INSŎCĬĀBĬLĬS, e, gen. com.Insociable.Usus: Homo omnibus insociabilis.
INSŎLENS, entis, omn. gen.Fier,superbe,insolent;qui n’a pas l’habitude de.Syn.Superbus, elatus, insolitus, imperitus.Phras.1. Homo est ex honoribus admodum insolens,ses dignités l’ont rendu fort arrogant. Honores ei multam verborum jactationem excutiunt; insolentia dominatus animos ei extulit; nemo hominem exsultantem honoribus, sibi præfidentem, insultantem in omnes, insolenter se efferentem, satis contineat, aut legum laqueis constringat. Quanta insolentia hominis, quantum fastidium? Qui ejus animi, quis impetus, quæ ferocia, quæ intemperies? Non privati insaniam sed regis insolentiam diceres; unius animos ac spiritus vix urbs capit, adeo jam diu per summam licentiam leges eludens magistratibus insultat. Ferocem honores faciunt, quoque impunitiorem, eo effrenatiorem. Nimius animis omnes spernit; ingenio ferox, et amicis fretus, secundis rebus immodestus et intolerabilis tantam sibi arrogantiam, tantos spiritus sumit, ut ferendus non videatur. Incedit per ora vulgi magnifice, seseque circumspicit. Animos mirum quantum tollit ex perpetuis honorum insignibus; insolentia est incredibili, insolentia effertur tanta, neminem ut præ se hominem putet; non jam civiliter nimiis opibus ac continuatis magistratibus utitur; eo insolentiæ progreditur, quam diuturna impunitate munivit, nullæ ut legum habenæ reprimere exsultantem possint; ut alacer lætusque per medium forum volitet; quanta hominem ex secundis rebus insolentia cepit?Usus: 1. Honores insolentem te faciunt. 2. Insolitus,nouveau,extraordinaire. Nullum verbum insolens ponere audebat. 3. Imperitus, insuetus,peu habile,ignorant. Harum rerum plane sum insolens et ignarus. 4. Prodigus,prodigue dissipateur. Insolens in pecunia. 5. Molestus,immodéré. In re pervulgata multus sum et insolens.
INSŎLENTER,Fièrement,avec arrogance.Syn.Immoderate, arroganter, superbe.Usus: Efferre se, gloriari insolenter.
INSŎLENTĬA, æ, f.Fierté,arrogance.Syn.Intolerantia.Epith.Singularis.Usus: Illa tua singularis insolentia, superbia, contumacia. Tanta insolentia, ut neminem liberum ducat. 2. Moveor loci insolentia,la nouveauté du lieu me fait impression. Cf.Arrogantia,Superbia.
INSŎLĬTUS, a, um,Inaccoutumé.Syn.Insolens, insuetus, novus, inusitatus, minime tritus, inexpertus.Phras.Insolito more,contre la coutume. Præter morem; non ex more; non ad exemplum aliorum; non ut mos erat; non ut mos fert.Usus: Insolitam lucem aspicere. Insolita gloria mihi advenit. Cf.Novus.
INSOMNĬUM, ii, n.Songe.Syn.Somnium.Usus: Hæc metuo, ne insomnia sint.
INSPECTĬO, ōnis, f.Examen. Nos nuntiationem solum habemus, consules etiam inspectionem.
INSPECTO, as, avi, atum, are, n. et a.Examiner.Usus: Me inspectante hoc fecisti.
INSPĒRANS, antis, omn. gen.Qui n’espère pas.Usus: Salutem insperantibus reddidisti.
INSPĒRĀTUS, a, um,Inattendu,inespéré.Usus: Insperatum gaudium. Occasio insperata, nec opinata. Cf.Improvisus.
INSPERGO, is, si, sum, ere, a.Répandre,saupoudrer de.Syn.Aspergo, respergo.Usus: Inspergere aliquem lingua. Molam ac vinum extis inspergere.
INSPĬCĬO, is, pexi, pectum, ere, n. et a.Visiter,inspecter.Syn.Aspicio, conspicio, inspecto.Usus: Hortos, ædes, tabulam, agros inspicere. Quid discat puer, inspiciam sæpissime. Cf.Lustro.
INSPĪRO, as, avi, atum, are, n. et a. *Introduire.Usus: Venenum inspirare,épancher son venin. Cf.Instinctus.
INSTĀBĬLIS, e, gen. com.Inconstant.Syn.Mutabilis. Cf.Inconstans.
INSTANS, antis, omn. gen.Présent,actuel.Syn.Præsens tempus, punctum temporis, vestigium temporis.Usus: 1. Fit ad punctum temporis, quod dicant, in instanti. 2. Imminens,imminent. Instans periculum.
INSTAR,A la ressemblance de,comme.Syn.Quasi.Phras.1. Instar supplicis ad pedes ei accidit,il se jeta à ses pieds en suppliant. Fortuna et specie supplicis; supplicis more ejus se pedibus advolvit; salutatio prima proxime formam supplicantis venerat. 2. Patruus illi instar parentis fuit,son oncle lui tint lieu de père. Patruus illi in gradu, numero, loco, existimatione parentis fuit; pro parente fuit.Usus: Navis instar urbis. Tu mihi es instar omnium. Latere est mortis instar. Cf.Quasi.
INSTAURĀTĬO, ōnis, f.Renouvellement.Syn.Renovatio.
INSTAURĀTĪVUS, a, um,Renouvelé.Usus: Ludi instaurativi,jeux qui recommencent.
INSTAURO, as, avi, atum, are, a.Renouveler.Syn.Renovo, redintegro, itero.Phras.Ut animum instauravit,dès qu’il eut repris courage. Ut animum refecit, redintegravit; ut se collegit paululum; ut animum paulisper revocavit.Usus: Instaurare animum collapsum. Aciem, bellum, cædem instaurare.
INSTĪGĀTĬO, ōnis, f.Action d’exciter.Syn.Fermotio, impulsio.
INSTĪGO, as, avi, atum, are, a.Pousser,exciter.Syn.Sollicito, impello, incito, stimulo; stimulos animis subdo; stimulis concito; calcaria addo, admoveo; incendo; tanquam quibusdam verborum tædis ac facibus inflammo; lacesso. Cf.Impello,Incito,Concito,Fucito.
1. INSTINCTUS, a, um.Excité,animé.Syn.Instigatus, plenus adhortantium vocibus.Usus: Homo nefario furore, ira, audacia instinctus.
2. INSTINCTŬS, ūs, m.Impulsion,excitation.Syn.Instigatio, afflatus, impulsus.Phras.Id non sine cœlesti afflatu atque instinctu divino factum est,cela fut fait sous l’inspiration et le souffle de la Divinité. Non sine cœlesti admonitu; non sine arcana cœlestique mentis incitatione; non sine Numinis certo afflatu factum est. Divino tactus spiritu; divino instinctus Numine; divino afflatus spiritu id consilium arripuit. DEUS illi eam mentem objecit; DEUS eum in eam mentem impulit; divini afflatus is spiritus fuit, qui ei hanc mentem dedit, qui ad id agendum hominem permovit.Usus: Instinctu divino afflatuque.
INSTĬTOR, ōris,Vendeur,marchand.Syn.Negotiator.Usus: Institorum et opificum multitudo. Cf.Mercator.
INSTĬTUO, is, ŭi, ūtum, ere, a.Établir,fonder,instituer.Syn.Decerno, constituo, incipio, erudio.Adv.Occulte, sapienter, male, bene, liberaliter, non ita, optime, parum.Usus: 1. Portorium, pœnam instituere. Institueram ad te scribere. Iniquam legem et conditionem instituit. 2. Incipio,commencer. Picturam, sermonen instituere. Perge, ut instituisti. Adhibe diligentiam, quam instituisti. 3. Compono, ordino, dispono,régler,organiser,disposer. Actionem, rationem rei peragendæ, litem instituere; civitates, collegia opicum conflare et instituere. Officinam instituere. 4. Facio,faire,instituer. Instituere heredem, tutorem, testes, accusatores. 5. Erudio,instruire. Instituere filios ad majorum instituta. Vir litteris, omnibus disciplinis institutus. Vita instituta præceptis philosophorum. Cf.Incipio,Ordino,Doceo,Erudio,Propono.
INSTĬTŪTĬO, ōnis, f.Instruction,éducation.Syn.Institutum, disciplina, educatio.Epith.Antiqua, firma, præclara, puerilis.Usus: Institutio doctoris ad cujuscumque naturam accommodanda est. Iisdem præceptis, eadem institutione formatur. Ratio et institutio gubernandæ reipublicæ. Stoicorum sectam et institutionem persequi. Cf.Disciplina.
INSTĬTŪTUM, i, n.Règle de conduite,principes,habitudes.Syn.Instituta ratio, mos, consuetudo.Epith.Meretricium, nefandum atque inauditum, novum, nefarium, patrium, vetus.Usus: Civitatis leges, juris publici instituta, mores, consuetudinem nosse. Tenere idem institutum et servare. Non natura, sed instituto moderatus. Suo instituto uti. Ab instituto aliquem abducere. Ad institutum redire, reverti. Cf.Consuetudo,Mos.
INSTO, as, stĭti, stĭtum, are, n.,nonnunquama.Presser,demander avec instances.Syn.Urgeo, pertinaciter tendo.Adv.Cupidius, plane, remissius, vehementius.Usus: 1. Victui ferociter instare. Operi, vestigiis majorum instare. Cupide instare alicui de re quapiam. 2. Immineo, impendo,menacer. Fatum aliquod impendetautinstat jam plane.Iter, bellum instat. Cf.Immineo,Insisto,Urgeo.
INSTRĒNŬUS, a, um,Nonchalant,paresseux.Syn.Indiligens ad res gerendas, minime promptus.Usus: Est hoc signum animi prudentis et non instrenui. Cf.Timidus.
INSTRĔPO, is, ŭi, ĭtum, ere, n.Faire du bruit.Usus: Si quid terroris instrepat.
INSTRUCTĬO, ōnis, f.Ordre,disposition.Syn.Apparatio, dispositio.Usus: Instructio militum, rei bellicæ. (Instructio,instruction,leçons,vulg. est).
INSTRUCTOR, ōris, m.Préparateur,ordonnateur.Syn.Structor, qui convivii et mensæ instruendæ curam habet.Usus: Instructores et conditores convivii. Instructores legionum.
INSTRUCTŬS, ūs, m.Appareil.Syn.Apparatus.Usus: Eodem instructu ornatuque comitatus.
INSTRŪMENTUM, i, n.Ameublement,mobilier.Syn.Supellex, apparatus, subsidium ad aliquid agendum.Epith.Forense, litigiosum, acre, fractum ex vulgi opinione, exiguum sane atque modicum, magnum, præclarum, tantum, vulgare.Usus: Homo multa instrumenta habet ad discendum. Æs et ferrum belli instrumenta. Arationes magna impensa magnoque instrumento tueri. Eloquentiam graviorum disciplinarum instrumento locupletare.
INSTRŬO, is, uxi, ctum, ere, a.Construire,disposer,équiper.Syn.Paro, apparo, molior, orno, adorno, comparo, armo, instituo, ordino, compono.Adv.Diligenter, magnifice, scite, augustius, bene, mediocriter, separatim.Usus: Domum, hortos, convivium instruere et ornare. Naves, classem instruere, armare, adornare. Actionem, calumniam alicui, bellum, consilia instruere et apparare. Aliquem ad omne officii munus, consiliis ad negotium idoneis, cultioribus ad eloquentiam acuendam doctrinis instruere et comparare. Accusator instructus et subornatus. Homo ab historia instructus. Provincia copiis et exercitu instructa. Exercitu ita ornato atque instructo. Cf.Doceo.
INSUĀVIS, e, gen. com.Désagréable.Syn.Injucundus, insulsus. )( Suavis.Usus: Insuavis sine litteris vita. Cf.Odiosus.
INSUĒFACTUS, a, um,Dressé,habitué.Syn.Assuefactus. Cf.Assuefacio.
INSUESCO, is, ēvi, ētum, escere, n.S’accoutumer à.Syn.Assuesco. Cf.Assuesco.
INSUĒTUS, a, um,Qui n’a pas l’habitude.Syn.Insolens, imperitus. )( Assuetus.Usus: Insuetus belli, armorum insolens. Cf.Imperitus.
INSŬLA, æ, f.Ile.Syn.Terra ubique aquis cincta.Epith.Extrema, inculta, magna, media, parva et referta divitiis, plena, atque ornata, sacra, tenera, tota, venalis. Insulæ fructuosissimæ, multæ.Usus: Fabulæ ferunt, in beatorum insulis eos, qui caste ætatem egerint suam, immortale ævum degere.
INSULSĒ,Sottement.Usus: Inepte, frigide, insulse loqui.
INSULSĬTAS, ātis, f.Sottise.Syn.Stultitia, ineptiæ.Usus: Quis ejus insulsitatem ferat? Cf.Ineptiæ.
INSULSUS, a, um,Sot,niais.Syn.Ineptus, frigidus, absurdus.Usus: Adolescens non insulsus. O gulam insulsam. Cf.Ineptus.
INSŬLTO, as, avi, atum, are, n.,nonnunquama.Sauter,attaquer;se moquer,insulter.Syn.Irrideo, illudo, irruo.Adv.Vehementius.Usus: In miserias alicujus, in omnes, in rempublicam insultare. In calamitate insultare. Cf.Insolens.
INSUM, ines, esse, n.Être dans,exister.Syn.Sum, insideo.Usus: Nullum dedecus reperiri potest, quod in hoc non insit. Inest in oratore perfecto omnium scientiarum absolutio. In hac vita nihil inest, nisi miseria.
INSŪMO, is, sumpsi, sumptum, ere, a.Dépenser,employer à.Syn.Consumo, impendo.Usus: Insumere laboremautsumptum in rem aliquam. Cf.Consumo,Impendo,Sumptus.
INSŬO, is, ŭi, ūtum, ere, a.Coudre dans.Syn.Includo.Usus: Insui in culeum,être cousu dans un sac.
INSUPER,De plus.Syn.Præterea.
INSUPĔRABĬLĬS, e, gen. com.Insurmontable.Usus: Insuperabilis Alpium transitus.
INSURGO, is, surrexi, surrectum, ere, a.S’élever sur,se dresser.Phras.(Vulg.Insurgere in auctorem consilii),s’élever contre,attaquer l’auteur d’un avis perfide. Contra auctorem nefarii consilii ausi consistere; coorti in auctorem consilii; in auctorem consilii eorum subito ingenia exarsere; in eum hominem consurgere universi cœpere. Cf.Adversor,Resisto.Usus: Insurgere altius,s’élever plus haut.
INSŬSURRO, as, avi, atum, are, n. et a.Murmurer à l’oreille.Syn.In aurem loquor.Adv.Familiariter, simulate.Phras.Insusurrabo, si quod verbum memoriæ non occurrerit,je vous soufflerai, si la mémoire vous fait défaut. Dissimulanter suggeram; in aurem dicam, subveniam depressa et submissa voce, ubi te memoria fugerit, ubi memoria vacillarit; suggerendo hærentem in salebris expediam.Usus: In aurem ejus quædam insusurravit. Insusurrare eamdem cantilenam.
INTĀBESCO, is, bŭi, escere, n.Se dessécher,se consumer.Syn.Extabesco.Usus: Diuturno morbo intabescere.
INTACTUS, a, um,Pur,non souillé;libre,exempt.Syn.Integer, inviolatus.Usus: Intactus a sibilo Hortensius pervenerat ad senectutem. Provinciæ bello intactæ. Cf.Integer.
INTĀMĬNĀTUS, a, um,Non souillé.Syn.Incontaminatus, intactus, integer.
INTĔGER, ra, rum,Pur;sain et sauf.Syn.Incorruptus, inviolatus, intactus, castus; solidus, plenus, incolumis. )( Contaminatus, vitiosus.Adv.Diutissime, plane.Phras.Tibi omnia eo bello manebunt integra,vous ne subirez aucune perte dans cette guerre. Salva ac integra tibi erunt omnia; sincera omnia sanctaque, integra inviolataque servabuntur; in vastatione omnium possessiones tuas sacrosanctas futuras tibi promitto; tuta tibi omnia sanctaque fore polliceor; incolumes manebunt fortunæ tuæ et illibatæ; intactæ a bello et, quod aiunt, sarta tecta restabit fortuna domus tuæ. Integræ florentesque, nusquam libatis opibus, erunt fortunæ tuæ.Usus: 1. Quo nemo integrior, nemo sanctior. Exemplum innocentiæ, vitæque integerrimæ. Integerrimas gentes belloque intactas aggressus est. Dum valetudo, dum existimatio est integra. 2. Liber,libre. Omnem causam alicui integram reservare. Rem ad meum reditum integram esse jussi. Rem ad senatum integram referre. Recipe me rudem et integrum discipulum. 3. Quod licet,loisible,permis. Si mihi libera essent omnia ac integra. Mihi integrum est facere, vel non facere. Viderint, quibus integrum est. 4. In integro res est,l’affaire n’a subi aucun dommage. 5. De integro homini gratulare,féliciter de nouveau. 6. In integrum restituere,remettre dans son premier état. Cf.Innocens,Totus.
INTĔGRĒ,Avec intégrité.Usus: Vita integerrime acta. In amicorum periculis caste ac integre versari.
INTĔGRĬTAS, tis, f.Honnêteté,probité.Syn.Innocentia.Epith.Cautior, et diligentior, gratissima, incorrupta, par, provincialis, singularis, spectata, summa, tanta.Usus: 1. Integritas corporis, valetudinis,bonne santé. 2. Singularis integritas et continentia, fidesque magnis in rebus spectata. Integritas incorrupta Latini sermonis. Cf.Innocentia,Virtus,Honestus,Probus.
INTĔGRO, as, avi, atum, are, a.Compléter,rétablir.Syn.Reficio, recreo.Usus: Animus defessus audiendo, risu vel admiratione integratur.
INTĔGŪMENTUM, i, n.Couverture,vêtement;masque.Syn.Involucrum.Usus: Frontis integumento uti ad occultanda vitia. Aliquando evolutus es integumentis dissimulationis tuæ,vous êtes enfin dépouillé des voiles de la dissimulation. Per quædam involucra et integumenta perspicere aliquid.
INTELLECTĬO, ōnis, f.Synecdoque, (fig. de rhét.).Usus: Intellectio est, cum totum de partevelcontra intelligitur.
INTELLĬGENS, entis, omn. gen.Intelligent,éclairé.Usus: Teretes aures habet, et intelligens judicium. Existimatur doctus, et cujusvis generis intelligens.
INTELLĬGENTER,D’une manière intelligente. (Vulg.Intelligibiliter).Usus: Intelligenter auditur.
INTELLĬGENTĬA, æ, f.Intelligence,connaissance,science.Syn.Prudentia, scientia, notio, cognitio.Epith.Animalis, communis, difficilis, magna, mediocris, popularis, præstans, propria, vitiosa, vulgaris.Usus: Homines principio rerum omnium adumbratas intelligentias animo ac mente concipiunt. Ratione aliquid ac intelligentia comprehendere. Honestum in nostram intelligentiam cadit. Intelligentiam suam intendere, infigere in aliquid. Intelligentia præstare, et aliis anteire. Pars animæ, intelligentiæ et rationis particeps. Commune judicium et popularis intelligentia.
INTELLĬGO, is, lexi, lectum, ere, a. et n.Comprendre.Syn.Cognosco, sentio, capio, teneo, percipio; mente complector, perspicio; cogitatione comprehendo, complector; animadverto, intelligentiam rei habeo; accipio, disco, animo percipio; intelligentia et ratione comprehendo.Adv.Acriter, diligenter, haud, sane, male, melius; non fere; non tam, optime, penitus, plane, præclare, prorsus, prudenter, pulchre, quamprimum, recte.Phras.1. Omnia se intelligere arbitratur,il pense tout savoir. Præcipua se intelligentia esse, solertissime se perspicere omnia, nihil suæ intelligentiæ vim et notionem fugere, omnia se videre, intelligere et sapere plus, quam cæteros, arbitratur; omnia se comprehendere animo, omnia intelligentia complecti, unum se eruditos habere oculos, superbe existimat. 2. Quantum e litteris intelligere potui,autant que l’étude a pu me l’apprendre. Quantum conjectura consequi; quantum assequi, conjicere, sentire; quantum ex litteris percipere, colligere, animadvertere potui; ut animo, mente, cogitatione comprehendere potui; quantum quidem e litteris interpretari potui. 3. Dialecticam præclare intelligit,il sait fort bien la dialectique. Dialecticam animo menteque comprehensam habet; disceptandi artem tenet, callet penitissime; acri mente cogitationeque complectitur; in dialecticis, etiam quæ a vulgari intelligentia remotiora sunt, solertissime perspicit. Cf.Calleo.Usus: Cernere et intelligere aliquid animo. Intellexi ex epistolis tuis.
INTEMPĔRANS, antis, omn. gen.Immodéré,intempérant.Syn.Immoderatus, libidinosus, impurus, cupidus, in libidinem effusus.)( Temperans.Adv.Valde.Usus: Intemperans in rei alicujus cupiditate. Libidinosa, intemperans adolescentia. Cf.Immodestus.
INTEMPĔRANTER,D’une manière intempérante.Syn.Intemperate, insolenter, immoderate.
INTEMPĔRANTĬA, æ, f.Intempérance.Syn.Intemperies, incontinentia, insolentia. )( Temperantia.Epith.Immoderata, impudentior, impura, inimica, moderata, multa, tanta, turpior.Phras.Quæ ista hominis est intemperantia?Combien grande est l’intempérance de cet homme?Quæ est ista immoderatæ vitæ ratio? Quæ ista est vita, quam immoderate, intemperanter, luxuriose traducta? Quis iste luxus est, quam profusæ libidines, quam intemperatæ perpotationes? Ista hominis vita sit, fortunis, opibus, flore ætatis tam intemperanter uti, abuti? modum cupiditatibus nullum ponere, nihil non libidinose, nihil non incontinenter audere? Cf.Luxuria.Usus: Intemperantia est a tota mente et recta ratione defectio, omnium eadem perturbationum mater. Explere alicujus intemperantiam.
INTEMPĔRĀTĒ,Dans les excès.Syn.Intemperanter.
INTEMPĔRĀTUS, a, um,Immodéré.Syn.Intemperans, immoderatus.Usus: Intemperatissimæ perpotationes. Cf.Immodestus,Immoderatus.
INTEMPĔRĬÆ, ārum, f. p.Emportement,fureur.Usus: Quæ te intemperiæ agitant? Cf.Furiæ.
INTEMPĔRĬES, ēi, f.Incontinence,violence,caprices.Syn.Immoderatio, procacitas.Usus: Intemperiem hominis ferre non possum. Cf.Immodestus.
INTEMPESTĪVĒ,Mal à propos,à contre-temps.Syn.Præpostere.
INTEMPESTĪVUS, a, um,Intempestif.Syn.Præposterus, perversus.Usus: Intempestivum convivium. Intempestiva loquacitas, epistola.
INTEMPESTUS, a, um,Intempestif.Syn.Concubius.Usus: Nocte intempesta adfuit,il arriva au milieu de la nuit.
INTENDO, is, di, tentum et tensum, ere, a. et n.Tendre,diriger vers.Syn.Porrigo, extendo, intento. )( Remitto.Adv.Longius, malitiose, quam maxime.Usus: 1. Intendere oculos, mentem, cogitationem ad rem aliquam, ad negotia. 2. Contendo,tendre,bander. Intendere arcum. Intendere et remittere vocem. 3. Cogito, enitor,tendre l’esprit,s’efforcer. Quid intendit, quid cogitat! Aliquo suam cupiditatem intendere. Curam rei alicui intendere. Animos intendere aliquo ac defigere. 4. Infero, paro, molior,préparer,intenter. Litem, crimen, actionem in aliquem intendere; se adversarium in magistratum alicujus intendere. 5. Constipo,tendre sur,couvrir. Intendunt se cœlo nubes. Cf.Cogito,Conor.
INTENSĒ, comp. adhib.Avec ardeur.Syn.Ardenter, vehementer, acriter, magno studio, magna cupiditate.Usus: Illud longe intensius concupiscimus, quod, etc.
INTENTĬO, ōnis, f.Effort;dessein,intention.Syn.Contentio, consilium, finis, scopus, animus.Phras.(Hoc ea intentione feci,Vulg.),je l’ai fait dans cette intention. Id ea mente, cogitatione, eo consilio a me factum est; id tum contendebam, id volebam, spectabam, destinabam; eo consilia nostra spectabant; id animo disignabam; huc ferebar cogitatione; propositum mihi id unum erat. Ea mens erat, id consilium eo in facto. Cf.Scopus,Finis,Propositum.Usus: 1. Mentem a cogitationum intentione ad tranquillitatem revocare. Animi intentioseucontentio. 2. Mens, consilium, scopus, animus,dessein,volonté. Factivelintentionis adversariorum cum scripto contentio.
INTENTO, as, avi, atum, are, a.Diriger vers,menacer.Syn.Minor.Usus: Arma, crimen, vim, faces, periculum capitis intentare alicui. Cf.Minor.
INTENTŬS, ūs, m.Action de tendre, de présenter.Syn.Porrectio, projectio.
INTENTUS, a, um,Attentif.Syn.Attentus.Phras.1. Intenti erant omnes ad id spectaculum,tous étaient attentifs à ce spectacle. Mentem omnes oculosque intentos defixosque habebant in id spectaculum; erecti suspensique in spectaculum animo intendebantur; deditæ eo mentes cum oculis erant; intenti in id unum toti se avertebant; intentis oculis acerrime rem omnem contemplabantur; ea res omnium oculos mentesque in se avertebat. Cf.Attentus.Usus: 1. Animus intentus ad faciendum. Dux intentus recipiendo exercitui. 2. Vehemens,véhément. Sermo paulo intentior. 3. Intentatus,dirigé vers,lancé contre. Tela jugulis civium in patriam intenta,traits dirigés contre la patrie en la privant de ses citoyens.
INTER,Entre.Phras.Inter doctos numerari potest,on peut le considérer comme un homme instruit. In numerum doctorum hominum referri, conferri; in doctis censeri; in doctorum hominum numero reponi; ad doctos aggregari potest. Cf.Adnumero.Usus: 1. Galba inter tot æquales unus excellens. Inter me et te multa sæpe disceptatio. 2. Vicissim,l’un l’autre. Homines inter se amant; loquuntur inter se. Mirum, quod vos inter vos risum tenere possitis.
INTERCĂLĀRIS, e, gen. com.Intercalaire,intercalé.Usus: Annus intercalaris,année bissextile. Mensis intercalaris,mois intercalaire. Februarius. Dies intercalaris,jour intercalaire.
INTERCĂLĀRĬUS, a, um,Intercalaire.Syn.Intercalaris.
INTERCĂLO, as, avi, atum, are, a. et n.Intercaler.Syn.Interpono, adjungo, prorogo.Usus: Num Romæ intercalatum sit ad me perscribe. Cura, ut simus annui, ne intercaletur,faites tous vos efforts, pour que l’année demeure ce qu’elle est, et qu’il n’y ait point d’intercalation.
INTERCĂPĒDO, ĭnis, f.Intervalle.Syn.Intervallum, intermissio.Usus: Non pœnitet me, intercapedinem scribendi studendique fecisse,je ne me repens pas d’avoir interrompu ma correspondance et mes études.
INTERCĒDO, is, cessi, cessum, ere, n.Venir entre.Syn.Intervenio.Phras.Inter urbem colliculi aliquot intercedebant,quelques collines séparaient les divers quartiers de la ville. Intercurrebant colliculi; urbi interjecti erant colliculi; inter urbem flumenque colliculi intererant, interjacebant.Usus: 1. Gaudiis fere ægritudo, læta tristibus intercedunt. Inter nos vetus usus, consuetudo, amicitia, magna officia, et paria intercedunt. Inimicitiæ mihi cum illo intercedunt. Nox una intercesserat. 2. Obsto, adversor, refragor,s’opposer à,faire obstacle. Sententiæ, legi, auctoritati alicujus intercedere. Meæ rogationi nemo tribunorum intercessit. 3. Rogando impetro,autfidem meam interpono,intervenir(comme répondant),cautionner. Intercessi pro eo magnam pecuniam. (Intercedo,intercéder,vulg. est), pro quo dicendum: supplico, deprecor pro, etc.
INTERCEPTĬO, ōnis, f.Soustraction,vol.Usus: Interceptio poculi, prædæ, manubiarum.
INTERCEPTOR, ōris, m.Celui qui dérobe,qui intercepte.Usus: Prædæ interceptor et fraudator.
INTERCESSĬO, ōnis, f.Intervention;caution.Epith.Pestifera.Usus: Intercessio stultitiam intercessoris arguebat. (Intercessio,intercession,vulg. est), pro quo dicendum: Deprecatio.
INTERCESSOR, ōris, m.Garant.Epith.Gravissimus, iniquissimus.Usus: Nullo intercessore legem perculi. Intercessorem parare. (Intercessor,intercesseur,vulg. est), pro quo dicendum: Deprecator.
1. INTERCĪDO, is, cīdi, cīsum, ere, a.Couper par le milieu.Syn.Interscindo.Usus: Meæ ædes intercisæ. Cf.Cædo.
2. INTERCĬDO, is, cĭdi, ere, n.Tomber,périr,disparaître.Syn.Cado.Usus: Pereant amici, dum una intercidunt inimici. Cf.Cado.
INTERCĬPĬO, is, cēpi, ceptum, ere, a.Prendre,intercepter.Syn.In itinere capio, aufero.Usus: Litteras intercipere et aperire.
INTERCĪSĒ,En coupant(les phrases),par incises.Usus: Intercise dicere.
INTERCLŪDO, is, clūsi, clūsum, ere, a.Fermer,couper,arrêter.Syn.Prohibeo, nego.Usus: Iter, fugam, commeatum, adversæ fortunæ perfugium, libertatem alicui intercludere. Aditus ad aliquem omnes intercludere. Locum præsidiis interclusum tenere. Legio a reliquo exercitu interclusa. Locus frondibus interclusus. Animam alicui intercludere. Cf.Impedio.
INTERCLŪSĬO, ōnis, f.Action de boucher.Syn.Impedimentum, occupatio.Usus: Animæ interclusio, atque spiritus angustiæ,suffocation.
INTERCŎLUMNĬUM, ii, n.Entre-colonne.Syn.Columnarum intervallum.Usus: Signa omnibus intercolumniis disposita.
INTERCURRO, is, curri, cursum, ere, n.Survenir,s’interposer.Syn.Intercedo, intervenio.Usus: Pugnantibus intercurrere civitatis principes. Cf.Intervenio.
INTERCURSŬS, ūs, m.Intervention.Syn.Interventus, intercessio.Usus: Consulum intercursu rixa sedata est.
INTERCUS, ŭtis, omn. gen.Qui est sous la peau.Usus: Aqua intercus est morbus, quem Græci hydropem vocant,hydropisie. Medicamentum dare ad aquam intercutem.
INTERDĪCO, is, dixi, dictum, ere, a. et n.Interdire.Syn.Prohibeo, veto, decretum interpono.Usus: Aqua et igni interdictus. Prætor de fossis minimisque rebus interdicit. Huic fune vox interdicatur. Cf.Prohibeo,Interdictum,Veto.
INTERDICTĬO, ōnis, f.Interdiction.Syn.Interdictum.
INTERDICTUM, i, n.Arrêt,sentence du préteur.Syn.Prætoris edictum, vitandi formula.Epith.Tyrannicum, quotidianum.Phras.Tota urbs sub interdicto est, (en lang. ecclés.:)toute la ville est sous l’interdit. Urbs tota divinis interdicta est; cives omnes sacrorum aditu arcentur, prohibentur. Interdictum est Pontificia auctoritate, ne qua divina fierent in templis ejus urbis. Pontificium interdictum. Pontificia interdictio cives omnes ab officiis divinis arcet; civitas omnis Pontificio interdicto affecta, perculsa, mulctata est; Pontificia auctoritate divinorum usu privata, sacris interdicta est. Pontificio edictio triste silentium aris, templisque indictum est; sacris, sacrorum usu, templorum adytis cives omnes Pontificio edicto excluduntur.Usus: Cum aliquo interdicto contendere. Interdicta respuere.
INTERDĬU,Pendant le jour. Noctu, an interdiu.
INTERDUCTŬS, ūs, m.Ponctuation.Syn.Distractiovelnota.Usus: Oratio non spiritu pronuntiantis, nec interductu librarii, sed numero coacta debet insistere.
INTERDUM,Quelquefois,parfois.Syn.Est, cum, nonnunquam.Usus: Geminatio verborum interdum vim habet, alias leporem.
INTĔRĔA,Cependant,tandis que.Syn.Interim, tantisper, mediis diebus, hoc interim spatio, inter hæc. )( Postea.Usus: Hæc dum Romæ geruntur, Quintius interea, etc. Tu interea cessabis.
INTĔRĔO, is, ĭivelīvi, ĭtum, ire, n.Mourir.Syn.Morior, pereo.Adv.Funditus.Phras.1. Multi cives peste interiere,bien des personnes sont mortes de la peste. Magna civium interitio facta est; peste civium plurimi sunt confecti, deleti; peste velut incendio civitas deflagravit; res civitatis viresque pestilentia admodum sunt accisæ; peste, perinde ac si internecino bello certatum esset, exhausta est civitas. 2. Omnia interitura videntur,tout semble devoir périr. Ad occasum, exitium, interitum civitatis vergunt omnia; ad interitum ruunt omnia; pessumire videntur omnia; prope absunt ab exitio res urbis; omnia nobiscum peritura videntur; omnia labi, fluere, occidere videntur. Cf.Pereo.Usus: Sine dolore interire. Tabulæ illæ incendio interiere.
INTĔRĔQUĬTO, as, are, n.Parcourir à cheval. Dux interequitans suos alloquebatur.
INTĔREST, imp.Il importe.Syn.Refert.Phras.1. Hoc tua minimum interest,cela vous importe peu. Hoc tua nullam in partem interest; hoc ad te nihil; tua res in toc nulla agitur; hoc ad res tuas parum pertinet, hoc tua nihil refert, hoc ad res tuas momenti nihil habet, vim nullam habet. 2. Mea hoc multum interest,cela m’importe beaucoup. Mea hoc multum refert; res in hoc agitur mea; hoc ad me valde pertinet; hoc ad res meas valet in omnem partem, in omnes partes plurimum; ad res meas multum interest, refert; permagni ponderis, maximi momenti ad res meas est; momenti, ponderis habet plurimum. Inest in ea re momenti plurimum ad causam meam.Usus: 1. Tuarum rerum multum interest. Omnium interest. Plus, multum, permagni interest, quibus modis res fiant. 2. Differt, differentia est, discrimen est,il y a une différence. Inter doctum et rudem multum interest. Inter Zenonem et Aristotelem præter verborum novitatem nihil interest. Hoc inter dignitatis fortunæque gradus interest, interlucet.
INTERFĀRIS, atus sum, d. *Interrompre,couper la parole.Usus: Tum Appius interfatur.
INTERFECTOR, ōris, m.Meurtrier,assassin.Syn.Percussor.Usus: Hostes et interfectores reipublicæ.
INTERFĬCĬO, is, fēci, fectum, ere, a.Tuer,massacrer.Syn.Neco, eneco, occido, ferro vitam eripio, morte mulcto, interimo, mortem affero.Adv.Impune, nefarie, apertissime, publice.Phras.1. Multi sane interfecti sunt,bien des gens ont été tués. Cædes maxima est facta; internecio civium est consecuta; cives occisione deleti; mors allata, oblata multis; acerbissima morte affecti, numero viventium exturbati; jugulati, trucidati, de medio sublati, interempti, perempti, luce privati plurimi; multi cervices jugulum ferro præbuere, ferrum corpore recepere; lux erepta multis; multi vita expulsi ferro concidere; obtruncati multi; magna cædes perpetrata; multi mortiferis vulneribus icti cecidere; multi spiculis perfossi, gladiis per adversum pectus transfixi; securi percussi procubuere; magna strages, magna cædes est edita; ingenti cæde prostrati sunt plurimi, internecioni dati; morti dediti, pecoris modo conscissi. 2. Ipse se interfecit,il s’est suicidé. Mortem sibi ipse conscivit; vim, manus sibi attulit; sua sibi manu vitam exhausit; ipse sibi ferro pectus trajecit; suo sanguine manus ipse suas imbuit; liberum mortis arbitrium occupavit; voluntariam mortem occupavit, sibi conscivit; occupavit fati diem ipse adacto in pectus gladio, infelici dextera, suoque ictu mortem invenit; ferrum ipse sibi in pectus demisit; in ferrum pectore incubuit; sua manu cecidit; hausto veneno, intercisis venis, abruptis venis, misso per venas sanguine longæ ætatis cruciatus antevertit, effugit; infamem vitam turpissimo exitu fœdavit; sibi mortis diem admovit; vitam sibi abrupit, extorsit; vitæ finem fecit; vim, manus sibi intulit.Usus: Per insidias eum interfecisti. Cf.Cædes,Interimo,Occido.
INTĔRIM,Pendant ce temps,cependant.Syn.Interea, tantisper, inter hæc.Usus: Interim Varus Uticam venit.
INTĔRĬMO, is, ĕmi, emptum, ere, a.Tuer,détruire.Syn.Interficio, interim affero.Phras.A furioso homine interemptus est,il fut tué pur un homme en fureur. Furiosi hominis manu percussus interiit, sublatus est; lux, vita illi erepta est; furiosi hominis manu ictus occubuit, mortem oppetit; eum homo furiosus ab jugulo, ita ut per costas ferrum emineret, terræ affixit; stricto gladio pectus transegit; cultrum illi in corde defixit; gladium superne jugulo defixit; mortifero vulnere furiosi manu ictus præceps in vulnus obiit; prolapsus in vulnus cecidit exanimis; ejus latus homo furiosus gladio hausit; ejus pectus stricto gladio homo furiosus semel iterumque percussit. Cf.Interficio.Usus: Lucretia se ipsam interemit.
INTĔRĬOR, ōris, com. gen.Intérieur, )( Exterior.Usus: Nihil mente interius.Interior ædium pars. Interiores litteræ, et reconditæ.
INTĔRĬTŬS, ūs, m.Mort,destruction.Syn.Occasus, obitus.Epith.Acerbus, crudelis, immaturus, justus, optatissimus, paternus, perceler, repentinus, similis, universus, voluntarius.Usus: Natura omnium rerum interitus atque obitus conficit. Nihil non aliquando ad interitum redigetur. Ea res interitum rei publicæ afferet. Interitus et dissipatio. Cf.Ruina,Excidium.
INTERJĂCĔO, es, jăcŭi, ere, n.Être situé entre.Usus: Interjacebat campus, colles imminebant.
INTERJECTĬO, ōnis, f.Insertion.Syn.Interpositio.Usus: Interjectio verborum.
INTERJECTŬS, ūs, m.Interposition.Syn.Interjectio.Usus: Luna terræ interpositu interjectuque deficit,la lune s’éclipse quand la terre se place entre elle et le soleil.
INTERJĬCĬO, is, jēci, jectum, ere, a.Mettre entre.Syn.Interpono.Usus: Nasus quasi murus oculis interjicitur. Inter illorum ætates interjectus Cato. In voluptatibus nullo intervallo interjecto dies noctesque versari. Alii aliis interjecti.
INTERLŎQUOR, ĕris, lŏcūtus sum, loqui, d.Interrompre.Usus: Siccine mihi interloqueris?
INTERLŪCĔO, es, ere, n.Paraître,briller entre;luire.Syn.Eluceo, emineo. Inter dignitatis fortunæque gradus hoc interlucet, hoc discrimen est,il y a cette différence.
INTERMĔDĬUS, a, um,Interposé,intercalé.Syn.Medius, interjectus, intermissus.Usus: Planities intermissa collibus, urbemque inter et flumen intermedia. Est quidam interjectus, intermedius, et quasi temperatus, in neutro excellens, utriusque particeps, vel utriusque potius expers. Cf.Medius.
INTERMĬNĀTUS, a, um,Non limité,qui est sans fin.Syn.Infinitus, immensus, æternus. )( Terminatus.
INTERMĬNOR, aris, atus sum, ari, d.Menacer.Syn.Minor. Cf Minari.
INTERMISSĬO, ōnis, f.Interruption.Syn.Intervallum, intercapedo, relaxatio.Usus: Nunc, propter intermissionem forensis operæ, sine ulla intermissione temporis dies noctesque litteris vaco.
INTERMITTO, is, mīsi, missum, ere, a.Suspendre,interrompre.Syn.Interdum conquiesco, intermissionem facio. )( Retineo.Adv.Jam diu.Usus: 1. In maximis occupationibus nonnunquam intermitto studia doctrinæ, consuetudinem pristinam. 2. Planities intermissa collibus. Paucis diebus intermissis,après quelques jours d’intervalle.
INTERMŎRĬOR, ĕris, mortŭus sum, mori, d.Mourir dans l’intervalle,être oublié.Syn.Pereo, morior.Usus: Nullum apud te officium intermoritur.
INTERMUNDĬA, ōrum, pl. n.Espaces entre les mondes.Syn.Spatium inter mundos Epicuri interjectum.Usus: Tanquam modo ex Epicuri intermundiis descendisset.
INTERNĔCĪNUS, a, um,Meurtrier.Syn.Crudelis, inexpiabilis, ubi necesse sit omnes necari.Usus: Bellum internecinum,guerre d’extermination.
INTERNĔCĬO, ōnis, f.Tuerie,mort,carnage.Syn.Exitium, interitus, exstictio.Epith.Magna.Usus: Internecionem facere. Internecione cives liberare. Cf.Cædes.
INTERNĔCO, as, cŭi, ctum, are, a.Tuer.Usus: Hostibus internectis. Cf.Interficio.
INTERNOSCO, is, nōvi, ere, a.Distinguer.Syn.Secerno, discerno.Adv.Difficulter, perdifficiliter.Usus: Verum a falso, dignumque an indignum sit, internoscere. Cf.Discerno.
INTERNUNTĬUS, ii, m.Messager,parlementaire.Syn.Interpres.Epith.Assiduus.Usus: Assiduis cum illo internuntiis egi.
INTĔRO, is, trīvi, trītum, ere, a.Broyer dans.Usus: Tu intrivisti, tibi exedendum est (Prov.),le vin est tiré, il faut le boire.
INTERPELLĀTĬO, ōnis, f.Interruption.Syn.Interventus.Usus: Interpellatione mei familiaris interrupta est mea epistola.
INTERPELLĀTOR, ōris, m.Importun,fâcheux.Syn.Interventor.Epith.Minus molestus.Usus: In litteris sine interpellatoribus molestis versor.
INTERPELLO, as, avi, atum, are, a.Interrompre.Syn.Interrumpo, impedimento sum.Adv.Odiose, paulum.Usus: Tu vero ut me interpelles et appelles, ut obloquare et colloquare, velim. Ab aliquo interpellari. Cf.Impedio.
INTERPŎLO, as, avi, atum, are, a.Modifier,réparer.Syn.Renovo.Usus: Togam prætextam quotannis interpolare. Ædes interpolare. Demendo, mutando, curando, ne littera appareat, interpolando.
INTERPŌNO, is, pŏsŭi, pŏsĭtum, ere, a.Mettre entre,insérer.Syn.Interjicio, in medio colloco.Adv.Facete.Phras.1. Mediæ orationi leviora argumenta interponimus,au milieu du discours, nous plaçons des arguments plus faibles. Leviora argumenta mediæ orationi inteximus, includimus, inserimus, interjicimus; in mediam orationem conjicimus, conferimus; levioribus argumentis in media oratione locum damus. 2. His me causis non interponam,je ne me mêlerai pas à ces affaires. In res tam ancipites et tumultuosasme non immittam; non inferam, non intrudam, non offeram, non implicabo, non miscebo; curando aliena non me eo sciens prudensque demittam, unde exitum videam nullum. Cf.Implico.Usus: Sæpe etiam versus interponitur. Se, suam fidem in aliquam rem interponere. Auctoritatem suam ac operam, studium, laborem pro aliquo interponere. Non interpono meum judicium. Audaciæ alicujus se, legem, religionem interponere.
INTERPŎSĬTĬO, ōnis, f.Interposition.Epith.Difficilior.Usus: Cum personarum certarum interpositione.
INTERPŎSĬTŬS, ūs, m.Interposition.Syn.Interjectio.Usus: Interpositus terræ.
INTERPRES, ĕtis, m.Qui explique,interprète.Syn.Explanator, internuntius, conjector.Epith.Præclarus, religiosus, vaferrimus. Interpretes exercitatissimi, fallaces, indiserti, molles, prudentissimi, publici, veteres.Usus: Interpretes Poetarum Grammatici. Astrologus cœli interpres. Per interpretem agere, loqui. Per amicos, sequestres et interpretes judicium corrumpere.
INTERPRĔTĀTĬO, ōnis, f.Interprétation,sens.Syn.Notatio, etymologia.Epith.Satis acuta, nimis callida, indigna, magna, malitiosa, mendax, non molesta.Usus: Juris, verbi, scripti vis et interpretatio. Somnia interpretatione explicare.
INTERPRĔTOR, aris, atus sum, ari, d.Interpréter,expliquer.Syn.Interpretationem facio, expono, interpretatione explico, expono; rem obscuram declaro.Phras.1. Interpretari Græcos Platonis libros,expliquer les livres de Platon. Platonem de Græcis convertere; Græca prope iisdem verbis Latine versa dicere. Quæ Plato Græco sermone tractavit, Latinis litteris mandare. Græca Latine reddere; in Latinum convertere; de Græcis latine dicere, in Latinum transferre; Latino sermoni, Latinæ consuetudini tradere. 2. Eam rem varie interpretabantur homines,les hommes interprétaient différemment cette action. Eam rem alii alio trahebant; alii civile id rebantur, quidam ad sævitiam trahebant; ea res non uno modo ab omnibus accepta est, aliis in superbiam vertentibus, ac per ambitionem factam memorantibus, aliis benignius interpretantibus; res accepta aspere a plerisque omnia prave æstimantibus, in deterius referentibus, in deterius recta detorquentibus, mollius contra ab aliis, ex indole mitiore, facta æstimantibus. Cf.Accipio in bonamvelmalam partem.Usus: Legum, verborum vim interpretari. Interpretari voluntatem alicujus ex facto. Dicta male,velmitiorem in partem interpretari. Neque recte, an perperam, interpretor,est-ce bien, est-ce mal? Je ne me prononce pas.
INTERPUNCTĬO, ōnis,Signe de ponctuation.Syn.Interpunctum, interductus.Usus: Res parvæ prope in singulis litteris, atque interpunctionibus verborum occupatæ.
INTERPUNCTUM, i, n.Pause,signe de ponctuation.Syn.Interpunctio, distinctio.Usus: Interpuncta verborum.
INTERPUNCTUS, a, um,Ponctué.Syn.Distinctus.Usus: Interpuncta alias et distincta intervalla orationis delectant.
INTERQUĬESCO, is, quĭēvi, quĭētum, ere, n.Se reposer de temps en temps.Syn.Requiesco.Adv.Paulum.
INTERREGNUM, i, n.Interrêgne.Syn.Tempus, quo rege vacat regnum, dum novus creetur.Usus: Res ad interregnum spectat, venit, deducta est.
INTERREX, rēgis, m.Interroi.Syn.Qui demortui regis locum tenet.Usus: Interregem facere, creare, eligere, prodere.
INTERRŎGĀTĬO, ōnis, f.Interrogation,question.Epith.Interrogationes captiosæ, fallaces, faciles, aptæ, paucissimæ, stultissimæ.
INTERRŎGĀTĬUNCŬLA, æ, f.Petite interrogation.Epith.Interrogatiunculæ angustæ, minutæ.Usus: Cato minutis interrogatiunculis, quasi punctis, quod proposuit, effecit.
INTERRŎGO, as, avi, atum, are, a.Interroger.Syn.Quæro, percunctor, rogo, requiro, sciscitor, rogito.Phras.Multis eum interrogavi,je l’ai longuement interrogé. Interrogando ursi, quæsivi de eo, quid egisset; requirebam ex eo, sciscitabar; captioso etiam interrogationis genere utebar; percontabar sollicite, rogitabam, nihil tamen percontationibus ex eo exsculpere poteram.Usus: Interrogari ab aliquo de aliqua re.
INTERRUMPO, is, rūpi, ruptum, ere, a.Rompre par le milieu,briser;interrompre.Syn.Interpello, dirimo.Usus: Pontem interrumpere. Amicitiam interruptam instaurare. Interruptis ac morientibus vocibus.
INTERRUPTĒ,D’une manière coupée. )( Continenter.Syn.Intercise, incisim.
INTERSCINDO, is, scĭdi, scissum, ere, a.Couper par le milieu,détruire.Usus: Pontem ei a tergo interscindi jussit.
INTERSCRĪBO, is, scripsi, scriptum, ere, a.Écrire entre deux lignes.Usus: In litteris tuis aliquid interscripsi.
INTERSĔCO, as, cŭi, sectum, are, a.Couper par le milieu.Syn.Seco.
INTERSĒPĬO, is, sepsi, septum, ire, a.Fermer,enclore.Usus: Urbem vallo intersepire.
INTERSEPTUS, a, um,Bouché,interdit.Syn.Interclusus, obstructus, vallatus, munitus.Usus: Iter ad gloriam nemini est interseptum.
INTERSPĪRĀTĬO, ōnis, f.Respiration.Syn.Respiratio.Usus: Æqualibus interspirationibus uti.
INTERSUM, es, fŭi, esse, n.Être présent.Syn.Adsum. )( Absum.Usus: 1. Consiliis, in consiliis aliorum interesse. Ipse interfui, præsens vidi. 2. Intercedo,être placé entre. Inter eos Tiberis et pons interest. Cf.Præsens,Coram.
INTERTRĬMENTUM, i, n.Usure,dommage.Syn.Detrimentum.
INTERTURBĀTĬO, ōnis, f.Trouble,émotion.Usus: Animi interturbatio.
INTERTURBO, as, avi, atum, are, a.Troubler,inquiéter.Syn.Valde turbo.
INTERVALLUM, i, n.Séparation,intervalle.Syn.Spatium, discrimen.Epith.Infinitum, longum, majus, minimum, perlongum, latum, tantum; intervalla æqualia, certa, distincta, interpuncta, dupla et tripla, imparia, modica, multa, reliqua, sesquialtera.Usus: 1. Temporum locorumque intervallo longo disjuncti sumus. Dolor si longus, est levior, dat enim intervalla et relaxat. Intervalla vocis, sonorum in loquendo. 2. Temporis spatium,intervalle (de temps). Tanto intervallo ad te revisi. Longo intervallo te non vidi. Atticismus mihi ex intervallo regustandus est. Cf.Spatium.
INTERVĔNĬO, is, vēni, ventum, ire, n.,nonnunquama.Venir à l’improviste.Syn.De improviso venio, incurro; intercedo, intersum.Usus: Vereor, ne molesti quidam loquentibus nobis interveniant. Casu interventum est.
INTERVĔNTOR, ōris, m.Visiteur.Usus: Vacuo ac ab interventoribus liberiore die.
INTERVENTŬS, ūs, m.Arrivée imprévue.Syn.Inopinatus adventus.Usus: Interventu ejus et interpellatione jurgium discussum est.
INTERVERTO, is, verti, versum, ere, a.Soustraire,détourner;dépouiller,frustrer qqn de qqch.Syn.Præripio, intercipio.Usus: Dona, pecunias, ædilitatem intervertere alicui atque ad se transferre.
INTERVĪSO, is, ere, a.Aller voir,visiter,rendre visite.Syn.Inviso.Adv.Crebro. Cf.Viso.
INTESTĀBĬLIS, e, gen. com.Qui ne peut témoigner (en justice).Syn.Qui nec testem agere, nec testimonium facere potest.Usus: Homo sacer, sceleratus et intestabilis.
INTESTĀTO,Intestat,qui n’a pas testé.Syn.Nullo facto testamento.Usus: Intestato mortuus est.
INTESTĀTUS, a, um,Qui n’a pas fait de testament.Syn.Intestato mortuus.
INTESTĪNUM, i,sæpissime: INTESTĪNA, orum, n. pl.Intestins,entrailles.Syn.Ilia, viscera.Epith.Medium.Usus: Graviter ex intestinis laborabam. Tum adstringentibus se intestinis, tum relaxantibus.
INTESTĪNUS, a, um,Intérieur,domestique.Syn.Domesticus, interior. )( Extraneus.Usus: Occultum, intestinum bellum,guerre civile. Intestinum, inclusum malum. Intestinus timor, dolor.
INTEXO, is, xŭi, textum, ere, a.Tisser dans ou sur.Syn.Contexo, interpono, implico.Adv.Prudenter.Usus: Aliquid in causa prudenter intexere,glisser prudemment qqchose dans une cause. Vestis coloribus variis intexta.
INTĬMĒ,Affectueusement.Syn.Enixe, ex animo.Usus: Intime aliquem commendare.
INTĬMUS, a, um,Intérieur,caché.Syn.Reconditus, arcanus, familiaris.Phras.Intima sua mihi concredit,il me confis tous ses secrets. Ad intima ejus consilia perveni; arcana omnia, abditosque sensus speculor; arcana omnia vel ipso prodente cognosco; arcana ejus omnia elicio. Intimus sum ejus consiliis; nihil consiliorum ejus me latet. Cf.Arcanus,Usus: 1. Intimi sensus animi, consilia intima. Ex intima arte et philosophia multa disputavi. 2. Domesticus, familiaris,intime. Antonius Clodio intimus. Est in meis intimis. Tectissimus ad alienos, intimis apertior sum.
INTINGO, is, tinxi, tinctum, ere, a.Tremper dans.Syn.Madefacio, humecto.
INTŎLĒRĀBĪLIS, e, gen. com.Intolérable,insupportable.Syn.Non ferendus, intolerandus. )( Tolerabilis.Adv.Admodum.Phras.Intolerabilis est ejus arrogantia,son orgueil est intolérable. Res est indigna, acerba et omnibus intoleranda; immensa est ejus, nec ferenda insolentia. Quis hominem cum ea superbia et insolentia ferat?Usus: Dolor, fœditas intolerabilis.
INTŎLĔRANDUS, a, um,Intolérable.Syn.Intolerabilis.Usus: Intoleranda licentia.
INTŎLĔRANS, antis, omn. gen.Qui ne peut supporter.Syn.Impatiens, impotens.Usus: Corpora laboris intolerantissima. Cf.Impatiens.
INTŎLĔRĀNTER,D’une manière insupportable.Syn.Insolenter.Usus: Intoleranter dolere, se jactare.
INTŎLĔRANTĬA, æ, f.Insolence,tyrannie insupportable.Syn.Insolentia.Usus: Hæc non privati insania sed regis intolerantia est.
INTŎNO, as, ŭi, ātum, are, a.Tonner;crier avec force.Syn.Tono, sono.Usus: Hesterna concione vox ejus intonuit.
INTONSUS, a, um,Qui n’est pas tondu. )( Tonsus. Coma intonsa,longs cheveux.