VI.Ruth, I 20.Seit men: „Hy komt, de Kening fen dyn dreamen,”Den bin ik dagen bliid, en hoopje, en lij.Ik gean yn Ljocht, om’t ik myn tinzen wijOan Him, en bid, en wit gjin lûd to neamen.Dou gieste en sjuchst my oan—dou giest foarby;Ik doarmje moedleas by myn wâlde-seamen,En hear dyn lûd yn ’t rûzjen fen ’e streamen,En dream fen dy, wylst ik de minsken mij.En seit in frjeon den skielk, meilydsum, mijen:„Dyn lot is wrang, en keal dyn koarte tiidFen tsjoede hope en ljeafde en earmtlik lijen,”Den stean ik rjucht, en laitsje d’ eagen bliid:„Neam my Naomi, Mara net. Myn swijenIs inkeld lok: ik leau, al swalkje ik wiid.”
Ruth, I 20.
Seit men: „Hy komt, de Kening fen dyn dreamen,”Den bin ik dagen bliid, en hoopje, en lij.Ik gean yn Ljocht, om’t ik myn tinzen wijOan Him, en bid, en wit gjin lûd to neamen.
Dou gieste en sjuchst my oan—dou giest foarby;Ik doarmje moedleas by myn wâlde-seamen,En hear dyn lûd yn ’t rûzjen fen ’e streamen,En dream fen dy, wylst ik de minsken mij.
En seit in frjeon den skielk, meilydsum, mijen:„Dyn lot is wrang, en keal dyn koarte tiidFen tsjoede hope en ljeafde en earmtlik lijen,”
Den stean ik rjucht, en laitsje d’ eagen bliid:„Neam my Naomi, Mara net. Myn swijenIs inkeld lok: ik leau, al swalkje ik wiid.”