V.

1Men rekent hier van den meridiaan van Greenwich.V.Droomen van Kennedy.—Lidwoorden en voornaamwoorden in het meervoud.—Vleierijen van Dick.—Wandeling over de kaart van Afrika.—Wat er tusschen de twee punten van den passer blijft.—Hedendaagsche tochten.—Speke en Grant.—Krapf, de Decken, de Heuglin.Doctor Ferguson verhaastte zeer de toebereidselen tot zijn vertrek; hij bestuurde zelf het vervaardigen van zijn luchtballon, volgens zekere wijzigingen, waarover hij het stilzwijgen bewaarde.Reeds sedert lang had hij zich op het Arabisch en verschillende Mandingsche tongvallen toegelegd; dank zijn aanleg voor de kennis van vele talen maakte hij snelle vorderingen.Onderwijl verliet zijn vriend de jager hem geen oogenblik; hij vreesde zonder twijfel dat de doctor zou opstijgen zonder iets te zeggen; hij hield daarover tot Samuel Ferguson verschillende redeneeringen, die den laatste niet overtuigden, en smeekte hem op hartroerenden toon van zijn voornemen af te zien, maar te vergeefs. Dick voelde dat hij in dit opzicht niets op hem vermocht.De arme Schot was wezenlijk te beklagen; hij beschouwde het blauwe gewelf des hemels niet meer zonder eene sombere vrees; hij droomde alle nachten, dat hij van eene onmetelijke hoogte nederviel.Wij moeten er bijvoegen dat hij, gedurende deze verschrikkelijke droomen eens of tweemaal uit zijn bed viel. Zijne eerste zorg was, aan Ferguson eene erge kneuzing aan het hoofd te laten zien. En echter zeide hij, het was slechts drie voet hoog, niet meer, en dan zulk een buil! Deze redeneering, vol zwaarmoedigheid, bewoog den doctor niet.—“Wij zullen niet vallen.”—“Maar, als wij vallen?”—“Wij zullen niet vallen.”—Dit was klaar, en Kennedy had niets te antwoorden.Wat Dick bijzonder verbitterde, was dat de doctor hem toescheen zijn persoon geheel te verloochenen; hij beschouwde hem, Kennedy, onherroepelijk als den man, die zijn metgezel op de luchtreis zou worden. Dit was aan geen twijfel onderhevig. Samuel maakte een onverdraaglijk misbruik van het meervoudige voornaamwoord van den eersten persoon.“Wij vorderen.... wij zullen gereed zijn den.... wij zullen vertrekken den ....””Onzeballon....onsschuitje....onsonderzoek.”Onzetoebereidselen....onzeontdekkingen....onzeopstijging.”Dick huiverde er van, hoewel besloten om niet te vertrekken; maar hij wilde zijn vriend niet te zeer tegenstreven. Laat ons zelfs bekennen, dat hij in stilte eenige uitgezochte kleederen en zijne beste jachtgeweren van Edinburg had laten komen.Eens, nadat hij erkend had, dat men met een ongehoord geluk eene kans op duizend had om goed te slagen, veinsde hij aan de wenschen van den doctor toe te geven; maar, om de reis uit te stellen, zocht hij de meest verschillende uitvluchten. Hij sprak over het nut en de goede gelegenheid van den tocht.... Was die ontdekking van de bronnen van den Nijl wezenlijk noodzakelijk?.... Zou men werkelijk voor het heil der menschheid gearbeid hebben?.... Als, per slot van rekening, de volksstammen van Afrika beschaafd waren, zouden zij daarom gelukkiger zijn?.... Was men, overigens, zeker dat de beschaving niet eerder daar was dan in Europa?—“Misschien”—“En kon men nog niet wachten?.... Het doortrekken van Afrika zou zeker eens plaats hebben, maar op eene minder gewaagde manier.... Binnen eene maand, zes maanden, voor het einde van een jaar zou er zonder twijfel wel een of andere onderzoeker komen.”Dit alles bracht juist het tegenovergestelde te weeg van wat hij zich daarmede had voorgesteld en de doctor sidderde van ongeduld.Dick raadpleegt de kaart. Blz. 22.Dick raadpleegt de kaart. Blz.22.“Wilt gij dan, ongelukkige Dick, wilt gij dan, valsche vriend,dat een ander van dezen roem voordeel trekt? Moet ik dan mijn verleden schande aandoen? moet ik voor hinderpalen terugdeizen, die inderdaad niets beteekenen? moet ik door eene lage aarzelingbeloonen wat het engelsche gouvernement en het Koninklijk genootschap van Londen voor mij hebben gedaan?”“Maar....” antwoordde Kennedy.“Maar,” zeide de doctor, “weet gij niet, dat mijne reis moet medewerken tot den goeden uitslag der tegenwoordige ondernemingen? Wilt gij dan niet dat nieuwe onderzoekers Afrika binnentrekken?”“Echter....Hoor mij wel aan, Dick, en sla de oogen op deze kaart.”—Dick deed het gelaten.—“Trek den Nijl langs,” zeide Ferguson.—“Ik doe het,” antwoordde Kennedy gedwee.—“Kom teGondokoroaan.”—“Ik ben er.” En Kennedy dacht er aan hoe gemakkelijk zulk eene reis.... op de kaart was.—“Neem een der punten van dezen passer,” hernam de doctor, “en plaats die op die stad, welke de stoutmoedigsten nauwelijks hebben durven voorbijtrekken.”—“Het is gedaan.”—“En zoek nu op de kust het eiland Zanzibar, op 6° zuiderbreedte.”—“ik ben er.”—“Volg nu deze parallel en kom te Kazeh.”—“Ik ben er.”—“Klim op 33° lengte op tot aan de opening van het meer Oukéréoué, de plaats waar de luitenant Speke stilhield.”—“Ik ben er! Een weinig verder zou ik in het meer gevallen zijn!”—“Welnu! weet gij wat men het recht heeft te onderstellen, na de berichten door de volksstammen aan den oever van dat meer gegeven?”—“Neen.”—“Dat dit meer, welks onderste uiteinde op 2° 30′breedte ligt, zich twee en een halven graad benoorden den evenaar moet uitstrekken.”—“Waarlijk!”—“En van dit noordelijke uiteinde ontspringt een stroom water, die noodzakelijk zich met den Nijl moet vereenigen, zoo hij de Nijl zelf niet is.”—“Dat is merkwaardig.”—“Zet nu de tweede punt van uw passer op dit uiteinde van het meer Oukéréoué.”—“Het is gedaan, vriend Ferguson.”—“Hoeveel graden telt gij tusschen de twee punten?”—“Nauwelijks twee.”—“weet gij, hoeveel afstand dit is, Dick?”—“Neen.”—“Nauwelijks 120 mijlen, dat is, niets.”—“Bijna niets, Samuel.”—“Weet gij, wat op dit oogenblik gebeurt?”—“Neen.”“Welnu! zie hier. Het Aardrijkskundig genootschap heeft het onderzoek van het meer, dat door Speke gezien is, als zeer belangrijk beschouwd. Met haar medeweten heeft de luitenant, nu kapitein Speke, zich kapitein Grant van het Indische leger tot metgezel gekozen; zij hebben zich aan het hoofd eener groote en goed ondersteunde expeditie gesteld; hun is opgedragen langs het meer te gaan en te Gondokoro terug te komen; zij hebben eene toelage van meer dan 5000 pond ontvangen, en de gouverneur van de Kaap heeft hottentotsche soldaten tot hunne beschikking gesteld; zij zijn in het laatst van October 1860 van Zanzibar vertrokken. Gedurende dien tijd heeft de Engelschman John Petherick, consul van Hare Majesteit te Karthoum, ongeveer 700 pond ontvangen; hij moet te Karthoum eene stoomboot uitrusten, haar van voldoende levensmiddelenvoorzien en zich naar Gondokoro begeven; daar zal hij de karavaan van kapitein Speke afwachten en de noodige maatregelen nemen om hem van nieuwen leeftocht te voorzien.”“Goed bedacht,” zeide Kennedy.“Gij ziet wel, dat er geen tijd te verliezen is als wij aan dat onderzoek willen deelnemen. En dit is niet alles; terwijl men met zekeren tred de ontdekking van de bronnen van den Nijl te gemoet gaat, begeven andere reizigers zich moedig in de binnenlanden van Afrika.”“Te voet,” zeide Kennedy.“Ja,” antwoordde de doctor, “Doctor Krapf stelt zich voor naar het Westen te gaan langs de Djob, eene rivier die onder den evenaar ligt. De baron Decken heeft Monbaz verlaten, de bergen Kenia en Kilimandjaro verkend en gaat naar de binnenlanden.”—“Altijd te voet?”—“Ja, of op muilezels.”—“Dat is voor mij precies hetzelfde,” zeide Kennedy.—“Eindelijk,” hernam de doctor, “heeft De Heuglin, onder-consul van Oostenrijk te Karthoum, eene belangrijke expeditie uitgerust, wier eerste doel is den reiziger Vogel te zoeken, die in 1853 naar Soedan werd gezonden, om deel te nemen aan den tocht van doctor Barth. In 1856 verliet hij Bornou en besloot dit onbekende land, dat tusschen het meer Tchad en Darfour ligt, te onderzoeken. Maar sedert dien tijd heeft men niets van hem gehoord. Brieven in Juni 1860 te Alexandrië aangekomen, melden, dat hij op bevel van den Koning van Wadaï vermoord is, andere daarentegen, door doctor Hartmann aan den vader des reizigers geadresseerd, zeggen, volgens het verhaal van een fellatah van Bornou, dat Vogel te Wara gevangen wordt gehouden; alle hoop is dus niet verloren. Een comité heeft zich gevormd onder het voorzitterschap van den regeerenden hertog van Saxen-Koburg-Gotha; mijn vriend Petermann is daarvan secretaris; eene nationale inschrijving heeft de kosten der expeditie gedekt, waarbij zich vele geleerden hebben gevoegd; De Heuglin is in Juni van Masuah vertrokken en terzelfder tijd, dat hij de sporen van Vogel zoekt, moet hij het geheele land tusschen den Nijl en het meer Tchad onderzoeken, dat is, de werkzaamheden van kapitein Speke verbinden met die van doctor Barth. En dan zal men Afrika van het Oosten naar het Westen zijn doorgetrokken.”1“Welnu!” hernam de Schot, “dewijl dit alles zoo goed sluit, wat zullen wij dan daar gaan doen?”Doctor Ferguson antwoordde niet en vergenoegde zich de schouders op te halen.1Sedert het vertrek van doctor Ferguson heeft men vernomen, dat de Heuglin, ten gevolge van eenige beraadslaging, een weg heeft ingeslagen, tegenovergesteld van dien, welke zijne expeditie was aangewezen, wier bestuur aan Munzinger is toevertrouwd.VI.Een ongewoon bediende.—Hij ziet de wachters van Jupiter.—Dick en Joe twisten.—De twijfel en het geloof.—De weging.—Joe-Wellington.—Hij ontvangt eene halve kroon.Doctor Ferguson had een bediende, met name Joe, een uitmuntend man, die aan zijn meester een onbepaald vertrouwen en eene stipte dienstvaardigheid had toegezegd, daar hij zelfs zijne bevelen voorkwam en altijd op eene vernuftige wijze uitlegde; hij was altijd in een goed humeur. Ferguson liet al wat zijn onderhoud betrof, op hem aankomen, en met reden. Zeldzame en eerlijke Joe! Een knecht, die uw diner bestelt en wiens smaak de uwe is, die uw reiskoffer pakt en noch kousen noch hemden vergeet, die uwe sleutels en uwe geheimen bezit, en daarvan geen misbruik maakt.Maar wat ook was de doctor voor dien waardigen Joe? met welken eerbied en welk vertrouwen ontving hij zijne beslissingen! Als Ferguson gesproken had, was het een gek, die zou willen antwoorden. Al wat hij dacht was juist, al wat hij zeide verstandig, al wat hij beval doenlijk, al wat hij ondernam mogelijk en al wat hij voltooide bewonderenswaardig. Al hadt gij Joe in stukken gehouwen, dat u zeker niet zou hebben aangestaan, hij zou omtrent zijn meester niet van gevoelen veranderd zijn.Toen de doctor het voornemen koesterde om Afrika in een ballon door te reizen, was het voor Joe eene gedane zaak; er bestonden geene hinderpalen meer; van het oogenblik af aan, dat doctor Ferguson besloten had te vertrekken, was hij ook aangekomen—met zijn getrouwen dienaar, want die brave jongen wist wel dat hij mede zou gaan, hoewel daarover nog niet was gesproken.Hij moest overigens belangrijke diensten bewijzen door zijn vernuft en zijne groote vlugheid. Als men een professor in de gymnastiek voor de apen in den dierentuin, die toch zeer slim zijn, had moeten benoemen, zoude Joe zeker die betrekking hebben gekregen. Springen, klouteren, vliegen, duizend verwonderlijke toeren uitvoeren, was voor hem slechts een spel.Joe. Blz. 24.Joe. Blz.24.Als Ferguson het hoofd en Kennedy de arm was, moest Joe dehand zijn. Hij had zijn meester reeds op verscheidene reizen vergezeld en bezat eenige wetenschap op zijne wijze, maar hij onderscheidde zich voornamelijk daardoor, dat hij alles van de bestezijde beschouwde; hij vond alles gemakkelijk, logisch, natuurlijk, en bij gevolg kende hij de behoefte niet om zich te beklagen en te morren.Onder andere hoedanigheden bezat hij een verbazend sterk gezicht; hij deelde met Moestlin, den professor van Kepler, de zeldzame bekwaamheid om zonder verrekijker de wachters van Jupiter te zien en in de groep der Plejaden 14 sterren te tellen, waarvan de laatsten van de negende grootte zijn. Hij was daarom niet trotscher, integendeel, hij groette u reeds van verre en, als het noodig was, wist hij zich voortreffelijk van zijne oogen te bedienen.Met dit vertrouwen, dat Joe in den doctor stelde, moet men zich dus niet verwonderen over de onophoudelijke woordenwisselingen tusschen Kennedy en den waardigen bediende, terwijl ze overigens op een behoorlijken afstand van elkander bleven.De een twijfelde, de ander geloofde; de een had eene groote voorzichtigheid, de ander een blind vertrouwen; de doctor bevond zich tusschen twijfel en vertrouwen in, dat wil zeggen, dat hij zich om geen van beiden bekommerde.—“Welnu, mijnheer Kennedy?” zeide Joe.—“Welnu! mijn jongen?”—“Het oogenblik nadert. Het schijnt, dat wij ons naar de maan inschepen.”—“Gij wilt zeggen naar het Maanland, dat niet zoover ligt; maar wees tevreden, het is even gevaarlijk.”—“Gevaarlijk! met een man als doctor Ferguson!”—“Ik wil u uwe begoochelingen niet ontnemen, brave Joe, maar wat hij daar gaat ondernemen is kort en goed het werk van een zinnelooze; hij zal niet vertrekken.”—“Zal hij niet vertrekken? Gij hebt dan zijn ballon niet gezien in de werkplaats van de heeren Mitchell in Bourough1.”—“Ik zal er mij wel voor wachten, dien te gaan zien.”—“Gij verliest daar een fraai schouwspel, mijnheer! Welk een fraai voorwerp! Wat eene fraaie snede! Welk een lief schuitje! Wat zullen wij daarin op ons gemak zijn!”—“Gij denkt er dus ernstig aan uw meester te vergezellen?”“Ja,” antwoordde Joe met overtuiging, “ik zal hem vergezellen waar hij wil! Dat zou er nog aan ontbreken, om hem alleen te laten, als wij reeds samen de geheele wereld hebben rondgereisd! Wie zou hem ondersteunen als hij vermoeid was? Wie zou hem eene krachtige hand bieden om een afgrond over te springen? Wie zou hem oppassen als hij ziek werd? Neen, mijnheer Dick, Joe zal altoos op zijn post zijn bij doctor Ferguson.”“Brave jongen.”—“Overigens, gij gaat met ons,” hernam Joe.—“Zonder twijfel,” zeide Kennedy! “dat is te zeggen, ik vergezel u, om Samuel tot op het laatste oogenblik te verhinderen eene dergelijke dwaasheid te doen! Ik zal hem zelfs tot aan Zanzibar volgen,opdat daar nog een vriendenhand hem van zijn onzinnig plan terug moge houden.”“Gij zult niets tegenhouden, mijnheer Kennedy, met uw verlof. Mijn meester is niet gek; hij overdenkt lang wat hij wil ondernemen, en als zijn besluit genomen is, kan de duivel zelfs hem niet daarvan afbrengen.”“Dat zullen wij zien.”“Vlei u niet met die hoop. Het is van het grootste belang, dat gij meegaat. Voor een jager als gij, is Afrika een heerlijk land. Aldus zult gij op geenerlei wijs berouw hebben van uwe reis.”“Neen, zeker niet, ik zal er geen berouw van hebben, vooral als die stalen kop eindelijk voor de bewijzen zwicht.”“A propos,” zeide Joe, “gij weet, dat van daag de weging plaats heeft.”—“De weging?”—“Zonder twijfel. Mijn meester, gij en ik, wij gaan ons laten wegen.”—“Even als Jockeys.”—“Precies. Maar wees gerust, men zal u niet mager maken, als gij te zwaar zijt. Men zal u nemen zooals gij zijt.”—“Ik zal me niet laten wegen,” zeide de Schot met vastheid.—“Maar, mijnheer, het schijnt dat het noodig is voor zijn toestel.”—“Welnu! zijn toestel zal het zonder dit wel klaren.”—“Zoo! zoo! En als wij nu eens uit gebrek aan nauwkeurige berekeningen, niet konden opstijgen?”—“Ik verlang niets anders!”—“Laat ons zien, mijnheer Kennedy, mijn meester zal ons terstond komen halen.”—“Ik zal niet gaan”—“Gij zult hem dit verdriet niet willen doen.”—“Ik zal wel.”—“Goed,” zeide Joe lachende. “Gij spreekt zoo, omdat hij niet hier is, maar als hij in uw gezicht zal zeggen: ‘Dick (met u verlof) Dick, ik moet nauwkeurig uw gewicht kennen, dan zult gij gaan, daarvoor sta ik borg.’”—“Ik zal niet gaan.”Op hetzelfde oogenblik kwam de doctor in zijne studeerkamer, waar dit gesprek werd gehouden; hij zag Kennedy aan, die zich niet op zijn gemak gevoelde.“Dick,” zeide de doctor, “ga met Joe; ik moet weten hoe zwaar gij beiden weegt.”—“Maar....”—“gij kunt uw hoed ophouden. Kom.” EnDickging.Alle drie begaven zich naar de werkplaats van de heeren Mitchell, waar een der zoogenaamde romeinsche weegschalen gereed gemaakt was. De doctor moest werkelijk het gewicht van zijne metgezellen kennen voor het evenwicht van zijn ballon. Hij liet dus Dick op de schaal gaan en deze, zonder weerstand te bieden, zeide zacht: “Ook goed, dit verbindt nog tot niets.”—“Honderd drie-en-vijftig pond,” zeide de doctor, het getal in zijn zakboekje opteekenende.—“Ben ik te zwaar?”—“Neen, mijnheer Kennedy,” antwoordde Joe; “overigens, ik ben licht, dat weegt tegen elkaar op.”Dit zeggende, nam Joe spoedig de plaats van den jager in; in zijne drift wierp hij de ballans bijna omver; hij stelde zich in dehouding van Wellington in Hyde Park.—Honderd-twintig pond, schreef de doctor.—“Hè! hè!” zeide Joe met een glimlach van voldoening. Waarom glimlachte hij? Hij zou dit nooit kunnen zeggen.—“Op mijne beurt,” zeide Ferguson, en hij schreef honderd-vijf-en-dertig pond voor zijn gewicht. “Met ons allen,” zeide hij, “wegen wij niet meer dan vierhonderd pond.”Hij stelde zich in de houding van Wellington in Hyde Park.“Maar, meester,” antwoordde Joe, “als het voor uw tocht noodig was, kon ik mij wel een weinig doen vermageren, door niet te eten.”—“Dat hoeft niet, mijn jongen,” zeide de doctor; “gij kunt naar hartelust eten, en ziedaar een halve kroon om u naar willekeur te verzwaren.”1Zuidelijke voorstad van Londen.VIIWiskundige bijzonderheden.—Berekening van den inhoud des ballons.—De dubbele ballon.—Het omkleedsel.—Het schuitje.—De geheimzinnige toestel.—De levensmiddelen.—De optelling.Doctor Ferguson was lang bezig geweest met de bijzonderheden zijner expeditie. Men begrijpt dat de ballon, dit wonderbaarlijke voertuig, bestemd om hen door de lucht te voeren, het voorwerp van bestendige zorg voor hem was.Eerst, om den ballon niet te groot te maken, besloot hij hem tevullen met waterstofgas, dat veertien-en-een half maal lichter is dan de lucht. Dit gas wordt gemakkelijk verkregen en heeft de beste uitkomsten opgeleverd in de ondervinding met luchtreizen opgedaan.Na nauwkeurige berekeningen vond de doctor, dat zij voor de voor zijne reis onmisbare voorwerpen en zijn toestel een gewicht van 4000 pond moest opheffen; hij moest dus de kracht van opstijging berekenen van een ballon, die dit gewicht kan dragen en bij gevolg ook zijn inhoud.Een gewicht van 4000 pond wordt voorgesteld door een verplaatsing van lucht van 44847kub.voet1, dat wil zeggen, 44847 kub. voet lucht wegen 4000 pond.Als hij aan den ballon deze ruimte geeft door hem, in plaats van met lucht, met waterstofgas te vullen, dat veertien en een halfmaal lichter zijnde, slechts 276 pond weegt, ontbreekt er iets aan het evenwicht, ongeveer 3784 pond, dat is het verschil tusschen het gewicht van het gas in den ballon en dat der omringende lucht, die de opstijgende kracht van den luchtballon uitmaakt.Als men echter de 44847 kub. voet gas, waarvan wij spreken, in den ballon deden, zou hij geheel vol zijn; maar dat moet zoo niet wezen, want naarmate de ballon in de minder dichte luchtlagen stijgt, poogt het gas, dat hij bevat, zich uit te zetten en zou het omkleedsel weldra doen barsten. Men vult de ballons dus gewoonlijk slechts voor twee-derde gedeelten.Maar de doctor besloot, ten gevolge van zeker plan, dat hem alleen bekend was, zijn ballon slechts ten halve te vullen en, dewijl hij 44847 kub. voet waterstofgas moest medenemen, zijn ballon een bijna tweemaal grooteren inhoud te geven.Hij liet hem maken in die langwerpige gedaante, die men weet dat de voorkeur verdient; de horizontale middellijn was 50 voet en de verticale 75 voet2; hij kreeg dus een spheroïde3, wier inhoud in ronde getallen 90000 kub. voet beliep.Als doctor Ferguson twee ballons had kunnen gebruiken, zouden zijne kansen van goeden uitslag toegenomen zijn; inderdaad, als de eene in de lucht breekt, kan men zich, door ballast uit te werpen, door den anderen staande houden. Maar de besturing van twee luchtballons wordt zeer moeielijk als zij eene gelijke klimming moeten behouden.Na lang nagedacht te hebben, vereenigde Ferguson door eene vernuftige schikking de voordeelen van twee ballons zonder de ongemakkener van te hebben. Hij maakte er twee van ongelijke grootte en sloot ze in elkander. Zijn uitwendige ballon, die de bovengemelde afmetingen had, bevatte een kleineren, wiens horizontale middellijn slechts 45 voet en de verticale 68 voet bedroeg. De inhoud van den inwendigen ballon was slechts 67,000 kub. voet; hij moest zwemmen in de vloeistof die hem omringen zou; eene klep opende zich van den eenen ballon tot den anderen en kon hen, des gevorderd, met elkander in gemeenschap brengen.Deze schikking had dit voordeel dat, als men een ruimen uitweg aan het gas moest geven om te dalen en men eerst dat van den grooten ballon zou laten ontsnappen, al moest men dien geheel ledigen, de kleine onaangeroerd zou blijven; men kon hem dus van zijn uitwendig bekleedsel als van een onnoodig gewicht ontdoen, en de tweede luchtballon alleen gaf aan den wind niet zooveel vat als de half gevulde ballons.Wat meer is, in het geval van een ongeluk, eene scheur in den buitensten ballon, was de andere in goeden staat.De twee luchtballons werden vervaardigd van gekeperd Lyonsch taf, met gutta-percha overdekt. Deze soort van gomhars is volstrekt ondoordringbaar, en wordt door zuren noch gas verteerd. Het taf werd aan het boveneinde van den ballon, dat bijna alle kracht torscht; dubbel gelegd.Dit omkleedsel kan de vloeistof voor onbepaalden tijd in zich bevatten. Het woog op elke negenvierk.voet een half pond. Daar nu de oppervlakte van den buitensten ballon ongeveer 11,600 vierk. voet was, woog zijn omkleedsel 650 pond. Het omkleedsel van den tweeden ballon, dat 9,200 vierk. voet oppervlakte had, woog slechts 510 pond, alles te zamen 1160 pond.Het touw, bestemd om het schuitje te dragen, was stevig van hennep gemaakt; de twee kleppen werden het voorwerp van nauwkeurige zorgen, even als het roer van een schip.Het schuitje, van een ronden vorm en 15 voet middellijn, was gemaakt van twijgen, versterkt door een licht bekleedsel van ijzer en van binnen bekleed met veeren, die bestemd waren om de schokken minder te doen gevoelen. Zijn gewicht en dat van het touw bedroeg niet meer dan 280 pond.Daarenboven liet de doctor vier kisten van ijzeren platen maken, twee strepen dik; zij waren met elkander verbonden door pijpen van kranen voorzien; hij voegde er eene slang bij van ongeveer twee duim middellijn, die in twee ongelijke takken eindigde, waarvan de grootste 25 en de kortste slechts 15 voet hoog was.De kisten van plaatijzer werden zoodanig in het schuitje geplaatst, dat zij de minst mogelijke ruimte innamen; de slang, die slechts later moest worden aangehecht, werd afzonderlijk ingepakt, gelijk ook eene zeer sterke electrische batterij van Bunsen. Deze toestel waszoo vernuftig gecombineerd, dat hij niet meer dan 700 pond woog, daaronder begrepen 25 gallons4water in eene afzonderlijke kist.De instrumenten, bestemd voor de reis, bestonden in twee barometers, twee thermometers, twee kompassen, een sectant, twee chronometers, een kunstmatigen horizont en een altazimuth, om de ver verwijderde en ontoegankelijke voorwerpen op te nemen. Het observatorium van Greenwich had zich ter beschikking van den doctor gesteld. Deze stelde zich evenwel niet voor natuurkundige proeven te doen, hij wilde alleen zijne richting kennen en de ligging der voornaamste rivieren, bergen en steden bepalen.Hij voorzag zich van drie goed beproefde ijzeren ankers, benevens van een lichten zijden ladder, ongeveer 50 voet lang.Hij berekende ook het nauwkeurige gewicht zijner levensmiddelen, welke bestonden uit thee, koffie, beschuiten, gezouten vleesch en pemmican, eene soort spijs, die, in eene kleine hoeveelheid veel voedingsdeelen bevat. Behalve eene voldoende hoeveelheid brandewijn, plaatste hij twee waterbakken in het schuitje, die ieder 22 gallons5bevatten.Het verbruiken dezer verschillende spijzen moest langzamerhand het gewicht verminderen, dat de luchtballon moest dragen. Want men moet weten, dat het evenwicht van een ballon in de lucht uiterst gevoelig is. Het verlies van een bijna onmerkbaar gewicht is voldoende om eene zeer goed merkbare verplaatsing ten gevolge te hebben.De doctor vergat noch eene tent, die een gedeelte van het schuitje moest bedekken, noch de dekens, die den geheelen bed-toestel voor de reis uitmaakten, noch de geweren van den jager, noch zijn voorraad kruit en kogels.Zie hier een kort begrip zijner verschillende berekeningen:Ferguson135 pond.Kennedy153 pond.Joe120 pond.Eerste ballon650 pond.Tweede ballon510 pond.Schuitje en touw280 pond.Ankers, instrumenten, geweren, dekens, tent, verschillende gereedschappen190 pond.Vleesch, pemmican, beschuiten, thee, koffie, brandewijn386 pond.Water400 pond.Toestel700 pond.Gewicht van het waterstofgas276 pond.Ballast200 pond.———Totaal 4000 pond.Zoodanig was de verdeeling der 4000 pond, die doctor Ferguson zich voorstelde mede te doen opstijgen; hij nam slechts 200 pond ballast mede, “voor onvoorziene toevallen,” zeide hij, want hij rekende er vast op er geen gebruik van te zullen maken, dank zij zijn toestel.11661 Kub. Meter.2Deze afmeting heeft niets buitengewoons: in 1784 maakte Montgolfier te Lyon een luchtballon, wiens inhoud 20,000 Kub. Meter was, en een gewicht van 20,000 Kilogram kon dragen.3Een spheroïde is een lichaam dat op een bol gelijkt, zonder dat alle doorsneden even groot zijn.4111.32 Liter.597.97 Liter.VIII.Gewicht van Joe.—De bevelhebber der Resolute.—Het tuighuis van Kennedy.—Vervoer.—Het afscheidsmaal.—Het vertrek van den 21stenFebruari.—Wetenschappelijke zittingen van den doctor.—Duveyrier, Livingstone.—Bijzonderheden der luchtreis.—Kennedy tot zwijgen gebracht.Den 10denFebruari liepen de toebereidselen ten einde; de ballons in elkander besloten, waren geheel voltooid; zij hadden een sterken luchtdruk ondergaan en, daar zij dien goed hadden weerstaan, was dit een bewijs van hunne stevigheid en van de zorg aan hunne samenstelling besteed.Joe was buiten zich zelven van vreugde; hij ging onophoudelijk van Greek Street naar de werkplaats van de heeren Mitchell, altijd bezig, maar ook altijd geneigd om de bijzonderheden te verhalen aan de lieden die hem daarom vroegen, en boven alles trotsch er op, dat hij zijn meester zou vergezellen. Ik geloof zelfs dat de waardige jongen eenige halve kroonen verdiende met het laten zien van den luchtballon, met het ontvouwen der plannen en denkbeelden van den doctor, en door het aanwijzen van dezen door een half geopend venster of bij zijn vervoer over straat; men moet hem dit niet kwalijk nemen, hij had wel het recht een weinig zijn voordeel te doen met de bewondering en de nieuwsgierigheid zijner tijdgenooten.Den 16denFebruari wierp de Resolute het anker voor Greenwich. Het was eene schroefboot van 800 ton, met goeden gang en die belast was geweest Sir James Ross op zijne laatste expeditie naar de poollanden van leeftocht te voorzien. De commandant Pennet werd voor een beminnelijk mensch gehouden, hij stelde bijzonder belang in de reis van den doctor, dien hij reeds lang hoogachtte. Deze Pennet was meer geleerde dan krijgsman, hetgeen niet verhinderde dat zijn schip vier kanonnen had, die nooit iemand eenig leed hadden gedaan en slechts dienden voor saluutschoten.De Resolute. Blz. 32.De Resolute. Blz.32.Het ruim van de Resolute werd ingericht om den luchtballon te bergen. Hij werd den 18denFebruari met de grootste voorzorgendaarheen gebracht, men plaatste hem onder in het schip, zoodanig dat hij tegen ieder ongeval beveiligd was. Het schuitje met toebehooren, de ankers, de touwen, de levensmiddelen, de waterkistendie men bij de aankomst moest vullen, alles werd onder de oogen van Ferguson geladen.Men scheepte ook tien tonnen zwavelzuur en tien tonnen oud ijzer in voor het maken van het waterstofgas. Deze hoeveelheid was meer dan voldoende, maar men moest bedacht zijn op mogelijke verliezen. De toestel bestemd om het gas te vormen, samengesteld uit een dertigtal vaten, werd op den grond van het ruim geplaatst.Deze verschillende toebereidselen eindigden op den avond van den 18denFebruari. Twee gemakkelijk ingerichte hutten wachtten doctor Ferguson en zijn vriend Kennedy. Deze laatste, hoewel zwerende dat hij niet zou vertrekken, begaf zich aan boord met een waar jacht-arsenaal, twee uitmuntende geweren met dubbelen loop en eene beproefde karabijn uit de fabriek van Purdey Moore en Dickson te Edinburg; met zulk een wapen kon de jager op 2000 schreden afstands het oog eener gems met een kogel doorboren; hij voegde er twee revolvers bij met zes loopen voor onvoorziene gevallen; zijn kruithoorn, zijn zak met kardoezen, zijn lood en zijn kogels in voldoende hoeveelheid, wogen niet zwaarder dan het gewicht door den doctor bepaald.De drie reizigers begaven zich des morgens van den 19denFebruari aan boord; zij werden door den kapitein en zijne officieren met de meeste onderscheiding ontvangen, de doctor echter was altijd koel, alleen denkende om zijne reis; Dick was ontroerd zonder er den schijn van te willen hebben; Joe was uitgelaten en altijd boertig; hij werd spoedig de potsenmaker van het vooronder, waar hem eene plaats was aangewezen.Den 20stenwerd door het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap een groot afscheidsmaal gegeven aan doctor Ferguson en Kennedy. De commandant Pennet en zijne officieren namen deel aan dit maal, dat zeer vroolijk was; talrijke gezondheden werden er gedronken en Sir Francis Maris zat daaraan voor met onderdrukte ontroering, maar vol waardigheid.Dick Kennedy deelde ruimschoots in de gelukwenschen. Na gedronken te hebben “op den onverschrokken Ferguson, den roem van Engeland,” moest men drinken “op den niet minder moedigen Kennedy, zijn stouten metgezel.”Dick bloosde sterk, hetgeen voor zedigheid doorging: de toejuichingen verdubbelden. Dick bloosde nog sterker.Een bode der koningin kwam bij het nagerecht, hij maakte zijne complimenten aan de twee reizigers en uitte wenschen voor het welslagen der onderneming. Dit maakte wederom toosten noodzakelijk “op hare Allergenadigste Majesteit.”Te middernacht scheidden de gasten na een hartroerend vaarwel en hartelijk handdrukken.De sloepen van de Resolute wachtten bij de brug van Westminster;de commandant nam er plaats in met zijne officieren en passagiers en de snelle stroom van de Theems voerde hen naar Greenwich.Ten een uur sliep iedereen aan boord.Des anderen daags, den 21stenFebruari, ten 3 uur des morgens, stak men de vuren aan, ten 5 uur lichtte men het anker en door zijne schroef voortgedreven, snelde de Resolute naar den mond van de Theems.Wij behoeven niet te zeggen dat er alleen gesproken werd over de expeditie van doctor Ferguson. Wanneer men hem zag en hoorde, boezemde hij zulk een vertrouwen in, dat weldra niemand, uitgezonderd de Schot, den goeden uitslag zijner onderneming in twijfel trok.Gedurende de lange ledige uren van de reis, hield de doctor een waren cursus van aardrijkskunde met de officieren. Deze jongelieden stelden een hartstochtelijk belang in de ontdekkingen, die sedert 40 jaren in Afrika waren gedaan; hij verhaalde hun de onderzoekingen van Barth, Burton, Speke en Grant, hij schilderde hun deze geheimzinnige landstreek af, die van alle kanten wetenschappelijk werd onderzocht. In het Noorden onderzocht de jonge Duveyrier de Sahara en bracht de opperhoofden der Touaregs naar Parijs. Twee expeditiën werden gereed gemaakt die, van het Noorden en van het Westen komende, elkander te Tombuctoe zouden ontmoeten. Ten Zuiden naderde de onvermoeide Livingstone altijd den evenaar, en sedert Maart 1862 trok hij, in gezelschap van Mackenzie de rivier Rovoonia op. De 19de eeuw zou zeker niet verloopen, zonder dat Afrika de sedert 6000 jaren in haar schoot verborgen geheimen zou onthuld hebben.De belangstelling der toehoorders van Ferguson werd vooral gaande gemaakt, toen hij hun tot in de kleinste bijzonderheden de toebereidselen tot zijne reis deed kennen; zij wilden zijne berekeningen onderzoeken, zij wilden redeneeren, hetgeen doctor Ferguson vrijmoedig deed.In het algemeen verwonderde men zich over de betrekkelijk kleine hoeveelheid levensmiddelen, die hij medenam. Eens ondervroeg een der officieren Ferguson omtrent dit punt.—“Dit verwondert u?” antwoordde Ferguson.—“Zonder twijfel.”—“Hoe lang denkt gij dan dat mijne reis wel duren zal?”—“Maanden lang.”—“Gij vergist u; als hij te lang duurde zouden wij verloren zijn, wij zouden niet aankomen. Weet dan, dat de afstand van Zanzibar tot aan de kust van den Senegal niet meer dan 3500 à 4000 mijlen is. Als men nu 240 mijlen in de twaalf uren doet, hetgeen nog niet eens de snelheid onzer spoortreinen nabij komt, en dag en nacht doorreist, zou men in zeven dagen Afrika kunnen doorreizen.”“Maar dan zult gij niets kunnen zien, noch aardrijkskundige opmetingen doen, noch het land verkennen.”“Daarom, als ik meester ben van mijn ballon, als ik naar willekeur rijs of daal, zal ik stil houden als ik het goed vind; vooral als te sterke luchtstroomen dreigden mij mede te slepen.”“En gij zult die ontmoeten,” zeide de commandant Pennet; “er zijn orkanen, die meer dan 240 mijlen in het uur afleggen.”“Gij ziet het,” hernam de doctor, “met eene zoodanige snelheid zou men Afrika in twaalf uren doortrekken: men zou te Zanzibar opstaan, om te Saint-Louis naar bed te gaan.”“Maar,” zeide een officier, “zou een ballon door eene zoo groote snelheid kunnen medegesleept worden?”—“Daarvan bestaan voorbeelden,” antwoordde Ferguson.—“En de ballon heeft wederstaan?”—“Volkomen. Het was ten tijde der kroning van Napoleon in 1804. De luchtreiziger Garnerin steeg op te Parijs ten 11 uur des avonds in een ballon met het volgende opschrift: ‘Parijs, 25 Frimaire van het jaar XIII, kroning van Keizer Napoleon door zijne Heiligheid Pius VII.’ Des anderen daags, des morgens ten 5 uur zagen de inwoners van Rome denzelfden ballon boven het Vatikaan zweven, de Romagna overtrekken en nederdalen in het meer Pracciano. Dus, mijne heeren, kan een ballon aan zulke snelheden wederstand bieden.”“Een ballon is mogelijk, maar een mensch,” waagde Kennedy te zeggen.“Een mensch ook, want een ballon is altijd onbeweeglijk met betrekking tot de hem omringende lucht, hij is het niet die voortgaat, het is de lucht zelve; als gij dus eene waskaars in uw schuitje aansteekt zal de vlam zelfs niet flikkeren. Een luchtreiziger, die in den ballon van Garnerin ware geweest, zou in het minst niet door deze snelheid hebben geleden. Overigens zou ik liever zulk eene snelheid niet willen ondervinden, en als ik des nachts aan den eenen of anderen boom of iets anders mij kan vasthechten zal ik het zeker doen. Wij nemen voor twee maanden levensmiddelen mede en niets zal onzen behendigen jager verhinderen ons overvloedig van wildbraad te voorzien, als wij op de aarde nederdalen.”“Ah! mijnheer Kennedy! gij zult daar meesterstukken uitvoeren,” zeide een adelborst, den Schot met jaloersche blikken aanziende.“Zonder te rekenen,” zeide een ander, “dat uw vermaak vergezeld zal gaan met grooten roem.”“Mijne heeren,” antwoordde de jager... “Ik ben zeer gevoelig.... voor uwe complimenten... maar het komt mij niet toe die te ontvangen...”—“Wat!” zeiden allen, “zult gij niet vertrekken.”—“Neen.”—“Zult gij doctor Ferguson niet vergezellen?”—“Niet alleen zal ik hem niet vergezellen, maar ik ben hier slechts om hem in het laatste oogenblik terug te houden.”Alle blikken rigtten zich op den doctor. “Luistert niet naarhem,” antwoordde hij bedaard. “Daarover moet gij niet met hem twisten, hij weet bij zich zelven zeer goed dat hij zal vertrekken.”—“Bij St. Patrick!” riep Kennedy uit, “zweer ik...”—“Zweer niets, vriend Dick; gij zijt gewogen met uw kruit, uwe geweren en kogels, laat ons er dus niet meer over spreken.”

1Men rekent hier van den meridiaan van Greenwich.

Droomen van Kennedy.—Lidwoorden en voornaamwoorden in het meervoud.—Vleierijen van Dick.—Wandeling over de kaart van Afrika.—Wat er tusschen de twee punten van den passer blijft.—Hedendaagsche tochten.—Speke en Grant.—Krapf, de Decken, de Heuglin.

Doctor Ferguson verhaastte zeer de toebereidselen tot zijn vertrek; hij bestuurde zelf het vervaardigen van zijn luchtballon, volgens zekere wijzigingen, waarover hij het stilzwijgen bewaarde.

Reeds sedert lang had hij zich op het Arabisch en verschillende Mandingsche tongvallen toegelegd; dank zijn aanleg voor de kennis van vele talen maakte hij snelle vorderingen.

Onderwijl verliet zijn vriend de jager hem geen oogenblik; hij vreesde zonder twijfel dat de doctor zou opstijgen zonder iets te zeggen; hij hield daarover tot Samuel Ferguson verschillende redeneeringen, die den laatste niet overtuigden, en smeekte hem op hartroerenden toon van zijn voornemen af te zien, maar te vergeefs. Dick voelde dat hij in dit opzicht niets op hem vermocht.

De arme Schot was wezenlijk te beklagen; hij beschouwde het blauwe gewelf des hemels niet meer zonder eene sombere vrees; hij droomde alle nachten, dat hij van eene onmetelijke hoogte nederviel.

Wij moeten er bijvoegen dat hij, gedurende deze verschrikkelijke droomen eens of tweemaal uit zijn bed viel. Zijne eerste zorg was, aan Ferguson eene erge kneuzing aan het hoofd te laten zien. En echter zeide hij, het was slechts drie voet hoog, niet meer, en dan zulk een buil! Deze redeneering, vol zwaarmoedigheid, bewoog den doctor niet.—“Wij zullen niet vallen.”—“Maar, als wij vallen?”—“Wij zullen niet vallen.”—Dit was klaar, en Kennedy had niets te antwoorden.

Wat Dick bijzonder verbitterde, was dat de doctor hem toescheen zijn persoon geheel te verloochenen; hij beschouwde hem, Kennedy, onherroepelijk als den man, die zijn metgezel op de luchtreis zou worden. Dit was aan geen twijfel onderhevig. Samuel maakte een onverdraaglijk misbruik van het meervoudige voornaamwoord van den eersten persoon.

“Wij vorderen.... wij zullen gereed zijn den.... wij zullen vertrekken den ....”

”Onzeballon....onsschuitje....onsonderzoek.

”Onzetoebereidselen....onzeontdekkingen....onzeopstijging.”

Dick huiverde er van, hoewel besloten om niet te vertrekken; maar hij wilde zijn vriend niet te zeer tegenstreven. Laat ons zelfs bekennen, dat hij in stilte eenige uitgezochte kleederen en zijne beste jachtgeweren van Edinburg had laten komen.

Eens, nadat hij erkend had, dat men met een ongehoord geluk eene kans op duizend had om goed te slagen, veinsde hij aan de wenschen van den doctor toe te geven; maar, om de reis uit te stellen, zocht hij de meest verschillende uitvluchten. Hij sprak over het nut en de goede gelegenheid van den tocht.... Was die ontdekking van de bronnen van den Nijl wezenlijk noodzakelijk?.... Zou men werkelijk voor het heil der menschheid gearbeid hebben?.... Als, per slot van rekening, de volksstammen van Afrika beschaafd waren, zouden zij daarom gelukkiger zijn?.... Was men, overigens, zeker dat de beschaving niet eerder daar was dan in Europa?—“Misschien”—“En kon men nog niet wachten?.... Het doortrekken van Afrika zou zeker eens plaats hebben, maar op eene minder gewaagde manier.... Binnen eene maand, zes maanden, voor het einde van een jaar zou er zonder twijfel wel een of andere onderzoeker komen.”

Dit alles bracht juist het tegenovergestelde te weeg van wat hij zich daarmede had voorgesteld en de doctor sidderde van ongeduld.

Dick raadpleegt de kaart. Blz. 22.Dick raadpleegt de kaart. Blz.22.

Dick raadpleegt de kaart. Blz. 22.

Dick raadpleegt de kaart. Blz.22.

“Wilt gij dan, ongelukkige Dick, wilt gij dan, valsche vriend,dat een ander van dezen roem voordeel trekt? Moet ik dan mijn verleden schande aandoen? moet ik voor hinderpalen terugdeizen, die inderdaad niets beteekenen? moet ik door eene lage aarzelingbeloonen wat het engelsche gouvernement en het Koninklijk genootschap van Londen voor mij hebben gedaan?”

“Maar....” antwoordde Kennedy.

“Maar,” zeide de doctor, “weet gij niet, dat mijne reis moet medewerken tot den goeden uitslag der tegenwoordige ondernemingen? Wilt gij dan niet dat nieuwe onderzoekers Afrika binnentrekken?”

“Echter....Hoor mij wel aan, Dick, en sla de oogen op deze kaart.”—Dick deed het gelaten.—“Trek den Nijl langs,” zeide Ferguson.—“Ik doe het,” antwoordde Kennedy gedwee.—“Kom teGondokoroaan.”—“Ik ben er.” En Kennedy dacht er aan hoe gemakkelijk zulk eene reis.... op de kaart was.—“Neem een der punten van dezen passer,” hernam de doctor, “en plaats die op die stad, welke de stoutmoedigsten nauwelijks hebben durven voorbijtrekken.”—“Het is gedaan.”—“En zoek nu op de kust het eiland Zanzibar, op 6° zuiderbreedte.”—“ik ben er.”—“Volg nu deze parallel en kom te Kazeh.”—“Ik ben er.”—“Klim op 33° lengte op tot aan de opening van het meer Oukéréoué, de plaats waar de luitenant Speke stilhield.”—“Ik ben er! Een weinig verder zou ik in het meer gevallen zijn!”—“Welnu! weet gij wat men het recht heeft te onderstellen, na de berichten door de volksstammen aan den oever van dat meer gegeven?”—“Neen.”—“Dat dit meer, welks onderste uiteinde op 2° 30′breedte ligt, zich twee en een halven graad benoorden den evenaar moet uitstrekken.”—“Waarlijk!”—“En van dit noordelijke uiteinde ontspringt een stroom water, die noodzakelijk zich met den Nijl moet vereenigen, zoo hij de Nijl zelf niet is.”—“Dat is merkwaardig.”—“Zet nu de tweede punt van uw passer op dit uiteinde van het meer Oukéréoué.”—“Het is gedaan, vriend Ferguson.”—“Hoeveel graden telt gij tusschen de twee punten?”—“Nauwelijks twee.”—“weet gij, hoeveel afstand dit is, Dick?”—“Neen.”—“Nauwelijks 120 mijlen, dat is, niets.”—“Bijna niets, Samuel.”—“Weet gij, wat op dit oogenblik gebeurt?”—“Neen.”

“Welnu! zie hier. Het Aardrijkskundig genootschap heeft het onderzoek van het meer, dat door Speke gezien is, als zeer belangrijk beschouwd. Met haar medeweten heeft de luitenant, nu kapitein Speke, zich kapitein Grant van het Indische leger tot metgezel gekozen; zij hebben zich aan het hoofd eener groote en goed ondersteunde expeditie gesteld; hun is opgedragen langs het meer te gaan en te Gondokoro terug te komen; zij hebben eene toelage van meer dan 5000 pond ontvangen, en de gouverneur van de Kaap heeft hottentotsche soldaten tot hunne beschikking gesteld; zij zijn in het laatst van October 1860 van Zanzibar vertrokken. Gedurende dien tijd heeft de Engelschman John Petherick, consul van Hare Majesteit te Karthoum, ongeveer 700 pond ontvangen; hij moet te Karthoum eene stoomboot uitrusten, haar van voldoende levensmiddelenvoorzien en zich naar Gondokoro begeven; daar zal hij de karavaan van kapitein Speke afwachten en de noodige maatregelen nemen om hem van nieuwen leeftocht te voorzien.”

“Goed bedacht,” zeide Kennedy.

“Gij ziet wel, dat er geen tijd te verliezen is als wij aan dat onderzoek willen deelnemen. En dit is niet alles; terwijl men met zekeren tred de ontdekking van de bronnen van den Nijl te gemoet gaat, begeven andere reizigers zich moedig in de binnenlanden van Afrika.”

“Te voet,” zeide Kennedy.

“Ja,” antwoordde de doctor, “Doctor Krapf stelt zich voor naar het Westen te gaan langs de Djob, eene rivier die onder den evenaar ligt. De baron Decken heeft Monbaz verlaten, de bergen Kenia en Kilimandjaro verkend en gaat naar de binnenlanden.”—“Altijd te voet?”—“Ja, of op muilezels.”—“Dat is voor mij precies hetzelfde,” zeide Kennedy.—“Eindelijk,” hernam de doctor, “heeft De Heuglin, onder-consul van Oostenrijk te Karthoum, eene belangrijke expeditie uitgerust, wier eerste doel is den reiziger Vogel te zoeken, die in 1853 naar Soedan werd gezonden, om deel te nemen aan den tocht van doctor Barth. In 1856 verliet hij Bornou en besloot dit onbekende land, dat tusschen het meer Tchad en Darfour ligt, te onderzoeken. Maar sedert dien tijd heeft men niets van hem gehoord. Brieven in Juni 1860 te Alexandrië aangekomen, melden, dat hij op bevel van den Koning van Wadaï vermoord is, andere daarentegen, door doctor Hartmann aan den vader des reizigers geadresseerd, zeggen, volgens het verhaal van een fellatah van Bornou, dat Vogel te Wara gevangen wordt gehouden; alle hoop is dus niet verloren. Een comité heeft zich gevormd onder het voorzitterschap van den regeerenden hertog van Saxen-Koburg-Gotha; mijn vriend Petermann is daarvan secretaris; eene nationale inschrijving heeft de kosten der expeditie gedekt, waarbij zich vele geleerden hebben gevoegd; De Heuglin is in Juni van Masuah vertrokken en terzelfder tijd, dat hij de sporen van Vogel zoekt, moet hij het geheele land tusschen den Nijl en het meer Tchad onderzoeken, dat is, de werkzaamheden van kapitein Speke verbinden met die van doctor Barth. En dan zal men Afrika van het Oosten naar het Westen zijn doorgetrokken.”1

“Welnu!” hernam de Schot, “dewijl dit alles zoo goed sluit, wat zullen wij dan daar gaan doen?”

Doctor Ferguson antwoordde niet en vergenoegde zich de schouders op te halen.

1Sedert het vertrek van doctor Ferguson heeft men vernomen, dat de Heuglin, ten gevolge van eenige beraadslaging, een weg heeft ingeslagen, tegenovergesteld van dien, welke zijne expeditie was aangewezen, wier bestuur aan Munzinger is toevertrouwd.

Een ongewoon bediende.—Hij ziet de wachters van Jupiter.—Dick en Joe twisten.—De twijfel en het geloof.—De weging.—Joe-Wellington.—Hij ontvangt eene halve kroon.

Doctor Ferguson had een bediende, met name Joe, een uitmuntend man, die aan zijn meester een onbepaald vertrouwen en eene stipte dienstvaardigheid had toegezegd, daar hij zelfs zijne bevelen voorkwam en altijd op eene vernuftige wijze uitlegde; hij was altijd in een goed humeur. Ferguson liet al wat zijn onderhoud betrof, op hem aankomen, en met reden. Zeldzame en eerlijke Joe! Een knecht, die uw diner bestelt en wiens smaak de uwe is, die uw reiskoffer pakt en noch kousen noch hemden vergeet, die uwe sleutels en uwe geheimen bezit, en daarvan geen misbruik maakt.

Maar wat ook was de doctor voor dien waardigen Joe? met welken eerbied en welk vertrouwen ontving hij zijne beslissingen! Als Ferguson gesproken had, was het een gek, die zou willen antwoorden. Al wat hij dacht was juist, al wat hij zeide verstandig, al wat hij beval doenlijk, al wat hij ondernam mogelijk en al wat hij voltooide bewonderenswaardig. Al hadt gij Joe in stukken gehouwen, dat u zeker niet zou hebben aangestaan, hij zou omtrent zijn meester niet van gevoelen veranderd zijn.

Toen de doctor het voornemen koesterde om Afrika in een ballon door te reizen, was het voor Joe eene gedane zaak; er bestonden geene hinderpalen meer; van het oogenblik af aan, dat doctor Ferguson besloten had te vertrekken, was hij ook aangekomen—met zijn getrouwen dienaar, want die brave jongen wist wel dat hij mede zou gaan, hoewel daarover nog niet was gesproken.

Hij moest overigens belangrijke diensten bewijzen door zijn vernuft en zijne groote vlugheid. Als men een professor in de gymnastiek voor de apen in den dierentuin, die toch zeer slim zijn, had moeten benoemen, zoude Joe zeker die betrekking hebben gekregen. Springen, klouteren, vliegen, duizend verwonderlijke toeren uitvoeren, was voor hem slechts een spel.

Joe. Blz. 24.Joe. Blz.24.

Joe. Blz. 24.

Joe. Blz.24.

Als Ferguson het hoofd en Kennedy de arm was, moest Joe dehand zijn. Hij had zijn meester reeds op verscheidene reizen vergezeld en bezat eenige wetenschap op zijne wijze, maar hij onderscheidde zich voornamelijk daardoor, dat hij alles van de bestezijde beschouwde; hij vond alles gemakkelijk, logisch, natuurlijk, en bij gevolg kende hij de behoefte niet om zich te beklagen en te morren.

Onder andere hoedanigheden bezat hij een verbazend sterk gezicht; hij deelde met Moestlin, den professor van Kepler, de zeldzame bekwaamheid om zonder verrekijker de wachters van Jupiter te zien en in de groep der Plejaden 14 sterren te tellen, waarvan de laatsten van de negende grootte zijn. Hij was daarom niet trotscher, integendeel, hij groette u reeds van verre en, als het noodig was, wist hij zich voortreffelijk van zijne oogen te bedienen.

Met dit vertrouwen, dat Joe in den doctor stelde, moet men zich dus niet verwonderen over de onophoudelijke woordenwisselingen tusschen Kennedy en den waardigen bediende, terwijl ze overigens op een behoorlijken afstand van elkander bleven.

De een twijfelde, de ander geloofde; de een had eene groote voorzichtigheid, de ander een blind vertrouwen; de doctor bevond zich tusschen twijfel en vertrouwen in, dat wil zeggen, dat hij zich om geen van beiden bekommerde.—“Welnu, mijnheer Kennedy?” zeide Joe.—“Welnu! mijn jongen?”—“Het oogenblik nadert. Het schijnt, dat wij ons naar de maan inschepen.”—“Gij wilt zeggen naar het Maanland, dat niet zoover ligt; maar wees tevreden, het is even gevaarlijk.”—“Gevaarlijk! met een man als doctor Ferguson!”—“Ik wil u uwe begoochelingen niet ontnemen, brave Joe, maar wat hij daar gaat ondernemen is kort en goed het werk van een zinnelooze; hij zal niet vertrekken.”—“Zal hij niet vertrekken? Gij hebt dan zijn ballon niet gezien in de werkplaats van de heeren Mitchell in Bourough1.”—“Ik zal er mij wel voor wachten, dien te gaan zien.”—“Gij verliest daar een fraai schouwspel, mijnheer! Welk een fraai voorwerp! Wat eene fraaie snede! Welk een lief schuitje! Wat zullen wij daarin op ons gemak zijn!”—“Gij denkt er dus ernstig aan uw meester te vergezellen?”

“Ja,” antwoordde Joe met overtuiging, “ik zal hem vergezellen waar hij wil! Dat zou er nog aan ontbreken, om hem alleen te laten, als wij reeds samen de geheele wereld hebben rondgereisd! Wie zou hem ondersteunen als hij vermoeid was? Wie zou hem eene krachtige hand bieden om een afgrond over te springen? Wie zou hem oppassen als hij ziek werd? Neen, mijnheer Dick, Joe zal altoos op zijn post zijn bij doctor Ferguson.”

“Brave jongen.”—“Overigens, gij gaat met ons,” hernam Joe.—“Zonder twijfel,” zeide Kennedy! “dat is te zeggen, ik vergezel u, om Samuel tot op het laatste oogenblik te verhinderen eene dergelijke dwaasheid te doen! Ik zal hem zelfs tot aan Zanzibar volgen,opdat daar nog een vriendenhand hem van zijn onzinnig plan terug moge houden.”

“Gij zult niets tegenhouden, mijnheer Kennedy, met uw verlof. Mijn meester is niet gek; hij overdenkt lang wat hij wil ondernemen, en als zijn besluit genomen is, kan de duivel zelfs hem niet daarvan afbrengen.”

“Dat zullen wij zien.”

“Vlei u niet met die hoop. Het is van het grootste belang, dat gij meegaat. Voor een jager als gij, is Afrika een heerlijk land. Aldus zult gij op geenerlei wijs berouw hebben van uwe reis.”

“Neen, zeker niet, ik zal er geen berouw van hebben, vooral als die stalen kop eindelijk voor de bewijzen zwicht.”

“A propos,” zeide Joe, “gij weet, dat van daag de weging plaats heeft.”—“De weging?”—“Zonder twijfel. Mijn meester, gij en ik, wij gaan ons laten wegen.”—“Even als Jockeys.”—“Precies. Maar wees gerust, men zal u niet mager maken, als gij te zwaar zijt. Men zal u nemen zooals gij zijt.”—“Ik zal me niet laten wegen,” zeide de Schot met vastheid.—“Maar, mijnheer, het schijnt dat het noodig is voor zijn toestel.”—“Welnu! zijn toestel zal het zonder dit wel klaren.”—“Zoo! zoo! En als wij nu eens uit gebrek aan nauwkeurige berekeningen, niet konden opstijgen?”—“Ik verlang niets anders!”—“Laat ons zien, mijnheer Kennedy, mijn meester zal ons terstond komen halen.”—“Ik zal niet gaan”—“Gij zult hem dit verdriet niet willen doen.”—“Ik zal wel.”—“Goed,” zeide Joe lachende. “Gij spreekt zoo, omdat hij niet hier is, maar als hij in uw gezicht zal zeggen: ‘Dick (met u verlof) Dick, ik moet nauwkeurig uw gewicht kennen, dan zult gij gaan, daarvoor sta ik borg.’”—“Ik zal niet gaan.”

Op hetzelfde oogenblik kwam de doctor in zijne studeerkamer, waar dit gesprek werd gehouden; hij zag Kennedy aan, die zich niet op zijn gemak gevoelde.

“Dick,” zeide de doctor, “ga met Joe; ik moet weten hoe zwaar gij beiden weegt.”—“Maar....”—“gij kunt uw hoed ophouden. Kom.” EnDickging.

Alle drie begaven zich naar de werkplaats van de heeren Mitchell, waar een der zoogenaamde romeinsche weegschalen gereed gemaakt was. De doctor moest werkelijk het gewicht van zijne metgezellen kennen voor het evenwicht van zijn ballon. Hij liet dus Dick op de schaal gaan en deze, zonder weerstand te bieden, zeide zacht: “Ook goed, dit verbindt nog tot niets.”—“Honderd drie-en-vijftig pond,” zeide de doctor, het getal in zijn zakboekje opteekenende.—“Ben ik te zwaar?”—“Neen, mijnheer Kennedy,” antwoordde Joe; “overigens, ik ben licht, dat weegt tegen elkaar op.”

Dit zeggende, nam Joe spoedig de plaats van den jager in; in zijne drift wierp hij de ballans bijna omver; hij stelde zich in dehouding van Wellington in Hyde Park.—Honderd-twintig pond, schreef de doctor.—“Hè! hè!” zeide Joe met een glimlach van voldoening. Waarom glimlachte hij? Hij zou dit nooit kunnen zeggen.—“Op mijne beurt,” zeide Ferguson, en hij schreef honderd-vijf-en-dertig pond voor zijn gewicht. “Met ons allen,” zeide hij, “wegen wij niet meer dan vierhonderd pond.”

Hij stelde zich in de houding van Wellington in Hyde Park.

“Maar, meester,” antwoordde Joe, “als het voor uw tocht noodig was, kon ik mij wel een weinig doen vermageren, door niet te eten.”—“Dat hoeft niet, mijn jongen,” zeide de doctor; “gij kunt naar hartelust eten, en ziedaar een halve kroon om u naar willekeur te verzwaren.”

1Zuidelijke voorstad van Londen.

Wiskundige bijzonderheden.—Berekening van den inhoud des ballons.—De dubbele ballon.—Het omkleedsel.—Het schuitje.—De geheimzinnige toestel.—De levensmiddelen.—De optelling.

Doctor Ferguson was lang bezig geweest met de bijzonderheden zijner expeditie. Men begrijpt dat de ballon, dit wonderbaarlijke voertuig, bestemd om hen door de lucht te voeren, het voorwerp van bestendige zorg voor hem was.

Eerst, om den ballon niet te groot te maken, besloot hij hem tevullen met waterstofgas, dat veertien-en-een half maal lichter is dan de lucht. Dit gas wordt gemakkelijk verkregen en heeft de beste uitkomsten opgeleverd in de ondervinding met luchtreizen opgedaan.

Na nauwkeurige berekeningen vond de doctor, dat zij voor de voor zijne reis onmisbare voorwerpen en zijn toestel een gewicht van 4000 pond moest opheffen; hij moest dus de kracht van opstijging berekenen van een ballon, die dit gewicht kan dragen en bij gevolg ook zijn inhoud.

Een gewicht van 4000 pond wordt voorgesteld door een verplaatsing van lucht van 44847kub.voet1, dat wil zeggen, 44847 kub. voet lucht wegen 4000 pond.

Als hij aan den ballon deze ruimte geeft door hem, in plaats van met lucht, met waterstofgas te vullen, dat veertien en een halfmaal lichter zijnde, slechts 276 pond weegt, ontbreekt er iets aan het evenwicht, ongeveer 3784 pond, dat is het verschil tusschen het gewicht van het gas in den ballon en dat der omringende lucht, die de opstijgende kracht van den luchtballon uitmaakt.

Als men echter de 44847 kub. voet gas, waarvan wij spreken, in den ballon deden, zou hij geheel vol zijn; maar dat moet zoo niet wezen, want naarmate de ballon in de minder dichte luchtlagen stijgt, poogt het gas, dat hij bevat, zich uit te zetten en zou het omkleedsel weldra doen barsten. Men vult de ballons dus gewoonlijk slechts voor twee-derde gedeelten.

Maar de doctor besloot, ten gevolge van zeker plan, dat hem alleen bekend was, zijn ballon slechts ten halve te vullen en, dewijl hij 44847 kub. voet waterstofgas moest medenemen, zijn ballon een bijna tweemaal grooteren inhoud te geven.

Hij liet hem maken in die langwerpige gedaante, die men weet dat de voorkeur verdient; de horizontale middellijn was 50 voet en de verticale 75 voet2; hij kreeg dus een spheroïde3, wier inhoud in ronde getallen 90000 kub. voet beliep.

Als doctor Ferguson twee ballons had kunnen gebruiken, zouden zijne kansen van goeden uitslag toegenomen zijn; inderdaad, als de eene in de lucht breekt, kan men zich, door ballast uit te werpen, door den anderen staande houden. Maar de besturing van twee luchtballons wordt zeer moeielijk als zij eene gelijke klimming moeten behouden.

Na lang nagedacht te hebben, vereenigde Ferguson door eene vernuftige schikking de voordeelen van twee ballons zonder de ongemakkener van te hebben. Hij maakte er twee van ongelijke grootte en sloot ze in elkander. Zijn uitwendige ballon, die de bovengemelde afmetingen had, bevatte een kleineren, wiens horizontale middellijn slechts 45 voet en de verticale 68 voet bedroeg. De inhoud van den inwendigen ballon was slechts 67,000 kub. voet; hij moest zwemmen in de vloeistof die hem omringen zou; eene klep opende zich van den eenen ballon tot den anderen en kon hen, des gevorderd, met elkander in gemeenschap brengen.

Deze schikking had dit voordeel dat, als men een ruimen uitweg aan het gas moest geven om te dalen en men eerst dat van den grooten ballon zou laten ontsnappen, al moest men dien geheel ledigen, de kleine onaangeroerd zou blijven; men kon hem dus van zijn uitwendig bekleedsel als van een onnoodig gewicht ontdoen, en de tweede luchtballon alleen gaf aan den wind niet zooveel vat als de half gevulde ballons.

Wat meer is, in het geval van een ongeluk, eene scheur in den buitensten ballon, was de andere in goeden staat.

De twee luchtballons werden vervaardigd van gekeperd Lyonsch taf, met gutta-percha overdekt. Deze soort van gomhars is volstrekt ondoordringbaar, en wordt door zuren noch gas verteerd. Het taf werd aan het boveneinde van den ballon, dat bijna alle kracht torscht; dubbel gelegd.

Dit omkleedsel kan de vloeistof voor onbepaalden tijd in zich bevatten. Het woog op elke negenvierk.voet een half pond. Daar nu de oppervlakte van den buitensten ballon ongeveer 11,600 vierk. voet was, woog zijn omkleedsel 650 pond. Het omkleedsel van den tweeden ballon, dat 9,200 vierk. voet oppervlakte had, woog slechts 510 pond, alles te zamen 1160 pond.

Het touw, bestemd om het schuitje te dragen, was stevig van hennep gemaakt; de twee kleppen werden het voorwerp van nauwkeurige zorgen, even als het roer van een schip.

Het schuitje, van een ronden vorm en 15 voet middellijn, was gemaakt van twijgen, versterkt door een licht bekleedsel van ijzer en van binnen bekleed met veeren, die bestemd waren om de schokken minder te doen gevoelen. Zijn gewicht en dat van het touw bedroeg niet meer dan 280 pond.

Daarenboven liet de doctor vier kisten van ijzeren platen maken, twee strepen dik; zij waren met elkander verbonden door pijpen van kranen voorzien; hij voegde er eene slang bij van ongeveer twee duim middellijn, die in twee ongelijke takken eindigde, waarvan de grootste 25 en de kortste slechts 15 voet hoog was.

De kisten van plaatijzer werden zoodanig in het schuitje geplaatst, dat zij de minst mogelijke ruimte innamen; de slang, die slechts later moest worden aangehecht, werd afzonderlijk ingepakt, gelijk ook eene zeer sterke electrische batterij van Bunsen. Deze toestel waszoo vernuftig gecombineerd, dat hij niet meer dan 700 pond woog, daaronder begrepen 25 gallons4water in eene afzonderlijke kist.

De instrumenten, bestemd voor de reis, bestonden in twee barometers, twee thermometers, twee kompassen, een sectant, twee chronometers, een kunstmatigen horizont en een altazimuth, om de ver verwijderde en ontoegankelijke voorwerpen op te nemen. Het observatorium van Greenwich had zich ter beschikking van den doctor gesteld. Deze stelde zich evenwel niet voor natuurkundige proeven te doen, hij wilde alleen zijne richting kennen en de ligging der voornaamste rivieren, bergen en steden bepalen.

Hij voorzag zich van drie goed beproefde ijzeren ankers, benevens van een lichten zijden ladder, ongeveer 50 voet lang.

Hij berekende ook het nauwkeurige gewicht zijner levensmiddelen, welke bestonden uit thee, koffie, beschuiten, gezouten vleesch en pemmican, eene soort spijs, die, in eene kleine hoeveelheid veel voedingsdeelen bevat. Behalve eene voldoende hoeveelheid brandewijn, plaatste hij twee waterbakken in het schuitje, die ieder 22 gallons5bevatten.

Het verbruiken dezer verschillende spijzen moest langzamerhand het gewicht verminderen, dat de luchtballon moest dragen. Want men moet weten, dat het evenwicht van een ballon in de lucht uiterst gevoelig is. Het verlies van een bijna onmerkbaar gewicht is voldoende om eene zeer goed merkbare verplaatsing ten gevolge te hebben.

De doctor vergat noch eene tent, die een gedeelte van het schuitje moest bedekken, noch de dekens, die den geheelen bed-toestel voor de reis uitmaakten, noch de geweren van den jager, noch zijn voorraad kruit en kogels.

Zie hier een kort begrip zijner verschillende berekeningen:

Zoodanig was de verdeeling der 4000 pond, die doctor Ferguson zich voorstelde mede te doen opstijgen; hij nam slechts 200 pond ballast mede, “voor onvoorziene toevallen,” zeide hij, want hij rekende er vast op er geen gebruik van te zullen maken, dank zij zijn toestel.

11661 Kub. Meter.2Deze afmeting heeft niets buitengewoons: in 1784 maakte Montgolfier te Lyon een luchtballon, wiens inhoud 20,000 Kub. Meter was, en een gewicht van 20,000 Kilogram kon dragen.3Een spheroïde is een lichaam dat op een bol gelijkt, zonder dat alle doorsneden even groot zijn.4111.32 Liter.597.97 Liter.

11661 Kub. Meter.

2Deze afmeting heeft niets buitengewoons: in 1784 maakte Montgolfier te Lyon een luchtballon, wiens inhoud 20,000 Kub. Meter was, en een gewicht van 20,000 Kilogram kon dragen.

3Een spheroïde is een lichaam dat op een bol gelijkt, zonder dat alle doorsneden even groot zijn.

4111.32 Liter.

597.97 Liter.

Gewicht van Joe.—De bevelhebber der Resolute.—Het tuighuis van Kennedy.—Vervoer.—Het afscheidsmaal.—Het vertrek van den 21stenFebruari.—Wetenschappelijke zittingen van den doctor.—Duveyrier, Livingstone.—Bijzonderheden der luchtreis.—Kennedy tot zwijgen gebracht.

Den 10denFebruari liepen de toebereidselen ten einde; de ballons in elkander besloten, waren geheel voltooid; zij hadden een sterken luchtdruk ondergaan en, daar zij dien goed hadden weerstaan, was dit een bewijs van hunne stevigheid en van de zorg aan hunne samenstelling besteed.

Joe was buiten zich zelven van vreugde; hij ging onophoudelijk van Greek Street naar de werkplaats van de heeren Mitchell, altijd bezig, maar ook altijd geneigd om de bijzonderheden te verhalen aan de lieden die hem daarom vroegen, en boven alles trotsch er op, dat hij zijn meester zou vergezellen. Ik geloof zelfs dat de waardige jongen eenige halve kroonen verdiende met het laten zien van den luchtballon, met het ontvouwen der plannen en denkbeelden van den doctor, en door het aanwijzen van dezen door een half geopend venster of bij zijn vervoer over straat; men moet hem dit niet kwalijk nemen, hij had wel het recht een weinig zijn voordeel te doen met de bewondering en de nieuwsgierigheid zijner tijdgenooten.

Den 16denFebruari wierp de Resolute het anker voor Greenwich. Het was eene schroefboot van 800 ton, met goeden gang en die belast was geweest Sir James Ross op zijne laatste expeditie naar de poollanden van leeftocht te voorzien. De commandant Pennet werd voor een beminnelijk mensch gehouden, hij stelde bijzonder belang in de reis van den doctor, dien hij reeds lang hoogachtte. Deze Pennet was meer geleerde dan krijgsman, hetgeen niet verhinderde dat zijn schip vier kanonnen had, die nooit iemand eenig leed hadden gedaan en slechts dienden voor saluutschoten.

De Resolute. Blz. 32.De Resolute. Blz.32.

De Resolute. Blz. 32.

De Resolute. Blz.32.

Het ruim van de Resolute werd ingericht om den luchtballon te bergen. Hij werd den 18denFebruari met de grootste voorzorgendaarheen gebracht, men plaatste hem onder in het schip, zoodanig dat hij tegen ieder ongeval beveiligd was. Het schuitje met toebehooren, de ankers, de touwen, de levensmiddelen, de waterkistendie men bij de aankomst moest vullen, alles werd onder de oogen van Ferguson geladen.

Men scheepte ook tien tonnen zwavelzuur en tien tonnen oud ijzer in voor het maken van het waterstofgas. Deze hoeveelheid was meer dan voldoende, maar men moest bedacht zijn op mogelijke verliezen. De toestel bestemd om het gas te vormen, samengesteld uit een dertigtal vaten, werd op den grond van het ruim geplaatst.

Deze verschillende toebereidselen eindigden op den avond van den 18denFebruari. Twee gemakkelijk ingerichte hutten wachtten doctor Ferguson en zijn vriend Kennedy. Deze laatste, hoewel zwerende dat hij niet zou vertrekken, begaf zich aan boord met een waar jacht-arsenaal, twee uitmuntende geweren met dubbelen loop en eene beproefde karabijn uit de fabriek van Purdey Moore en Dickson te Edinburg; met zulk een wapen kon de jager op 2000 schreden afstands het oog eener gems met een kogel doorboren; hij voegde er twee revolvers bij met zes loopen voor onvoorziene gevallen; zijn kruithoorn, zijn zak met kardoezen, zijn lood en zijn kogels in voldoende hoeveelheid, wogen niet zwaarder dan het gewicht door den doctor bepaald.

De drie reizigers begaven zich des morgens van den 19denFebruari aan boord; zij werden door den kapitein en zijne officieren met de meeste onderscheiding ontvangen, de doctor echter was altijd koel, alleen denkende om zijne reis; Dick was ontroerd zonder er den schijn van te willen hebben; Joe was uitgelaten en altijd boertig; hij werd spoedig de potsenmaker van het vooronder, waar hem eene plaats was aangewezen.

Den 20stenwerd door het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap een groot afscheidsmaal gegeven aan doctor Ferguson en Kennedy. De commandant Pennet en zijne officieren namen deel aan dit maal, dat zeer vroolijk was; talrijke gezondheden werden er gedronken en Sir Francis Maris zat daaraan voor met onderdrukte ontroering, maar vol waardigheid.

Dick Kennedy deelde ruimschoots in de gelukwenschen. Na gedronken te hebben “op den onverschrokken Ferguson, den roem van Engeland,” moest men drinken “op den niet minder moedigen Kennedy, zijn stouten metgezel.”

Dick bloosde sterk, hetgeen voor zedigheid doorging: de toejuichingen verdubbelden. Dick bloosde nog sterker.

Een bode der koningin kwam bij het nagerecht, hij maakte zijne complimenten aan de twee reizigers en uitte wenschen voor het welslagen der onderneming. Dit maakte wederom toosten noodzakelijk “op hare Allergenadigste Majesteit.”

Te middernacht scheidden de gasten na een hartroerend vaarwel en hartelijk handdrukken.

De sloepen van de Resolute wachtten bij de brug van Westminster;de commandant nam er plaats in met zijne officieren en passagiers en de snelle stroom van de Theems voerde hen naar Greenwich.

Ten een uur sliep iedereen aan boord.

Des anderen daags, den 21stenFebruari, ten 3 uur des morgens, stak men de vuren aan, ten 5 uur lichtte men het anker en door zijne schroef voortgedreven, snelde de Resolute naar den mond van de Theems.

Wij behoeven niet te zeggen dat er alleen gesproken werd over de expeditie van doctor Ferguson. Wanneer men hem zag en hoorde, boezemde hij zulk een vertrouwen in, dat weldra niemand, uitgezonderd de Schot, den goeden uitslag zijner onderneming in twijfel trok.

Gedurende de lange ledige uren van de reis, hield de doctor een waren cursus van aardrijkskunde met de officieren. Deze jongelieden stelden een hartstochtelijk belang in de ontdekkingen, die sedert 40 jaren in Afrika waren gedaan; hij verhaalde hun de onderzoekingen van Barth, Burton, Speke en Grant, hij schilderde hun deze geheimzinnige landstreek af, die van alle kanten wetenschappelijk werd onderzocht. In het Noorden onderzocht de jonge Duveyrier de Sahara en bracht de opperhoofden der Touaregs naar Parijs. Twee expeditiën werden gereed gemaakt die, van het Noorden en van het Westen komende, elkander te Tombuctoe zouden ontmoeten. Ten Zuiden naderde de onvermoeide Livingstone altijd den evenaar, en sedert Maart 1862 trok hij, in gezelschap van Mackenzie de rivier Rovoonia op. De 19de eeuw zou zeker niet verloopen, zonder dat Afrika de sedert 6000 jaren in haar schoot verborgen geheimen zou onthuld hebben.

De belangstelling der toehoorders van Ferguson werd vooral gaande gemaakt, toen hij hun tot in de kleinste bijzonderheden de toebereidselen tot zijne reis deed kennen; zij wilden zijne berekeningen onderzoeken, zij wilden redeneeren, hetgeen doctor Ferguson vrijmoedig deed.

In het algemeen verwonderde men zich over de betrekkelijk kleine hoeveelheid levensmiddelen, die hij medenam. Eens ondervroeg een der officieren Ferguson omtrent dit punt.—“Dit verwondert u?” antwoordde Ferguson.—“Zonder twijfel.”—“Hoe lang denkt gij dan dat mijne reis wel duren zal?”—“Maanden lang.”—“Gij vergist u; als hij te lang duurde zouden wij verloren zijn, wij zouden niet aankomen. Weet dan, dat de afstand van Zanzibar tot aan de kust van den Senegal niet meer dan 3500 à 4000 mijlen is. Als men nu 240 mijlen in de twaalf uren doet, hetgeen nog niet eens de snelheid onzer spoortreinen nabij komt, en dag en nacht doorreist, zou men in zeven dagen Afrika kunnen doorreizen.”

“Maar dan zult gij niets kunnen zien, noch aardrijkskundige opmetingen doen, noch het land verkennen.”

“Daarom, als ik meester ben van mijn ballon, als ik naar willekeur rijs of daal, zal ik stil houden als ik het goed vind; vooral als te sterke luchtstroomen dreigden mij mede te slepen.”

“En gij zult die ontmoeten,” zeide de commandant Pennet; “er zijn orkanen, die meer dan 240 mijlen in het uur afleggen.”

“Gij ziet het,” hernam de doctor, “met eene zoodanige snelheid zou men Afrika in twaalf uren doortrekken: men zou te Zanzibar opstaan, om te Saint-Louis naar bed te gaan.”

“Maar,” zeide een officier, “zou een ballon door eene zoo groote snelheid kunnen medegesleept worden?”—“Daarvan bestaan voorbeelden,” antwoordde Ferguson.—“En de ballon heeft wederstaan?”—“Volkomen. Het was ten tijde der kroning van Napoleon in 1804. De luchtreiziger Garnerin steeg op te Parijs ten 11 uur des avonds in een ballon met het volgende opschrift: ‘Parijs, 25 Frimaire van het jaar XIII, kroning van Keizer Napoleon door zijne Heiligheid Pius VII.’ Des anderen daags, des morgens ten 5 uur zagen de inwoners van Rome denzelfden ballon boven het Vatikaan zweven, de Romagna overtrekken en nederdalen in het meer Pracciano. Dus, mijne heeren, kan een ballon aan zulke snelheden wederstand bieden.”

“Een ballon is mogelijk, maar een mensch,” waagde Kennedy te zeggen.

“Een mensch ook, want een ballon is altijd onbeweeglijk met betrekking tot de hem omringende lucht, hij is het niet die voortgaat, het is de lucht zelve; als gij dus eene waskaars in uw schuitje aansteekt zal de vlam zelfs niet flikkeren. Een luchtreiziger, die in den ballon van Garnerin ware geweest, zou in het minst niet door deze snelheid hebben geleden. Overigens zou ik liever zulk eene snelheid niet willen ondervinden, en als ik des nachts aan den eenen of anderen boom of iets anders mij kan vasthechten zal ik het zeker doen. Wij nemen voor twee maanden levensmiddelen mede en niets zal onzen behendigen jager verhinderen ons overvloedig van wildbraad te voorzien, als wij op de aarde nederdalen.”

“Ah! mijnheer Kennedy! gij zult daar meesterstukken uitvoeren,” zeide een adelborst, den Schot met jaloersche blikken aanziende.

“Zonder te rekenen,” zeide een ander, “dat uw vermaak vergezeld zal gaan met grooten roem.”

“Mijne heeren,” antwoordde de jager... “Ik ben zeer gevoelig.... voor uwe complimenten... maar het komt mij niet toe die te ontvangen...”—“Wat!” zeiden allen, “zult gij niet vertrekken.”—“Neen.”—“Zult gij doctor Ferguson niet vergezellen?”—“Niet alleen zal ik hem niet vergezellen, maar ik ben hier slechts om hem in het laatste oogenblik terug te houden.”

Alle blikken rigtten zich op den doctor. “Luistert niet naarhem,” antwoordde hij bedaard. “Daarover moet gij niet met hem twisten, hij weet bij zich zelven zeer goed dat hij zal vertrekken.”—“Bij St. Patrick!” riep Kennedy uit, “zweer ik...”—“Zweer niets, vriend Dick; gij zijt gewogen met uw kruit, uwe geweren en kogels, laat ons er dus niet meer over spreken.”

Back to Index Next