LIETEN FEN LIONEL.
I.Ho leit it fjild sa stil... Biferzen mieden,Wyt-glinsterjend fen silvren rym, en stiif,Dy kreakje dêr’t ik gean. It winter-wiifHat, fier fen iiz’ge troane, wâld oer d’ ierde.Ho falt it ljocht sa gril! De wolkens bliedeMei streamen rea út hjar forstive liif:In winter-dei stjert ier. As earm geriifBarnt út in stâlle in ljocht, en klokken liede.Hjir op dit ienlik mêd, yn jounske strielen,Stean ik to dreamen by hwet blanke skiep,Ien leit der nêst myn fiet, as koe it fieleMyn kleare dream, en rêst yn fromme sliep.Nou tinke om dy! De moanne riist allinkenEn ’k sjuch de sinne oer ’t sniewyt doarpke sinken.
Ho leit it fjild sa stil... Biferzen mieden,Wyt-glinsterjend fen silvren rym, en stiif,Dy kreakje dêr’t ik gean. It winter-wiifHat, fier fen iiz’ge troane, wâld oer d’ ierde.
Ho falt it ljocht sa gril! De wolkens bliedeMei streamen rea út hjar forstive liif:In winter-dei stjert ier. As earm geriifBarnt út in stâlle in ljocht, en klokken liede.
Hjir op dit ienlik mêd, yn jounske strielen,Stean ik to dreamen by hwet blanke skiep,Ien leit der nêst myn fiet, as koe it fieleMyn kleare dream, en rêst yn fromme sliep.
Nou tinke om dy! De moanne riist allinkenEn ’k sjuch de sinne oer ’t sniewyt doarpke sinken.