XI.Ik frij dy as de geal syn breid. Yn ’t grienFen ’t swijs’me wâld tiist mei syn reade reagenIt lêste ljocht om blomte en twiich; wirch fleagenDe fûgels nei hjar went’; de dei is gien.En swijsum leit it biidzjend wâld as ienHwaens dreamen yn in sêfte dea forteagen;Gjin beam forweecht, gjin jounwyn rûz’t, gjin weagenGean núndrjend mear, as is hjar oanstream dien.En húvrjend sink ik del en bid de Heit,Det Hy myn langstme it frjemde leed binimme,En ’k yngean mei ta Dyn myld-diedichheit.Yn ienen brekt yn júbljend liet myn stimme,En ’k sjong, ik sjong dy as de geal syn breid—’t Wâld bevet—Goades each is oer my hinne.
Ik frij dy as de geal syn breid. Yn ’t grienFen ’t swijs’me wâld tiist mei syn reade reagenIt lêste ljocht om blomte en twiich; wirch fleagenDe fûgels nei hjar went’; de dei is gien.
En swijsum leit it biidzjend wâld as ienHwaens dreamen yn in sêfte dea forteagen;Gjin beam forweecht, gjin jounwyn rûz’t, gjin weagenGean núndrjend mear, as is hjar oanstream dien.
En húvrjend sink ik del en bid de Heit,Det Hy myn langstme it frjemde leed binimme,En ’k yngean mei ta Dyn myld-diedichheit.
Yn ienen brekt yn júbljend liet myn stimme,En ’k sjong, ik sjong dy as de geal syn breid—’t Wâld bevet—Goades each is oer my hinne.