Sonnet op it sonnet.Myn ljeafste liet, dyn wirden sinke en rizeLyk as it bloed streamt troch de blide lea,As Maitiid stoarmjend strûst oer ’t feale gea,Yn Winter’s kâlde nachten keal forgrize.En ek, dû núndrest as de nolke wizeMoarnsier, as ’t séwiet sjongsum riist; dyn weaIs wyld en swier, dyn wille myld, en neaBihindret dy de Dea mei jeld en dize.’t Bloed fen de wrâld streamt yn dyn rhythme yn weagenFen súvre lûden oer de deist’ge groun,Dy’t oars sa faken ’t mêd is fen de ljeagen.De roaz’ge wolkens driuwe yn freeds’me jounEn wirde allinken wei:dynglânsen teagenTa d’ iivgens yn en bin yet nea forroun.
Sonnet op it sonnet.
Myn ljeafste liet, dyn wirden sinke en rizeLyk as it bloed streamt troch de blide lea,As Maitiid stoarmjend strûst oer ’t feale gea,Yn Winter’s kâlde nachten keal forgrize.
En ek, dû núndrest as de nolke wizeMoarnsier, as ’t séwiet sjongsum riist; dyn weaIs wyld en swier, dyn wille myld, en neaBihindret dy de Dea mei jeld en dize.
’t Bloed fen de wrâld streamt yn dyn rhythme yn weagenFen súvre lûden oer de deist’ge groun,Dy’t oars sa faken ’t mêd is fen de ljeagen.
De roaz’ge wolkens driuwe yn freeds’me jounEn wirde allinken wei:dynglânsen teagenTa d’ iivgens yn en bin yet nea forroun.