a me hæc culpa est; extra noxam sum; is sum, quem nulla ejus culpæ suspicio violarit. 2. Innocentem accusas,vous accusez un innocent. Insontem, immerentem, nullo meo merito, injuria, injuste, inique, contra jus et æquum in crimen vocas; nihil peccavi, nihil admisi, nullo me scelere adstrinxi, abs te tamen accusor; expertem, criminis innoxium me exagitas; vacuum a culpa in judicium vocas, reum facis, persequeris; tu me sine causa, immerito in culpam vocas, in infamiam adducis. Cf.Accuso. 3. Multi innocentes condemnantur,on condamne bien des innocents. Sæpe, qui culpam non admiserunt, judicio, judicum sententiis damnantur; multi falso scelere damnantur; multi oblato falso crimine insontes opprimuntur; multi nullius probri comperti, in quibus nullius inest peccati infamia, innoxii damnantur; multi immerita damnatione afficiuntur, iniquis judiciis circumveniuntur, opprimuntur, expertes culpæ criminis pœnas luunt.Usus: Innocens dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet. Vir innocens, integer, religiosus. C. Integer.
INNŎCENTER,Honnêtement,d’une manière irréprochable.Usus: Vita innocenter acta.
INNŎCENTĬA, æ, f.Innocence,intégrité,vertu.Syn.Integritas vitæ et morum.Epith.Par, singularis, vetus, summa.Usus: Innocentia est talis affectio animi, quæ noceat nemini. Vir summa integritate et innocentia. Cf.Integer.
INNŎCŬUS, a, um,Inoffensif,qui ne fait pas de mal.Syn.Innocens.
INNŎVO, as, avi, atum, are, a.Renouveler.Syn.Renovo, novum facio.
INNOXĬUS, a, um,Innocent,vertueux;qui n’éprouve pas de dommage,sain et sauf.Syn.Innocens. Cf.Innocens.
INNŬMĔRĀBĬLIS, e, gen. com.Innombrable.Syn.Innumerus, infinitus numero, quod omnem excedit numerum.Usus: Infinita vis innumerabilum atomorum. Cf.Multi.
INNŬMĔRĀBĬLĬTAS, ātis, f.Nombre infini.Usus: Innumerabilitas atomorum.
INNŬMĔRUS, a, um,Innombrable.Syn.Innumerabilis.
INNŬO, is, ŭi, ere, n.Faire signe.Syn.Nutu aliquid significo, nutu capitis loquor.Usus: Huic aditum modo patefacio et innuo.
INNUPTUS, a, um,Qui n’est pas marié.Syn.Non nuptus. )( Nuptus.Usus: Paris Helenam innuptis junxit nuptiis,Pâris se lia à Hélène par un hymen infortuné et coupable.
ĬNOBSCŪRO, as, are, a.Obscurcir.Syn.Infusco. )( Declaro, illustro.
ĬNOFFENSUS, a, um,Qui ne heurte pas, qui ne rencontre pas d’obstacle.Usus: Pedem inoffensum referre,revenir sans encombre.
ĬNOFFĬCĬŌSUS, a, um,Qui manque d’égards.Syn.Inhumanus, illiberalis. Cf.Illiberalis.
ĬNŎPĬA, æ, f.Manque,disette.Syn.Egestas, indigentia. )( Copia.Epith.Magna, summa, tanta.Phras.Cæsar Hispaniensi bello Pompeii copias ad summam inopiam redegit,César, dans la guerre d’Espagne, réduisit les troupes de Pompée à la dernière extrémité. In summas angustias compulit; in maximas omnium rerum difficultates conjecit; copias eo redegit, ut omnium rerum penuria laborarent; ut inopia premerentur et conficerentur extrema; ut rerum omnium inopia pessime acciperentur; ut in maximis angustiis ac difficultatibus versarentur; ut nullis non incommodis afficerentur; ut plurima incommoda sustinerent; ut summis cum incommodis conflictari cogerentur. Cæsar Pompeii copias ad rerum omnium egestatem adduxit;non solum ad summam rerum bellicarum indigentiam, sed ad extremas quotidiani victus angustias redegit. Cæsar Hispaniensi bello id egit maxime, ut Pompeii copiis arctiora in dies fierent omnia. Cf.Annona. 2. Inopiam sublevare,soulager la misère. Mederi inopiam; rebus mature occurrere; tutari inopiam; incommodum novis commodis sanare; inopia levare.Usus: Aliquem ad inopiam redigere. Inopia consilii laborare. Inopiam æquo animo ferre ac tolerare. Inopia oratoris et jejunitas. Cf.Egeo,Pauper.
INŎPĬNANS, antis, omn. gen.Pris au dépourvu,surpris.Usus: Multos in agris inopinantes deprehendit.
ĬNŎPĪNĀTĔ,Inopinément,à l’improviste.Usus: Inopinate, præter spem accidit. Cf.Casu.
ĬNŎPĪNĀTUS, a, um,Inattendu,imprévu.Syn.Nec opinatus, improvisus.Usus: Omnia repentina et inopinata graviora. Dictu inopinatum atque mirabile. Ex inopinato observare aliquem. Cf.Improviso.
ĬNOPPORTŪNUS, a, um,Peu convenable,peu favorable.Syn.Alienus, incommodus. )( Opportunus.Usus: Sedes eo in loco non inopportuna sermoni nostro.
ĬNOPS, ŏpis, omn. gen.Pauvre,dépourvu de.Syn.Pauper, nudus, impotens. )( Abundans.Usus: Inops rei alicujus,vela re aliqua. Inops ærarium et exhaustum. Humanitatis inops et inurbanus homo. Cf.Pauper,Inopia.
ĬNORDĬNĀTUS, a, um,Mal ordonné,confus,en désordre.Syn.Perturbatus, confusus. )( Ordinatus.Usus: Ex inordinato in ordinem reducere.
ĬNORNĀTĒ,Sans ornement.Syn.Inculte, ineleganter.
ĬNORNATUS, a, um,Peu orné,grossier,sans art.Syn.Inconditus, incomptus, agrestis, rudis, horridus, sine nitore et palæstra. )( Ornatus.Usus: Inornata mulier, oratio. Nuda et inornata inventio. Cf.Incultus.
INPRĪMIS, mei: IMPRĪMIS,Avant tout,d’abord.Syn.Cumprimis.Usus: Imprimis te amo. Argumentum imprimis firmum.
INQUAM,Dis-je.Syn.Dico, ut dixi, ut institui dicere.Usus: Hoc, inquam, dico.
INQUĬES, ētis, omn. gen. (Très-rare aux cas obliques).Remuant,agité,inquiet.Syn.Inquietus.Usus: Humanum genus inquies et indomitum. Cf.Inquietus.
INQUĬĒTĀTĬO, ōnis, f.Mouvement,agitation.
INQUĬĒTO, as, avi, atum, are, a.Agiter,inquiéter.Syn.Turbo. Cf.Inquietus.
INQUĬĒTUS, a, um,Remuant,turbulent.Syn.Turbulentus.Phras.1. Homo est inquieto plane ingenio,cet homme a l’esprit remuant. Sine furore ac amentia consistere ejus animus non potest; nec vigilans, nec in somnis mente consistit; acer, ad vim promptus, ad seditionem paratus, turbulenter et turbide facit omnia; vir moribus turbidus, et ingenio minime otium patiente; homo impiger, factiosus, novarum rerum avidus, cui solemne nihil, cujus ea una agendi ratio, nihil neque intactum, neque quietum pati, omnia agitare, qui moveri omnia, quam senescere malit. 2. Curæ hominem inquietum reddunt,ses soucis l’inquiètent. Inopia rerum et scelerum conscientia indies magis ejus animus agitatur; agitant hominem imminentium rerum tristes imagines; nec somnum capere, nec pati quietem potest. Cf.Cura.Usus: Ingenio inquieto, et ad novas res avido.
INQUĬLĪNUS, i, m.Locataire.Syn.Qui in ædibus alienis habitat, præsertim conductis.Usus: Non inquilini solum sed et mures ex ædibus migrarant. Philosophia inquilina.
INQUĬNĀTĒ,Sans pureté.Syn.Barbare, incompte, prave.
INQUĬNO, as, avi, atum, are, a.Souiller,salir.Syn.Contamino, fœdo.Usus: Vitiis se, flagitiis, omnibus scelerum sordibus, libidinibus inquinat. Famam alicujus criminibus, humanitatem civitatis sævitia inquinare. Voluptatibus inquinari. Cf.Maculo.
INQUĪRO, is, quisīvi, quisītum, ere, a. et n.Rechercher soigneusement.Syn.Perquiro, indago.Usus: In se, in civium mores, in reum inquirere. Inquirere in ea, quæ memoriæ sunt prodita. Cf.Indago.
INQUĪSĪTĬO, ōnis, f.Recherche attentive,investigation.Syn.Disquisitio, investigatio veri.Epith.Prænuntia, propria.Usus: Reus absens contra inquisitionem accusationis est defensus.
INQUĪSĪTOR, ōris, m.Juge instructeur.Syn.Quæsitor.Usus: Reorum inquisitorem sapientem esse decet.
INSĀNĀBĬLĬS, e, gen. com.Incurable.Syn.Desperatus; quod curationem, medicinam non admittit.Usus: Morbus, plaga, contumelia insanabilis. Cf.Desperatus.
INSĀNĒ,A l’excès,à la folie.Syn.Vehementer, cum impetu.
INSĀNĬA, æ, f.Folie.Syn.Furor.Epith.Non mediocris, molesta naturalis, præstans, ridicula, tolerabilis, utilis.Phras.1. Vi doloris in eam insaniam incidit, ut mentem inde nunquam receperit,la douleur l’a rendu tellement fou qu’il n’a plus jamais recouvré l’intelligence. Vi doloris ita a mente discessit, ita mentem perdidit, ita sibi excidit, insaniæ morbo ita affectus est, ita de potestate mentis exiit, ita mentemotus est, ita de mente deturbatus est, ita a mente desertus est, ut rationem in perpetuum amiserit; ut ad sanitatem inde nunquam redierit; ut furorem deinceps nunquam deposuerit; ut ad bonam mentem revocari nunquam potuerit; ut a furore et dementia nunquam se ad sanitatem retulerit; ut illum postea nemo ratione præditum viderit; ut nunquam postea convaluerit. 2. Lis amissa eum ad insaniam adegit,la perte de son procès l’a rendu fou. Mentem illi exturbavit; de sanitate illum ac mente deturbavit; in rabiem hominem egit; ad insaniam impulit, adegit, redegit; mentem illi emovit omnem.Usus: Insania est mentis ægrotatio et morbus. In insaniam incidere. Aliquem ad insaniam adigere. Insania et dementia deflagrare. Cf.Furor,Deliro,Delirus,Amens.
INSĀNĬO, is, īvivelii, ītum, ire, n.Être fou.Syn.Desipio, furo, mentem amitto, mente captus sum, sanus non sum, deliro.Adv.Apertissime.Usus: Inter omnes, qui insaniunt, insanissimus. In alienos insanus insaniisti. Cf.Furor,Deliro.
INSĀNUS, a, um,Fou,insensé.Syn.Non sanus, amens, furens, fanaticus, vesanus, alienus a mente; a sanitate, a se ipso discedens; remotæ mentis; mentis impos.Phras.Insanus est,il est fou. Præceps amentia fertur; mente captus est; tragico Oreste et Athamante dementior, et vinculis constringendus; a mente desertus; lymphato similis; a ratione aversus; mens eum reliquit; mens a sua illi sede locoque dejecta est; in potestate mentis non est; de potestate mentis, de consilio, de ratione, de mente exiit; de sanitate, de statu mentis deturbatus est; a mente discessit; mens illi sua a sede dimota est. Cf.Furiosus,Delirus,Deliro,Insania.Usus: Homo fraternis flagitiis, sororis stupris insanus.
INSĂTĬĀBĬLIS, e, gen. com.Insatiable.Syn.Insaturabilis.Usus: Insatiabili gaudio completur. Insatiabilis voluptas, cupiditas.
INSĂTŬRĀBĬLIS, e, gen. com.Insatiable.Syn.Insatiabilis.Usus: Insaturabile abdomen.
INSĂTŬRĀBĬLĬTER,Sans pouvoir être rassasié.Syn.Sine satietate.
INSCENDO, is, di, sum, ere, n. et a.Monter sur.Usus: Inscendere in arborem.
INSCĬENS, entis, omn. gen.Qui ne sait pas,qui ignore.Syn.Imprudens. )( Sciens.Usus: Insciens fecisti, an sciens? Cf.Imprudens.
INSCĬENTER,Avec ignorance.Syn.Imprudenter.
INSCĬENTĬA, æ, f.Ignorance.Syn.Inscitia, ignorantia. )( Scientia.Epith.Multa.Usus: In maximis mihi erroris et inscientiæ tenebris lumen prætulisti. Inscientia multa versatur in vitio. Cf.Ignorantia.
INSCĪTĒ,En ignorant,maladroitement.Syn.Imperite. )( Scite.Usus: Inscite nugari.
INSCĪTĬA, æ, f.Ignorance,sottise.Syn.Inscientia, imprudentia, stultitia.Epith.Miserabilis, summa.Usus: Ineuntis ætatis inscitia senum prudentia est regenda. Magna est in illo inscitia.
INSCĪTUS, a, um,Ignorant,sot.Syn.Inelegans, male compositus et absurdus. Cf.Ineptus.
INSCĬUS, a, um,Ignorant,qui ne sait pas.Syn.Insciens, rudis, imperitus; imprudens.Usus: Tu me ignaro, inscio, nec opinante hoc ausus es? Non sum inscius, magnam esse historiæ utilitatem. Cf.Ignarus.
INSCRĪBO, is, scripsi, scriptum, ere, a.Écrire;orner d’une inscription.Syn.Incido, imprimo, mando litteris, in codicem refero.Usus: Vestris monimentis, in vestris monimentis nomen suum inscripsit. Libellum meum Oratorem inscripsi. Epistola patri inscripta. Sibi aliquid in animo inscribere. Cf.Scribo.
INSCRIPTĬO, ōnis, f.Inscription.Syn.Titulus.Epith.Plenior, præclara, falsa.Usus: Decernere alicui statuam cum inscriptione præclara.
INSCULPO, is, psi, ptum, ere, a.Graver sur ou dans.Syn.Incido, imprimo, inscribo.Usus: Res animo insculptas habere. Omnibus insita est et insculpta Deorum notitia. Natura insculpsit in mentibus nostris. Cf.Scalpo.
INSĔCO, as, cŭi, ctum, are, a.Couper.Syn.Incido, seco.Usus: Aliquem dentibus insecare,déchirer qqn avec les dents, le mordre.
INSECTĀTĬO, ōnis, f.Poursuite,attaque.Usus: Abstinere aliorum insectatione.
INSECTOR, aris, atus sum, ari, d.Poursuivre,attaquer.Syn.Consector, insequor; peto, agito, exagito.Adv.Inimice, insolenter, petulantissime, vehementer.Usus: Clamore aliquem; contumeliis, minis, maledictis insectari. Insector ultro et insto accusatori et urgeo. Miserorum fortunam insectari. Cf.Agito,Vexo,Inimicus.
INSĒDĀTUS, a, um,Soulevé.Syn.Commotus. )( Sedatus.Usus: Grave, turbulentum, insedatum genus hominum.
INSĔPULTUS, a, um,Non enseveli.Syn.Inhumatus. )( Sepultus.Usus: Miseri et insepulti acervi civium.
INSĔQUOR, ĕris, sĕcūtus sum, sequi, d.Suivre,poursuivre.Syn.Insector, sequor, persequor, subsequor, excipio.Adv.Acriter, longius, undique, necessario.Usus: Insequor fugientem. Insequi aliquem stricto gladio.Quæ non insequens hora antecedente populo Romano illuxit? Cf.Sequor.
1. INSĔRO, is, sĕrŭi, sertum, ere, a.Mettre dans,insérer.Syn.Impono, immitto.Usus: Pueris cibum in os inserere. Collum in laqueum, manum in peram inserere. 2. Immisceo,mêler. Deos minimis rebus, falsa veris, se negotiis inserere.
2. INSĔRO, is, sēvi, sītum, ere, a.Semer,planter.Usus: Inserere oleam vitibus.
INSERVĬO, is, īvivelĭi, ītum, ire, n.Donner ses soins,s’appliquer à.Syn.Servio, operam dovelnavo.Adv.Fideliter, studiose.Usus: A quo plurimum sperant, huic plurimum inserviunt. Inservire suis commodis, reipublicæ commodo, alterius honori, voluptati, auribus. Cf.Servio.
INSĬDĔO, est, sēdi, sessum, ere, n. et a.Étre assis ou situé sur,se fixer sur,occuper.Syn.Hæreo, inhæreo.Adv.Penitus.Usus: Macula in republica insedit penitus et inveteravit. Ita tibi insidet suspicio, ut penitus evelli non possit. Insidet in animo dictum, opinio, dolor.
ĬNSĬDĬÆ, ārum, f. pl.Embuscade,embûche.Syn.Fraus.Epith.Abstrusæ, clariores luce, crudeles, domesticæ, fictæ, manifestæ, mediæ, multæ, nefariæ, occultæ, præsentes, quotidianæ, tantæ ac tam absconditæ, urbanæ.Phras.1. Insidias illi struxit,il lui a dressé des embûches. Insidias fortunis ejus tetendit, molitus, machinatus est; laqueos ejus fortunis non paucos tetendit; dolum ejus capiti alium ex alio nexuit; insidias in ejus caput ac fortunas non semel comparavit; caput ejus non semel clandestinis consiliis petiit, appetiit; aditum nefariis ad ejus direptionem consiliis præparavit; capiti ejus et fortunis imminuit. Cf.Insidior,Observo. 2. Ejus insidias vix effugit,il a eu de la pine à se dérober à ses embûches. Prope aberat, quin in ejus insidias præcipitaret; ægre ejus tot petitiones ac laqueos declinavit; vix tot ejus ex insidiis elapsus est; vix periculum, quod capiti impendebat, depulit; vix occultas, quibus petebatur, insidias vitavit.Usus: 1. Insidias facere,dresser une embuscade. Insidias alicui tendere, ponere, instruere, parare, collocare. 2. In insidias incidere, venire, intrare,tomber dans une embuscade. 3. In insidiis considere, subsidere,se mettre en embuscade. 4. In insidiis ponere, locare, collocare milites,placer ses soldats en embuscade. 5. Ex insidiis consurgere,s’élancer d’une embuscade. 6. Insidias cavere,éviter une embuscade. Insidias antevenire, vitare, patefacere, detegere.
INSĬDĬĀTOR, ōris, m.Celui qui tend des piéges.Usus: Insidiator bonorum.
INSĬDĬOR, aris, atus sum, ari, d.Dresser des embûches.Syn.Insidias facio, pono, tendo; periculum intendo; insidias adhibeo, molior, paro, comparo, instruo, machinor, loco, colloco, oppono, observo; vimvelarma intendo.Phras.Quibus plurimum fidebam, ii mihi insidiati sunt,mes amis les plus chers m’ont tendu des piéges. Quorum ege fide nitebar plurimum, quorum esse minime dubiam et infirmam fidem existimabam, quorum in fide ponebam plurimum, ii mihi insidias fecerunt; ii me insidiose tractarunt; insidiis me petiverunt, obsederunt, oppresserunt, prodiderunt; ii mihi insidias collocarunt, compararunt; ex insidiis caput meum petiverunt; insidiis jugulum meum petiverunt; ii mihi insidias, periculum, pestem, perniciem moliti sunt; ii in perniciem meam incubuerex; ii vitam ferro atque insidiis appetivere; illi nefarios in caput meum homines subornarunt; multis me insidiis captavere; fraude ac insidiis de vita nefarie cogitarunt. Cf.Insidiæ.Usus: Catilina insidiatus est.
INSĬDĬŌSĒ,Perfidement.Syn.Fraudulenter, ex insidiis.Usus: Insidiosissime et perfidissime tractare aliquem; insidiose redire in gratiam.
INSĬDĬŌSUS, a, um,Perfide.Syn.Fraudulentus, dolosus, perfidiosus, simulator, fallax.Usus: Apertis inimicis resistere, insidiosis amicis non credere. Cf.Insidior.
INSIGNE, is, n.Insigne,ornement,parure.Syn.Signum, indicium, nota, monimentum, ornamentum.Epith.Clarissimum, obscurum, oppressum, regium, singulare.Usus: Fasces et secures dignitatis insignia. Bulla ornamentum pueritiæ, insigne fortunæ. Omnia honoris, imperii insignia et ornamenta cecidere. Multi insignia virtutis sine virtute consequuntur. Toga pacis insigne et otii. Insignia et lumina orationis.
INSIGNĬO, is, īvivelii, ītum, ire, a.Rendre remarquable,distinguer.Syn.Signis noto, distinguo.Usus: Insignitæ notæ veritatis.
INSIGNIS, e,Remarquable,illustre.Syn.Manifestus, clarus, apertus; nobilis, nobilitatus, conspiciendus, egregius, præstans; notatus.Usus: Vir genere insignis. Res ad laudem et gloriam insignis. Vir notis turpitudinis insignis. Insigne indicium mei in te amoris habes. Cf.Egregius.
INSIGNĪTĒ,D’une manière remarquable.Syn.Insigniter, aperte.Usus: Homo insignite improbus.
INSIGNĬTER,Fortement,fort,beaucoup.Syn.Insignite.Usus: Insigniter impudens. Insigniter aliquem diligere. Cf.Egregie.
INSĬLĬO, is, ŭi, ire, n. et a.Sauter sur.Usus: Insilire in equum.
INSĬMŬLĀTĬO, ōnis, f.Accusaition.Syn.Accusatio.
INSĬMŬLO, as, avi, atum, are, a.Accuser.Syn.Accuso, criminor, arguo.Adv.Communiter, falso.Usus: Probri, flagitii insimulare aliquem. Cf.Culpa,Culpo.
INSĬNŬĀTĬO, ōnis, f.Action de s’insinuer;exorde insinuant.Usus: Insinuatio ejusmodi esse debet, ut occulte per dissimulationem benevolum faciat auditorem.
INSĬNŬO, as, avi, atum, are, a.Faire entrer dans, introduire;s’insinuer.Syn.Influo, irrepo.Adv.Familiariter, penitus.Usus: Insinuare se et immergere in familiaritatem, consuetudinem aliorum. In sermonem, in causam se insinuare. Ut se insinuat improbus. Dolorem animis insinuare. Sol æstum per tecta insinuat.
INSĬPĬENS, entis, omn. gen.Sot,déraisonnable.Syn.Stultus, excors, vecors, sine corde et palato.Usus: Animus insipiens. Nihil insipiente fortunato intolerabilius. Cf.Stultus.
INSĬPĬENTER,Follement,sottement d’une manière insensée.Syn.Stulte.
INSĬPĬENTĬA, æ, f.Sottise.Syn.Stultitia.Usus: Nullum insipientia majus malum est. Cf.Stultitia,Ineptiæ.
INSISTO, is, stĭti, stĭtum, sistere, n.,nonnunquama.S’arrêter.Syn.Consisto.Adv.Importune.Usus: 1. Donec ad finem perveniat oratio, et insistat. Exercitus non referet pedem, sed insistet. Insistere singulis gradibus. 2. Urgeo,appuyer sur,insister. Curæ, rebus magnis, vestigiis majorum insistere. Munus suum, negotia, iter insistere, 3. Firmiter sto,se tenir ferme. Via lubrica, in qua insistere vix possis.
INSĬTĬO, ōnis, f.Action de greffer.Syn.Consitio.
INSĬTĪVUS, a, um,Greffé;étranger,emprunté.Syn.Insitus, non nativus.
INSĬTUS, a, um,Donné par la nature,naturel,inné.Syn.Innatus, ingenitus, naturalis, ingeneratus; inhærens, inustus. )( Assumptus, adventitius.Usus: 1. Quod est penitus insitum in moribus. Quod in animo penitus insitum est, et infixum. Huic populo libertas est insita. Insitæ et cognatæ in animo notiones. 2. Insertus,incorporé,adopté. In Læliorum gentem subito insitus. Cf.Hæreo.