II.Idoena giet yn Walhal’s stins, dêr’t sinneAloan hjar gloede as rinnend goud oer spraet;Krûd, roazen, douwen siere op ’t moaist hjar paedEn iiv’gens is hjar each, hjar siel’ goadinne.Minske bistû. Ut Fryslâns wâld fendinneHat dyn bistean nei strjitte en stêd dy laet—Yet kenst de tael fen mar en wâld, mar waerdDy gind to gean yn heeg’re geast’ne minne?Dochs sjuchst hjar glânzgjend each wol eltse stoune—Dyn langstme is as de sé dy’t tynt en sinkt,Dû wolst en kliuwst en siichst wer del, forwoune.En hja yn Walhal’s moarmer sjucht en tinkt,En noegjend sjongt Idoena, roaze-omwoune,Hjar liet, oant yn dyn each wer hoopjen blinkt.
Idoena giet yn Walhal’s stins, dêr’t sinneAloan hjar gloede as rinnend goud oer spraet;Krûd, roazen, douwen siere op ’t moaist hjar paedEn iiv’gens is hjar each, hjar siel’ goadinne.
Minske bistû. Ut Fryslâns wâld fendinneHat dyn bistean nei strjitte en stêd dy laet—Yet kenst de tael fen mar en wâld, mar waerdDy gind to gean yn heeg’re geast’ne minne?
Dochs sjuchst hjar glânzgjend each wol eltse stoune—Dyn langstme is as de sé dy’t tynt en sinkt,Dû wolst en kliuwst en siichst wer del, forwoune.
En hja yn Walhal’s moarmer sjucht en tinkt,En noegjend sjongt Idoena, roaze-omwoune,Hjar liet, oant yn dyn each wer hoopjen blinkt.