XXXVII.In iepen mêd mei stâllen brún en heechMei blomte, lyts fen blêd en giel fen herte,Mei griene raeijen dy’t ta sie hjar sette,Forjit-my-net yn fûrge en delwâl leech,Mei lûde ljurke-sangen, nea forgetten,Fen migge-gûd it bûnt en bliid forweech,Mei ’t galmjend lûd út toerren, fier en dreech,Fordrifkjend eltse tins fen ierdske smerte:Net oars myn siel, dy’t simmersk-sintsjend leitWylst fen dyn ljeafde in goudne glâns s’oerstrielet,En dimm’ne wyn dyn langstme lústrjend seit,Dy’t yn hjar sêfte dreame-tsjoen yet prieletAs hiel dit laech yn ’t grêf forgetten leit,Dy’t ivich stiet, fen Ljeafde aloan skewiele.
In iepen mêd mei stâllen brún en heechMei blomte, lyts fen blêd en giel fen herte,Mei griene raeijen dy’t ta sie hjar sette,Forjit-my-net yn fûrge en delwâl leech,
Mei lûde ljurke-sangen, nea forgetten,Fen migge-gûd it bûnt en bliid forweech,Mei ’t galmjend lûd út toerren, fier en dreech,Fordrifkjend eltse tins fen ierdske smerte:
Net oars myn siel, dy’t simmersk-sintsjend leitWylst fen dyn ljeafde in goudne glâns s’oerstrielet,En dimm’ne wyn dyn langstme lústrjend seit,
Dy’t yn hjar sêfte dreame-tsjoen yet prieletAs hiel dit laech yn ’t grêf forgetten leit,Dy’t ivich stiet, fen Ljeafde aloan skewiele.