FREYAI. OM UTENS.FOR SIM
I.De reade Dei is dea; en d’ ingel JounStiet nêst syn bliedend lyk yn frjemde dreamen;’t Skaed fen hjar wjukken bevet oer de streamenFen ’t barnend bloed det út syn boarsten roun.En d’ Ierde, wirch, sinkt del yn slomme, omwounFen bleke roazen; oer hjar diiz’ge seamenGlûpt stil de wyn en núndret nea to neamenForeale lieten oan syn ljeafste, Joun.Wé my! myn siele lústret, tear en fyn,Hjar klearste sangen oan de ljeafste, en fregetHjar súvre ginst, en fielt de frede as skyn....Mar ’t bliuwt sa einleas stil, en inkeld wegetDe heimige Ingel sêft hjar wjuk; de wynSjongt yet omdôch syn sang, dy’t twingt en freget.
De reade Dei is dea; en d’ ingel JounStiet nêst syn bliedend lyk yn frjemde dreamen;’t Skaed fen hjar wjukken bevet oer de streamenFen ’t barnend bloed det út syn boarsten roun.
En d’ Ierde, wirch, sinkt del yn slomme, omwounFen bleke roazen; oer hjar diiz’ge seamenGlûpt stil de wyn en núndret nea to neamenForeale lieten oan syn ljeafste, Joun.
Wé my! myn siele lústret, tear en fyn,Hjar klearste sangen oan de ljeafste, en fregetHjar súvre ginst, en fielt de frede as skyn....
Mar ’t bliuwt sa einleas stil, en inkeld wegetDe heimige Ingel sêft hjar wjuk; de wynSjongt yet omdôch syn sang, dy’t twingt en freget.