II.Ik bin de geast fen Ienlikheit, dy’t sêftOan koele ich syn swietste tiid fordreamt,Sêft glimkjend dêr’t de wjitt’ring noegjend streamtEn speegljend yn it wiet mei goud’ne trêft;Hwaens mûle neat as swiete mearkes neamt,As lyljes blinkend op in blauwe grêft;Hysels himsels genôch; in himel-krêftHwaens weltich ryk gjin peal noch beam biseam’t.’k Bin skou fen minske-wrâld en dûk my rêdMids grien strewel, sa faek in swiere trêdDe ienlikheit fen wâld en stream tobrekt—En ’k wit in boarne yn waeijend krûd, dêr’t stilBy jountiid, as it deiljocht dwyndlje scil,In hill’ge nimf hjar greate wizens sprekt.
Ik bin de geast fen Ienlikheit, dy’t sêftOan koele ich syn swietste tiid fordreamt,Sêft glimkjend dêr’t de wjitt’ring noegjend streamtEn speegljend yn it wiet mei goud’ne trêft;
Hwaens mûle neat as swiete mearkes neamt,As lyljes blinkend op in blauwe grêft;Hysels himsels genôch; in himel-krêftHwaens weltich ryk gjin peal noch beam biseam’t.
’k Bin skou fen minske-wrâld en dûk my rêdMids grien strewel, sa faek in swiere trêdDe ienlikheit fen wâld en stream tobrekt—
En ’k wit in boarne yn waeijend krûd, dêr’t stilBy jountiid, as it deiljocht dwyndlje scil,In hill’ge nimf hjar greate wizens sprekt.