IV.Myn ljeafde is lyk in liet fen lûde weagen,Dy’t rûzje en gûle yn twiljocht fen ’e nacht,As wiffe twinkelglâns fen silvren prachtBevet oer ’t wiet, yn freedsum-wite reagen.Dou bliuwste en stieste as stien, dy’t fûle fleagenEn gjalpen brekt, en d’ earme deadeklacht,Dy’t út de weagen riist, net heart, en ’t ljachtDet oer hjar wier, biachtet lyk in ljeagen.Myn ljeafde tinkt: in jountiidsfûgel klaget,Dou biste it wâld, hwertroch ienlûdich-sêftIn rûzjen giet, as sinne dûkt en ’t daget.O ljeavje my, en jow my treast en krêft!...Dou lakest súntsjes eft myn leed dy haget,En om myn wente rint sa’n wide grêft...
Myn ljeafde is lyk in liet fen lûde weagen,Dy’t rûzje en gûle yn twiljocht fen ’e nacht,As wiffe twinkelglâns fen silvren prachtBevet oer ’t wiet, yn freedsum-wite reagen.
Dou bliuwste en stieste as stien, dy’t fûle fleagenEn gjalpen brekt, en d’ earme deadeklacht,Dy’t út de weagen riist, net heart, en ’t ljachtDet oer hjar wier, biachtet lyk in ljeagen.
Myn ljeafde tinkt: in jountiidsfûgel klaget,Dou biste it wâld, hwertroch ienlûdich-sêftIn rûzjen giet, as sinne dûkt en ’t daget.
O ljeavje my, en jow my treast en krêft!...Dou lakest súntsjes eft myn leed dy haget,En om myn wente rint sa’n wide grêft...